Γιατί συνεχίζονται οἱ ἀλβανικές προκλήσεις;

Μπορεῖ ἡ προσοχή μας νά εἶναι στραμμένη κυρίως στά οἰκονομικά καί πολιτικά θέματα τῆς ἐσωτερικῆς ἐπικαιρότητος, καλό εἶναι ὅμως νά προσέχουμε τί γίνεται στόν βαλκανικό περίγυρό μας. Κάποιοι γείτονες δείχνουν διαθέσεις κάθε ἄλλο παρά φιλικές καί ἀξίζει νά ἀναρωτηθοῦμε ποῦ τό πάνε. Ὁ ἀλβανικός ἐθνικισμός πρέπει νά προσεχθεῖ διότι ἐμφανίζει ἐξάρσεις καί ἐπικίνδυνα ἀνθελληνικές τάσεις. Ἡ ἑλληνική ἐξωτερική πολιτική ἐπιχειρεῖ διαρκῶς νά κατευνάσει αὐτά τά φαινόμενα δείχνοντας διαλλακτικότητα, ὅμως ἀπό θρασεῖς γείτονες αὐτή ἡ στάση μας ἑρμηνεύεται ὡς ἀδυναμία καί ἔτσι ἀποθρασύνονται περισσότερο.

Τρία γεγονότα καταγράφει ἡ πρόσφατη ἐπικαιρότητα: Στήν ἀλβανική κυβέρνηση εἰσῆλθαν ὡς Ὑπουργοί δύο στελέχη Τσάμικων ὀργανώσεων μέ ἔντονο ἀνθελληνικό ὕφος. Οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες ἔδρασαν κατά τήν ἰταλογερμανική κατοχή ὡς συνεργάτες τῶν κατακτητῶν στή Θεσπρωτία καί καταδικάσθηκαν ἀπό τό Δικαστήριο Δωσιλόγων Ἰωαννίνων μέ δήμευση τῶν περιουσιῶν τους. Σήμερα οἱ ἀπόγονοί τους ζοῦν στήν Ἀλβανία καί διεκδικοῦν τά πάντα ἀπό τήν Ἑλλάδα. Ξεκινοῦν ἀπό τήν ἐπιστροφή τῶν περιουσιῶν καί φθάνουν μέχρι τήν ἀπαίτηση νά παραχωρηθεῖ ἡ Ἤπειρος στήν Ἀλβανία. Τσαμουριά ὀνομάζουν τή Θεσπρωτία, ἡ δέ προπαγάνδα τους διαχέεται σέ ὅλα τά ἀλβανικά κόμματα.

Δεύτερον. Σέ ποδοσφαιρικό ἀγώνα μεταξύ της ὁμάδας τῶν Ἁγίων Σαράντα καί ἐκείνης τῆς Χειμάρρας οἱ Χειμαρριῶτες, πού ἀνήκουν στήν ἑλληνική ἐθνική κοινότητα, δέχθηκαν ὕβρεις, προπηλακισμούς καί ἔντονα ἀνθελληνικά συνθήματα. Στήν κερκίδα κυριαρχοῦσε μία μεγάλη ἀλβανική σημαία καί ἀφίσες τοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Στρατοῦ τοῦ Κοσσόβου, τοῦ γνωστοῦ UCK. Ἡ ἀναφορά σέ αὐτά τά ἀρχικά ἴσως ἔγινε ἐπίτηδες γιά νά λειτουργήσει ὡς ἀπειλῆ. Ὅτι δηλαδή τό ἑπόμενο βῆμα τοῦ ἀνθελληνισμοῦ θά εἶναι ἡ ἵδρυση τοῦ UCC, τοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Στρατοῦ τῆς Τσαμουριᾶς. Συνθήματα μέ αὐτά τά ἀρχικά ἔχουν ἀναγραφεῖ κατά καιρούς στήν Κόνιτσα καί σέ ἄλλες ἑλληνικές πόλεις.

Τό τρίτο γεγονός δέν ἀφορᾶ τίς ἑλληνοαλβανικές σχέσεις, ἀλλά τόν εὐρύτερο ἀλβανικό ἀλυτρωτισμό. Ἡ ἐθνικιστική ὀργάνωση «κόκκινο καί μαῦρο» πού ἐμπνέεται ἀπό τά χρώματα τῆς ἀλβανικῆς σημαίας σέ συνεργασία μέ ἄλλα σωματεῖα ἑτοιμάζονται νά διοργανώσουν διαδήλωση στά Τίρανα μέ αἴτημα νά ἑνωθοῦν μέ τήν Ἀλβανία οἱ ἀλβανικοί πληθυσμοί τῶν Σκοπίων καί τά ἀντίστοιχα ἐδάφη. Ὁ ἀλβανικός ἀλυτρωτισμός μέ βάση τό Ἐθνικό Δόγμα ὅπου ἐξέδωσε τό 1997 ἡ Ἀκαδημία Ἐπιστημῶν διεκδικεῖ ἐδάφη ἀπό τά Σκόπια, τό Μαυροβούνιο καί τή Σερβία, ἐνῶ ἀπό τήν Ἑλλάδα διεκδικεῖ τά «δικαιώματα» τῶν Τσάμηδων καί τήν ἀναγνώριση τῶν μεταναστῶν ὡς νόμιμης μειονότητας στή χώρα μας.

Ἡ ἀπαράδεκτη πολιτική τῶν δῆθεν προοδευτικῶν στόν τομέα τῆς μετανάστευσης καί ὁ ὑπό κατάργηση Νόμος Ραγκούση περί ἰθαγενείας ἀνοίγουν παράθυρο γιά τήν προώθηση τῶν ἐπικινδύνων ἀλβανικῶν σχεδίων στήν πατρίδα μας. Δέν πρέπει σέ καμία περίπτωση νά ἀνεχθοῦμε τή δημιουργία μειονοτικοῦ ζητήματος εἰς βάρος τῆς ἐσωτερικῆς μας ἠρεμίας καί τῆς ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητας. Φυσικά οἱ Ἀλβανοί ἐργαζόμενοι δέν εἶναι ὅλοι ὕποπτοι ἤ παραβατικοί, ἀλλά καλύτερα νά φυλᾶμε τά ροῦχα μας. Νά μήν δοθεῖ ἡ ἑλληνική ἰθαγένεια οὔτε τό δικαίωμα ψήφου σέ Ἀλβανούς πού ζοῦν στή χώρα μας. Φτάνει πιά μέ τίς ὑποχωρήσεις στό ὄνομα τῆς πολυπολιτισμικότητας. Ὅλα τά εὐρωπαϊκά κράτη καταργοῦν τήν πολυπολιτισμική αὐταπάτη καί προστατεύουν τή ἐθνική τους ἀσφάλεια. Ἐμεῖς θά εἴμαστε ἡ μόνη εὐρωπαϊκή χώρα πού θά μένει παραδομένη στίς ἐγκληματικές ἀφέλειες κάποιων ἀπροσγείωτων κουλτουριάρηδων πού ρίχνουν νερό στόν μύλο τοῦ ἀλυτρωτισμοῦ τῶν γειτονικῶν λαῶν;

Οἱ Ἀμερικανοί ἄνοιξαν τόν ἀσκό τοῦ Αἰόλου ἐνθαρρύνοντας τήν ἀπόσχιση τῶν Ἀλβανῶν τοῦ Κοσσόβου ἀπό τή Σερβία. Ἄς μήν εἴμαστε ἐμεῖς τό ἑπόμενο θύμα. Ἀπαιτεῖται πυγμή καί ἀποφασιστικότητα.