π. Χρήστος Παππάς: 27 χρόνια στην υπηρεσία της ιεροσύνης

Την 15^η Αυγούστου ο Ιερός Ναός των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων του Αλύκου, ήταν κατάμεστος από πιστούς του Αλύκου και των γύρω χωριών. Είναι λίγοι οι ιερείς στον δικό μας χώρο και δε μπορούν να λειτουργήσουν  οι εκκλησίες σε κάθε κοινότητα. Εκτός αυτού η εκκλησία των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων είχε και κάτι το διαφορετικό. Επαναλήφθει η τέταρτη ανάμνηση των εγκαινίων της, 15 Αυγούστου 2014, από τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Μακαριότατο κκ Αναστάσιο, όπου με απόφαση της Ιεράς Συνόδου θα γίνονται οι αναμνήσεις των εγκαινίων όλων των ναών.

Την 16^η Αυγούστου, ξανά η καμπάνα του Ναού καλούσε τους πιστούς.

«Ποιος γιορτάζει σήμερα:», αναρωτιούνταν. Έμαθαν πως 27 χρόνια νωρίτερα, στις 16 Αυγούστου 1991, ο συγχωριανός τους, ο δάσκαλος που δεν δίδαξε καμία μέρα λόγω της κακής του βιογραφίας, ο Χρήστος Παππάς που εργάζονταν στην Επιχείρηση Οδών, θρυμματίζοντας τις πέτρες, για να γεμίσουν οι γούρνες των δρόμων, χειροτονήθηκε ιερέας.

Η χειροτόνησή του έγινε αφού πρωτύτερα  ο ίδιος είχε χειροτονηθεί διάκος στην Πεντέλη Ελλάδος. Η χειροτόνηση σε ιερέα έγινε από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, τότε Έξαρχο της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, διορισμένο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, όπου η ενθρόνισή του ως Αρχιεπίσκοπος  έγινε την 2^α Αυγούστου 1992, πάρα τις μεγάλες αντιδράσεις των Αλβανών εθνικιστών.

«Η σημερινή μέρα, τόνισε τότε ο Αρχιεπίσκοπος, είναι πολύ σημαντική για την εκκλησία και την περιοχή. Άλλος ένα διάκονος προστίθεται για να διακονήσει την Ορθόδοξη πίστη και το λόγο του Θεού».

Η χειροτόνηση του πατέρα Χρήστου ήταν η πρώτη στο είδος της στον βορειοηπειρωτικό χώρο, προτού ακόμα λειτουργήσει η Θεολογική Σχολή στο Δυρράχιο που προετοίμασε την πρώτη στρατιά των ιερέων και εξακολουθεί ακόμα σήμερα.

27 χρόνια, ο πατήρ Χρήστος Παππάς υπηρέτησε με ευλάβεια την ορθόδοξη πίστη σε διάφορες ενορίες στον βορειοηπειρωτικό χώρο.

Σήμερα, πάρα την προχωρημένη του ηλικία, έχει τις δικές του ενορίες στην περιοχή του Αλύκου έχοντας την αγάπη και την ευγνωμοσύνη όλων των πιστών.     

 (από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)