K4 - Έλληνες Ενωμένοι Αγωνιστείτε

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ

Πανάρχαια χώρα Ελληνική, λεβεντογέννα,

που ζεις μέσα στη μαύρη σκοτεινιά,

ξύπνησε τώρα με πνοή του Εικοσιένα,

να Σε φωτίσει πάλι η Λευτεριά.

********

Στα χώματά Σου και παντού σε κάθε βήμα

θωρείς κι' ένα σημάδι Ελληνικό,

πατείς εκεί και κάποιου Ήρωα το μνήμα

κι' ακούς ένα τραγούδι μυστικό :

********

ΕΠΩΔΟΣ

Έλληνες, ενωμένοι αγωνιστείτε

τη Βόρειο Ήπειρο μη λησμονείτε

οι αιώνες της σκλαβιάς τη βασανίζουν

μα την ψυχή της δεν λυγίζουν.

********

Τη Βόρειο Ήπειρο αλυσόδετη στη φρίκη

μακρυά μας τυραννούν οι Αλβανοί,

μα θα συντρίψει τα δεσμά της πάλι η Νίκη

δαφνοστεφανωμένη, φωτεινή.

********

Κι η δοξασμένη Γαλανόλευκη Σημαία,

της Λευτεριάς χαμόγελο γλυκό,

θα κυματίζει στη Χειμάρρα τη γενναία

και στο Αργυρόκαστρο το θρυλικό.

********

ΕΠΩΔΟΣ

Έλληνες, ενωμένοι αγωνιστείτε....

(Στίχοι: Σπ. Μεσημέρης)

ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΛΕΥΤΕΡΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ξαναγυρίζει στ' Αργυρόκαστρο

βρίσκει το σπίτι της ρημάδι

μηδέ σκεπή μηδέ παράθυρο

μηδ' άλλο γνωριμιάς σημάδι.

********

Το περιβόλι χέρσο κι άσκαφτο,

τα δένδρα κάρβουνα και στάχτη

τα λιόδεντρα κομμένα σύρριζα

και τ' αμπελάκια δίχως φράχτη.

********

Στο κοιμητήρι πάει τρεμάμενη

έρμο κι αδέσποτο χωράφι,

δυό κυπαρίσσια μόνο απόμειναν

μηδέ σταυροί, μηδέ και τάφοι.

********

Και λέει : Χριστέ μου και Παρθένα μου,

παρηγοριά σ' όσους πονούνε.

Τώρα ξανάρθε η γαλανόλευκη

τ' αγκάθια ρόδα θα γενούνε.

Η ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ

Είχα πέντε γιους.

Τους δυό μου τους έφαγε ο πόλεμος !

Τον ένα μου τον πέθαναν στις φυλακές,

γιατί ήταν χριστιανός ...

********

Οι άλλοι δύο χάθηκαν!

Αν ζουν, αν πέθαναν δεν ξέρω !

Πέντε χαμένους !

Κι ούτε ένα μνήμα.

Ούτε ενα καντήλι..

Ξένε κλαις ;

Γιατί κλαις ;

********

Κοίταξε απέναντι : ξεχωρίζει ένας σταυρός !

Τον έστησε η μάννα μας η Ελλάδα

να μην ξεχάσουμε, για να ελπίζουμε.

********

Εδώ περνώ τις ώρες μου. Στέκομαι και μονολογάω.

Περνούν οι άπιστοι και θαρρούνε

πως με πήρε το παράπονο

πως κάτι μου 'φταιξε και κλαίω !

********

Δέομαι για όλους :

για τα παιδιά και για λόγου τους...

Ξένε μην κλαις.

********

Η ιστορία μας ξέμεινε στα χέρια του κόσμου

ατέλειωτη και θλιβερή.

Μα, όχι, στα χέρια του Θεού

εκεί τα βάσανά μας θάχουν τέλος.

Ξένε , μη μας ξεχνάς.

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Καρτέρα με και θα γυρίσω

μόνο περίμενε πολύ.

Καρτέρα με κι όταν σε πικραίνει

με θλίψη η κίτρινη βροχή.

********

Καρτέρα με και θα γυρίσω

και κάνε υπομονή

και μη πιστεύεις όσους λένε

πως να ξεχάσεις πια ήρθε η στιγμή.

********

Καρτέρα με και θα γυρίσω

στο πείσμα του θανάτου

στο μίσος των καιρών

καρτέρα με και θα γυρίσω, καρτέρα με.

********

Καρτέρα με και θα γυρίσω

το λέει της καρδιάς μου η φωνή

κι αν οι φίλοι δεν με περιμένουν

και πιουν της λησμονιάς το κρασί.

********

Καρτέρα με και θα γυρίσω

με τη δική σου προσμονή.

Ήξερες μάνα να προσμένεις

όσο κανείς....

********

Καρτέρα με και θα γυρίσω

στο πείσμα του θανάτου

στο μίσος των καιρών

καρτέρα με και θα γυρίσω, καρτέρα με.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΥ

Εἴμαστε ἀπ' τὸ σῶμα σου τὰ μέλη σου

ἡ πνοὴ ἀπ' τὴν ἀναπνοή σου,

οἱ κληματαργιὲς ἀπ' τὸ ἀμπέλι σου,

εἰκόνα ἡ δική σου.

********

Κι' ὅσοι ἀπ' τοὺς ἀνθρώπους δὲν σὲ πίστεψαν,

κι' ὅσοι ἀπ' τοὺς ἀνθρώπους σὲ προδώσαν,

εἶναι σὰν τοὺς σπόρους ποὺ δὲν φύτρωσαν,

καὶ σ'ἄγονη γῆ νεκρώσαν.

********

ΕΠΩΔΟΣ

Εἶσαι ἡ ἀγάπη ποὺ τὸν κόσμο ἀγκαλιάζει,

κι' αὐτὰ ποὺ δὲν ξέρουμε, κι'αὐτὰ ποὺ δὲν εἴδαμε,

κι' αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ δοῦμε

********

Σ' ἔχω μάθει ἀπ' τῶν ἀνθρώπων τὶς βρισιές,

κι' ἀπὸ τὶς βλαστήμιες τῶν ἐχθρῶν σου,

ἔνοχος σὲ ὅλες σου τὶς ἐποχές,

κατάδικος τοῦ κόσμου.

********

Κι' ὅταν σὲ σταυρώνανε στὸ Γολγοθᾶ,

μπρὸς εἰς τὰ ἑκούσιά σου πάθη,

ράγισαν οἱ πέτρες καὶ τὰ σύννεφα,

κι' ἀνοίχτηκαν οἱ τάφοι.

********

ΕΠΩΔΟΣ

Εἶσαι ἡ ἀγάπη ποὺ τὸν κόσμο ἀγκαλιάζει,

κι' αὐτὰ ποὺ δὲν ξέρουμε, κι'αὐτὰ ποὺ δὲν εἴδαμε,

κι' αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ δοῦμε.