Το Έπος του 1940 και οι ξεχασμένοι ηγέτες του

Φέτος  συμπληρώνονται ἑβδομήντα ἕνα (71) χρόνια ἀπό τό ἔνδοξο πρωινό τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Μία ἡμερομηνία μέ εἰδικό ἱστορικό βάρος καί κοσμοϊστορική σημασία. Τότε οἱ Ἕλληνες ἔδειξαν σέ ὅλο τόν κόσμο ὅτι ἡ χώρα καί ὁ λαός της, πού γέννησε τήν ἔννοια τῆς Ἐλευθερίας μποροῦν νά θυσιαστοῦν καί νά ὀρθώσουν ἀνάστημα ἀκόμη καί ἄν οἱ ἀντίπαλοι εἶναι ἀριθμητικά ἀνώτεροι καί οἱ συνθῆκες δυσμενεῖς , ἀρκεῖ ἡ θυσία νά εἶναι γιά  ἱερό σκοπό.

            Ἐκεῖνο τόν Ὀκτώβρη τοῦ 1940 οἱ δυνάμεις τοῦ Ἄξονα ( Ἰταλία & Γερμανία) ἔκαναν προέλαση καί εἶχαν καταλάβει τή μία μετά τήν ἄλλη τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης. Πολωνία ,Βέλγιο ,Ὀλλανδία, Γαλλία κ.ἄ. παρεδόθησαν μετά ἀπό μικρή  καί ἀναιμική ἀντίσταση. Κανείς δέν περίμενε ὅτι ἡ Μικρή Ἑλλάδα θά ἔκανε τό θαῦμα καί θά ἀντιστεκόταν ἀρχικά στήν Ἰταλία καί ἔπειτα στήν ἀνίκητη Γερμανία. Ὁ ἀγῶνας μέχρις ἐσχάτων καί ἡ θυσία  τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ στά ὀχυρά  τῆς "γραμμῆς Μεταξά"(Ροῦπελ κ.ἄ)  καθώς καί ἡ ἀντιμετώπιση σέ Ἤπειρο ἀρχικά καί ἔπειτα στήν Κρήτη , τῶν ἐχθρικῶν δυνάμεων ,καθυστέρησε ἀποφασιστικά τήν ἐπίθεση τῶν Γερμανών  στή Σοβιετική 'Ἕνωση καί ἐπηρέασε τήν ἐξέλιξη τοῦ πολέμου. Οἱ Ἕλληνες μαχητές( Ἀξιωματικοί καί Ὁπλίτες) ἔγραψαν καινούργιες σελίδες δόξας στήν τρισχιλιετῆ Ἱστορία αὐτοῦ του τόπου. Δικαίως εἶπαν ὅτι :"Στό μέλλον δέ θά λέγεται ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σάν ἥρωες, ἀλλά ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν ὡς Ἕλληνες ".Καί βεβαῖα μετά τήν ἀντίσταση στό Καλπάκι , ὁ Στρατός μας περνᾶ στήν ἀντεπίθεση καί ἀπελευθερώνει μία- μία τίς πόλεις τῆς Βόρειας Ἠπείρου. Ἡ ἑλληνική σημαία ἀνεμίζει περήφανα στό Ἀργυροκάστρο , στήν Κορυτσᾶ ,στούς Ἁγίους Σαράντα κ.ἀ. Οἱ  Ἕλληνες τῆς Βορ. Ἠπείρου ὑποδέχονται καί ἀποθεώνουν  τόν Ἑλληνικό Στρατό σέ κάθε πόλη πού ἐλευθερώνει. Δέν θά ἦταν ὑπερβολή νά ἐπισημάνουμε ὅτι ἡ ἑλληνικότητα τῶν ἐδαφῶν τῆς βορείου ἠπείρου σφραγίστηκε μέ τό αἷμα καί τά κόκκαλα τῶν ἡρωικῶν πεσόντων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς.

            Ὡστόσο τά τελευταία χρόνια ἐλάχιστα-ἄν ὄχι καθόλου- μνημονεύονται τά ὀνόματά της τότε θρυλικῆς ἡγεσίας τῆς πατρίδος μας. Οἱ διαστρεβλωτές τῆς Ἱστορίας δέν ἀναφέρουν ὅτι οἱ πρωτεργάτες τοῦ "ΟΧΙ" ἦταν : ὁ Βασιλεύς Γεώργιος Β' , ὁ πρωθυπουργός Ἰω. Μεταξᾶς καί ὁ Ἀρχιστράτηγος Ἀλ. Παπάγος. Ἀκόμη μία ἀρνητική πρωτιά γιά τή χώρα μας γιά τήν ὁποῖα εὐθύνονται οἱ διαφοροι  ψευτο προοδευτικοί. Ὅταν οἱ Ἄγγλοι ἀναφέρονται στό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο θά τονίσουν τό σημαντικό ρόλο πού ἔπαιξαν γιά τή συμμαχική Νίκη οἱ ἡγέτες τῆς χώρας τούς : πρωθυπουργός Οὐίνστον Τσόρτσιλ καί ὁ Βασιλέας τους Γεώργιος Στ' .Ἐνῶ καί οἱ Γάλλοι αἰσθάνονται ὑπερήφανοι γιά τό Στρατηγό Ντέ Γκόλ καί γιά  ὅσα σημαντικά ἔπραξε κατά τόν πόλεμο. Ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή γιά τήν ἱστορική ἡγεσία τοῦ 1940.

            Λέγεται γενικά καί ἀόριστα ὅτι τό ΟΧΙ στή φασιστική Ἰταλία τό εἶπε ὁ λαός. Ἀσφαλῶς καί τό εἶπε ὁ λαός, ἀλλά νωρίτερα τό εἶχε πεῖ ὁ Ἰ.Μεταξᾶς. Στίς 03:00 τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 , ὁ Ἰταλός πρέσβης Γκράτσι πῆγε στό σπίτι τοῦ Μεταξᾶ γιά νά παραδώσει τό ἰταμό τελεσίγραφο. Δέν χτύπησε τίς πόρτες τῶν κοιμώμενων Ἀθηναίων γιά νά τούς ρωτήσει ἄν θά περάσουν τά ἰταλικά στρατεύματα .Ἡ ἀπάντηση τοῦ Μεταξᾶ ἦταν λακωνική." Alor's c'est  la guarre" δήλ. " Λοιπόν ἔχουμε πόλεμο". Τότε εἰπώθηκε τό θρυλικό "ΟΧΙ"! Ἐάν ὁ ἐθνικός κυβερνήτης δεχόταν τό ἰταλικό τελεσίγραφο, τό ἔπος τοῦ 1940 στά ἠπειρώτικα βουνά δέν θά εἶχε γίνει. Τουλάχιστον ὄχι στό βαθμό πού ἔγινε τότε .Ὅταν λίγο ἀργότερα ὁ πρωθυπουργός ἐνημέρωνε τό Βασιλέα γιά τήν ἀπάντησή του στό ἰταλικό τελεσίγραφο ,ὁ Ἕλληνας Ἄνακτας δέν αἰφνιδιάστηκε. Αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι ἡ "τριανδρία" Γεωργίου Β' , Μεταξᾶ καί Παπάγου ἔβλεπαν ἀπό καιρό τόν ἐπερχόμενο πόλεμο καί εἶχαν φροντίσει γιά τόν ἐξοπλισμό τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καί τή θωράκιση τῆς χώρας. Μόνη τους μέριμνα ἦταν νά διασωθεῖ ἡ τιμή καί τό μεγαλεῖο αὐτοῦ του τόπου. Καί γιά αὐτό τό λόγο οἱ διάφοροι πλαστογράφοι καί  ἀφελληνισμένοι δέν τούς ἀναφέρουν. Εἶναι πλέον δεδομένο  ὅτι τά ΟΧΙ  θέλουν Μεταξάδες.

             Ἄλλη Ἑλλάδα μᾶς ἄφησαν οἱ ἀείμνηστοι ἐκεῖνοι ἡγέτες καί ἄλλη βιώνουμε σήμερα. Τότε οἱ Ἕλληνες μονιασμένοι ἀντιμετώπιζαν τίς θύελλες τοῦ πολέμου. Ἔνδοξες μέρες. Ἀναπολεῖ  κανείς μέ θαυμασμό ἐκεῖνες τίς μεγάλες στιγμές. Σήμερα ὅμως θλίβεται ὅποιος ἀναλογιστεῖ  τό κατάντημα καί τήν παρακμή πού ἐπικρατεῖ σέ αὐτό τόν περήφανο καί ἀδούλωτο λαό .Αὐτοί πού εὐθύνονται κάποια στιγμή θά λογοδοτήσουν. Ἄς εἶναι λοιπόν  τό παράδειγμά τῆς τότε γιγάντιας Ἡγεσίας ,Πολιτειακῆς , Πολιτικῆς , Στρατιωτικῆς καί Θρησκευτικῆς( ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος ἀρνήθηκε στούς Γερμανούς νά ὁρκίσει κατοχική κυβέρνηση) φωτεινή πυξίδα γιά ὅλους. Ὅπως τότε ἔτσι καί τώρα πρέπει νά ἀντιμετωπίσομε τίς νέες δυσκολίες. Νά πάρουμε θάρρος ἀπό τό ἔνδοξο παρελθόν μας. Καί νά εὐχηθοῦμε σύντομα ,σύν Θεῶ ,νά ἐπιστρέψουν  οἱ καλές ἡμέρες γιά τήν πατρίδα μας. «ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ».

ΑΡΤΕΜΙΟΣ