Νὰ σφυρηλατήσουμε τὴν ἐθνικὴ ἑνότητα

Γράφω χωρὶς ἀκόμη νὰ ξέρω τὸ ἀποτέλεσμα τῆς κάλπης τῆς 17ης Ἰουνίου. Ἀλλὰ ξέρω πολὺ καλὰ ὅτι ἔφθασε πλέον ἡ ὥρα γιὰ νὰ ἐπιδείξουν ὅλοι οἱ πολιτικοί μας ὑψίστη ὑπευθυνότητα ὥστε νὰ ἔχουμε κυβέρνηση τὸ συντομότερο. Ἡ οἰκονομία δὲν περιμένει, ὁ λαός μας δὲν ἀντέχει ἄλλο τὴν ἐγκληματικότητα, οἱ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι καὶ οἱ ἄλλοι δανειστές μας ἀναμένουν ἀξιόπιστο συνομιλητὴ γιὰ νὰ βροῦμε πιθανὰ σημεῖα ἀναδιαπραγμάτευσης. Ὅμως τὸ σημαντικότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι νὰ ἀνακτήσουμε τὴν ἐθνική μας ἑνότητα, τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ καὶ νὰ καλλιεργήσουμε σὲ ὅλους τους Ἕλληνες ἀνεξαρτήτως κομμάτων τὴ χαμένη ὁμοψυχία..

Δὲν ἔχουμε τὴν πολυτέλεια ἄλλων διχασμῶν καὶ ἄλλων διαχωριστικῶν γραμμῶν. Μνημονιακοὶ καὶ ἀντιμνημονιακοὶ δὲν ὑπάρχουν. Ὑπάρχουν ἁπλοὶ Ἕλληνες ποὺ ἐργάζονται, φορολογοῦνται σκληρὰ καὶ ἀπαιτοῦν ἀπὸ τὸ Κράτος νὰ τοὺς παρέχει ἀσφάλεια, περίθαλψη, παιδεία καὶ δουλειὰ γιὰ τὰ παιδιά τους. Ὑπάρχει ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων νοικοκυραίων ποὺ βαρέθηκαν νὰ δουλεύουν καὶ νὰ φορολογοῦνται ἐνῶ βλέπουν τὴν ἀνεργία τῶν νέων νὰ αὐξάνεται καὶ τὴν ἀσυδοσία τῶν ἀλλοδαπῶν ἐγκληματιῶν νὰ ἐκμεταλλεύεται τὴν πλημμελῆ ἀστυνόμευση. Ὑπάρχει ἡ μαγιὰ τοῦ Μακρυγιάννη ποὺ πιστεύει στὸν Θεό, στὴν πατρίδα καὶ στὴν τίμια ἐργασία, ἀλλὰ βλέπει ἀπὸ τὸ 1981 καὶ μετὰ μία μεγάλη ἀπαξίωση τῶν παραδοσιακῶν ἀρχῶν τοῦ Ἔθνους καὶ μία κατρακύλα πρὸς τὸ συνεχῶς χειρότερο.

Μποροῦμε καὶ ξέρουμε τὸν τρόπο νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἑνότητα, τὴν ποιότητα, τὴν ὑπευθυνότητα. Ὅποιος κι ἂν σχηματίσει κυβέρνηση ἂς θυμᾶται ὅτι αὐτὸς ὁ λαὸς μεγαλούργησε κατὰ καιροὺς ὅταν εἶχε ὁμοψυχία καὶ ὁμόνοια. Ἡ διχόνοια ποὺ βαστάει ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερή, κατὰ τὸν Διονύσιο Σολωμό, εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ μεγάλα δεινὰ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀρχαιότητος μέχρι τὴ Μικρασιατικὴ τραγωδία τοῦ 1922 καὶ τὸ αἱματοκύλισμα τῆς δεκαετίας τοῦ 1940-1949. Οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ἀθεϊσμοῦ, τοῦ διεθνισμοῦ, τῆς κολλεκτιβοποίησης τῶν πάντων καὶ οἱ ἐχθροί της ἐθνικῆς συνείδησης καὶ τῆς ἐλεύθερης οἰκονομίας ὅπου κυβέρνησαν ἀπέτυχαν. Διέλυσαν πολλὲς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης καὶ τώρα καραδοκοῦν νὰ κάνουν παρόμοια πειράματα στὴ χώρα μας. Ἡ Ἑλλάδα ὅμως χρειάζεται ἐπάνοδο στὶς πατροπαράδοτες ἀξίες της. Ἂς τὶς ἀξιοποιήσουμε γιὰ νὰ μὴν διαλυθεῖ περαιτέρω ἡ κοινωνία, ἡ οἰκονομία, ἡ παιδεία, ἡ ἄμυνα.

Πρώτιστο στοιχεῖο ἐθνικῆς ἑνότητας καὶ ὁμοψυχίας εἶναι ἡ πίστη μας στὸ Θεὸ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Μόνο μέσα στὴν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση συνδυάζεται ἡ ἐθνικὴ ταυτότητα μὲ τὴν οἰκουμενικότητα, τὸ τοπικὸ μὲ τὸ πανανθρώπινο, ἡ κοινωνικὴ δικαιοσύνη μὲ τὸν σεβασμὸ στὸν ἱδρώτα τοῦ τιμίως ἐργαζομένου, ἡ πολιτιστική μας κληρονομιὰ μὲ τὴν ἀξιοποίηση τῶν θετικῶν στοιχείων ποὺ ἔχουν οἱ ἄλλοι πολιτισμοί. Ἡ οἰκουμενικότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ἡ παγκοσμιότητα τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας ἔδωσαν μία καρποφόρα σύνθεση, ἡ ὁποία κράτησε ὄρθιο καὶ ἑνωμένο τὸ Ἔθνος μας σὲ πολὺ δύσκολες καὶ κρίσιμες στιγμές. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὁ πρῶτος Κυβερνήτης μετὰ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἀνόρθωσε τὸ νεοσύστατο κρατίδιο βασισμένος στὴν βαθιὰ πίστη του στὸν Θεό, στὴν ἐμμονὴ στὴν Ἑλληνορθόδοξη Παιδεία καὶ στὴν ἐπίγνωση τῆς διαχρονικῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Παράδειγμα πρὸς μίμησιν.

Δεύτερη ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τὴν ὁμοψυχία μας εἶναι ἡ καλύτερη γνώση καὶ διδασκαλία τῆς Ἱστορίας μας. Μόνον ὅταν ξέρεις ἀπὸ ποὺ ἔρχεσαι γνωρίζεις καλύτερα ποὺ πηγαίνεις. Ἱστορία σημαίνει παροχὴ προτύπων γιὰ τὴ νεολαία μας, Ἁγίων, ἡρώων ἐθνομαρτύρων, ἀγωνιστῶν τῆς εἰρήνης καὶ τοῦ πολέμου. Ἱστορικὴ γνώση σημαίνει συνειδητοποίηση τῶν δυνατοτήτων μας , ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντιπάλων μας καὶ τῶν κινδύνων γιὰ τὸν Ἑλληνισμό. Ὀρθὴ κατανόηση τῆς Ἱστορίας συνεπάγεται ἀξιοπρεπέστερη πολιτικὴ στὸ Αἰγαῖο, στὴ Θράκη, στὴν Κύπρο, στὸ Μακεδονικό, στὸ Βορειοηπειρωτικό. Διότι δὲν μποροῦμε νὰ μιλοῦμε γιὰ ἑνότητα χωρὶς νὰ ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ ἐκτὸς συνόρων.

Τρίτο στοιχεῖο ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσει εἶναι ἡ μεγαλύτερη φροντίδα γιὰ τὴ νεολαία μας. Καλύτερη παιδεία, μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἀνεργίας τῶν νέων, περισσότερα κίνητρα γιὰ νὰ μείνουν στὴ χώρα μας οἱ ἐγκέφαλοι καὶ οἱ διάνοιες ποὺ διαρρέουν στὸ ἐξωτερικό, αὐστηρὴ τήρηση τῆς διατάξεως ποὺ καταργεῖ τὸ «πανεπιστημιακὸ ἄσυλο», δημιουργία λίγων ἰδιωτικῶν Πανεπιστημίων μὲ πολὺ ὑψηλὲς προδιαγραφές, ἀναβάθμιση τοῦ γλωσσικοῦ αἰσθητηρίου τῶν νέων μας, προστασία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ ὁποία εἶναι μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες κληρονομιὲς ποὺ θὰ ἀφήσουμε στὶς νεώτερες γενιές.

Τέταρτο ἀπαραίτητο στοιχεῖο θεωρῶ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν λαθρομεταναστῶν, τὸν ἀποτελεσματικὸ ἔλεγχο τῶν συνόρων μας, τὴν ἐνεργότερη ἀστυνόμευση τῆς γειτονιᾶς, τὴν κατάργηση τοῦ Νόμου Ραγκούση περὶ ἀπονομῆς ἰθαγενείας καὶ τὴν διάλυση τῶν πολυπολιτισμικῶν μύθων. Ἐπιτέλους ὁ Ἕλληνας δὲν ἔχυσε τὸ αἷμα του καὶ τὸν ἱδρώτα τοῦ ἐπὶ 180 χρόνια γιὰ νὰ φτιάξει ἕνα κράτος, τὸ ὁποῖο θὰ μετατρέψουν σὲ κόλαση οἱ λαθραῖοι ὄλου τοῦ κόσμου. Ἂν δὲν λυθεῖ τὸ συντομότερο αὐτὸ τὸ πρόβλημα μὲ τὴ δυναμικότερη συμμετοχὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἡ ἐθνικὴ ὁμοψυχία θὰ στηρίζεται σὲ γυάλινα πόδια. Διότι κοινωνικὴ συνοχὴ χωρὶς ἐθνικὴ ὁμοιογένεια δὲν ὑπάρχει. Εἴχαμε μία ζηλευτῆ ἐθνικὴ ὁμοιογένεια καὶ οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἀποτυχημένης πολυπολιτισμικότητας ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς τὴν στερήσουν. Φτάνει πιά!

Τὸ μέλλον μας βρίσκεται ἀποκλειστικὰ στὰ χέρια μας. Οἱ ξένοι ἁπλῶς κοιτάζουν τὸ συμφέρον τους. Ζητοῦμε ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία νὰ δείξει ὡριμότητα καὶ καλούμαστε καὶ οἱ ἁπλοὶ πολίτες νὰ ἀγωνισθοῦμε μὲ κάθε τρόπο γιὰ ὁμοψυχία καὶ ἑνότητα.