Ἡ Βόρειος Ἤπειρος μόνιμα σταυρωμένη, μόνιμα κακοποιημένη, μόνιμα ἀγνοημένη!

Τό 1951 ὁ γλύπτης Κώστας Σεφερλής, φιλοτέχνησε καί δώρησε στό Δῆμο Ἀθηναίων ἕνα ἄγαλμα, τό ὁποῖο τοποθετήθηκε στήν ὁδό Τοσίτσα, ἀνάμεσα ἀπό τό Πολυτεχνεῖο καί τό Ἀρχαιολογικό Μουσεῖο.

Τό ἔργο τέχνης ἀναπαριστοῦσε μία γυναίκα μέ δεμένα πίσω τά χέρια, ἡ ὁποία ἀνασηκώνει τό κεφάλι. Ἡ κίνηση ἦταν ἔντονη καί ἀποτύπωνε τήν ἀντίσταση τῆς ἁλυσοδεμένης ἀλύτρωτης γῆς τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Ἦταν μία ἐποχή πού ὑπῆρχαν καλλιτέχνες μέ πατριωτικές ἀξίες καί πού ὁ ἑλληνικός λαός ἐνδιαφερόταν ἔντονα γιά τά ἐθνικά θέματα. Ἀνάμεσά τους ἦταν καί τό ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Ἀπό τότε οἱ δεκαετίες πέρασαν καί ἡ ἑλληνική κοινωνία ἄλλαξε ἐντελῶς χαρακτήρα.

Ἡ Ἑλλάδα καί εἰδικά ἡ Ἀθήνα ἀπέκτησαν πολύ-πολιτισμικό χαρακτήρα, ἐνῶ κάθε πατριωτική ἀναφορά στιγματίζεται ὡς "ἀκραία" καί "φασιστική", ἀφοῦ ἐπικράτησαν σέ μεγάλο βαθμό οἱ διεθνιστικές καί ψευτο-κουλτουριάρικες ἀξίες.

Παράλληλα τό ἐθνικό θέμα τῆς Β. Ἠπείρου ξεχάστηκε σχεδόν τελείως μέ ἀποτέλεσμα ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν νά ἀγνοεῖ καί τήν ἴδια τήν ὕπαρξη τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Τά Ἑξάρχεια, ἡ περιοχή στήν ὁποία εἶχε τοποθετηθεῖ τό ἄγαλμα τῆς σκλαβωμένης Βορείου Ἠπείρου, μετατράπηκε σέ ἄβατο τῶν ἀνθελληνικῶν κακοποιῶν στοιχείων μέ τόν μανδύα τῆς "ἀντιεξουσιαστικῆς" ἰδεολογίας.

Ἑπόμενο ἦταν καί τό ἔργο τέχνης πού συμβολίζει τήν ἀλύτρωτη ἰδιαίτερη πατρίδα μας νά ὑποστεῖ ἐπανειλημμένα τίς ἀνάλογες προσβλητικές "καλλιτεχνικές" παρεμβάσεις τίς δύο τελευταῖες δεκαετίες ἀπό τούς γνωστούς - ἀγνώστους ψευτοϊδεολόγους. 

Ὅσες φορές ὅμως ὁ Δῆμος Ἀθηναίων καθάριζε τό μνημεῖο, μετά ἀπό λίγες μέρες ἡ "κόρη τῆς Βορείου Ἠπείρου" πάλι βαφόταν μέ σπρέι σέ διάφορα χρώματα ἤ γέμιζε συνθήματα.

Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει ἐπίσης ὅτι μεγάλος ἀριθμός τῶν ἀναρχικῶν εἶναι οὐσιαστικά ἀλβανοί ἐθνικιστές πού ἐκφράζουν τό μίσος τους ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα μέ τήν ἀντιεξουσιαστική προβιά.

Ἐνῶ διανύουμε τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα πληροφορηθήκαμε ὅτι τό ἄγαλμα τῆς σκλαβωμένης Βορείου Ἠπείρου, ὄχι ἁπλῶς δέχτηκε βανδαλισμούς πού τούς ἔχει ἄλλωστε συνηθίσει, ἀλλά σχεδόν καταστράφηκε.

Κακοποιά στοιχεῖα ἔκοψαν ἀπό τό ἔργο τέχνης τό κεφάλι καί τά πόδια...

Οἱ δράστες ἐνδέχεται νά εἶναι ἀναρχικοί, ἀλλά δίνουμε μεγαλύτερη πιθανότητα στό νά εἶναι ἀλβανοί πού ἐνοχλοῦνται ἀπό τήν ὕπαρξη τοῦ συγκεκριμένου μνημείου ἀλλά καί τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος γενικότερα. 

Ὅπως καί νά ἔχει, αὐτή ἡ κατάπτυστη πράξη μᾶς προκαλεῖ μόνο συναισθήματα ὀδύνης, θλίψης καί ὀργῆς.

Τό γεγονός ὅμως ἔρχεται νά μᾶς καταδείξει καί τή συμπεριφορά τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἀλλά καί τοῦ μεγαλύτερου μέρους τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἔναντι στήν ἀλύτρωτη Ἤπειρο καί τούς Ἕλληνές της.

Ἡ Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν διαρκεῖ πολύ περισσότερο γιά τή Βόρειο Ἤπειρο, ἡ ὁποία εἶναι μόνιμα σταυρωμένη καί μόνιμα κακοποιημένη ἀπό τούς ἀλβανούς καί τούς ἑλληνόφωνους ἀνθέλληνες, ἀλλά καί μόνιμα ἀγνοημένη ἀπό τή μητέρα Ἑλλάδα καί τούς πολίτες της. 

Ἐμεῖς ὅμως θά προσπαθήσουμε νά ἀποκαταστήσουμε τό μνημεῖο καί μαζί μέ αὐτό νά κρατήσουμε ζωντανό τόν Βορειοηπειρωτικό Ἀγώνα. 

Ἐθνικός Σύλλογος Βόρειος Ἤπειρος 1914