ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ: ΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ

Σὲ ὅλες τὶς ἀναμετρήσεις ὑπάρχει ἕνας κυνικὸς ἀφορισμὸς γιὰ αὐτὸν ποὺ ἐπικρατεῖ τοῦ ἀντιπάλου του, ὅτι: «τὴν Ἱστορία τὴ γράφουν οἱ Νικητές». Γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς Βορείου  Ἠπείρου δὲν ἰσχύει κάτι τέτοιο καὶ οἱ Ἕλληνες τῆς περιοχῆς παρὰ τὶς ἱστορικὲς νίκες τους, βιώνουν γενιὲς τώρα τὸ δικό τους Γολγοθά.

Τί κι ἂν αὐτὴ ἡ γωνία τῆς ἑλληνικῆς γῆς ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ ἱστορικὰ τρεῖς φορὲς μὲ ποταμοὺς αἵματος καὶ θυσιῶν γενναίων Ἑλλήνων, τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι δὲν κατάφερε νὰ ἑνωθεῖ μὲ τή μητέρα Ἑλλάδα. Ὅπως δὲν κατάφερε νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ μαρτυρικὴ Κύπρος μας.

Παρ’ ὅλο ποὺ ὁ ἔνοπλος Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας τῶν Ἑλλήνων τῆς Βόρ. Ἠπείρου, στέφτηκε μὲ ἐπιτυχία καθὼς ἦταν νικηφόρος μὲ ἀποτέλεσμα  αὐτοῦ τὸ “Πρωτόκολλο τῆς Κέρκυρας”, τῆς 17ης Μαΐου 1914, οἱ μεγάλες δυνάμεις τῆς ἐποχῆς δὲ σεβάστηκαν ἀπολύτως τίποτα. Βιαζόταν ἔτσι ἡ θέληση ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ νὰ ζήσει ἐλεύθερος μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους ἀδελφούς του.

Ἔτσι οἱ Ἕλληνες τῆς Β.Η., παρέμειναν ὑπὸ τὸν ἀλβανικὸ ζυγὸ ἀνεξάρτητα ποιὸς ἦταν ἐπικεφαλῆς τοῦ νεοσύστατου ἀλβανικοῦ κράτους. Ὑπέστησαν ἀπὸ τὸ 1914 ἕως καὶ στὶς μέρες μας διωγμοὺς θρησκευτικοὺς ἁπλὰ καὶ μόνο γιατί ἦταν Χριστιανοί. Νὰ θυμίσουμε ἀκόμη πιὸ πρόσφατα, ἐν ἔτει 2015, ὅτι ὁ δῆμος τῆς Χιμάρας, γκρέμισε τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου! Ἀπαγορεύτηκε ἐπίσης στοὺς Ἕλληνες νὰ ὁμιλοῦν τὴ μητρικὴ γλώσσα τους καὶ ὅποιος δὲν ὑπάκουε στὶς ἐντολὲς τοῦ Κόμματος τοῦ Χότζα, περνοῦσε τὴ ζωή του στὶς ἀπάνθρωπες φυλακές του. Στὶς μέρες μας τὸ ἀλβανικὸ κράτος κάνει τὴ μία πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλη τὶς αὐθαιρεσίες ὥστε νὰ ἁρπάξει τὶς περιουσίες τῶν Ἑλλήνων τῆς Χιμάρας.

Στὸν ἀντίποδα ἂς δοῦμε τί κάνουν οἱ χῶρες ποὺ ὑποστηρίζουν τὰ ἐθνικά τους συμφέροντα ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι χιλιάδες ναυτικὰ μίλια μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα τους. Συγκεκριμένα ἀναφερόμαστε στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο καὶ στὸν Πόλεμο τῶν Νήσων Φώκλαντ μεταξὺ τῆς Ἀργεντινῆς καὶ τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου. Ἡ σύγκρουση ξεκίνησε τὴν 2α Ἀπριλίου 1982 ὄταν η Ἀργεντινὴ εἰσέβαλε και κατέλαβε τὶς Νήσους Φώκλαντ. Ἡ Μεγάλη Βρετανία ἀπέστειλε ναυτικὲς δυνάμεις γιὰ ἐνίσχυση τῶν νήσων της καὶ τελικὰ ἡ σύγκρουση ἔληξε μετὰ ἀπὸ 74 ἡμέρες καὶ τὴν παράδοση τῆς Ἀργεντινῆς στὶς 14 Ἰουνίου 1982, ἐπιστρέφοντας τὰ νησιὰ στὸ Βρετανικὸ ἔλεγχο.

Τὸ προαναφερθὲν σύντομο ἱστορικὸ παράδειγμα πρέπει νὰ προβληματίσει σύσσωμο τὸν ἑλληνισμό. Νὰ τὸν προβληματίσει γιὰ τὸ ‘ὅτι τὸ ἀγωνιστικὸ καὶ πατριωτικὸ φρόνημα του ἔχει ὑποχωρήσει πολὺ σὲ σύγκριση μὲ μία ἢ δύο γενιὲς πίσω. Τὸ συνεχιζόμενο δράμα τῶν Ἑλλήνων τῆς Β. Ἠπείρου πρέπει νὰ σηκώσει τὸν ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς ἐποχῆς. Διότι κανένας λαὸς δὲν χάθηκε στὴν Ἱστορία μόνο ἀπὸ μία οἰκονομικὴ χρεοκοπία γιὰ τὴν ὁποία εὐθύνεται ἀπόλυτα ὁ πολιτικὸς κόσμος μὲ τὴν κακή του διαχείριση. Ὀφείλει λοιπὸν ὁ ἑλληνισμὸς νὰ συνέλθει γιὰ νὰ δώσει λύση στὸ ἀνοιχτὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τοὺς τυραννισμένους ἀδελφούς του.

Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπιβιώσει ὁ ἑλληνισμὸς στὴ θύελλα τῆς ἐποχῆς, ὀφείλει νὰ ἐπιστρέψει στὶς παλιὲς καὶ διαχρονικὲς ἀξίες ποὺ δὲν εἶναι ἄλλες ἀπὸ τὸ τρίπτυχο «Πατρίδα-Θρησκεία-Οἰκογένεια».

Μόνο τότε θὰ δικαιωθοῦν οἱ ἀγῶνες τῶν πεσόντων προγόνων μας γιὰ ἐλεύθερη καὶ ἑνιαία Ἤπειρο. Μόνο τότε θὰ ἔρθουν καλύτερες ἡμέρες στὴν πατρίδα μας. Μόνο τότε θὰ ἀπελευθερωθεῖ ἡ σκλαβωμένη Βόρειος Κύπρος μας ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό.

Καὶ τότε θὰ δικαιωθεῖ ὁ ἀγώνας τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ καὶ τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. Σὺν Θεῶ, γένοιτο.

ΑΡΤΕΜΙΟΣ