25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821: Το Εθνικό φρόνημα τότε και τώρα

Θά ἑορτάσουμε καί φέτος οἱ Ἕλληνες μέ μεγάλη λαμπρότητα τήν ἐθνεγερσία τῆς 25ης Μαρτίου 1821. Ὁ σημαιοστολισμός τῶν μπαλκονιῶν τῶν σπιτιῶν μας καθώς καί ἡ παρουσία ὅλων μας στήν μαθητική καί Στρατιωτική παρέλαση θά εἶναι ὁ ἐλάχιστος φόρος τιμῆς στήν μνήμη τῶν Ἡρωικῶν προγόνων μας πού ἔκαναν τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἀπέναντι στήν, τότε, ἰσχυρή Ὀθωμανική αὐτοκρατορία πού τρόμαζε τήν Εὐρώπη. Μία χούφτα ἀδούλωτων  Ἑλλήνων στή Μολδοβλαχία καί ἄλλοι τόσοι στήν Πελοπόννησο ξεκίνησαν τόν ἀγώνα γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ τουρκικοῦ ζηγοῦ. Μόνη τους Δύναμη ἡ Πίστη στό Θεό καί τό Δίκαιο τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα. Τί καί ἄν πέρασαν τετρακόσια χρόνια σκλαβιᾶς ἀπό τῶν Τοῦρκο δυνάστη, ποτέ δέν ξέχασαν ὅτι ἦταν ἔνδοξοι ἀπόγονοι μεγάλων Ἑλλήνων ὅπως τοῦ Περικλῆ, τοῦ Ἀριστοτέλη, τοῦ Πλάτωνα, τοῦ Λεωνίδα, τοῦ Μιλτιάδη, τοῦ τελευταίου Αὐτοκράτορα τῆς Πόλης Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου. Χαρακτηριστικά εἶναι τά λόγια τοῦ Ἀρχιστράτηγου τῆς ἐθνεγερσίας Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: «Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δέν ὁμοιάζει μέ καμμιάν ἀπ' ὅσες γίνονται τήν σήμερον εἰς τήν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἵ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεων των εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος. Ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτο ὁ πλέον δίκαιος, ἦτον ἔθνος μέ ἄλλο ἔθνος, ἦτο μέ ἕνα λαόν, ὅπου ποτέ δέν ἠθέλησε νά ἀναγνωριστεῖ ὡς τοιοῦτος, οὔτε νά ὁρκισθεῖ, παρά μόνο ὅ,τι ἔκαμνε ἡ βία. Οὔτε ὁ Σουλτάνος ἠθέλησε ποτέ νά θεωρήσει τόν ἑλληνικόν λαόν ὡς λαόν, ἀλλ' ὡς σκλάβους. Μία φοράν, ὅταν ἐπήραμε τό Ναύπλιο, ἦλθεν ὁ 'Ἀμιλτον νά μέ ἰδεῖ. Μοῦ εἶπε ὅτι: «Πρέπει οἱ Ἕλληνες νά ζητήσουν συμβιβασμό, καί ἡ Ἀγγλία νά μεσιτεύσει». Ἐγώ τοῦ ἀποκρίθηκα, ὅτι: «Αὐτό δέν γίνεται ποτέ, ἐλευθερία ἤ θάνατος. Ἐμεῖς, καπιτᾶν 'Ἀμιλτον, ποτέ συμβιβασμό δέν ἐκάμαμε μέ τούς Τούρκους. 'Ἄλλους ἔκοψε, ἄλλους σκλάβωσε μέ τό σπαθί καί ἄλλοι, καθώς ἠμεῖς, ἐζούσαμε ἐλεύθεροι ἀπό γενεά εἰς γενεά. Ὁ βασιλεύς μᾶς ἐσκοτώθη, καμμία συνθήκη δέν ἔκαμε, ἡ φρουρά του εἶχε παντοτινό πόλεμο μέ τούς Τούρκους καί δύο φρούρια ἦτον πάντοτε ἀνυπότακτα». Μέ εἶπε: «Ποία εἶναι ἡ βασιλική φρουρά του, ποία εἶναι τά φρούρια»; - « Ἡ φρουρά τοῦ βασιλέως μας εἶναι οἱ λεγόμενοι Κλέφται, τά φρούρια ἡ Μάνη καί τό Σούλι καί τά βουνά». Ἔτσι δέν μέ ὁμίλησε πλέον».

Καθοριστικῆς σημασίας γιά τήν νίκη τοῦ ἀγώνα ἀπέναντι στόν Τοῦρκο ἦταν καί ἡ συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός εὐλόγησε τά ὄπλα τῶν Ἑλλήνων ὥστε ἡ Θεία Χάρις νά στεφανώσει μέ δάφνες ἐκείνους τούς γενναίους Ἕλληνες πού θυσιάστηκαν στόν ἀπελευθερωτικό ἀγώνα.

Εἶναι δύσκολο καί ἴσως δέν μπορεῖ κανείς σήμερα, μέ τά δεδομένα τῆς ἐποχῆς μας, νά καταλάβει τό μεγαλεῖο της ψυχῆς ἐκείνων τῶν Ἑλλήνων. Τί καί ἄν ἤξεραν λίγα ἕως καθόλου γράμματα, ἡ φλόγα γιά Ἐλευθερία καί ἡ ἀγάπη τους γιά τήν Πατίδα ἦταν ἀπέραντη.Θυσιάσαν κυριολεκτικά τά πάντα γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν Χριστιανική τους Πίστη χωρίς νά ὑπολογίσουν τίποτα. Πάλι ὁ Ἀρχιστράτηγος τοῦ 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μᾶς λέει: «Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελούς. Ἠμεῖς, ἄν δέν εἴμεθα τρελλοί, δέν ἐκάναμε τήν ἐπανάσταση, διατί ἠθέλαμε συλλογισθεῖ πρῶτον διά πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροταποθῆκες μας, τά μαγαζιά μας, ἠθέλαμε λογαριάσει τή δύναμη τήν ἐδική μας, τήν τούρκικη δύναμη. Τώρα ὅπου ἐνικήσαμε, ὅπου ἐτελειώσαμε μέ καλό τόν πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα. Ἄν δέν εὐτυχούσαμε, ἠθέλαμε τρώγει κατάρες, ἀναθέματα».

Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε κάποια ὀνόματα ἀπό τίς ἡρωικές μορφές ἐκείνης τῆς ἔνδοξης γεννιᾶς Ἑλλήνων πού μᾶς ἀπελευθέρωσαν ἀπό τόν Τοῦρκο κατακτητή: Ὑψηλάντης Ἀλέξανδρος, Ὀδυσσέας Ἀνδρούτσος, Ἀθανάσιος Διάκος, Καραισκάκης Γιῶργος, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Μαντώ Μαυρογένους , Μαυρομιχ’αλης Πετρομπέης , Παπαφλέσσας Γρηγόριος (Δικαίος), Κίτσος Τζαβέλας, Ἰωάννης Μακρυγιάννης, Διονύσιος Σολωμός, Ἰωάννης Καποδίστριας ,Κωνσαταντίνος Κανάρης, Μάρκος Μπότσαρης, Ἀνδρέας Μιαούλης, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα κ.α. Ὅλα αὐτά τότε. Μεγάλες στιγμές ἠρωϊσμού καί θυσίας.

 Τώρα, ἄν σήμερα ρωτήσει κανείς κάποιο παιδί γιά τό ποιοί εἶναι οἱ ἀνωτέρω Ἥρωες θά ἐκπλαγεῖ ἀπό τήν ἀπάντηση πού θά πάρει. Διότι δέν θά γνωρίζει κάτι. Μεθοδικά ἀλλά στραθερά οἱ γραικύλοι καί οἱ ψευτοπροοδευτικοί πού ἦταν στό ὑπουργεῖο ΕΘΝΙΚΗΣ Παιδείας ἀπέκοψαν τήν νέα γεννιά Ἑλλήνων ἀπό τίς ρίζες της καί τούς Ἡρωικούς Προγόνους της. Στό ὄνομα τῆς "δημοκρατίας", τῆς "συμφιλίωσης τῶν λαῶν" καί ἄλλων φαιδρῶν ἐπινοημάτων δέν διδάσκεται ὁ ἀγώνας τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821 τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι στούς Τούρκους. Τουλάχιστον στήν Γ' τάξη τοῦ Λυκείου οἱ μαθητές ΔΕΝ διδάσκονται γιά τίς μάχες τῆς Ἀλαμάνας, τῆς Τριπολιτσᾶς, τῶν Δερβενακίων, γιά τό Μανιάκι κ.ἅ, ἀλλά γιά τή θέση πού πῆραν οἱ Μεγάλες Δυνάμεις ἀπέναντι στό ἑλληνικό ζήτημα. Καί βέβαια αὐτό δέν συμβαίνει τυχαία. Ξέρουν ὅτι οἱ Ἕλληνες θά σβήσουν ὡς ἔθνος ὅταν ἀποκοποῦν ἀπό τίς πατροπαράδοτες ἀξίες πού εἶχαν καί ἀρχίσουν νά νιώθουν πολίτες τοῦ κόσμου, χωρίς πατρίδα, χωρίς Ἰδανικά. Βλέπουμε ἀκόμη ἕνα "καλό" της περίφημης "μεταπολίτευσης".

 Ἄς ἐλπίσουμε λοιπόν σύντομα, σύν Θεω, αὐτός ὁ κατήφορος πού ἔχουμε πάρει νά σταματήσει. Καί τό ἐθνικό σκάφος πού λέγεται΄"ΕΛΛΑΣ" νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τά παγόβουνα τῆς παρακμῆς καί τῆς σήψης. Εἴθε νά βρεθεῖ ὁ Ἡγέτης πού θά ἀποτελεῖ φωτεινή πυξίδα καί θά δώσει στόν προδομένο αὐτό λαό τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἐπιστρέψουν οἱ καλές ἡμέρες  καί θά ὁλοκληρώσει τό ἔργο τῶν Ἡρωικῶν προγόνων μας πού ξεκίνησε τό 1821. Ὀψομεθα...

 ΑΡΤΕΜΙΟΣ