Ένας χρόνος χαμένος για τα εθνικά μας θέματα

Εἴθισται στὸ τέλος κάθε χρόνου νὰ κάνουμε ἐπισκοπήσεις, ἀνασκοπήσεις καὶ ἀπολογισμούς. Καὶ ἐγὼ τηρώντας τὸ ἔθιμο θὰ ἤθελα νὰ καταγράψω τὸν ἀπολογισμὸ μίας χαμένης χρονιᾶς γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα. Λέω χαμένη χρονιά, ὄχι χαμένα θέματα. Διότι ὅλα μποροῦν νὰ κερδηθοῦν ἢ νὰ βελτιωθοῦν ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουμε καὶ νὰ γίνουμε περισσότερο διεκδικητικοί. Τὸ μεῖζον πρόβλημα τῆς Ἐξωτερικῆς μας Πολιτικῆς εἶναι ἡ ἠττοπάθεια, ἡ ἀδράνεια καὶ ἡ καλλιέργεια μύθων, ὅπως ἡ δῆθεν ἐπίτευξη ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας διὰ τοῦ ἀφελληνισμοῦ τῶν σχολικῶν μας βιβλίων καὶ διὰ τῆς ἀποσιωπήσεως τῶν Ὀθωμανικῶν καὶ νεοτουρκικῶν ἐγκλημάτων. Ἂς μὴν ζοῦμε μὲ ψέματα. Μία χώρα, ἡ ὁποία συνεχῶς ὑποχωρεῖ ἐνώπιον μικρῶν (Σκόπια) ἢ μεγαλυτέρων (Τουρκία) ἀντιπάλων, οὐδεὶς τὴν λαμβάνει στὰ σοβαρὰ καὶ οὐδεὶς τὴν θεωρεῖ ἀξιόπιστη σύμμαχο...

Στὸ μέτωπο τῶν ἑλληνοτουρκικῶν προβλημάτων ἡ χρονιὰ θεωρεῖται χαμένη, διότι δὲν σπεύσαμε νὰ ἀνακηρύξουμε τὴν Ἀποκλειστικὴ Οἰκονομικὴ Ζώνη (ΑΟΖ) μὲ βάση τὸ Καστελλόριζο ποὺ οἱ Τοῦρκοι δὲν θεωροῦν ἑλληνικό! Ἡ μικρὴ Κύπρος ἀπέδειξε μεγαλύτερη τόλμη στὸ θέμα αὐτὸ καὶ ἀναμένει θετικὰ ἀποτελέσματα ἀπὸ τὴν ἐνεργειακὴ σύμπραξη μὲ τὸ Ἰσραήλ. Ὁ ἀπελθών Πρωθυπουργὸς Γ. Α. Παπανδρέου χρεώνεται προσωπικὰ τὴ συγκεκριμένη ὀλιγωρία λόγω τῆς ἐνδοτικῆς κοσμοαντίληψης ποὺ τὸν διέκρινε. Δὲν προχωροῦσε σὲ ἐπωφελῆ βήματα γιὰ τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴ δικαιολογία νὰ μὴν κακοκαρδίσουμε τοὺς Τούρκους! Ἔτσι, λοιπόν, ἐνῶ ἀκόμη καὶ σὲ Ἰσραηλινοὺς χάρτες ἀναγνωρίζεται πλήρως ἡ ἑλληνικὴ ΑΟΖ ὡς συνορεύουσα μὲ τὴν Κυπριακή, ἡ Ἑλλὰς δὲν προχώρησε στὶς σωστὲς κινήσεις. Εἶναι εὐχάριστο ὅτι ὁ Ἀντώνης Σαμαρὰς ἔχει θέσει σὲ πρώτη προτεραιότητα τὸ ζήτημα αὐτό.

Ἂς μὴν λησμονοῦμε τὴν τουρκικὴ δραστηριότητα στὴ Θράκη. Οἱ ἐκλεκτοί του Προξενείου ἀνάμεσα στὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα ἐργάζονται γιὰ τὴν Κοσσοβοποίηση τῆς ἑλληνικῆς αὐτῆς περιοχῆς, ἐνῶ πολλοὶ μουσουλμάνοι ἀγοράζουν γῆ ἀπὸ Χριστιανοὺς μὲ χρήματα ποὺ δὲν δικαιολογοῦνται ἀπὸ τὰ εἰσοδήματά τους. Εἶναι ἄμεση ἀνάγκη νὰ ξαναρχίσει ἡ προσπάθεια ἀπαγκίστρωσης τῶν Πομάκων ἀπὸ τὴν πολιτικὴ τῆς Ἄγκυρας καὶ ἀπὸ τὴν τουρκικὴ γλώσσα καὶ παιδεία.

Στὴν Κύπρο ἡ τραγωδία στὴ ναυτικὴ βάση Ἀντιστράτηγος Εὐάγγελος Φλωράκης καὶ ἡ ἀποτυχία τῶν ἀφελῶν ἀνοιγμάτων πρὸς τοὺς Τουρκοκυπρίους πείθουν γιὰ τὴν ἀδυναμία τοῦ Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια καὶ τοῦ ἀριστεροῦ ΑΚΕΛ νὰ χειρισθοῦν κρίσιμα θέματα. Οἱ βουλευτικὲς καὶ δημοτικὲς ἐκλογές, οἱ ὁποῖες πραγματοποιήθηκαν μέσα στὸ 2011, δείχνουν μία ἐλαφρὰ ἄνοδο τῶν ποσοστῶν τῆς Κεντροδεξιᾶς καὶ μία μείωση τῆς δυνάμεως τοῦ ΑΚΕΛ. Εὔχομαι στὴ νέα χρονιὰ νὰ ἀποκρούσουμε κάθε προσπάθεια ἀναβιώσεως τοῦ σχεδίου Ἀνᾶν μὲ ἄλλο ὄνομα καὶ νέα μορφή. Ἐλπίζω δὲ ἡ κυβέρνηση, ἡ ὁποία θὰ προκύψει σὲ λίγους μῆνες ἀπὸ τὶς κάλπες στὴν Ἑλλάδα, νὰ ἐπαναφέρει σὲ ἰσχὺ τὸ Ἑνιαῖο Ἀμυντικὸ Δόγμα. Ὅταν κινδυνεύει ἕνα τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ κινδυνεύει ὅλο τὸ Ἔθνος!

Οἱ Σκοπιανοὶ γείτονές μας χάρηκαν ἐπισήμως γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου Διεθνοῦς Δικαίου τῆς Χάγης, ἡ ὁποία ἁπλῶς διαπιστώνει ὅτι ἡ Ἑλλάδα μὲ τὸ ΒΕΤΟ τοῦ Κώστα Καραμανλῆ παραβίασε τὴν Ἐνδιάμεση Συμφωνία. Θὰ ἔπρεπε ἤδη νὰ ἔχουμε καταγγείλει αὐτὴ τὴ Συμφωνία, ἡ ὁποία ἔληγε τὸ 2002 καὶ τὴν παρατείναμε σιωπηρά. Πιστεύω ὅτι ἡ νέα κυβέρνησή μας θὰ προβεῖ σὲ αὐτὴ τὴν καταγγελία μόλις ἐκλεγεῖ. Ὅσο γιὰ τὸν μεγαλομανῆ Πρωθυπουργὸ Νίκολας Γκρούεφσκι, ὅσοι τὸν παρατηροῦν ἐκτὸς Σκοπίων τὸν οἰκτίρουν. Διοικεῖ ἕνα θνησιγενὲς κρατίδιο μὲ τὰ κόλλυβα στὸ ζωνάρι του, κατὰ τὴν προσφιλῆ ἔκφραση τοῦ Γέροντος Παϊσίου. Οἱ Ἀλβανοὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὸ 30% τοῦ πληθυσμοῦ σχεδιάζουν τὴν ἀπόσχιση τῶν δυτικῶν ἐπαρχιῶν καὶ τὴν ἕνωσή τους μὲ τὴ Μεγάλη Ἀλβανία. Ἡ Βουλγαρία κατηγορεῖ τὴν ΦΥΡΟΜ γιὰ κλοπὴ τῆς ἱστορίας της, ἐνῶ πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν τὸ σκοπιανὸ τηλεοπτικὸ σήριαλ «Τὸ τρίτο ἡμίχρονο» πυροδότησε διπλωματικὸ πόλεμο μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν. Χιλιάδες ψευδομακεδόνες δηλώνουν Βούλγαροι καὶ ἐξευτελίζουν τὸ ἐθνολογικὸ κατασκεύασμα τοῦ «μακεδονικοῦ ἔθνους» ποὺ ἐπινοήθηκε τὸ 1944. Μὲ τὴ Σερβία ὑπάρχει ἀνοικτὸ ἐκκλησιαστικὸ μέτωπο καὶ ὁ ἐκλεγμένος ἀπὸ τὴ Σερβικὴ Ἐκκλησία νόμιμος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος Ἰωάννης εἶναι φυλακισμένος γιὰ τρίτη φορά. Κι ὅμως μπροστὰ σὲ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ δὲν ξέρουμε ἂν θὰ ὑπάρχει μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια, κάποιοι συνέλληνες μᾶς καλοῦν νὰ παραδώσουμε τὸ ὄνομά μας καὶ τὴν ἱστορία μας.

Χαμένη ἦταν ἡ χρονιὰ καὶ γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων στὴν Ἀλβανία.. Παρὰ τὶς συνεχεῖς κυβερνητικές, δικαστικὲς καὶ Τσάμικες προκλήσεις, δὲν διακηρύξαμε μὲ τρόπο καὶ τόνο πειστικὸ ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε σχέση τῶν Τιράνων μὲ τὴν Ε.Ε. θὰ διέρχεται ἀπὸ τὸν σεβασμὸ τῶν ἐλευθεριῶν τῆς ἑλληνικῆς κοινότητος. Ἡ ἀπογραφὴ πληθυσμοῦ ἔγινε μὲ κωμικοτραγικὸ τρόπο. Οἱ γενναῖοι Βλαχόφωνοι της Κορυτσᾶς διαδήλωσαν τὴν ἑλληνικότητά τους, ἀλλὰ ἡ ἐπίσημη Ἀλβανία τὴν ἀρνεῖται. Ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα βήματα μίας νέας ἐθνικῶς ἀξιοπρεποῦς κυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀπαίτηση γιὰ ἀπόσυρση τῶν ἀνθελληνικῶν ἀλβανικῶν βιβλίων ἀπὸ τὰ σχολεῖα τῶν Βορειοηπειρωτῶν.

Πολλὰ δὲν κάναμε. Μποροῦμε, ὅμως, νὰ κερδίσουμε τὸ χαμένο ἔδαφος, ἂν ἐγκαταλείψουμε τὶς ἀποτυχημένες ἀντιλήψεις ποὺ μᾶς ταλαιπώρησαν. Παρὰ τὰ οἰκονομικά μας προβλήματα ἀξίζουμε νὰ ἔχουμε μία πιὸ ὑπερήφανη ἐξωτερικὴ πολιτική. Καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει μόνο μία κυβέρνηση, ἡ ὁποία θὰ πιστεύει πρωτίστως στὴν ἔννοια τοῦ Ἔθνους. Μὲ διεθνιστικὰ ἰδεολογήματα μόνο ἀπώλειες θὰ ἔχουμε στὰ ἐθνικὰ θέματα.

Χαμένη ἡ περασμένη χρονιὰ ἀλλὰ ὄχι χαμένα εθνικά θέματα. Διότι ὅλα μποροῦν νὰ κερδηθοῦν ἢ νὰ βελτιωθοῦν ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουμε καὶ νὰ γίνουμε περισσότερο διεκδικητικοί. Τὸ μεῖζον πρόβλημα τῆς Ἐξωτερικῆς μας Πολιτικῆς εἶναι ἡ ἠττοπάθεια και ἡ ἀδράνεια.