"Τὸ φίδι στὸν κόρφο μας"

Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ '90 σὲ ἕνα χωριὸ τῆς Κεντρικῆς Μακεδονίας μεταξὺ τῶν χιλιάδων μεταναστῶν ποὺ πέρασαν παράνομα τὰ ἑλληνοαλβανικὰ σύνορα ἦταν καὶ ὁ μικρὸς Ἰλίρ. Τὸν βρῆκαν ἔξω στὰ χωράφια σὲ κακὴ κατάσταση, ἔτρεμε ἀπὸ τὸ κρύο καὶ τὴν πείνα. Ἡ συνέχεια γνωστή, ὅπως καὶ γιὰ ἑκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες ἀπὸ τὴν Ἀλβανία: Ἔγινε "Ἠλίας", βρῆκε τροφή, στέγη, ροῦχα, δουλειὰ ἀποτελώντας ἕνα κομμάτι τῆς μεγαλύτερης διάσωσης στὴ σύγχρονη ἱστορία, ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ ἀπὸ ἕναν ἄλλο γειτονικό, χωρὶς καμιὰ διακρατικὴ συμφωνία καὶ κανένα ἐπίσημο ἀντάλλαγμα. Ὁ Ἰλὶρ ὅμως εἶχε καὶ ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικό: Μιλοῦσε τέλεια ἑλληνικὰ ἀφοῦ ἔμενε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ 99 χωριὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου ποὺ ἐπιτρεπόταν νὰ διδάσκεται ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα. Ὅταν λοιπὸν βρέθηκαν κάποιοι στὴ Βόρειο Ἤπειρο, στὸ "χωριὸ" τοῦ "Ἠλία" μάθανε τὴν ἀλήθεια: Ὁ Ἰλὶρ ἦταν ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς ποὺ εἶχε φέρει ὁ Χότζα γιὰ νὰ ἀλλοιώσει πληθυσμιακὰ ἀκόμα καὶ τὰ ἐναπομείναντα "μειονοτικὰ" χωριά. Ἢ ὅπως τὸ εἶπε ὁ Βορειοηπειρώτης γιατρὸς τοῦ χωριοῦ, "βάλατε τὸ φίδι στὸν κόρφο σας".

Σίγουρα δὲ χαρακτηρίζει ἡ ἀχαριστία ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ φιλοξενοῦνται στὴ χώρα μας. Οὔτε ἡ Ἑλλάδα εἶναι Σκόπια γιὰ νὰ μπορεῖ κάποιος νὰ ἀπειλεῖ τὴν κρατική της ὑπόσταση. Βεβαίως εἶναι ἀπαράδεκτο π.χ. νὰ ἐργάζονται ἄτομα ἀλβανικῆς καταγωγῆς στὰ προξενεῖα μας στὴ Βόρειο Ἤπειρο. Ὅπως τὸ ἔθεσε καὶ ὁ Ἰσπανὸς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν ὅταν ζήτησε νὰ παύσει ἡ Ἑλλάδα τὸν ἐπίτιμο πρόξενό της στὴ Βαρκελώνη ἐπειδὴ συμμετεῖχε σὲ διαδηλώσεις γιὰ τὴν ἀπόσχιση τῆς Καταλωνίας, δὲν μπορεῖ νὰ μπαίνει ὁποιοσδήποτε σὲ καίριες διπλωματικὲς θέσεις.

Τὸ "φίδι" μᾶλλον εἶναι ἡ ἄγνοιά μας. Βλέπουμε ὑπουργοὺς στὴν Ἑλλάδα νὰ συγχέουν τὴν αὐτοχθονη Ἑλληνικὴ Ἐθνικὴ Μειονότητα τῆς Βορείου Ἠπείρου ποὺ ἔχει Αὐτονομία ἀπὸ τὸ 1914 καὶ ἐκκρεμεῖ ἡ Ἕνωσή της μὲ τὴν Ἑλλάδα, μὲ μάζες μεταναστῶν ἢ μὲ τὶς μουσουλμανικές, θρησκευτικὲς μειονότητες τῆς Θράκης. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ Ἀλβανία ἔχει κάνει πλύση ἐγκεφάλου ἀπὸ τὸ σχολεῖο στοὺς κατοίκους της, μὲ ἀνιστόρητες ἐδαφικὲς διεκδικήσεις καὶ μία παραχάραξη τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας ποὺ συναγωνίζεται αὐτὴ τῶν Σκοπιανῶν.

Συνεπῶς πρέπει ἐπιτέλους  ἡ Ἑλλάδα νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν πρωτόγονο ἐθνικισμὸ τῶν γειτόνων της, συστηματικά, μέσα ἀπὸ τὴν Παιδεία.

Ὅσο γιὰ τὴν τύχη τοῦ κυρίου πλέον Ἠλία δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι θὰ θυμᾶται πάντα τὶς εὐεργεσίες ποὺ δέχτηκε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἄλλωστε εἶχε δείξει μεγάλο ζῆλο στὰ μαθήματα κατήχησης πρὶν βαπτιστεῖ καὶ ἀπὸ τὰ δῶρα ποὺ δεχόταν, προτιμοῦσε τὰ ὡραῖα βιβλία. Περιμένει καὶ αὐτὸς γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ εἰρήνη καὶ πρόοδο καὶ ὄχι νὰ γίνουν τυφλὰ ὄργανα τῶν ἐχθρῶν της Ἑλλάδας.