Κ12 - Λευτεριάς Μηνύματα


ΘΥΜΑΜΑΙ  ΣΤ' ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ
Θυμᾶμαι στ' Ἀργυρόκαστρο μιὰν ἐκκλησιὰ παλιά,
ποὺ ἔτρεχαν ἀπὸ ψηλὰ νὰ προσκυνήσουν ὅλοι,
μὲ τὰ τριμμένα ἀπ' τὸν καιρὸ μαρμάρινα σκαλιά
καὶ τὸν Σταυρό της ποὺ ἔλαμπε κι' ἀνάσταινε τὴν πόλη.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Καὶ γιγαντώνει ὁ πόθος μου νὰ μπῶ νὰ λευτερώσω
τὴ σκλαβωμένη μου ἀδελφὴ καὶ τὸ Σταυρὸ νὰ ὑψώσω.
Ἀδέλφια μας ἀλύτρωτα, θερμὰ πρσευχηθεῖτε
καὶ μιὰ ἡμέρα σὰν κι' αὐτὴ τὴ λευτεριὰ θὰ δεῖτε.
********
Θυμᾶμαι στ' Ἀργυρόκαστρο μιὰ Παναγιὰ παλιὰ
τόσο ὄμορφη, τόσο γλυκειά, μὲ χέρια ὁλανοιγμένα
σὰν νὰ ζητοῦσε νἄκλεινε στὴν πάναγνη ἀγκαλιὰ
ὅλο τὸν κόσμο ποὺ πονᾶ, τὴν Ἤπειρο κι' ἐμένα.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Καὶ γιγαντώνει ὁ πόθος μου νὰ μπῶ νὰ λευτερώσω
τὴ σκλαβωμένη μου ἀδελφὴ καὶ τὸ Σταυρὸ νὰ ὑψώσω.
Ἀδέλφια μας ἀλύτρωτα, θερμὰ πρσευχηθεῖτε
καὶ μιὰ ἡμέρα σὰν κι' αὐτὴ τὴ λευτεριὰ θὰ δεῖτε.
Ναὶ θὰ δεῖτε.
(Στίχοι - Μουσική : Δημ. Γ. Παπαδημητρόπουλου)
 
ΤΑ ΧΕΡΙΑ  ΜΟΥ  ΔΙΚΑ  ΣΟΥ
Τὰ χέρια μου δικά σου πατρίδα ἀκριβή,
τὰ χέρια μου δικά σου Ἤπειρο Ἑλληνική.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Ζωή μου ἡ ζωή σου ἀδέλφι μου πικρό,
ζωή μου ἡ ζωή σου ποτέ δὲν σὲ ξεχνῶ
                                                                        
********
Δική σου ἡ καρδιά μου θλιμμένε ἀδελφέ·
δική σου ἡ καρδιά μου ἥρωα λαέ.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Ζωή μου ἡ ζωή σου ἀδέλφι μου πικρό,
ζωή μου ἡ ζωή σου ποτέ δὲν σὲ ξεχνῶ
********
Δὲν γράφω ἱστορία· τὴν πίστη μόνο ζῶ·
Δὲ γράφω ἱστορία· τό δίκιο μου ζητῶ.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Ζωή μου ἡ ζωή σου ἀδέλφι μου πικρό,
ζωή μου ἡ ζωή σου ποτέ δὲν σὲ ξεχνῶ
********
Ἡ Βόρειο Ἤπειρό μας μονάχη ξεψυχᾶ.
Ἀδέλφια, δὲν ἀκοῦτε ; μονάχη ξεψυχᾶ.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Ζωή μου ἡ ζωή σου ἀδέλφι μου πικρό,
ζωή μου ἡ ζωή σου ποτέ δὲν σὲ ξεχνῶ
(Στίχοι Ἕλλη Β. Μαρίνου, Μουσική : Δημ. Χρ. Καλλέργη)
 
 
ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ
(Αφιέρωμα στους φυγάδες,
που με κίνδυνο της ζωής τους
 περνούν τα ηλεκτροφόρα  συρματοπλέγματα)
Στην γκρεμισμένη εκκλησιά
μια μάνα κλαίει μέσ' στη νυχτιά και δέρνεται.
Ολονυχτίς παρακαλά
το δρόμο για τη Λευτεριά
να φέγγουν τ' άστρα
στο γιο της που΄  φυγε κρυφά
κι' απ΄  της Ηπείρου τα βουνά
τραβάει σε πίστης κάστρα.
Τώρα η ψυχή τη μοίρα της διατάζει
για λευτεριά η για θάνατο κινά.
Το λογισμό η Ελλάδα κυβερνά
μια πίστη γαλανόλευκη κρατά
κι ανατριχιάζει.
Βήμα το βήμα τον ακούει που φεύγει κι ονειρεύεται,
ονειρεύεται.
Γίναν γεφύρια τα βουνά,
τα δέντρα χέρια φιλικά
και τον στηρίζουν.
Κι' η νύχτα, Μάνα - Παναγιά,
δάκρυ του σκλάβου μυστικό,
στον κόρφο της τον κρύβει.
Τώρα η ψυχή τη μοίρα της διατάζει...
(Στίχοι :Έλλη Β. Μαρίνου     Μουσική: Δημ. Χρ. Καλλέργης)

 
Η  ΠΟΡΕΙΑ
Εμπνευσμένο από την πορεία στην Αλβανική Πρεσβεία
για συμπαράσταση στους απεργούς πείνας Βορειοηπειρώτες
και για ανθρώπινα δικαιώματα, στις 26 Φεβρουαρίου 1985.
Ο δρόμος ποτάμι ορμητικό,
πολιορκούσε το σπίτι το τυφλό
με τους φυλακισμένους,
με το θάνατο στη θέση της καρδιάς.
Είμαστε εκεί με πανώ και σημαίες,
είμαστε εκεί με συνθήματα και τραγούδια.
Είμαστε εκεί πέρα απ΄  το χρόνο
αυγή λευτεριάς στης βίας τα σύνορα.
Τα ίδια αστέρια μας έδειχναν την πορεία.
Ο ίδιος ήλιος μας έδινε ζωή.
Ο ίδιος σταυρός έλαμπε στα μέτωπα
σφραγίδα ελευθερίας.
Ο δρόμος ποτάμι ορμητικό,
πολιορκούσε το σπίτι το τυφλό,
που είχε μάτια και δεν έβλεπε,
είχε στόμα και δεν μιλούσε.
 Είμαστε εκεί με πανώ και σημαίες,
είμαστε εκεί με συνθήματα και τραγούδια.
Είμαστε εκεί πέρα απ΄  το χρόνο
αυγή λευτεριάς στης βίας τα σύνορα.
Τα ίδια αστέρια μας έδειχναν την πορεία.
Ο ίδιος ήλιος μας έδινε ζωή.
Ο ίδιος σταυρός έλαμπε στα μέτωπα
σφραγίδα ελευθερίας.
Είμαστε εκεί με πανώ και σημαίες,
είμαστε εκεί με συνθήματα και τραγούδια.
Είμαστε εκεί πέρα απ΄  το χρόνο
αυγή λευτεριάς στης βίας τα σύνορα.
(Στίχοι : Έλλη Β. Μαρίνου - Μουσική : Δημ. Χρ. Καλλέργης)
  
17  ΦΛΕΒΑΡΗ  1914
Η Ημέρα της Αυτονομίας της Βορ. Ηπείρου
Η μέρα σβήνει που ήταν ήλιος
κι ανάδησε τη σκλάβα γη
μέσα στα χιόνια του Φλεβάρη
της Λευτεριάς αναπνοή.
********
Σβει της Χειμάρρας το τραγούδι,
σβήνει η γιορτή της Κορυτσάς ·
τους νικητές αλυσοδένουν
δολοφονούν τη λευτεριά.
********
Αίμα του Δρίνου το ποτάμι
απ' της καρδιάς μας την πληγή
παίρνει και λέει την ιστορία
που  'γράψαν οι Έλληνες μαζί.
********
Κι ένα παιδάκι πούχει κλάψει
στις όχθες μόνο τριγυρνά,
χάρτινα ρίχνει καραβάκια
και γράφει πάνω ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
********
Σβει της Χειμάρρας το τραγούδι,
σβήνει η γιορτή της Κορυτσάς ·
ένας λαός αργοπεθαίνει
στα Ηπειρωτικά βουνά.
********
Σαν έρθει η μέρα του Φλεβάρη
του σκλάβου η δόξα ξαναζεί
κι όλα τ' αστέρια βουρκωμένα
παρακαλούν γι' αυτή τη γη.
(Στίχοι: Έλλη Β. Μαρίνου - Μουσική : Δημ. Χρ. Καλλέργη)


 

 


  
ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ  ΠΡΟΣΤΑΓΗ
Άκου στη νύκτα μια κραυγή,
αστέρι, φλόγα, προσταγή·
και του λαού σου τον ύπνο ξύπνα ! 
********
Τα μέτωπα των σκλάβων πια δεν προσκυνούν
το δίκιο τους κρατούν στα χέρια τους και πάνε.
Σημαίες ανεμίζουν και λόγια λυτρωμού
Ελλάδα - Ελευθερία  εσάς τραγουδάνε.
********
Άκου στη νύκτα μια κραυγή,
χρέους κι αγάπης προσταγή ·
μυριάδες τώρα οι νεκροί σαλπίζουν !
********
Η Βόρειο - Ήπειρό μας χτυπάει τα δεσμά,
σπαθί της ιστορίας 'ματόγραφτοι αιώνες.
Πανώριες Εκκλησίες, σχολειά ελληνικά,
του πνεύματος λαμπάδες στητές στους αγώνες.
********
Άκου στη νύκτα μια κραυγή,
χρέους κι αγάπης προσταγή ·
μυριάδες τώρα οι νεκροί σαλπίζουν !
********
Άκου στη νύκτα μια κραυγή,
αστέρι, φλόγα, προσταγή·
και του λαού σου τον ύπνο ξύπνα ! 
(Στίχοι: Έλλη Β. Μαρίνου - Μουσική : Δημ. Χρ. Καλλέργη)