Ο Σωτήρης Κυριαζάτης και η προσφορά του γι’ αυτόν τον τόπο και κόσμο


«Ν’ αγωνιστούμε και να προσφέρουμε γι’ αυτόν τον τόπο και κόσμο». Αυτό  ήταν το καθημερινό ρεφρέν του αείμνηστου, πρώτου εκλεγμένου Γενικού Προέδρου της Ομόνοιας, Σωτήρη Κυριαζατη, που με την εκδημία του άφησε ένα μεγάλο κενό στην διανόηση και γενικά στους κόλπους των Βορειοηπειρωτών.

Την 25η Φεβρουαρίου 1992 συνεδριάζει η Πρώτη Γενική Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας η οποία αναδεικνύει παμψηφεί ως Γενικό Πρόεδρο το Σωτήρη Κυριαζάτη, για να επανεκλεγεί και στην Δεύτερη Συνδιάσκεψη, δύο χρόνια αργότερα. Δύο θητείες Πρόεδρος της Ομόνοιας.

Μια τετραετία που χαράχθηκε ως τετραετία αναβάθμισης και ανάδειξης της οργάνωσης Ομόνοια, ως τετραετία διεκδικήσεων και απαιτήσεων για τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας σε όλους τους τομείς και σε όλες τις βαθμίδες, μα και μια τετραετία που χρειάστηκε ν’ αντιμετωπίσει την βία και τρομοκρατία εκ μέρους της αλβανικής κυβέρνησης, η οποία στόχευε να υποβάθμιση και γιατί όχι να διαλύσει την οργάνωση, να τρομοκρατήσει τον κόσμο, για  να εγκαταλείψει τις πατρογονικές του εστίες. Μια τετραετία όπου η οργάνωση έθεσε ως πρωταρχικό της στόχο την αναγέννηση του Ελληνισμού στην Αλβανία και την εθνική πνευματική, θρησκευτική, πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική του ανάπτυξη.

Σε αυτές τις θητείες του ως Γ. Πρόεδρος της Ομόνοιας ο Σωτήρης Κυριαζάτης μπόρεσε να κρατήσει ενωμένο τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, διαμέσου των μηνυμάτων, ομιλιών και συναντήσεων, να αναβαθμίσει το ρόλο και το κύρος της Ομόνοιας με τις επαφές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

«Με την πεποίθηση ότι όλοι οι Βορειοηπειρώτες έχουν αντιληφθεί πλέον ότι δεν αξίζει και δεν πρέπει αυτός ο κόσμος κι αυτός ο τόπος να ζει καθυστερημένα και να υποφέρει ακόμα, έχοντας παιδιά ικανά και έτοιμα να προσφέρουν τις πνευματικές και υλικές δυνάμεις για την ανόρθωσή του, απευθύνουμε την έκκληση αύτη και περιμένουμε όλους τώρα που ήρθε η ώρα να δώσουν σ’ αυτόν τον τόπο μήνυμα ζωής και ελπίδας. Ο καθένας όπου ζει ας θυμηθεί τους προγόνους το χωριό και τον τόπο του,  ας θυμηθεί τι του έλεγαν ο πατέρας και η μάνα του για τον τόπο αυτό και ας έρθει να τον δει και να προσφέρει ό,τι μπορεί.  Η πατρίδα σας καλεί όλους - όσοι από παλιά έχετε απομακρυνθεί αλλά και όσοι τους τελευταίους μήνες αφήσατε τον τόπο τούτο αναζητώντας μια καλύτερη τύχη να δώσετε το παρόν, να κάνετε το χρέος σας. Το ελπίζει αυτό, το πιστεύει και σας περιμένει με την αγκάλη ανοιχτή, σα μητέρα…», αναφέρει σε έκκληση προς όλους τους Βορειοηπειρώτες, το Μάιο 1992 να μην εγκαταλείπουν το χώρο, να δώσουν το παρόν, να ψηφίσουν τα δικά τους παιδιά.

«Ήρθε  η ώρα του λυτρωμού, της δημοκρατίας και της ελευθερίας και για μας. Μπροστά στις νέες αυτές εξελίξεις και τα νέα δεδομένα, ήρθε, νομίζουμε, πια η ώρα όλοι μας - σύλλογοι, οργανώσεις και άτομα - να στρέψουμε το βλέμμα μας προς το επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας, να συγκλίνουμε τις απόψεις μας και να καθορίσουμε νέους κοινούς στόχους γι’ αυτόν τον τόπο και τον κόσμο, που αποτελεί την κεντρομόλο δύναμη της δράσης μας...», τονίζει σε άλλο μήνυμά του, σκοπός του οποίου να ενώσει και να συγκλίνει τις προσπάθειες όλων των Συλλόγων και Ομοσπονδιών που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.

 «Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το τι ζητάμε και το πως το ζητάμε. Δε ζητάμε διακονιά. Οι μειονότητες πρέπει να έχουν την υποστήριξη του κράτους στο οποίο υπάρχουν, καθώς και την έννοια στο οποίο ανήκουν. Μας ανήκει εθνική παιδεία σε όλους τις βαθμίδες και σε όλα τα επίπεδα. Εμείς στηρίζομε την αλβανική κυβέρνηση  αλλά όταν δεν μας δοθεί ό,τι μας ανήκει δεν θα υποχωρήσουμε και θα είμαστε προετοιμασμένοι να τα διεκδικήσουμε. Μόνον η ενότητα, η εθνική παιδεία σε όλα τα επίπεδα, η ελεύθερη επικοινωνία και η οικονομική αναβάθμιση του τόπου θα δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για να επιστρέψουν τα παιδιά μας», τόνισε ο Κυριαζάτης σε συνάντηση με τους διανοούμενους.

«Η απέλαση τον Αρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου αποτελεί παραπέρα κλιμάκωση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικά και ειδικά των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής  Μειονότητας.  Ο πατέρας Χρυσόστομος ήταν επιφορτισμένος από τον Αρχιεπίσκοπο της Αυτοκέφαλου Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας κ. κ. Αναστάσιο με το καθήκον του συντονιστή για την οργάνωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Μητρόπολη Αργυροκάστρου.  Ήταν εγκριμένος από τις επίσημες Αλβανικές αρχές και ασκούσε την θρησκευτική του δραστηριότητα εδώ και ένα χρόνο. Οι δυνάμεις της δημόσιας τάξης χτύπησαν και ξυλοκόπησαν άγρια ορθόδοξους πιστούς που παρευρίσκονταν εκεί, κυρίως γυναικόπαιδα και γερόντους, στην ειρηνική αυτή διαμαρτυρία. Τονίζουμε πως μια τέτοια κοντόφθαλμη πολιτική έναντι της ΕΕΜ και της Ορθοδοξίας μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε το υπάρχον πολιτικό στάτους της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία», ήταν μέρος της ομιλίας του για την απέλαση του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου και την βία κατά των Ορθοδόξων χριστιανών.

Το αποκορύφωμα  της πολιτικής Κυριαζάτη ήταν το Ψήφισμα των 12 αιτημάτων, ένα σοβαρό, υπεύθυνο και τεκμηριωμένο ντοκουμέντο για τα δικαιώματα της Ε. Ε. Μειονότητας στην Αλβανία.

«Τα αιτήματά μας βασίζονται στις Διεθνείς Συμβάσεις, στο Διεθνές Δίκαιο. Ζητάμε από την αλβανική ηγεσία μέσω ενός Ψψηφίσματος, το οποίο έχει παραδοθεί, όλα τα δίκαια αιτήματά μας. Ζητάμε απ' την Ελληνική Κυβέρνηση, διότι βάσει της Δ.Α.Σ.Ε. οι εθνικές μειονότητες δεν ανήκουν μόνο στα κράτη που ζουν,  αλλά και στα κράτη που ανήκουν. Το ψήφισμα εστάλη προς την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα και    τους    διάφορους Διεθνείς Οργανισμούς και ζητάμε να μας στηρίξουν στα δίκαια αιτήματά μας...», αναφέρει για το Ψήφισμα.

Αν και τον ταλαιπωρούσε η αθεράπευτη ασθένεια, ο Κυριαζάτης μέχρι που έκλεισε τα μάτια του πονούσε και αγωνιζόταν για τούτον τον τόπο και κόσμο, όπως χαρακτηριστικά έλεγε: « Δεν πρέπει και δεν αξίζει αυτός ο τόπος και αυτός ο κόσμος να ζουν καθυστερημένα,  δεν πρέπει η μάνα να υποφέρει ακόμα, αφού έχει παιδιά ικανά και έτοιμα να της προσφέρουν τα πάντα. Όντας σίγουροι για την  ανταπόκριση όλων, ευχόμαστε αυτός ο τόπος και ο κόσμος να προοδεύσει και να ευημερήσει».

Τα τελευταία χρόνια η ύφεση της οργάνωσης τον πόνεσε. Χάραξε ιδιαίτερο Καταστατικό και Πρόγραμμα για μια Ενιαία Αναβαθμισμένη Ομόνοια, για μια Ομόνοια όλων των Βορειοηπειρωτών, μακριά από κόμματα και παρατάξεις. Δεν πρόλαβε να το υλοποιήσει.

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, που τον γνώρισε, θα αισθανθεί την απουσία του, την ρητορική και την αποφασιστικότητά του, την ωριμότητα σκέψεων και πράξεών του.

Η οργάνωση της Ομόνοιας θα είναι πιο φτωχή διότι έχασε ένα μέλος της, έχασε τον αξιόλογο πρόεδρό της.

Βαγγέλης Παπαχρήστος