ΕΚΔΗΛΩΣΗ στὶς 4-12-2016 στὴν Κόνιτσα ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

            Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης στὴν καθιερωμένη, πλέον, ἑορταστικὴ ἐκδήλωση ποὺ πραγματοποιεῖ στὸ τέλος τοῦ χρόνου, τιμῶντας ἕνα ἐθνικὸ ἤ θρησκευτικὸ γεγονός ἤ πρόσωπο, θέλησε φέτος νὰ στρέψει τὴν σκέψη της στὸν Μικρασιατικὸ Ἑλληνισμό. Στὸν ἑλληνισμὸ ποὺ μεγαλούργησε τόσο σὲ ὅλες τὶς προεκτάσεις τοῦ πολιτισμοῦ ἀλλὰ προπάντων στὴν παιδεία. Στὸν ἑλληνισμὸ αὐτὸ ποὺ παρ’ ὅλες τὶς ἀντίξοες συνθῆκες ἐπιβιώσεώς του, τοὺς διωγμούς, τὴν βία, τὸν κατατρεγμό, μπόρεσε ὄχι μόνον νὰ ἐπιβιώσει ἀλλὰ καὶ νὰ μεγαλουργήσει. Ἡ Ἑλλάδα ὅλη, ἀλλὰ καὶ ἡ Κόνιτσα γνώρισε τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ἀπὸ κοντὰ μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τοῦ 1922. Εἶδε τὸν πολιτισμό τους, τὰ ἤθη, τὰ ἔθιμά τους, τὴν μεγάλη πίστη τους στὸν Θεό, τὴν καρτερία τους. Ἡ κεντρικὴ ὁμιλήτρια τῆς Ἐκδηλώσεως, Μικρασιάτισσα καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Νικομηδείας τῆς Μ. Ἀσίας, ἔκανε γνωστή, μὲ τὴν βοήθεια διαφανειῶν, τὴν ἄγνωστη σὲ πολλοὺς δρᾶση τοῦ ἑλληνισμοῦ στὸν τομέα τῆς Παιδείας καὶ τῆς Ἐκπαιδεύσεως. στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο καὶ στὴν Μικρασία ἀπὸ τὸ 1453 ἕως τὸ 1922. Δὲν ἦταν ἄγνωστη στοὺς Κονιτσιῶτες ἡ Φιλόλογος καὶ πρώην Λυκειάρχης Ἐπίχαρις Μιχαηλίδου. Ἡ ἀνιδιοτέλεια καὶ ἡ προσφοράς της 37 χρόνια στὴν Κόνιτσα, στὴν Ἐκπαίδευση καὶ στὸ πνευματικὸ ἔργο τῆς Μητροπόλεως κοντὰ στὸν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Σεβαστιανὸ καὶ κατόπιν στὸν σημερινὸ διάδοχό του, Ἀνδρέα μέχρι τὴν συνταξιοδότησή της, εἶχαν μείνει ἀξέχαστες στὶς καρδιὲς τῶν Κονιτσιωτῶν.

            Γιὰ τήν πραγματοποίηση τῆς ἐκδηλώσεως βοήθησαν οἱ καθηγήτριες, καθηγητές, φοιτήτριες καί μαθητές, συμβάλοντας στὶς ἀπαγγελίες τῶν ποιημάτων καὶ στήν διακόσμηση τῆς αἴθουσας. Τὰ μέλη τῶν δύο χορωδιῶν τῆς Μητροπόλεως: Ἡ παιδικὴ χορωδία «Ἅγιος Κήρυκος» ποὺ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ παιδιὰ Δημοτικοῦ τῶν Κατηχητικῶν ἔχοντας ὡς προστάτη τὸν 3ετὴ Μάρτυρα Ἅγιο Κήρυκο, ποὺ τὸν ἀπεικόνιζε καὶ ἡ κονκάρδα ποὺ φοροῦσαν, προσπαθόντας νὰ μεταδώσουν τὴν μαρτυρία Χριστοῦ παντοῦ, ἐφαρμόζοντας τὸ σύνθημά της «Πιστοὶ μέχρι τέλους». Ἡ δεύτερη χορωδία μὲ τὴν ὀνομασία «Πᾶσαι αἱ ἐπουράνιαι δυνάμεις» ἀποτελούμενη ἀπό σπουδαστές μεγαλύτερης ἡλικίας. Ἦταν μαθητὲς ποὺ διδάσκονταν τήν Βυζαντινὴ καὶ Παραδοσιακή Μουσική μας ἄλλοι πρακτικά καί ἄλλοι πιό ἐμπεριστατωμένα (δηλ. μὲ βυζαντινὰ φθογγόσημα). Δὲν ἐφίσθησαν κόπων καὶ δυνάμεων καὶ οἱ δύο χορωδίες, ὥστε νὰ διαθέσουν τὸν πολύτιμο χρόνο τους. Οἱ μεγάλοι ἀπὸ τὶς ἐργασίες τους καὶ οἱ μικρότεροι ἀπὸ τὸ παιχνίδι καὶ τὰ διαβάσματά τους. Τὴν χορωδία συνόδευαν καὶ οἱ ὀργανοπαίκτες τῶν μουσικῶν ὀργάνων κλαρίνου, τουμπερλεκίου, ἀκκορντεόν, βιολιοῦ, λαούτου, μπαγλαμᾶ, κιθάρας, φλάουτου καὶ πιάνου , ποὺ μαζὶ μὲ τοὺς δασκάλους τους κουράστηκαν νὰ μάθουν τὰ τραγούδια  διαθέτοντας προθύμως τὸν χρόνο τους γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸ κοινό. 

Τό πρόγραμμα περιελάμβανε ποιήματα, ὅπως ἐπίσης καὶ τροπάρια πρὸς τὴν πλειάδα τῶν μαρτύρων λαϊκῶν κατὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή, καθὼς καὶ Ἱεραρχῶν ποὺ μαρτύρησαν ἐκείνη τὴν περίοδο ἀπὸ τὰ βάρβαρα στίφη τῶν Τσετῶν, τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης (54 ἐτῶν), Ἀμβρόσιο Μοσχονησίων (50 ἐτῶν), Εὐθύμιο Ζήλων (46 χρονῶν), Γρηγόριο Κυδωνιῶν (58 χρονῶν), Προκόπιο Ἰκονίου (64 χρονῶν).

Ἐπίσης ἀκούστηκαν δημοτικὰ τραγούδια, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν ἀφιερωμένο στὸν Χρυσόστομο ἐπίσκοπο Σμύρνης, καὶ ἀποδόθηκε γιὰ πρώτη φορά, μελοποιημένο σὲ ἦχο Α΄ καὶ ρυθμὸ 4σημο. Οἱ στίχοι του, μιὰ δημιουργία τοῦ ἱερέως Ἰωάννου Ἀμπελᾶ ἀπὸ τὴν Ἑρμιώνη τὴς Μητροπόλεως Ὕδρας, συγκίνησαν τὸ κοινό, ἀφοῦ κάποιοι ἔλεγαν: « Τῆς Σμύρνης τ’ ἅγια χώματα, τὰ αἱματοβαμμένα θὰ δώσουν ἱεροὺς καρποὺς γιατὶ εἶναι βλογημένα. Χρυσόστομε μακάριε μὴ παύσεις νὰ πρεσβεύεις καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία σου θερμὰ νὰ μεσιτεύεις. Ξανὰ νὰ λάμψει ἡ δόξα της σὰν ἥλιος καὶ σελήνη καὶ νὰ μὴ δώσει ὁ Θεός σβηστὴ νὰ ξαναμείνει. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐσένα ἱκετεύει καὶ σὰν Ἱερομάρτυρα τὴν μνήμη σου γεραίρει».

Τὴν ἐκδήλωση βοήθησε ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Καππαδοκῶν Κονίτσης «Οἱ ρίζες» κ. Ἀνδρέας Χατζηεφραιμίδης καθὼς καὶ ἡ κα Σταυρούλα Λάκκα, Μικρασιάτισσα ποὺ προσέφερε στὸ τέλος τὰ ὡραία μικρασιάτικα νηστίσιμα γλυκίσματα. τὰ λεγόμενα σαραγλί.

Τέλος, ὁ κ. Δήμαρχος Κονίτσης κος Ἀνδρέας Παπασπύρου καὶ ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, πρὸ τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου, ἔκλεισαν τὴν ἐκδήλωση εὐχαριστῶντας τοὺς συντελεστὲς της γιὰ τὴν παρουσίαση αὐτὴ ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ὅλους τοὺς Κονιτσιῶτες Μικρασιάτες γιὰ τὴν προσφορά τους στὴν πόλη τῆς Κονίτσης. Ὁ Σεβασμιώτατος, μάλιστα, πρότεινε κάθε Κυριακὴ τοῦ χρόνου, πρὸ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (14 Σεπτεμβρίου) νὰ τιμάει ἡ Κόνιτσα τοὺς Ἐθνοϊερομάρτυρες Μητροπολίτες στὴν Ἐνορία τῆς Κάτω Κονίτσης, τελῶντας συγχρόνως καὶ μνημόσυνο ὑπὲρ τῶν σφαγιασθέντων κατὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης θέλησε φέτος νὰ στρέψει τὴν σκέψη της στὸν Μικρασιατικὸ Ἑλληνισμό. Στὸν ἑλληνισμὸ ποὺ μεγαλούργησε τόσο σὲ ὅλες τὶς προεκτάσεις τοῦ πολιτισμοῦ ἀλλὰ προπάντων στὴν παιδεία. Στὸν ἑλληνισμὸ αὐτὸ ποὺ παρ’ ὅλες τὶς ἀντίξοες συνθῆκες ἐπιβιώσεώς του, τοὺς διωγμούς, τὴν βία, τὸν κατατρεγμό, μπόρεσε ὄχι μόνον νὰ ἐπιβιώσει ἀλλὰ καὶ νὰ μεγαλουργήσει.