Ο παπα-Χρήστος από το Σωπίκι, στο νέο βιβλίο του Μιχάλη Τζάμου

Ο παπα-Χρήστος από το Σωπίκι, ο Σωτήρης Σκεύης και ο Νάσιος Πάντος, ο Φίλιππας Παπαθανάσης και ο Αριστοτέλης Χαρμπάτσης, οι δεκάδες-εκατοντάδες που θανατώθηκαν και φυλακίστηκαν με ψευδές κατηγορίες, χωρίς συνηγόρους και μάρτυρες υπερασπίσεως, χωρίς το δικαίωμα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους,  αλλά, ως αποτέλεσμα  των μεσαιωνικών βασανιστηρίων που δε χωρά ο νους του ανθρώπου,  μετατρέπονταν σε ανθρώπινα ρομπότ και  ξεστόμιζαν τις γνωστές φράσεις ή το σλόγκαν του «μεγαλοελεήμωνος» κομμουνιστικού κόμματος, που λέει και ο συγγραφέας: «έχω διαπράξει προδοσία, απέναντι του λαού μας που έχυσε το αίμα για ελευθέρια και πρόοδο. Για τούτο έχω μετανιώσει και ζητώ έλεος από το Δημοκρατικό Μέτωπο», ήρθε η ώρα τους να μιλήσουν.

Και μιλούν διαμέσου των συγγραμμάτων, εκδοθέντα από γνωστούς και συναγωνιστές τους, από εκείνους που γνώριζαν  όλη την αλήθεια, απ’ εκείνους που ψάχνουν και ερευνούν μέχρι τα αρχεία του κράτους, για να λάμψει η αλήθεια και να πέσει το μαύρο πέπλο της σκευωρίας και της αμαύρωσης της εικόνας τους για δεκαετίες ολόκληρες από το καθεστώς που τα δημιούργησε. Έτσι εκδόθηκαν συγγράμματα αφιερωμένα στον Φίλιππα Παπαθανάση,  τον Θύμιο Λιώλη, τον Βασίλη Τσούρα, τον Σωτήρη Σκεύη και για πολλούς άλλους. Ανεγέρθηκαν προτομές, στη θέση του τάφου τους, τα ονόματά τους  κοσμούν πλατείες και οδούς, για να γαληνεύσει, έστω και λίγο, η ψυχή τους, εκεί στη βασιλεία των Ουρανών.

Σήμερα, διαμέσου του  συγγράμματος του  Μιχάλη Τζάμου, μιλάει ο  ιερέας Χρήστος Παππάς. Ο Σωπικιώτης πατριώτης, που του επιβλήθηκαν ψευδές κατηγορίες, για να τιμωρηθεί με 30 χρόνια κάθειρξη. Που πέθανε στη φυλακή χωρίς τάφο και χωρίς όνομα. Το μόνο του αμάρτημα  ήτο ότι διάδιδε την θρησκευτική ορθόδοξη πίστη, την αγάπη για το Χριστό και την Παναγία, διότι ήταν γαλουχημένος με ορθόδοξο πνεύμα και ελληνική ψυχή.

Ο συγγραφέας, δεν αρκέστηκε μόνο  στο φωτεινό  και πνευματικό πρόσωπο του παπα-Χρήστου. Διαμέσου αυτού πρόβαλε και την ηρωική στάση του Αντώνη του Γιώργα, του Νάσιου του Πάντου, του δάσκαλου Κόλια Νίνε που δίδασκε εθελοντικά την ελληνική γλώσσα στο χαγιάτι της εκκλησίας, των πολλών  άλλων Σωπικιωτών. Πρόβαλε τα δεκάδες μειονοτικά παλικάρια που ξεψύχησαν ή πέρασαν τα νιάτα τους στα μπουντρούμια της κολάσεως.

Πρόβαλε, ακόμα,  μια πλειάδα ιερέων που έπεσαν θύμα της κομμουνιστικής κόλασης, που διαπομπεύτηκαν, φυλακίστηκαν και ξυρίστηκαν όπως ο παπα- Σταύρος Ρέτζιος από τη Δίβρη, ο παπα- Γιάννης Ντάσης από την Τσούκα,  ο παπα-Νικόλας από το Φανάρι, ο παπα Λάμπης από τη Γέρμα, ο παπα- Δημήτρης Ιατρού  από την Γριαζδανη και δεκάδες άλλοι σ’ όλο το βορειοηπειρωτικό χώρο.  

Εκμεταλλευόμενος και το αρχείο του κράτους, φέρνει στο φως αριθμούς, στοιχεία, γεγονότα, που συνταράζουν. Που βγαίνει η αγνότητα των δικών μας ανθρώπων,  ν’ αγκαλιάσουν το Αντιφασιστικό Κίνημα και να διώξουν τον κατακτητή, αλλά να εφαρμοστούν οι ψεύτικες υποσχέσεις που τους διατυμπάνιζαν οι ένθεν και ένθεν κομμουνιστές, κυρίως αυτή της αυτοδιάθεσης.

Όλα ήταν μια αυταπάτη. Το αντάλλαγμα να θανατώνονταν η αφρόκρεμα, αυτοί που είχαν κρίση και λόγο. Να φυλακίζονταν όσοι αρνούνταν την νέα τάξη πραγμάτων, να διπλασιάζονταν οι φόροι, να υφαρπάζονταν η γη, με τους νέους τρόπους εφεύρεσης, να καθορίζονταν, όπως μας φέρνει παραδείγματα ο συγγραφέας, υποψήφιοι βουλευτές και κυβερνήτες μουσουλμάνοι Αλβανοί, όταν οι ελληνικής καταγωγής ξεπερνούσαν το 70%. Και τέλος το όνειρό τους για αυτοδιάθεση να γίνονταν ένας ζωντανός εφιάλτης.

Συγχαρητήρια στον κ. Τζάμο που πρόβαλε την πραγματική εικόνα του παπα-Χρήστου.

Συγχαρητήρια στην Ιερά Μητρόπολη Αργυροκάστρου και στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου  που ανέλαβαν την έκδοση του βιβλίου, πρώτο στο είδος για τους μάρτυρες της εκκλησίας.

«Ας είναι το βιβλίο τούτο φόρος τιμής και σεβασμού για τον παπα-Χρήστο και για όλους τους άλλους μάρτυρες», καταλήγει ο συγγραφέας.

Αμήν, ν’ απαντήσουμε όλοι μας.