ΠΑΡΕΛΑΥΝΕΙ Η ΧΩΡΑ ΜΟΥ - Αναμνήσεις από προηγούμενες παρελάσεις

25^η Μαρτίου. Η Εθνική μας Εορτή. Η μέρα της παλιγγενεσίας. Όλη η Ελλάδα στο πόδι. Είναι υπερήφανη. Γιορτάζει. Κυματίζουν οι γαλανόλευκες. Η σημαία σε κάθε μπαλκόνι τους Έλληνες τους ενώνει.

Αρχίζει η παρέλαση. Στην εξέδρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρωθυπουργός, οι αρχηγοί των κομμάτων και άλλοι επίσημοι. Όρθιοι. Υπερήφανοι.

Στα πλάγια εκατοντάδες χιλιάδες. Σε όλη τη διαδρομή.  Μικροί και μεγάλοι. Κι  αυτοί όρθιοι. Για να τιμήσουν τους παρελαύνοντες. Τους έφεδρους αξιωματικούς και τους λεβέντες στρατιώτες. Το πολεμικό μας ναυτικό και την αεροπορία. Την αστυνομία και την πυροσβεστική. Την προεδρική φρουρά και τους βατραχανθρώπους. Τους βετεράνους παλαίμαχους και τους μαθητές σχολείων. Όλα τα σώματα. Όλα τα είδη. Γιατί είναι αυτά τόσα πολλά. Τόσο σύγχρονα. Τόσο πειθαρχημένα και πανέτοιμα. Για κάθε έκκληση της Μάνας Πατρίδας. Για κάθε παραβίαση από ξηρά, θάλασσα και αέρα.

Τα θωρακισμένα, τα βαριά οχήματα, τα πολεμοφόδια κάθε είδους…, οι πύραυλοι, δονούν το μέρος καθώς περνούν καμαρωτά-καμαρωτά.

 Τα Μιράζ-5, τα Φάντομ ΕF 4, τα Απάτσι, τα…  αναγκάζουν όλους να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά στον ουρανό, όπου διασχίζουν τον αέρα τα αεροθούμενα  με στόχο ακριβείας.

Παρελαύνουν οι φρουροί της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Παρελαύνουν όλοι αυτοί που μας κάνουν υπερήφανους που είμαστε Έλληνες. Οι καρδιές μας χτυπούν δυνατά. Από υπερηφάνεια. Γιατί μέσα τους όλοι έχουν την φλόγα της πίστεως.

Και η καρδιά μου, καθώς προσηλωμένος στους δέκτες της τηλεόρασης, παρακολουθώ, χτυπά δυνατά. Καθώς παρακολουθώ τη λεβεντιά της χώρας μου. Καθώς ως ταινία περνάει όλη η ιστορία του Έθνους μου. Οι τριακόσιοι του Λεωνίδα. Οι τριακόσιοι που άξιζαν για τρία εκατομμύρια. Η επανάσταση του Είκοσι ένα. Μια επανάσταση που και από μόνη της είναι ένα θαύμα. Το ένδοξο Σαράντα. Με μια μικρή χώρα κι ένα μεγάλο «ΟΧΙ».

Μια άρτια και επιβλητική παρέλαση. Η δόξα και η αρετή της Ελλάδας έλαμψε.

Η καρδιά μου συνέχιζε να χτυπά. Το μυαλό μου φωτίστηκε από την θεία φλόγα της πίστεως.

Ξάπλωσα να ξεκουραστώ, γιατί είχα μεθύσει από το κρασί του Είκοσι ένα.

Βαγγέλης Παπαχρήστος