Να γνωρίσουμε τους δασκάλους αγωνιστές της Βορείου Ηπείρου: o Κωνσταντίνος Ν. Ιωάννου (1893-1979)

Ήταν το πρώτο παιδί του Νικόλα και της Ελένης Ιωάννου και γεννήθηκε στο Αλύκο το 1893. Αποφοίτησε την Αστική Σχολή του Αλύκου και έλαβε το «απολυτήριο» Διδασκάλου με «Παν Καλώς» 9 και διαγωγή «κοσμιοτάτη», τον Ιούλιο του 1910.

Υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία όπως στο Γαρδικάκι, Συρακάτι, Καραλίμπεη (Φανάρι), Λιβαδειά(Χότζα)-Κουλουρίτσα,  στη Φοινίκη και στο Χάλιο.

Ο δάσκαλος Ιωάννου πρωτοστατεί κατά των Τούρκων κατακτητών. Κατετάγει εθελοντής στον Ελληνικό στρατό για τρία χρόνια  και 4 μήνες. Προϋπηρέτησε στο 25^ο τάγμα Πεζικού και στο Τάγμα Πεζικού Αργυροκάστρου.

Το Μάιο 1915 παρασημοφορήθηκε Δεκανέας και τον Σεπτέμβριο Λοχίας, για ανδρεία και διοικητικές ικανότητες.  Μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από το χώρο της Βορείου Ηπείρου και την επιστροφή των Βορειοηπειρωτών αγωνιστών στα σπίτια τους, ο Λοχίας και δάσκαλος Κωνσταντίνος Ιωάννου αγωνίζεται, για να φυλαχτούν τα κεκτημένα δικαιώματα.

Ο χαρισματικός Ιωάννου, εκτός από αγωνιστής και άξιος δάσκαλος, ήταν επιδέξιος και ικανός  σε διάφορες τέχνες και επαγγέλματα  όπως: αρχιτεχνίτης για γέφυρες και σπίτια, μαραγκός, δύτης σε βαθιά νερά και μοναδικός στο ψάρεμα και στο κυνήγι. Πάνω απ’ όλα ήταν ανθρωπιστής. Πολλές φορές από το υστέρημά του βοηθούσε φτωχούς και αδύναμους. Διαμαρτυρήθηκε με σθένος για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων το 1934.

Στην κοινότητα Φοινίκης, που υπηρέτησε για πολλά χρόνια, έκανε πολλές διαμαρτυρίες και πρωτοστάτησε  στην συγκέντρωση υπογραφών τις οποίες έστειλε στο Ελληνικό Προξενείο Αγίων Σαράντα.

Την 1^η Δεκεμβρίου 1940, ένα τάγμα του Ελληνικού στρατού μπήκε ελευθερωτής στο Αλύκο. Την μεγάλη εκείνη νύχτα ο διοικητής του Τάγματος και ο Λοχίας - δάσκαλος  Ιωάννου, στο δικό του σπίτι, έμειναν ώρες ολόκληρες πάνω σε χάρτες μελετώντας και προσδιορίζοντας τις θέσεις των Ιταλών, το οπλοστάσιό τους και τους τρόπους επίθεσης με στόχο την εξόντωση του εχθρού.

Αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου, την άνοιξη του 1945, τον αγωνιστή δάσκαλο περικυκλώνουν στο σπίτι του 30 οπλισμένοι ασφαλίτες του νέου κομμουνιστικού καθεστώτος, με ρητή εντολή: «Να συλληφθεί και να μεταφερθεί στον Καλιά Αργυροκάστρου». Είχε καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο ως «εχθρός του λαού», που μάχονταν για την ανατροπή του συστήματος.

Χάριν στην ικανότητά του, ο άξιος αγωνιστής έσπασε τον κλοιό και μετά από απερίγραπτες δυσκολίες (έμεινε δυο μήνες μέσα στον πνιγμένο κάμπο του Βούρκου), μπόρεσε να φτάσει στην Ελλάδα. Την περίοδο 1945-1950 βρίσκεται αποσπασμένος σε διάφορες υπηρεσίες  και επιτροπές. Από το 1950 ως το 1956 υπηρετεί δάσκαλος στην Μελισσόπετρα Κονίτσης απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Στην Ελλάδα δεν έπαψε ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεται για την τύχη και τα δικαιώματα  των συμπατριωτών του.

Ο ελληνοδιδάσκαλος και αγωνιστής Κωνσταντίνος Ιωάννου απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου  1979 στα Ιωάννινα, μακριά από την αγαπημένη του οικογένεια και την ιδιαίτερη του πατρίδα, την Βόρεια Ήπειρο, για την οποία αγωνίστηκε όλη του τη ζωή.

Βασίλης Ιωάννου, τέως έπαρχος Αλύκου