Χαιρετισμοί Μητρ. Ανδρέου την 25η Μαρτίου

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  ΑΝΔΡΕΟΥ 

ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ  ΤΗΣ 25Ης ΜΑΡΤΙΟΥ  ΣΤΗΝ  ΚΟΝΙΤΣΑ

(ΑΙΘΟΥΣΑ  ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ  - ΛΥΚΕΙΟΥ)

          Θὰ ἔλεγα ὅτι ἐκεῖνο τὸ δίδαγμα ποὺ ἔβγαλα ἐγὼ προσωπικῶς ἀπὸ τὸ ἔργο αὐτὸ, ποὺ τόσο ἐπιτυχῶς μᾶς  παρουσίασαν τὰ παιδιά, εἶναι ὅτι ἡ Πατρίδα μας, ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, ὅταν ἔγινε ἐλεύθερη, τὸ μικρὸ ἐκεῖνο τμῆμα Πελοπόννησος καὶ Στερεὰ Ἑλλάδα, ἦταν κάτω ἀπὸ προστάτες. Τότε οἱ Βαβαροὶ, ἀργότερα οἱ Ἄγγλοι, μετέπειτα ἄλλοι, καὶ σήμερα ὑπὸ προστασίαν εἴμαστε. Καὶ μᾶς ἐξουθενώνουν σήμερα. Καὶ μᾶς λοιδωροῦν σήμερα.

          Ἐσεῖς, λοιπόν παιδιά, ὅταν αὔριο θὰ ἀναλάβετε τὰ ἡνία τῆς Χώρας, διότι ἐμεῖς φεύγουμε τώρα, ἡ γενιὰ ἡ δική μου τουλάχιστον φεύγει, ἀγωνιστεῖτε νὰ μὴν ὑπάρχουν προστάτες στὴν Ἑλλάδα. Ἡ Ἑλλάδα ἐλεύθερη νὰ εἶναι.

          Καὶ ἐπειδὴ ἔχουμε ἐδῶ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς Κυπρίους,  μοῦ ἔφεραν στὴν σκέψη τὸν ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ ὅταν ἤμουνα μαθητής καὶ μετὰ στὸ Πανεπιστήμιο, πρέπει νὰ σᾶς πῶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, διότι δὲν τὸ γνωρίζετε, ἤ δὲν τὸν ἐνθυμεῖσθε κάποιοι, ὅτι καὶ ἡ Κύπρος τὸ 1821, ἐπλήρωσε βαρύτατο φόρο αἵματος, διότι συμετεῖχε στὴν Ἐπανάσταση. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κυπριανός, οἱ Μητροπολίτες τῆς Κύπρου, ἄλλοι προύχοντες, πέρασαν «διὰ στόματος μαχαίρας». Καὶ ἔτσι Ἑλλάδα καὶ Κύπρος, καὶ σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο, εἶναι συνδεδεμένες. Θυμήθηκα μετὰ τὸν ἀγῶνα τοὺ 1931, τὸν ὁποῖον οἱ Ἄγγλοι, «οἱ εὐγενεῖς» Ἄγγλοι, κατέπνιξαν στὸ αἷμα. Καὶ ἔπειτα ἦλθε ὁ ἀγῶνας τῆς ΕΟΚΑ, ὁ ὁποῖος ὅμως, ἐγὼ ἔτσι πιστεύω καὶ τὸ λέω πάντοτε, δὲν δικαιώθηκε. Δὲν ἔχει δικαιωθεῖ. Καὶ καλὸν εἶναι καὶ ἐμεῖς ἐδῶ οἱ Ἑλλαδῖτες, δὲν λέω Ἕλληνες, γιατὶ ὅλοι Ἕλληνες εἴμαστε, οἱ Ἑλλαδῖτες καὶ ἐσεῖς οἱ Κύπριοι, νὰ ἀγωνισθοῦμε ὥστε νὰ ἀποτινάξουμε τὴν προστασία τῶν λεγομένων «ἰσχυρῶν», οἱ ὁποῖοι ἐνῷ      «διυλίζουν τὸν κώνωπα, καταπίνουν τὴν κάμηλον»,  ὅτι τὰ στρατεύματα τῆς Τουρκίας κατέχουν τὸ 40% τῆς Κύπρου. Ὄχι, δὲν θέλουμε προστάτες. Ὅπως καὶ στὴ Βόρειο Ἤπειρο, ἔτσι καὶ στὴν Κύπρο, θὰ ἀγωνισθοῦμε ὅλοι, μὰ τώρα, μὰ τοῦ χρόνου, μὰ μετὰ ἀπὸ κάποιους καιρούς, ποὺ θὰ εὐδοκήσει ἡ ἀγαθότης τοῦ Κυρίου, ἡ Κύπρος καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος δὲν θὰ εἶναι ἁπλῶς ἐλεύθερες, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἑνωμένες μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα. Νὰ δώσει ὁ Θεός.    

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  ΑΝΔΡΕΟΥ 

ΣΕ ΚΥΠΡΙΟΥΣ  ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ (25Η  ΜΑΡΤΙΟΥ 2015) 

          Ὁ ἀείμνηστος προκάτοχός μου, ὁ μεγάλος καὶ ὄντως Ἅγιος Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, ἔλεγε, πολλὲς φορὲς τὸ ἔλεγε, αὐτό : Ἐὰν γίνει μιὰ χημικὴ ἀνάλυση τοῦ χώματος τῆς περιοχῆς ἐδῶ, θὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι ἔχει περισσότερο αἷμα καὶ λιγότερο νερό. Διότι ἡ περιοχὴ αὐτή, ἀπὸ αἰώνων, θὰ ἔλεγα, ἰδιαίτερα, ὅμως, τὸν περασμένο αἰῶνα, ὑπῆρξε θέατρο πολλῶν καὶ αἱματηρῶν πολέμων, οἱ ὁποῖοι κράτησαν ὄχι μόνον τὴν Κόνιτσα ἀλλὰ καὶ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἐλεύθερη.

          Τὸ ἴδιο θὰ μποροῦσα νὰ πῶ καὶ γιὰ τὴν Κύπρο. Μάλιστα τώρα ποὺ διανύουμε τὸν μῆνα Μάρτιο δὲν εἶναι μόνον  ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κυπριανός, ὅπως εἶπα καὶ στὴν Ἐκδήλωση τῶν μαθητῶν, ποὺ τὸ 1821 τὸν ἀπηγχόνησαν οἱ Τοῦρκοι μαζὶ μὲ ἄλλους Μητροπολίτες καὶ ἄλλους προύχοντες τῆς Κύπρου, ἀλλὰ ὁ μῆνας αὐτός, ἐμένα προσωπικῶς, μὲ φέρνει στὰ μαθητικὰ καὶ φοιτητικά μου χρόνια. Καὶ θυμᾶμαι 3 Μαρτίου τοῦ 1957 πέφτει ἡρωϊκῶς μαχόμενος ὁ σταυραετὸς τοῦ Μαχαιρᾶ : ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου. Καὶ στὶς 14 Μαρτίου τῆς ἴδιας χρονιᾶς ἀπαγχονίζεται ἕνας νεαρός, ποὺ ἦταν στὴν δική μου τὴν ἡλικία τότε, (καὶ θὰ ἦταν σήμερα γέροντας, ὅπως εἶμαι καὶ ἐγώ), ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Εἶχε κάνει δὲ ἐντύπωση τότε, ὅτι τὴν παραμονὴ τῆς ἐκτελέσεώς του εἶπε στὴν μητέρα του: «Μητέρα, ἄν δὲν μοῦ φέρεις τὸν Σταυρό μου, διότι οἱ Ἄγγλοι τοῦ εἶχαν ἀφαιρέσει τὸν ἐπιστήθιο Σταυρό, δὲν φεύγω ἀπὸ ἐδῶ μέσα». Καὶ τὸν ἔφεραν τὸν Σταυρό. Καὶ ὁδηγούμενος στὴν ἀγχόνη εἶπε : «Σήμερα, ποὺ θὰ πάω στὸ Θεό, θὰ τὸν παρακαλέσω νὰ εἶμαι ὁ τελευταῖος Κύπριος τὸν ὁποῖο ἐκτελοῦν οἱ Ἄγγλοι». Καὶ πράγματι, θὰ ἔλεγε κανεὶς, ὅτι αὐτὴ ἦταν μὶα προφητεία, διότι σὲ τουλάχιστον δέκα (10) μελλοθανάτους καταδικασθέντες εἰς θάνατον ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, ἐδόθη χάρις, καὶ οἱ ἐκτελέσεις σταμάτησαν στὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη.  

          Ἐγώ, λοιπόν, ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ χρόνια, τὴν Κύπρο τὴν ἔχω στὴν καρδιά μου. Δὲν τὴν ἔχω ἐπισκεφθεῖ, ἀλλὰ, ὅμως, τὴν ξέρω. Εἶχα γνωρίσει πολλοὺς Κυπρίους φοιτητάς, ἀλλὰ καὶ κάποιους ἀγωνιστὰς τῆς ΕΟΚΑ, σᾶς ἀναφέρω μόνο τὸ ὄνομα τοῦ Ρένου Κυριακίδη, ποὺ θὰ τὸν ξέρετε, τὸν ἀδελφὸ τοῦ  Μητροπολίτου Κυρηνείας Κυπριανό.  Μοῦ εἶχαν κάνει ἐντύπωση αὐτὰ τὰ παιδιά, ὅτι καὶ ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα, (καὶ ὅταν λέω Πατρίδα, δὲν ἐννοῶ μόνον τὴν Κύπρο, ἀλλὰ ὅλη τὴν Ἑλλάδα), ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πίστη τους πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὴν Ἐκκλησία διακρίνονταν. Ἦταν παιδιά «διαμάντια». Καὶ θὰ ἔλεγα, γιὰ νὰ μὴν σᾶς κουράζω, ἄν θέλουμε ἡ Ἑλλάδα, ὁ Ἑλλαδικὸς χῶρος, ἀλλὰ καὶ ἡ Κύπρος, νὰ ἀποσείσει  τὴν Τουρκικὴ κατάκτηση, πρέπει νὰ δημιουργήσουμε μία γενιὰ καινούργια, «ἀγαπῶντων τὸν Κύριον». Νὰ εἶναι παιδιά διάδοχοι τῶν ἡρώων ἐκείνων τῆς ΕΟΚΑ καὶ ὅλων τῶν κατὰ καιροὺς Κυπρίων ποὺ ἀγωνίσθηκαν γιὰ Χριστό, γιὰ Πατρίδα, γιὰ Οἰκογένεια, γιὰ ὅλα τὰ ἰδανικά, τὰ ὁποῖα στηρίζουν τὸ Ἔθνος μας.

          Ἐγὼ χαίρω ποὺ σᾶς βλέπω, καὶ νοερῶς, σᾶς εἶπα δὲν ἔχω ἐπισκεφθεῖ τὴν Κύπρο, τὴν ξέρω ὅμως, τὴν Κύπρο, νοερῶς βρίσκομαι στὴν Κύπρο. Βρίσκομαι στὸ Μαχαιρᾶ, βρίσκομαι στὴ Λεμεσό, βρίσκομαι στὴ Πάφο, ἀλλὰ βρίσκομαι καὶ στὴν Κερύνεια, ποὺ καὶ ἐκεῖ πρέπει νὰ πᾶμε.

          Νὰ εἶστε καλά, λοιπόν, χρόνια πολλά, εὐλογημένα, ἅγια καὶ ἀγωνιστικά, προπαντός. Ὅλοι ν’ ἀγωνιζόμαστε, ὥστε ὁ Τοῦρκος νὰ μὴν ἔλθει ξανὰ στὴν Κύπρο. Νὰ φύγει καὶ νὰ χαθεῖ στὰ τάρταρα τοῦ Ἅδου. Ἔτσι μόνο ἡ Κύπρος θὰ ζήσει καὶ θὰ μεγαλουργήσει. Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι μαζί σας. Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα.