Ὄροι στὴν ἀλβανικὴ προσέγγιση μὲ τὴν Ε.Ε.

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ ἀνακοίνωσε ὅτι ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἀρχίσουν οἱ συζητήσεις γιὰ πιθανὴ ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Εὐρ. Ἑνώση. Δὲν γνωρίζω ποὺ βασίζεται αὐτὴ ἡ αἰσιοδοξία τῶν ἐπιτρόπων, πιστεύω ὅμως ὅτι ἡ Ἑλλὰς δικαιοῦται καὶ ὑποχρεοῦται νὰ θέσει συγκεκριμένους καὶ αὐστηροὺς ὅρους γιὰ νὰ ἀνοίξει ἡ συζήτηση. Ἡ Ἀλβανία δὲν φέρεται σωστὰ σὲ πολλὰ θέματα ποὺ συγκινοῦν τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ γενικὰ ἐπιδεικνύει κακοπιστία ἀπέναντι στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν ἑλληνικὴ ἐθνικὴ κοινότητα ἡ ὁποία ζεῖ ἐκεῖ.

1) Πρῶτος ἑλληνικὸς ὅρος πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἄμεση συνεργασία καὶ παροχὴ ἀδειῶν ἐκ μέρους τῶν Ἀλβανῶν γιὰ τὴ περισυλλογὴ τῶν ὀστῶν τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν τοῦ 1940-41. Ὀρθῶς ἐπισημαίνει ἡ Ἐπιτροπὴ Συγγενῶν Πεσόντων ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς 8.000 ἀξιωματικοὺς καὶ ὁπλίτες τοῦ Ἔπους τῶν βορειοηπειρώτικων βουνῶν ἢ δὲν ἔχουν ἐντοπισθεῖ ἀκόμη ἢ βρίσκονται θαμμένοι σὲ ὁμαδικοὺς τάφους. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας ἔπαιζαν στὸ θέατρο τὴν «Ἀντιγόνη» τοῦ Σοφοκλέους, ἡ τιμὴ πρὸς τοὺς νεκροὺς ἀποτελεῖ στοιχειώδη προϋπόθεση γιὰ νὰ θεωρεῖται πολιτισμένη μία κοινωνία. Ἡ Ἀλβανία καλεῖται νὰ ἀποδείξει ἐμπράκτως ἂν εἶναι πράγματι ἕτοιμη νὰ ἐνταχθεῖ στοὺς εὐρωπαϊκοὺς δημοκρατικοὺς θεσμούς.

2) Ὀφείλουμε νὰ ζητήσουμε τὸν μεγαλύτερο σεβασμὸ πρὸς τὰ δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων, εἴτε αὐτοὶ ζοῦν στὴ Β. Ἤπειρο εἴτε σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς χώρας. Νὰ ξαναγίνει ἡ ἀπογραφὴ τῶν μειονοτήτων μὲ σαφῆ καταγραφὴ ἐθνικῆς καταγωγῆς καὶ θρησκεύματος. Γιὰ τὴν προηγούμενη ἀπογραφὴ ἔχουμε παράπονα ὅτι διεξήχθη μὲ σοβαρὲς παρατυπίες, γι’ αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἀναγνωρίσθηκε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας καὶ ἀπὸ τὴν ὀργάνωση Ὁμόνοια τῆς ἑλληνικῆς μειονότητος. Θυμίζω ὅτι ἡ ἀπογραφὴ αὐτὴ πραγματοποιήθηκε μὲ μερικὴ χρηματοδότηση ἀπὸ τὴν Εὐρ. Ἑνώση, ἡ ὁποία εἶχε θεωρήσει νόμιμη καὶ χρήσιμη τὴν καταγραφὴ θρησκεύματος καὶ ἐθνικότητος (π.χ. μέλος τῆς ἑλληνικῆς ἢ μαυροβουνιακῆς μειονότητος), ἀρκεῖ αὐτὴ νὰ εἶναι προαιρετικὴ καὶ μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ ἀπογραφομένου.

3) Νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὴν Ε.Ε. νὰ ἀπαιτήσει τὴν παύση κάθε ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας μέσω κομμάτων, Τύπου ἢ σχολικῶν βιβλίων. Στὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια, τὰ ὁποῖα μοιράζονται ἀκόμη καὶ στὰ ἑλληνόπουλα τῆς Βορείου Ἠπείρου, τὸ ἀλβανικὸ κράτος -ἀσχέτως τοῦ κόμματος ποὺ κυβερνᾶ- καλλιεργεῖ τὸν μύθο τῆς μεγάλης ἢ «φυσικῆς» Ἀλβανίας, στὴν ὁποία πρέπει νὰ περιληφθοῦν ἀρκετὰ ἐδάφη τῆς ἑλληνικῆς Ἠπείρου καὶ τῆς δυτικῆς Μακεδονίας. Οἱ Ἀλβανοὶ τῶν Βαλκανίων ἀναπτύσσουν ἕναν ἐπικίνδυνο ἐθνικισμὸ μὲ πρόσφατη ἔκφραση τὴν ἐνοποίηση τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος μεταξὺ τῶν «δυὸ ἀλβανικῶν κρατῶν» Κοσόβου καὶ Ἀλβανίας.

4) Νὰ ἀπαιτήσουμε νὰ σταματήσουν οἱ πάσης φύσεως διοικητικὲς καὶ δικαστικὲς μεθοδεύσεις εἰς βάρος τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς κοινότητος. Νὰ μὴν ἐνταχθεῖ ἡ ἑλληνικότατη Χειμάρρα σὲ ἑνιαῖο δῆμο μαζὶ μὲ φανατικοὺς μουσουλμάνους, ὅπως θέλουν τὰ Τίρανα. Νὰ ἀκυρωθοῦν οἱ δικαστικὲς ἀποφάσεις οἱ ὁποῖες ἀδικοῦν κατάφωρα Ἕλληνες ἰδιοκτῆτες γῆς καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Νὰ ρυθμισθεῖ διὰ νόμου ἡ ἐπιστροφὴ ὅλων τῶν ναῶν καὶ μονῶν ποὺ κρατικοποίησε τὸ κομμουνιστικὸ καθεστώς.

5) Νὰ δηλώσουν τὰ δυὸ μεγάλα ἀλβανικὰ κόμματα, Δημοκρατικὸ καὶ Σοσιαλιστικό, ὅτι δὲν συμφωνοῦν μὲ τὰ αἰτήματα τῶν Τσάμηδων ἀπογόνων τῶν ἐγκληματιῶν πολέμου τοῦ 1941-44, τὰ ὁποία ξεκινοῦν ἀπὸ τὴ διεκδίκηση γῆς στὴ Θεσπρωτία καὶ φθάνουν ἕως τὴ διεκδίκηση ἑλληνικῶν ἐδαφῶν στὴν Ἤπειρο.

6) Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια ἀπὸ τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας τοῦ 1914, τὸ ὁποῖο ὑπέγραψαν οἱ Ἀλβανοὶ καὶ οἱ τότε προστάτες τους Ἰταλοὶ μετὰ τὴν ἐξέγερση τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Νὰ θυμίσουμε στοὺς ἑταίρους μας τὴν αὐτονομία τῶν Ἑλλήνων ἐντὸς Ἀλβανίας ποὺ ζητοῦσε τὸ μηδέποτε ἐφαρμοσθὲν ἐκεῖνο κείμενο. Ἔστω κι ἂν ἔχουν ἀλλάξει προδήλως οἱ συνθῆκες, οἱ διεθνεῖς συμφωνίες δὲν πρέπει νὰ κουρελιάζονται.