Ο ρόλος της Τουρκίας στην ανθελληνική στάση της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας

(Ὁμιλία τοῦ προέδρου τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεου Κεμετσετζίδη στὸ  παγκόσμιο Συνέδριο Ἐκτοπισμένων Ἑλλήνων ποὺ διοργάνωσε στὴ Λευκωσία τὸ Σωματεῖο Ἀδούλωτη Κερύνεια σὲ συνεργασία μὲ τὸ Κυπριακὸ Κέντρο Μελετῶν)

Ἐκ μέρους τῆς ΣΦΕΒΑ θὰ ἤθελα νὰ εὐχαριστήσω θερμά τούς διοργανωτὲς ποὺ  θεώρησαν σκόπιμο στὴ σημερινὴ ἡμερίδα νὰ ὑπάρχει καὶ  εἰσήγηση ἀφιερωμένη  στὸ βορειοηπειρωτικὸ ἑλληνισμό, ὁ ὁποῖος μολονότι δὲν ὑπῆρξε ἄμεσα θῦμα τῆς τουρκικῆς θηριωδίας στὴν πρόσφατη ἱστορία, ἀπομένει  ὡστόσο μαζὶ μὲ τὸν κυπριακὸ ἑλληνισμό,  τὸ μοναδικὸ συμπαγὲς ὅσο καὶ γηγενὲς κομμάτι τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἐκτὸς τῶν ὁρίων τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους. Οἱ 2 αὐτὲς πατρίδες τοῦ ἑλληνισμοῦ ἂν καὶ βρίσκονται γεωγραφικὰ σὲ ἀντιδιαμετρικὴ θέση (ἡ μία στὴν βορειοδυτικὴ καὶ ἡ ἄλλη στὴν νοτιοανατολικὴ ἐσχατιὰ τῆς πατρίδος μας) ἔχουν πολλὰ κοινὰ σημεῖα στὴν ἱστορία τους, ἰδιαίτερα ὡς πρὸς τὴ διάρκεια καὶ τὴ σκληρότητα  τῆς σκλαβιᾶς, ἀλλὰ καὶ τὴν γενναία ἀντίσταση ποὺ ἐπέδειξαν στὴν προσπάθεια ἀφελληνισμοῦ τους. Ἡ γνώση  λοιπὸν τῆς κατάστασης στὴν ὁποία βρίσκεται ὁ ἑλληνισμὸς τῆς Β.Η. θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἀντλήσουμε τὰ κατάλληλα συμπεράσματα γιὰ τὸ τί δέον γενέσθαι ἀλλὰ καὶ θὰ ἰσχυροποιήσει τοὺς δεσμοὺς μεταξὺ τῶν δύο τμημάτων τοῦ ἑλληνισμοῦ ποὺ εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔχουν σφυρηλατηθεῖ ἤδη γερὰ μὲ τὴν ἀδελφικὴ βοήθεια ποὺ προσέφερε ἡ Κύπρος σὲ πόλεις καὶ χωριὰ τῆς Β. Ἠπείρου μετὰ τὸ 1991… 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀνακύπτει τὸ ἐρώτημα. Ἡ ἐχθρικὴ πολιτικὴ τῆς Ἀλβανίας ἔναντι τῶν ΒΗ εἶναι αὐθύπαρκτη ἢ ὑποκινεῖται καὶ ἀπὸ τὰ συμφέροντα ἄλλων χωρῶν ποὺ εὐνοοῦνται ἀπὸ μία ἐχθρικὴ δύναμη στὰ βόρεια τῆς πατρίδας μας. Καὶ μολονότι ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι ἀπὸ ἱδρύσεώς του τὸ ἀλβανικὸ κράτος δὲν σεβάστηκε τὰ δικαιώματα τῶν ΒΗ, εἶναι χρήσιμο νομίζουμε νὰ ἐπισημανθοῦν ὁρισμένα δεδομένα ποὺ σαφῶς δείχνουν δυναμικὴ ἐμπλοκὴ τῆς Τουρκίας στὸ  ὅλο πλέγμα τῶν ἑλληνοαλβανικῶν σχέσεων

Στὸ θέμα αὐτὸ μᾶς διαφωτίζει τὸ ἴδιο τὸ τουρκικὸ ὑπουργεῖο ἐξωτερικῶν στὴν ἰστοσελίδα του γιὰ τὶς σχέσεις μὲ τὶς βαλκανικὲς χῶρες ὅπου πίσω ἀπὸ τὴ διπλωματικὴ γλώσσα, διαφαίνεται ὁλοκάθαρα ἡ θεωρία τοῦ Στρατηγικοῦ Βάθους καὶ τῆς κοινῆς ὀθωμανικῆς κληρονομιᾶς ποὺ ἐμπνεύστηκε ἀρχικὰ ὁ Τουργκοὺτ Ὀζὰλ καὶ συνεχίζει ἐπάξια ὁ ἀρχιτέκτονας τῆς σημερινῆς τουρκικῆς ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς Ἀχμὲτ Νταβούτογλου. Αἰχμὴ τῆς πολιτικῆς αὐτῆς εἶναι ἡ ὕπαρξη τουρκικῶν ἢ μουσουλμανικῶν μειονοτήτων στὶς χῶρες τῶν  Βαλκανίων ποὺ θὰ λειτουργήσουν ἀποσταθεροποιητικὰ ἔναντι τῶν ἐχθρικῶν χωρῶν τῆς Ἄγκυρας.

Εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε στὸ σημεῖο αὐτὸ πὼς  ἡ Τουρκία προσεταιρίζεται  καὶ τὴν χώρα ποὺ σφετερίζεται τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας γιὰ νὰ πλήξει τὰ ἑλληνικὰ συμφέροντα. Εἶναι ὄντως πολιτικὰ παράδοξο ἡ χώρα ποὺ πρώτη στήριξε τὸν ἀλβανικὸ ἐθνικισμὸ στὸ Κόσοβο, νὰ ἀναλαμβάνει μεσολαβητικὸ ρόλο στὴ διένεξη μεταξὺ τῶν Ἀλβανῶν Μουσουλμάνων καὶ τῶν Σλάβων Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων τῶν Σκοπίων.  Ἀναφέρει λοιπὸν τὸ Τουρκικὸ ΥΠΕΞ. «Ἡ Τουρκία πάντοτε στήριζε τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα καὶ κυριαρχία τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς ἀνεξαρτησίας της. Ἡ Τουρκία ἀναγνωρίζει τὴ Δημ. τῆς Μακεδόνιας μὲ τὸ συνταγματικό της ὄνομα καὶ ὡς ΕΘΝΟΣ. Εἴμαστε ἡ πρώτη χώρα ποὺ διόρισε πρεσβευτὴ στὴ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ».

Γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε στὶς ἀλβανοτουρκικὲς σχέσεις, ἡ πρώτη ἐπίσκεψη Τούρκου Α/ΓΕΕΘΑ στὰ Τίρανα ἔλαβε χώρα τὸν Νοέμβρη τοῦ 1991 μὲ σκοπὸ τὴν συνεργασία στὸν στρατιωτικὸ τομέα. Ἀκολούθησε ἡ ὑπογραφὴ τῆς πρώτης  συμφωνίας στὴν Ἄγκυρα τὸν Ἰούλιο τοῦ 1992. Κατὰ τὴν ἐπίσκεψή τοῦ τότε Ἀλβανοῦ ΥΠΑΜ στὴν Τουρκία, τοῦ ἐπετράπη ἡ εἴσοδος σὲ στρατιωτικὰ ἐργοστάσια καὶ στρατόπεδα, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἀλβανία δὲν ἦταν ἀκόμα μέλος τοῦ ΝΑΤΟ, μὲ τὴν σημειολογία τῆς κίνησης νὰ εἶναι προφανής. Ἕνα μήνα ἀργότερα τὸ τουρκικὸ ἀντιτορπιλικὸ Fevzi Cakmak ἐπισκέφτηκε τὸ λιμάνι τοῦ Δυρραχίου (28/8/92). Τὸ γεγονὸς θεωρήθηκε ἀπὸ τὴν Ἀλβανικὴ κοινὴ γνώμη ὡς δεῖγμα τῆς δέσμευσης τῆς Τουρκίας σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὴν ἀσφάλεια τοῦ Ἀλβανικοῦ κράτους καὶ ὡς τέτοιο ἔγινε δεκτὸ μὲ πανηγυρικὸ κλίμα, ὡς "ἡ πρώτη ἐπίσκεψη Τουρκικοῦ πολεμικοῦ πλοίου στὴν Ἀλβανία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας". Παράλληλα ξεκίνησε καὶ ἡ παροχὴ οἰκονομικῆς βοήθειας γιὰ τὸ ἐκσυγχρονισμὸ τῶν Ἀλβανικῶν ἐνόπλων δυνάμεων, ἡ ὁποία ὡς τὸ 1997 εἶχε φτάσει στὰ ἐπίπεδα τῶν 70-80 ἑκατομμυρίων δολ. Ἡ οἰκονομικὴ κατάρρευση τῶν “πυραμίδων” ἐκείνη τὴ χρονιὰ ἀποδείχθηκε κομβικὸ σημεῖο γιὰ τὴν τουρκικὴ παρέμβαση στὴν Ἀλβανία. Μὲ τὶς παναλβανικὲς ταραχὲς τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν στρατιωτικῶν ἐγκαταστάσεων λεηλατήθηκε ἢ καταστράφηκε ὁλοσχερῶς. Τὴν ἴδια τύχη εἶχε καὶ ἡ κύρια βάση τοῦ Ἀλβανικοῦ Ναυτικοῦ -ἡ βάση τοῦ Αὐλώνα ἢ Πασᾶ λιμάνι. Δράττοντας τὴν εὐκαιρία οἱ Τοῦρκοι προσφέρθηκαν νὰ ἐπισκευάσουν τὴν ναυτικὴ βάση μὲ ἀντάλλαγμα τὴ χρήση της καὶ ἀπὸ τουρκικὰ πλοῖα, μὲ τὸ ἐγχείρημα νὰ κοστίζει τελικὰ περισσότερα ἀπὸ 10 ἐκ δολάρια, ποσό ὡστόσο μικρὸ ἂν ἀναλογιστοῦμε τὰ ὀφέλη γιὰ τὴν Ἄγκυρα. Ἐπιπλέον σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸ Ναυτικὸ τὸν Μάιο τοῦ 2010 ἡ Ἀλβανικὴ Βουλὴ ψήφισε νόμο περὶ δυνατότητας εἰσόδου, παραμονῆς καὶ ἀνάληψης καθηκόντων, τουρκικῶν πλοίων στὴν Ἀλβανία.

 Στὸν ἀεροπορικὸ τομέα ἡ τουρκικὴ ἐμπλοκὴ στὴν “ἀναγέννηση” τῆς ἀνύπαρκτης Ἀλβανικῆς ἀεροπορίας ὑπῆρξε καθοριστικῆς σημασίας, ἰδίως στὸν τομέα τῆς ἐκπαίδευσης προωθώντας τὴν μετατροπὴ τῆς μουσειακῆς Ἀλβανικῆς ἀεροπορίας σὲ μία μικρὴ ἀλλὰ ἀξιόπιστη ἀεροπορικὴ δύναμη. Ἡ Τουρκία ἀνέλαβε τὴν ἀνακατασκευὴ καὶ ἀναβάθμιση τῆς ἀεροπορικῆς βάσης στὴ Κουτσόβα 100 χιλιόμετρα νοτίως τῶν Τιράνων. Τὰ ἐγκαίνια τῆς καινούργιας βάσης ἔκανε ὁ Ἀλβανός ΥΠΑΜ συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν τότε Τοῦρκο Α/ΓΕΑ. Ἡ Τουρκία ἐπιπλέον ἐκπαιδεύει Ἀλβανοὺς χειριστές, σὲ ὅλους τους τύπους ἀ/φῶν ποὺ διαθέτει, σὲ μία προσπάθεια νὰ προωθήσει  τὴν πώληση μεταχειρισμένων  F-16. Παράλληλα οἱ 2 χῶρες ἐφαρμόζουν πρόγραμμα συνεκπαίδευσης τμημάτων τῶν εἰδικῶν τους δυνάμεων, συνεργάζονται σὲ ἐπίπεδο ἀνταλλαγῆς πληροφοριῶν καὶ ἀλληλουποστήριξης ὑπηρεσιῶν ἀσφαλείας ἐνῶ ἡ Τουρκία  ἔχει ἀναλάβει καὶ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τοῦ ἐργοστασίου πυρομαχικῶν τοῦ ἀλβανικοῦ στρατοῦ.

Ἕνα ἀπὸ τὰ ἀνοιχτὰ ζητήματα στὶς ἑλληνοαλβανικὲς σχέσεις εἶναι καὶ τὸ θέμα τῆς ὁριοθέτησης τῶν θαλασσίων συνόρων τους. Μὲ ἀπόφαση τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἀλβανίας, πρὶν 1 χρόνο, κρίθηκε ἄκυρη ἡ συμφωνία μὲ τὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῶν χωρικῶν ὑδάτων καὶ τῆς ὑφαλοκρηπίδας, ἡ ὁποία, μετὰ ἀπὸ χρόνιες διαπραγματεύσεις, εἶχε ὑπογραφεῖ στὶς 27 Ἀπριλίου τοῦ 2009, παρουσία τῶν πρωθυπουργῶν τῶν δύο χωρῶν κ. Καραμανλῆ καὶ  Μπερίσα. Ἡ συμφωνία αὐτὴ ποὺ συντάχθηκε βάσει τῶν κανόνων τοῦ διεθνοῦς δικαίου, ἦταν προφανῶς βλαπτικὴ γιὰ τὶς τουρκικὲς διεκδικήσεις στὸ Αἰγαῖο ὅπου ἡ Τουρκία ἀμφισβητεῖ ἑλληνικὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα. Στὴ συμφωνία ἀντιτάχθηκε μὲ πάθος τὸ σοσιαλιστικὸ κόμμα τῆς Ἀλβανίας ἀλλὰ εἶναι κοινὸ μυστικὸ στὰ Τίρανα ὅτι ἡ ἀλβανικὴ ὑπαναχώρηση ὑπαγορεύθηκε  ἀπὸ τὶς ἔντονες παρασκηνιακὲς πιέσεις τῆς Τουρκίας, ἀλλὰ καὶ τὶς ἐπισκέψεις τόσο τοῦ κ. Νταβούτογλου ὅσο καὶ τοῦ προέδρου Γκιοὺλ στὴν Ἀλβανία. Νομικοὶ κύκλοι ἐπισημαίνουν ὅτι τὸ κείμενο τῆς ἀπόφασης τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου εἶναι κὰτ οὐσίαν πιστὴ ἀντιγραφὴ (ἀκόμη καὶ σὲ ἐπίπεδο νομικῆς ὁρολογίας) τῶν πάγιων τουρκικῶν θέσεων γιὰ τὸ ζήτημα.

Ἰδιαίτερα ἔντονη εἶναι καὶ ἡ δραστηριοποίηση τοῦ τουρκικοῦ ΥΠΕΞ στὸ ζήτημα τῶν Τσάμηδων μὲ χρηματοδότηση ὀργανώσεών τους  ἀλλὰ καὶ μὲ ἀναφορὲς στὴν ἰστοσελίδα του ὅπου τὸ Μαιο τοῦ 2001 τόνιζε τὰ ἑξῆς: «Θὰ πρέπει νὰ ἀσκηθεῖ διεθνὴς πίεση πρὸς τὴν Ἑλλάδα, κράτος μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, προκειμένου νὰ  ἀποζημιώσει τοὺς Τσάμηδες γιὰ τὰ διαφυγόντα κέρδη ἀπὸ τὶς περιουσίες τους. Ἡ Ἑλλάδα πρέπει ἄμεσα νὰ ἀναγνωρίσει τὴν γενοκτονία τῶν Τσάμηδων, καὶ νὰ ἐπιτρέψει  τὸν ἐπαναπατρισμό τους.»

Μέσα ἀπὸ τὴν ἀναδρομὴ στὴν  20ετή πολιτικοστρατιωτικὴ συνεργασία Ἀλβανίας-Τουρκίας εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἡ Τουρκία ὑπολογίζει ἰδιαίτερα στὰ  στρατηγικὰ πλεονεκτήματα ποὺ μπορεῖ νὰ ἀποκομίσει ἀπὸ τὴν σχέση αὐτὴ .

Ἡ πατρίδα μας, ὡστόσο, παρὰ τὴ σημερινὴ δυσχερῆ οἰκονομική της θέση, διατηρεῖ ὁρισμένα πλεονεκτήματα γιὰ νὰ ἀποκρούσει τὴν προσπάθεια στρατηγικοῦ ἐναγκαλισμοῦ της ἀπὸ Βορρᾶ καὶ Ἀνατολή. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἀκόμη καὶ τώρα τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ συναλλάγματος ποὺ εἰσάγεται στὴν Ἀλβανία προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἡ ἐθνικὴ ἀνομοιογένεια τῶν Ἀλβανῶν  μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους Τόσκηδες νὰ τρέφουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον φιλελληνικὰ αἰσθήματα, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀλληλεξάρτηση τῶν ἑστιῶν ἔντασης στὰ βαλκάνια, ἔναντι τῶν ὁποίων δὲν ἔχουμε πάντα  ἀντικρουόμενα συμφέροντα μὲ τὴν Ἀλβανία, εἶναι παράγοντες ποὺ μὲ ἐθνικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ καὶ  σωστὸ στρατηγικὸ σχεδιασμὸ μποροῦν νὰ ἀποδώσουν μακροπρόθεσμα ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος, ἐξουδετερώνοντας τοὺς τουρκικοὺς μεγαλοϊδεατισμοὺς γιὰ κυριαρχία στὰ Βαλκάνια καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Ἂν ὡστόσο ἡ πολιτεία μας δείξει τὰ ἴδια ἀντανακλαστικὰ ποὺ ἐπέδειξε στὸ ζήτημα τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων τότε θὰ βρεθοῦμε σύντομα πρὸ δυσάρεστων ἐκπλήξεων ὄχι μόνο ὅσον ἀφορᾶ στὴ Βόρειο Ἤπειρο, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ σὲ ἐδάφη τῆς Νοτίου Ἠπείρου ποὺ ἀποτελοῦν στόχο Ἀλβανικῶν ἐθνικιστικῶν κύκλων. 

Ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἀγαπητοὶ Συνέλληνες στενάζει, ἀντιμέτωπη μὲ τὶς ἀντιξοότητες τοῦ σήμερα, ὅπως φάνηκε καὶ ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἐπισκόπηση. Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅμως ὅτι ἡ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΖΕΙ. ΖΕΙ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ. Ζεῖ στὰ πρόσωπα τῶν ἡρωικῶν διδασκάλων ἀπὸ τὸ Ἀργυροκάστρο καὶ τὴν Κορυτσᾶ ὅπως ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ Ἐρμιόνη, καὶ ὁ Λυσίμαχος,ποὺ διεκδικοῦν τὸ δικαίωμα τῆς σύγχρονης παιδείας στὴ μητρική τους γλώσσα καὶ παλεύουν γιὰ τὴν ἀφαίρεση ἀπὸ τὰ σχολικὰ βιβλία ἀναφορῶν ποὺ παραχαράζουν τὴν ἱστορία καὶ προσβάλλουν τὴν ἑλληνικὴ ἐθνικὴ συνείδηση. Ζεῖ μέσα στὴ λατρευτικὴ πράξη τῶν ἱερέων της, ποὺ φλογεροὶ ἀπογόνοι του Πατροκοσμᾶ, ἐπιμένουν νὰ ψάλλουν ἑλληνικὰ στὴν Κορυτσᾶ παρὰ τὶς ἀπαγορεύσεις. Ζεῖ στὸ δάκρυ τοῦ ἀλβανόφωνου ἀλλὰ ἑλληνόψυχου γέροντα στὴν Πολένα τῆς Κορυτσᾶς καθὼς μᾶς δείχνει τὴν φθαρμένη ἑλληνικὴ ἐπιγραφὴ στὸν τάφο τῆς μητέρας του, στὸ νεκροταφεῖο τοῦ χωριοῦ μὲ τὸ ἐξόχως ἑλληνικὸ κατευόδιο ΓΑΙΑΝ ΕΧΕ ΕΛΑΦΡΑΝ! Οἱ Βορειοηπειρῶτες  ἀγωνίζονται καὶ διεκδικοῦν τὸ δικαίωμα νὰ εἶναι κύριοι τῆς περιουσίας τους καὶ νὰ ὑψώνουν ἄφοβα τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Διεκδικοῦν τὴν ἀντικειμενικὴ ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία δήλωσης τῆς ἐθνικότητας. Διεκδικοῦν τὸ κατοχυρωμένο ἀπὸ τὸ 1914 μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Ἀλβανίας δικαίωμά τους γιὰ Αὐτονομία. Αἴτημα ποὺ ὑποστήριξε τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο μὲ τὴ συμμετοχὴ ἑλλήνων εὐρωβουλευτῶν ὅλων τῶν τότε κομμάτων μὲ ψηφίσματα τὴν περασμένη δεκαετία. Αἴτημα ποὺ τὸ ζήτησε τὸ 2006 ὁ πρόεδρος τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ Βασ. Μπολάνος λέγοντας: «Δὲν ζητοῦμε κάτι περισσότερο ἀπ’ ὅτι ἡ Ἀλβανία ζητᾶ στὸ Κοσσυφοπέδιο» προσθέτοντας ὅτι: «λέω τὸ αὐτονόητο, ὑπάρχουν πιὸ πολλὰ διεθνῆ κείμενα, ποὺ καθορίζουν τὰ δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀπ’ ὅσα ὑπάρχουν μέχρι στιγμῆς γιὰ τὸ Κόσσοβο».

Ἡ δική μας ἐμπειρία ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια δίπλα στοὺς ἀδελφούς μας, μᾶς βεβαιώνει ὅτι μὲ πίστη, διάθεση γιὰ δουλειὰ καὶ ἐμπιστοσύνη στὰ ἱστορικὰ δίκαια τῆς φυλῆς μας γίνονται θαύματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα δὲν ὑπάρχει ἀπὸ τὴν Κορυτσᾶ ὅπου τὸ 1991 ἔβρισκε κανεὶς μετὰ βίας 150 ἄτομα νὰ μιλοῦν ἑλληνικά, ἐνῶ σήμερα μὲ τὴν συνετὴ  δράση τῆς ΣΦΕΒΑ ἀλλὰ καὶ ἄλλων φορέων ἔχουμε τὸ θαῦμα τῶν 40  φροντιστηρίων καὶ τοῦ ἐξαιρετικοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου ποῦ ἀποτελοῦν ἕνα νέο φάρο ἑλληνικῆς παιδείας στὴν περιοχή.

Αὐτὸ τὸ παρὸν τῆς Ἑλλάδας μᾶς δίνει ἐλπίδα. Αὐτὸ τὸ παρὸν , μᾶς ἐμπνέει ἐξίσου μὲ  τὸ παρελθόν της. Γιατί  στὴ μνήμη μας δίπλα στὴ μορφὴ τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, τοῦ Κυρ. Μάτση, τοῦ Γρήγ. Αὐξεντίου, τοῦ Μ. Δράκου καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων της ΕΟΚΑ ποὺ πῆραν μίαν ἀνηφοριὰ καὶ πῆραν μονοπάτια νὰ βροῦν τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴν λευθεριά, ἦλθε καὶ ὁ Ἀριστοτέλης ὁ Γκούμας, ὁ λεβέντης Χειμαριώτης ποὺ δὲν δίστασε νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ἑλληνικότητα τῆς πατρίδας του μὲ τίμημα τὴν ἴδια τὴν ζωή του. Καὶ μὲ τὴ θυσία του πῆρε θέση στὸ πάνθεο τῶν μαρτύρων τοῦ Ἑλληνισμοῦ δίπλα στοὺς ἄλλους 2 νέους μάρτυρες ἐδῶ στὴν Κύπρο μας,  τὸν Τάσο Ἰσαὰκ καὶ τὸν Σολωμὸ Σολωμοῦ,  ποὺ θυσιάστηκαν 14 χρόνια πρίν, πάλι παραμονὲς τῆς κοίμησης τῆς Παναγίας μας.

Χρέος ὅλων μας αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι ἡ σφυρηλάτηση ἑνὸς ἑνιαίου μετώπου ἐθνικῆς ἀντιστάσεως παντοῦ ὅπου χτυπᾶ ἡ καρδιὰ τοῦ ἔθνους γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἠθικῆς καὶ  ἐδαφικῆς συρρίκνωσης τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἐμεῖς ἀπὸ τὴν πλευρά μας θὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα διεκδικώντας ὅλα ὅσα ἡ διεθνὴς ἔννομη τάξη ὁρίζει γιὰ τὰ ἀνοικτὰ μέτωπα τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἔχοντας στὰ χείλη καὶ στὴν καρδιά, τὸ σύνθημα μὲ τὸ ὁποῖο μᾶς συνόδευαν στὶς διαδηλώσεις ἐνάντια στὸ ἀλβανικὸ καθεστὼς τὴ δεκαετία τοῦ ‘80 οἱ Κύπριοι συναγωνιστὲς φοιτητὲς στὴ Θεσσαλονίκη. Ἀπὸ τὴν Κερύνεια ὡς τὴν Κορυτσᾶ οἱ Ἕλληνες παλεύουνε γιὰ τὴν Λευθεριά! 

Οἱ Βορειοηπειρῶτες ἀγωνίζονται καὶ διεκδικοῦν τὸ δικαίωμα νὰ εἶναι κύριοι τῆς περιουσίας τους καὶ νὰ ὑψώνουν ἄφοβα τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Διεκδικοῦν τὴν ἀντικειμενικὴ ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία δήλωσης τῆς ἐθνικότητας. Διεκδικοῦν τὸ κατοχυρωμένο ἀπὸ τὸ 1914 μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Ἀλβανίας δικαίωμά τους γιὰ Αὐτονομία.

Δελτίου Τύπου

Παγκόσμιο Συνέδριο Ἐκτοπισμένων Ἑλλήνων. Λευκωσία 19.2.2011

Μεγάλη ἐπιτυχία σημείωσε τὸ παγκόσμιο Συνέδριο Ἐκτοπισμένων Ἑλλήνων ποὺ διοργάνωσε στὴ Λευκωσία τὸ Σωματεῖο Ἀδούλωτη Κερύνεια σὲ συνεργασία μὲ τὸ Κυπριακὸ Κέντρο Μελετῶν.

Τὸ Συνέδριο ἀποτελοῦσε μία ἀκόμη σοβαρὴ πρωτοβουλία τοῦ Σωματείου Ἀδούλωτη Κερύνεια ἐνταγμένη στὴν προσπάθεια συσπείρωσης καὶ συντονισμοῦ προσπαθειῶν μὲ στόχο τὴν ἀναχαίτιση τῶν Τουρκικῶν ἐπεκτατικῶν ἐνεργειῶν σὲ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

 Ρίγη συγκίνησης σκόρπησαν οἱ ἀναφορὲς τῶν ἀδελφῶν Ἐκτοπισμένων Ἑλλήνων ἀπὸ τὸν Πόντο, τὴ Μικρὰ Ἀσία, τὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν Θράκη, τὴν Ἴμβρο, τὴν Τένεδο, γιὰ τὴν γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ τοὺς Νεοτούρκους τὴν ἐγκατάλειψη ποὺ ἔτυχαν ἀπὸ τὶς Ἑλληνικὲς Κυβερνήσεις ἔναντι τῶν αὐθαιρεσιῶν τοῦ Κεμαλικοῦ καθεστῶτος, καὶ γιὰ τοὺς ἀγῶνες τῶν ἀπογόνων νὰ διατηρηθεῖ ἡ μνήμη, ἡ κουλτούρα, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα.

 Τραγικὸς ἦταν ὁ παραλληλισμὸς μὲ τὰ δεινὰ τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, στὰ χέρια τῶν Νεοτούρκων καὶ τῶν Κεμαλικῶν τὸ 1974, δεκάδες χρόνια μετά.

Ἐπιβεβαιώθηκε ὅτι ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται μέσα ἀπὸ λάθη καὶ ἀνεπάρκεια τῶν Ἡγετῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ 1920 μέχρι σήμερα, πράγμα ποὺ κοστίζει στὸν Ἑλληνισμὸ συνεχῆ συρρίκνωση.

Ὡς ἀποτέλεσμα τῶν διαπιστώσεων αὐτῶν τὸ Συνέδριο κατέληξε στὰ ἀκόλουθα συμπεράσματα καὶ ἀποφάσεις:

 - Ὅτι εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ὁ Ἑλληνισμὸς ἐκ τῶν κάτω νὰ ἀπαιτήσει καὶ διεκδικήσει δικαίωση στὴ βάση τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου,

- Ὅτι εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἡ δημιουργία μίας μόνιμης Ἐπιτροπῆς τῶν Ἐκτοπισμένων Ἑλλήνων γιὰ συντονισμὸ ἐνεργειῶν πρὸς Δικαίωση.

 Εἰδικότερα, στὴν ὁμιλία της, ἡ Thea Halo, συγγραφέας καὶ Πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος Ποντιακῆς Κληρονομιᾶς, “Sano Themia Halo”, στὴν ὁμιλία της «Ἡ γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων στὴν Ὀθωμανικὴ Τουρκία (1914-1923), καὶ ἡ ἀποτυχία τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης», ἀναφέρθηκε ἐκτενῶς στὴ Γενοκτονία ποὺ ὑπέστησαν οἱ Ἕλληνες στὴν περίοδο 1914-1923 καὶ τόνισε ὅτι ἡ Λωζάννη ἀποτέλεσε μία ἀποτυχημένη προσπάθεια τῆς Διεθνοῦς κοινότητας.

 Ὁ Θεοφάνης Μαλκίδης, μέλος τῆς Διεθνοῦς Ἕνωσης Ἀκαδημαϊκῶν γιὰ τὴ Μελέτη τῶν Γενοκτονιῶν, στὴν εἰσήγησή του «Ἡ γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων στὸ Διεθνὲς περιβάλλον», ἀναφέρθηκε στὴν Γενοκτονία ποὺ στοίχισε στὴ ζωὴ σὲ 1.000.000 Ἕλληνες καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σύμβαση τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὸ ἔγκλημα τῆς Γενοκτονίας στηρίχτηκε στὴ μαζικὴ δολοφονία τῶν Ἑλλήνων καὶ Ἀρμενίων καὶ ἔκλεισε μὲ τὴ κατάσταση ποὺ σχετίζεται μὲ τὴ Γενοκτονία στὸ διεθνὲς περιβάλλον.

 Ὁ Χρίστος Ἰακώβου, Διευθυντὴς τοῦ Κυπριακοῦ Κέντρου Μελετῶν, στὴν εἰσήγησή του «Ἡ ἀναίμακτη γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ σὲ Ἴμβρο καὶ Τένεδο μετὰ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάνης», ἐπισήμανε μέσα ἀπὸ παραδείγματα τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικράτησε στὴν Ἴμβρο καὶ τὴν Τένεδο, μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης, ποὺ ὁδήγησε μέσα ἀπὸ τὴν τουρκικὴ πολιτικὴ στὴν ἐρήμωση τῶν νησιῶν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες.

 Ὁ Στέλιος Βαρυπάτης, ἐρευνητής, Ἔφορος Ἀρχειακοῦ Ὑλικοῦ τοῦ Μικρασιατικοῦ Συλλόγου «Ὁ Διδυμαῖος Ἀπόλλων», στὴν ὁμιλία τοῦ «Μικρὰ Ἀσία–Ἑλλάδα 1922, ἡ περιπλάνηση–ἡ παραπλάνηση–ὁ ἐμπαιγμός», τόνισε τὸ διωγμὸ ποὺ ὑπέστησαν οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἐνῶ ἐπισήμανε τὴν προσφυγιὰ καὶ τὰ προβλήματα ποὺ βίωσαν οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀνατολῆς ὅταν κατέληξαν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.

 Ὁ Φιλόθεος Κεμετζετζίδης, Πρόεδρος Συντονιστικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα Θεσσαλονίκης, στὴν ὁμιλία τοῦ “Ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Βορείου Ἠπείρου στὴ δίνη τοῦ Ἀλβανικοῦ Ἐθνικισμοῦ καὶ ὁ ρόλος τῆς Τουρκίας στὴν Ἀνθελληνικὴ στάση τῆς Ἀλβανικῆς Πολιτικῆς Ἡγεσίας», συνέδεσε τὸν ἐκτοπισμὸ τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν πολιτικὴ τῆς Τουρκίας ποὺ ἐπηρεάζει ὁλοένα καὶ περισσότερο τὴν ἀλβανικὴ πολιτικὴ ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας.

Ὁ Ἰωάννης Κουριαννίδης, Ἀντιπρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ὁμοσπονδίας Θρακικῶν Σωματείων στὴν εἰσήγησή του «Ἡ κλιμάκωση τῶν προκλήσεων καὶ ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Ἑλληνικῆς Κυριαρχίας στὴ Θράκη», ἀναφέρθηκε μὲ δεκάδες παραδείγματα στὴν πολιτικὴ ἀμφισβήτησης τῆς κυριαρχίας τῆς Ἑλλάδας στὴ Θράκη, ποὺ ξεκίνησε μετὰ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάννης καὶ συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

 Ὁ καθηγητὴς τῆς Σχολῆς Διπλωματίας τῆς Γενεύης πρώην ἀξιωματοῦχος τοῦ ΟΗΕ, Alfred des Zayas, ὁ ὁποῖος δύο μέρες πρὶν τὴν πραγματοποίηση τοῦ Συνεδρίου, προτάθηκε γιὰ τὸ Νόμπελ Εἰρήνης, μίλησε γιὰ τὶς βασικὲς ἀξίες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου στὴν περίπτωση τῆς Κύπρου καὶ ἀναφέρθηκε ἐκτενῶς στὸ πῶς αὐτὲς οἱ ἀρχὲς καὶ ἀξίες παραβιάστηκαν καὶ παραβιάζονται συνεχῶς.

Ὁ Ἰωάννης Σιεκέρσαββας, Γραμματέας τοῦ Σωματείου Ἀδούλωτη Κερύνεια, στὴν εἰσήγησή του «Τὸ Ἐθνικὸ ξεκαθάρισμα καὶ ὁ ἐποικισμὸς τῶν κατεχομένων τῆς Κύπρου καὶ ἡ ἀπαιτούμενη δικαίωση», ἀφοῦ εὐχαρίστησε ὅλους τούς εἰσηγητὲς γιὰ τὴν παρουσία τους στὸ πρῶτο συνέδριο γιὰ αὐτὸ τὸ ζήτημα ποὺ ἔγινε στὴν Κύπρο, ζήτησε τὴν ἀνάγκη γιὰ ἐπαναχάραξη τῆς πολιτικῆς σχετικὰ μὲ τὴν Κύπρο.

 Στὸ Συνέδριο ἀπηύθυνε χαιρετισμὸ μὲ ἐκπρόσωπό του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος Β. Χαιρετισμοὺς ἔστειλαν γραπτῶς καὶ ἡ Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Ὑποστήριξης Ἀγώνα γιὰ Ἐλεύθερη Κύπρο ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Κοινότητα Βελγίου.

Στὸ Συνέδριο παρέστησαν ἐκπρόσωποι τῶν Κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΣΥ, ΕΥΡΩΚΟ, καὶ Οἰκολόγων, Βουλευτές, πρώην Ὑπουργοὶ Παιδείας καὶ Ἄμυνας, ἡ Δήμαρχος καὶ ὁ Ἀντιδήμαρχος Κερύνειας, Ἐκπρόσωποι Σωματείων καὶ Ὀργανώσεων, ἐκπρόσωπος τοῦ Συνδέσμου Μικρασιατῶν Κύπρου, ἡ δασκάλα Ἑλένη Φωκά, ἡ Χαρίτα Μάντολες καὶ ἄλλοι συγγενεῖς ἀγνοουμένων καὶ πλῆθος κόσμου. Τὰ πρακτικὰ τοῦ Συνεδρίου θὰ ἑτοιμασθοῦν καὶ θὰ διατεθοῦν σὲ ὅλους, ἐνῶ θὰ ἀναρτηθοῦν καὶ στὸ διαδίκτυο.