Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

(Κήρυγμα Μητροπολίτου κ. Ἀνδρέου στὸν Ἑσπερινὸ τοῦ ἑορτάζοντος Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Κων/νου καὶ Ἑλένης Κάτω Κονίτσης (20.5.2019)

Στὸ κήρυγμά μου δὲν θὰ ἀναφερθῶ στὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων Κων/νου καὶ Ἑλένης, ποὺ ἑορτάζει ἀπόψε ἡ Ἐκκλησία μας καὶ διότι ἐπὶ μακρὰν σειρὰ ἐτῶν ἔχει γίνει αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὸν ὑποφαινόμενο, ἀλλὰ καὶ διότι αὔριο, Θεοῦ θέλοντος, κατὰ τὴν θεία Λειτουργία, θὰ πεῖ τὰ δέοντα ὁ ἱεροκήρυκας σχετικῶς μὲ τὰ δύο αὐτά πρόσωπα.

Θὰ σᾶς ὁμιλήσω γιὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ πρὶν ἀπὸ 78 χρόνια συντάραξε τὸν κόσμο. Ἄρχισε τὸ γεγονὸς αὐτὸ σὰν σήμερα, 20 Μαΐου καὶ τελείωσε στὶς 31 Μαΐου τοῦ 1941. Ἀσφαλῶς καταλάβατε ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν περίφημη, τὴν θρυλικὴ μάχη τῆς Κρήτης, ποὺ τὸ μεγαλεῖο της συγκλόνισε τὴν ὑφήλιο. Οἱ Γερμανοί, τὰ ναζιστικὰ δηλ. γερμανικὰ στρατεύματα ἀπὸ τὰ τέλη Ἀπριλίου καὶ τὰ δύο δεκαήμερα τοῦ Μαΐου εἶχαν καταλάβει τὴν κεντρικὴ Ἐλλάδα, καὶ ἑτοιμαζόντουσαν νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον τῆς Κρήτης. Ἡ Κρήτη, σημειωτέον, δὲν εἶχε μεγάλη ὀχύρωση, διότι οἱ Ἄγγλοι δὲν εἶχαν προνοήσει νὰ τὴν ὀχυρώσουν ὅπως ἔπρεπε. Ἔτσι εἶχε λίγο στρατό, προσετέθησαν καὶ οἱ Εὐέλπιδες οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τὴν Σχολή τους καὶ κατέβησαν μὲ χίλιους κινδύνους στὴν Κρήτη καὶ οἱ ντόπιοι Κρητικοὶ γιὰ νὰ δοῦν τὶ θὰ ἔκαναν ἐναντίον τῆς εἰσβολῆς ποὺ ἐπρόκειτο νὰ γίνει ἐντὸς τῶν ἡμερῶν.

Ἡ ἐπίθεση, ἐναντίον τῆς Κρήτης, ἄρχισε τὴν Τρίτη 20ὴ Μαΐου τοῦ 1941. Καὶ ἄρχισε μὲ τὰ καταδιωκτικὰ Μέσερμιθ, τὰ δικινητήρια βομβαρδιστικὰ καὶ τὰ ἀνεμοπλάνα νὰ τὰ ἀκολουθοῦν καὶ στὴ συνέχεια τὰ τρικινητήρια ὁπλιταγωγὰ καὶ τὰ μεταγωγικὰ τὰ περίφημα ἀεροπλάνα Γιούγκερς. Ἡ κρητικὴ γῆ σείσθηκε ἀπὸ τὴν βροχὴ σφαιρῶν ποὺ ἔριχναν τὰ ἀεροπλάνα ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς βόμβες τῶν πεντακοσίων καὶ χιλίων λιβρῶν ἡ καθεμιά. Ἡ ἐπίθεση ἐκδηλώθηκε στὴν Δυτικὴ Κρήτη στὴν περιοχὴ τῶν Χανίων, στὸ λιμάνι τῆς Σούδας καὶ στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Μάλεμε, τὸ ὁποῖο οἱ Γερμανοὶ ἤθελαν πάσῃ θυσία νὰ τὸ κυριεύσουν. Καὶ μόλις σταμάτησε τὸ πῦρ ποὺ ἔριχναν τὰ ἀεροπλάνα ὁ Κρητικὸς οὐρανὸς γέμισε ἀπὸ ὀμπρέλες. Ἦταν τὰ ἀλεξίπτωτα. Οἱ Γερμανοὶ ἀλεξιπτωτιστὲς ποὺ κατέβαιναν ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἄς ποῦμε, γιὰ νὰ κατακτήσουν τὴν κρητικὴ γῆ.

Κοιτᾶξτε, ὅμως. Δὲν ξέρω ἄν ἄλλος λαὸς θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιμετωπίσει αὐτὴν τὴν λαίλαπα. Οἱ Κρητικοὶ ὅμως, δὲν δείλιασαν καθόλου. Μὲ μαγκοῦρες, μὲ τσεκούρια, μὲ λοστούς, μὲ στηλάρια, καὶ κάποια κυνηγητικὰ ὅπλα ποὺ εἶχαν ἄρχισαν νὰ χτυπᾶνε τοὺς ἀλεξιπτωτιστὲς καθὼς κατέβαιναν. Καὶ ἦταν τόση ἡ ὁρμή τους καὶ τὸ θάρρος τους, ὥστε σύμφωνα μὲ γερμανικὲς μαρτυρίες “στὴν Κρήτη κανένας δὲν φοβόταν, κανένας δὲν ἔφευγε. Στὴν Κρήτη μόνο οἱ πέτρες δὲν σηκωνόντουσαν μοναχές τους νὰ μᾶς χτυπήσουν καὶ νὰ μᾶς πολεμήσουν. Αὐτὰ τὰ εἶπαν οἱ ἴδιοι οἱ Γερμανοί. Σ’ αὐτὴν τὴν ἐπίθεση μὲ τοὺς ἀλεξιπτωτιστάς, ἡ ναζιστικὴ Γερμανία ἔχασε γύρω στὶς 4.000! ἀλεξιπτωτιστές. Ἦταν τὸ ἄνθος τοῦ γερμανικοῦ στρατοῦ. Καὶ ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ἀπώλεια αὐτή, ὥστε ὁ ἴδιος ὁ Χίτλερ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ μὴν ξαναχρησιμοποιηθοῦν πιὰ οἱ ἀλεξιπτωτιστὲς σὲ ἀναπεπταμένα πεδία μαχῶν. Ἕνας μικρὸς λαὸς νίκησε ἕναν γίγαντα. Ἕνας Δαβὶδ νίκησε τὸν Γολιάθ.

Ἀλλὰ ἡ Κρήτη στὴ συνέχεια πλήρωσε πανάκριβα τὸ μῖσος τῶν Γερμανῶν, οἱ ὁποῖοι εἶδαν τὴν φθορὰ ποὺ ἔπαθαν. Καὶ πολλὰ χωριὰ τὰ ἰσοπέδωσαν ἐκτελῶντας τοὺς κατοίκους. Γυναῖκες, μανάδες, γέροντες καὶ μικρὰ παιδιά ἀκόμη, ὅπως ἔγινε στὸ χωριὸ Κοντομαρὶ τῶν Χανίων. Μιὰ δὲ κωμόπολις ἡ Κάνδανος ἔπαθε τέτοια καταστροφή, ὥστε οἱ Γερμανοὶ ἔβαλαν μιὰ πινακίδα σὲ κάποιο ἐμφανὲς σημεῖο ποὺ ἔλεγε ὅτι ἐδῶ ὑπῆρχε ἡ Κάνδανος. Ὅτι, δηλ. ἐδῶ δὲν ὑπάρχει πλέον. Τὴν ἐξοντώσαμε. Καὶ μέχρι τὴν ἀπελευθέρωση πολλὰ τὰ δεινὰ τῶν Κρητικῶν ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν τὸ ἔβαλαν κάτω, δὲν συμβιβάστηκαν, δὲν λιγοψύχησαν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Μάχη τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνω, ὅτι σὰν σήμερα ἄρχισε, τὸ 1941, παραμένει ἕνα ἀθάνατο τρόπαιο. Καὶ εἶναι δείκτης τῆς φιλοπατρίας καὶ τῆς ἀνδρειοσύνης καὶ ὑπόδειγμα ὄχι μόνο γιὰ τοὺς Κρητικοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλους τοὺς Ἕλληνες. 

Γιατὶ τὰ εἶπα αὐτά; Τὰ εἶπα πρῶτα γιὰ νὰ θυμηθοῦν οἱ παλαιοί καὶ νὰ μάθουν οἱ νεώτεροι. Διότι τώρα, τὸ ξέρετε καὶ ἐσεῖς αὐτό, στὰ σχολεῖα δὲν διδάσκεται ἡ ἱστορία τοῦ Ἔθνους. Γι’ αὐτὸ καὶ τὴν Μεγάλη Παρασκευή, ἀλλὰ καὶ σήμερα ἐδῶ, εἶπα αὐτὲς τὶς ἱστορικὲς ἀφηγήσεις γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ σχηματίσετε μίαν εἰκόνα γιὰ τὸ ἔθνος στὸ ὁποῖον ἀνήκουμε. Τὸ ἑλληνικὸ δηλ. Ἔθνος. Καὶ ἐπειδὴ πλησιάζουν καὶ οἱ γενικὲς ἐκλογὲς μετὰ τὶς δημοτικὲς καὶ τὶς αὐτοδιοικητικές, καὶ ἐνδεχομένως θὰ μᾶς θυμηθοῦν κάποιοι ὑποψήφιοι, προσέξτε ποὺ θὰ ρίξετε τὴν ψῆφο σας. Ὄχι γιὰ ρουσφέτια. Γιατὶ ἔτσι δὲν γίνεται διόρθωση τῶν κακῶς κειμένων. Ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη ὄχι μόνον γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν γενιὰ ποὺ ἔρχεται. Τὶ Πατρίδα θὰ τοὺς ἀφήσουμε; Τὶ θὰ τοὺς δώσουμε γιὰ κληρονομιά; Αὐτὸς εἶναι τώρα ὁ πόλεμος. Τότε οἱ Κρητικοὶ πολεμοῦσαν γιὰ τὸν ἐχθρὸ ποὺ εἰσέβαλε ἀπὸ ἀέρος. Τώρα δὲν ἔχουμε τέτοιο ἐχθρό, ἀλλὰ ἔχουμε ὅμως ἀνθρώπους ποὺ καραδοκοῦν νὰ ἀναρριχηθοῦν σὲ ἀξιώματα πολιτικὰ. Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, καὶ εὔχομαι ἡ χάρις τῶν Ἁγίων Κων/νου καὶ Ἑλένης τῶν ἰσαποστόλων νὰ σᾶς σκέπει, νὰ σᾶς εὐλογεῖ, νὰ ἐνισχύει τὶς οἰκογένειές σας καὶ τὰ παιδιά σας καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε ὅλοι, ἐδῶ μὲν στὸν παρόντα αἰῶνα, σὲ μιὰ πατρίδα πραγματικὰ σπουδαία καὶ ἔνδοξη καὶ ὅταν μᾶς καλέσει ὁ Κύριος νὰ ἀξιωθοῦμε καὶ τῆς Βασιλείας Του, τὴν ὁποία εὐχηθεῖτε καὶ γιὰ μένα, τὸ εὔχομαι καὶ ἐγὼ γιὰ σᾶς, ὁ Κύριος νὰ τὴν χάρίσει σὲ ὅλους μας. Ἀμήν.