Το Σκοπιανό πρόβλημα

Παρουσιάζουμε, ἐν περιλήψει, δημοσίευμα γιά τά Σκόπια τοῦ κ. Ἀποστόλου Γ.Κόντη, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος - Οἰκονομολόγου Πανεπιστημίου Τυβίγγης - Βιέννης, τ. Συμβούλου τῆς Πρεσβείας Βελιγραδίου ἐπί Τίτο.

        "Οἱ Σκοπιανοί σφετεριζόμενοι καί οἰκειοποιούμενοι αἰῶνες Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, διακήρυξαν ὅτι «ἐμεῖς εἴμαστε οἱ νόμιμοι καί γνήσιοι κληρονόμοι τῆς Ἀρχαίας Μακεδονίας, μ΄ὅτι αὐτό συνεπάγεται , κι ἑπομένως ἔχουμε τό δικαίωμα ἡ χώρα μας νά ὀνομάζεται «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ».

        Δηλαδή, ἐδῶ ἔχουμε τό ἀνιστόρητο καί παράδοξο, μία Σλαβική φυλή πού ἐνεφανίσθη στά Βαλκάνια μετά τό 700μ.Χ , πλαστογραφώντας τήν ἱστορία, νά ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ πρόγονοί τους ἦταν ὁ Μ. Ἀλέξανδρος, ὁ Φίλιππος, ὁ Ἀριστοτέλης, κ.λ.π.

         Τό πρόβλημα ὅμως εἶναι ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Μακεδόνες, μία καθαρά Ἑλληνική Δωρική φυλή μιλοῦσε Ἑλληνικά πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν Σλαβική γλώσσα.

         Ὁ πρωτοϊδρυτής τοῦ Μακεδονικοῦ Βασιλείου Περδίκκας ὁ Α΄, οἱ μετέπειτα Μακεδόνες βασιλεῖς, ὅπως καί ὁ Μέγας ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ μιλοῦσαν Ἑλληνικά, ἀφοῦ δάσκαλος τοῦ τελευταίου ἦταν ὁ Ἀριστοτέλης. Ὁ Μ. Ἀλέξανδρος εἶναι ἐκεῖνος πού ἀνεκηρύχθη τό 337 π.Χ. ἀπό τό συνέδριο τῆς Κορίνθου Ἀρχιστράτηγος ὅλων τῶν Ἑλλήνων γιά νά ἐκστρατεύσει ἐναντίον τῆς Περσίας. Ἀκόμα πιό ζωντανή ἀπόδειξη τῆς Ἑλληνικότητας τῶν Μακεδόνων εἶναι ὅτι ὁ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ μετά τήν νικηφόρα μάχη τοῦ Γρανικοῦ στά λάφυρα πού ἔστειλε στήν Ἀθήνα ἔγραψε: «ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ Φιλίππου καί οἱ λοιποί Ἕλληνες πλήν Λακεδαιμονίων». Κι ὅπως σωστά γράφει ὁ Διεθνολόγος Θ. Μυλωνᾶς στό περιοδικό  «ΔΙΕΘΝΕΣ  ΒΗΜΑ» «ἀποτελεῖ παγκόσμιο φαινόμενο μία χώρα ν’ἀπαρνεῖται τίς φυλετικές καί ἐθνικές της ρίζες καί νά στηρίζει τήν ὕπαρξη καί ἐξέλιξή της σέ ξένο ὄνομα, πολιτισμό καί ἱστορία τά ὁποία προσπαθεῖ νά σφετεριστεῖ καί νά οἰκειοποιηθεῖ, παράνομα καί αὐθαίρετα μέ πεῖσμα, ὑπομονή καί ἐπιμονή».

         Προτοῦ ὁ Τίτο μετονομάσει τή Νότια Σερβία σέ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» σάν ὁμόσπονδο Κράτος τῆς Γιουγκοσλαβίας, τό ἀρχαῖο ὄνομα τῆς περιοχῆς, στήν ἐποχή τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου κι ἀργότερα στή ρωμαϊκή ἐποχή ἦταν Δαρδανία, μέ τήν ὁποία ὁ Μ. Ἀλέξανδρος βρισκόταν συνεχῶς σ’ἐμπόλεμη κατάσταση. Τά ὕστερα χρόνια , λόγῳ τοῦ ποταμοῦ Βαρδάρη, πού διασχίζει τήν FYROM καί χύνεται στό Αἰγαῖο ὡς Ἀξιός, ἦταν τό ἱστορικό ὄνομα τῆς περιοχῆς ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ (VARDARSKA), πρᾶγμα πού τό πιστοποιοῦν πολυάριθμα στοιχεῖα ὅπως π.χ. οἱ διεθνεῖς χάρτες τῆς Γιουγκοσλαβίας, τά δημόσια ἔγγραφα, τά γραμματόσημα, ὅπως καί τό βασιλικό Διάταγμα τῆς Σερβίας τῆς 3-10-1927, πού ὀνομάζεται ἐπισήμως VARDARSKA - BANOVINA. Ὅταν ὁ Τίτο μετονόμασε τή Βαρντάρσκα σέ «Μακεδονία» παρουσιάστηκε τό πρόβλημα τῆς γλώσσας. Ἡ ἐντολή τοῦ Τίτο ἦταν «βρεῖτε μία γλώσσα μακριά ἀπό τή Βουλγαρική» , αὐτό ὅμως δέ μποροῦσε νά γίνει, ἀφοῦ, κυρίως κατά τή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας, οἱ «περιοχές» τῆς Βαλκανικῆς δέν εἶχαν σύνορα, ἐπικρατοῦσε ὅμως στή Βαρντάρσκα σάν ἀρχική γλώσσα ἡ Βουλγαρική.

         Ἑπομένως μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ σκελετός τῆς λεγόμενης «Μακεδονικῆς γλώσσας» εἶναι ἡ Βουλγαρική, ἀναμεμειγμένη μ’ Ἑλληνικές , Τουρκικές , Σερβικές καί Λατινικές λέξεις. Αὐτό τό συνονθύλευμα κλοπιμαίων λέξεων ἀποτελεῖ σήμερα τή λεγόμενη «Μακεδονική γλώσσα», πράγμα πού ὁ ἴδιος διαπίστωσα κατά τήν διάρκεια τῆς ὑπηρεσίας μου στή Πρεσβεία τοῦ Βελιγραδίου καί τήν ἐκμάθηση τῆς Σερβικῆς γλώσσας. Τά Σκόπια διά τοῦ αὐθαιρέτου αὐτοπροσδιορισμοῦ τῆς χώρας τους σέ «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας»ἔχουν ἤδη παραβιάσει πολλαπλῶς τήν ἐνδιάμεση Συμφωνία τοῦ 1995, καί μέ τό κλοπιμαῖο αὐτό  ὄνομα οἰκειοποιοῦνται τήν ἱστορία καί τήν πολιτιστική κληρονομιά τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας, κατόρθωσαν νά κατασκευάσουν τό «Μακεδονικό ἔθνος» ἄν καί δέν ἔχει κανένα ἱστορικό ἤ ἐθνολογικό δικαίωμα νά χρησιμοποιεῖ τ’ὄνομα αὐτό. Ἡ ψευδεπίγραφη αὐτή «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ἔφτασε σήμερα νά διεκδικεῖ ὄχι μόνο τή πολιτισμική κληρονομιά τῶν Ἑλλήνων - Μακεδόνων, ἀλλά καί ἕνα τμῆμα τῆς Ἑλλάδος πού κατοικεῖται ἀπό Ἕλληνες καί ἰσχυρίζονται μάλιστα ὅτι καί ἡ Μακεδονία του PIRIN  τῆς Βουλγαρίας, ἀνήκει στή FYROM. Ὑπάρχουν πάμπολλα συγγράμματα , σχολικά βιβλία , περιοδικά, κ.ἄ., πού προβάλλουν αὐτόν τόν ἰσχυρισμό, μέ καθαρά ἀλυτρωτικό πνεῦμα.

         Ἡ τότε Ἑλληνίδα (Μακεδόνισα) Ι. Παπάζογλου, πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βελιγραδίου καί σύζυγος τοῦ περίφημου Ρώσου Βυζαντινολόγου G. OSTROGORSKY, σέ συζήτηση μαζί μου, ὄχι μόνο υἱοθετοῦσε μέ φανατισμό τήν Τιτοϊκή προπαγάνδα, ἀλλά καί πρωτοστατοῦσε στούς στόχους τῶν Σκοπίων. Ὅταν τῆς εἶπα ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων πού ζοῦν στή Γευγελῆ, στό Μοναστήρι, στό Κρούσοβο, στή Στρώμνιτσα ,στό Περλεπέ, κ.λ.π. δέν συμφωνοῦν μαζί σου, μοῦ ἀπάντησε ὅτι αὐτό δέν ἀληθεύει. Κάθε προσπάθεια γιά τό ἀντίθετο ἀπέβη ἄκαρπη.

        Λίγα χρόνια ἀργότερα συνάντησα τήν ἀδερφή της στή Βιέννη, ὡς καθηγήτρια, νά ἔχει δημιουργήσει ΕΔΡΑ «Μακεδονικῆς γλώσσας» στό ἐκεῖ Πανεπιστήμιο. Παραστάσεις στή Πρυτανεῖα τοῦ Πανεπιστημίου, δέν εἶχαν ἀποτέλεσμα.

        Ἐνδιαφέρουσα εἶναι μία τελευταία δήλωση τοῦ διακεκριμένου καθηγητοῦ ΡΟΜΠΙΝ ΛΕΙΝ ΦΟΞ καί Διευθυντού στό NEW COLLEGE τῆς Ὀξφόρδης, πού ἔχει ἀφιερώσει τή ζωή του στή μελέτη τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ κόσμου καί εἰδικότερα τῶν Μακεδόνων καί τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, πού μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἔκθεσης «ἀπό τόν ΗΡΑΚΛΗ στό ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ: ὁ θρύλος τῆς Μακεδονίας ἑνός Ἑλληνικοῦ βασιλείου τήν ἐποχή τῆς Δημοκρατίας» εἶπε μεταξύ ἄλλων: «οἱ ἀρχαῖοι Μακεδόνες μιλοῦσαν Ἑλληνικά, χρησιμοποιοῦσαν Ἑλληνικά ὀνόματα, πίστευαν Ἕλληνες θεούς, χρησιμοποιοῦσαν Ἑλληνικό ἡμερολόγιο, ἄρα ἦταν Ἕλληνες. Ὁρισμένοι στήν Ἀγγλία πιστεύουν ὅτι ἡ ἐμμονή μέ τό ὄνομα ἦταν χαζομάρα. Ἀλλά δέν εἶναι. Εἶναι τόσο παράλογο ὅτι τά Σκόπια θεωροῦν ὅτι εἶναι Μακεδόνες. Εἶναι σάν νά σοῦ ἔλεγα ὅτι τό Πανεπιστήμιο τῆς Ὀξφόρδης ἦταν στό Μίνσκ καί ὅτι ἡ περιοχή τῆς Ὀξφόρδης βρίσκεται στή Λευκορωσία. Ἡ Ἑλλάδα ἦταν δικαίως δυσαρεστημένη» (Καθημερινή 17/04/11) ".