ΟΥΤΕ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΟΥΤΕ ΦΟΒΟ

Ὅπως εἶναι γνωστό, στὶς 28 Ὀκτωβρίου 2018, ἡμέρα ἐπετείου τῆς Ἐθνικῆς Ἑορτῆς τοῦ “ΟΧΙ”, δολοφονήθηκε ἀπὸ τὴν ἀλβανικὴ Ἀστυνομία ὁ Βορειοηπειρώτης Κωνσταντῖνος Κατσίφας. Ὁ Κατσίφας, 35 χρονῶν παλληκάρι, βρῆκε τὸν θάνατο στὸ χωριό του, τοὺς Βουλιαρᾶτες, ἐπειδὴ ὕψωσε μιὰ μεγάλη Ἑλληνικὴ Σημαία. Οἱ Ἀλβανοὶ ἔδωσαν τὴν σορὸ τοῦ Κατσίφα γιὰ ἐνταφιασμό, δέκα ὁλόκληρες μέρες μετὰ τὴν δολοφονία του !

Στὴν κηδεία του μετεῖχαν πλῆθος ἀπὸ Ἑλλαδῖτες καὶ Βορειοηπειρῶτες καί, μάλιστα, διαμένοντες στὴν Ἑλλάδα. Ὅλοι διαδήλωσαν τὸ ἐθνικὸ φρόνημά τους καὶ τὴν ἀντίδρασή τους στὸ στυγερὸ ἔγκλημα.

Ὅταν, ὅμως, ἀνακοινώθηκε ἡ τέλεση τοῦ τεσσαρακονθήμερου μνημοσύνου τοῦ παλληκαριοῦ, ἡ Ἀλβανία σκλήρυνε τὴν στάση της. Ἔτσι, σὲ πολλοὺς ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο, χαρακτηρίζοντάς τους “ἀνεπιθύμητα πρόσωπα”. Ἀρκετοὶ δὲ Βορειοηπειρῶτες ἐν Ἑλλάδι διαμένοντες, ματαίωσαν τὴν μετάβασή τους στοὺς Βουλιαρᾶτες, φοβούμενοι τὸ “φακέλλωμά” τους ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς.

Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ τακτικὴ τῆς γείτονος, τόσον ἀπέναντι στὴν Ἑλλάδα, ὅσο καὶ ἀπέναντι στὴν Βορειοηπειρωτικὴ Κοινότητα, ἡ ὁποία εἶναι ἀνεγνωρισμένη Ἐθνικὴ Μειονότητα, κλείνει τὴν πόρτα τῆς εἰσόδου της στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Γιατὶ βασικὴ προϋπόθεση νὰ γίνῃ μιὰ χώρα μέλος τῆς Ε.Ε., εἶναι ὁ σεβασμὸς τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν της καὶ τῶν τυχὸν μειονοτήτων, ποὺ ἐγκαταβιοῦν σ’ αὐτήν.

Ἐννοεῖται, ὅτι τοῦ ἀλβανοῦ πρωθυπουργοῦ Ἔντι Ράμα “δὲν ἱδρώνει τὸ αὐτί” ἀπὸ τέτοιες “λεπτομέρειες”. Ἐδῶ ἔχει ξεσηκωθῆ ὁλόκληρη ἡ Ἀντιπολίτευση καὶ πλήθη λαοῦ διαμαρτύρονται κάθε τόσο, ζητῶντας τὴν παραίτηση τῆς κυβερνήσεως, τὴν ὁποία κατηγοροῦν ὡς διεφθαρμένη, καὶ ὁ κ. Ράμα σφυρίζει ἀδιάφορα.

Αὐτὸ, ὅμως, δὲν πρέπει οὔτε νὰ φοβίζῃ οὔτε νὰ ὁδηγῇ στὴν ἀδράνεια τοὺς Βορειοηπειρῶτες (καὶ τοὺς Ἑλλαδῖτες). Ἡ ὑπόθεσή τους εἶναι ἱερὴ καὶ ὡς τέτοια πρέπει νὰ τὴν βλέπουν. Καὶ μπορεῖ οἱ Ἀλβανοὶ νὰ μὴ τοὺς ἐπιτρέπουν τὴν εἴσοδο στὴν πατρίδα τους. Ἄς μὴν ἀποθαρρύνωνται. Κι’ ἄς μὴ φοβοῦνται. Μποροῦν νὰ προβοῦν σὲ διαμαρτυρίες καὶ σὲ διεθνεῖς Ὀργανισμούς. Μποροῦν νὰ ὀργανώσουν συλλαλητήρια καὶ πορεῖες στὴν Ἀθήνα, Θεσσαλονίκη κ.ἄ. Κι’ ἄν χάθηκε μιὰ μάχη (ποὺ δὲν χάθηκε), ὅμως ὁ πόλεμος συνεχίζεται. Καὶ ὁ πόλεμος αὐτὸς ἔχει ἕνα συγκεκριμένο στόχο: Τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Αὐτὸ δὲν δικαιοῦται καὶ δὲν πρέπει νὰ τὸ ξεχνάῃ κανείς. Μὲ τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ, καὶ κάτω ἀπὸ τὴν Σκέπη τῆς Παναγίας, ὁ ἅγιος στόχος θὰ γίνῃ εὐλογημένη πραγματικότητα.

“ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ”