ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ - 190 χρόνια πρίν

Οἱ Σουλιῶτες καί οἱ ἄλλοι Ἠπειρῶτες μέ τό σπαθί τους ἔδωσαν αἰώνιο μάθημα Ἑλληνικῆς Συνείδησης καί Ὀρθοδόξου Φρονήματος

Στήν ἐποχή μας δέν ἀρκεῖ νά ἀποδεικνύει κάποιος τά αὐτονόητα. Πρέπει νά εἶναι σέ ἐγρήγορση, διότι φυτρώνουν πάντα ζιζάνια στόν κῆπο τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας. Δυστυχῶς, ἐγχώριας, ντόπιας προελεύσεως, σάν νά μᾶς θυμίζουν ὅτι πάντοτε τίς Κερκόπορτες τίς ἀνοίγουν ἀπό μέσα….

Θύμα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας εἶναι καί ἕνα ἀπό τά ἱστορικότερα τμήματα  τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ Σουλιῶτες. Οἱ Δωριεῖς τῆς Ἠπείρου μας. Κάποιοι, ἀκόμη καί μέ «πανεπιστημιακούς τίτλους», ἀμφισβητοῦν τήν Ἑλληνικότητά τους! Τό ἔχουμε ξανααναλύσει αὐτό στό «Βορειοηπειρωτικό Βῆμα». Ἀλλά πάλι ἄς δοῦμε τί λέει ἡ Ἱστορία.

Ἄν πᾶμε 190 ἔτη πρίν, τό 1826,  θά δοῦμε τί θά ἀπαντοῦσαν καί σήμερα σέ ὅσους ἀμφισβητοῦν τήν Ἑλληνική τους Συνείδηση καί τήν Ὀρθόδοξη Πίστη τους. Στό Πολιορκημένο Μεσολόγγι βρίσκονταν ἑκατοντάδες Σουλιῶτες μέ τίς οἰκογένειές τους ἀπό τήν ἐποχή πού δέν  μποροῦσαν νά ἐπιστρέψουν στήν πατρική γῆ, τά χωριά τοῦ Σουλίου, λόγω τῆς τουρκικῆς ὑπεροπλίας. Αὐτοί ὅλοι  προτίμησαν νά πεινάσουν καί νά πολεμοῦν, παρά νά παραδοθοῦν στούς πολιορκητές Κιουταχή καί Ἰμπραήμ. Ὅλο τό 1825 καί στίς ἀρχές τοῦ 1826, μέ ἐπικεφαλῆς σπουδαίους πολεμιστές, ὅπως οἱ Τζαβελαῖοι καί οἱ Μποτσαραῖοι, οἱ Σουλιῶτες ἀποτελοῦσαν τό φράγμα τῶν ἐπιθέσεων Τούρκων καί Αἰγυπτίων. Δέν εἶναι τυχαῖο πού στήν κορυφαία στιγμή τῆς Ἐξόδου(9 πρός 10 Ἀπριλίου 1826) οἱ δύο ἀπό τούς τρεῖς Ἀρχηγούς τῶν Ἐλευθέρων Πολιορκημένων ἤσαν Σουλιῶτες. Ὁ Νότης Μπότσαρης καί Κίτσος Τζαβέλας, πού μέ τά σπαθιά τούς ἄνοιξαν δρόμο γιά σωτηρία στούς τολμηρούς Πολιορκημένους πού ἔγιναν Παγκόσμιο Σύμβολο Ἐλευθερίας.

Κοντά τους καί ἄλλοι Ἠπειρῶτες, ὅπως ὁ  ἀγωνιστής Σπυρομήλιος (1800-1880). O ἀγωνιστής ἀπό τήν Χειμάρρα ἦταν ἕνας ἀπό τούς λίγους σπουδαγμένους στρατιωτικούς της ἐπανάστασης (10 χρόνων εἶχε σταλεῖ στήν Ἰταλία νά σπουδάσει στρατιωτικά). Ἀπό τό τέλος τοῦ 1825 μαχόταν στό Μεσολόγγι καί τόν Ἰανουάριο τοῦ 1826 ἦταν μέλος τῆς ἐπιτροπῆς τῶν πολιορκημένων πού στάλθηκε στό Ναύπλιο γιά νά ζητήσει ἐνισχύσεις ἀπό τήν κυβέρνηση. Ἐπέστρεψε ἀπό ἐκεῖ τίς τελευταῖες μέρες τῆς πολιορκίας, ἀλλά δέν στάθηκε δυνατό νά μπεῖ στήν πόλη. Παρακολουθοῦσε τήν Ἔξοδο ἀπό «τό ὅρος Πεταλά, ἄπ ὅπου φαίνεται τό Μεσολόγγιον».

Οἱ Σουλιῶτες καί οἱ ἄλλοι Ἠπειρῶτες μέ τό σπαθί τους ἔδωσαν αἰώνιο μάθημα Ἑλληνικῆς Συνείδησης καί Ὀρθοδόξου Φρονήματος.

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

καθηγητής Φιλόλογος