Ο Θοδωρής Βεζιάνης παραμένει ολοζώντανος στην καρδιά και στην μνήμη μας


«Η Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «ΟΜΟΝΟΙΑ», έχασε σήμερα έναν από τους πατέρες της, τον Θοδωρή Βεζιάνη».  Αυτά έγραφε στο συλλυπητήριο ανακοινωθέν η οργάνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, την 5η Αυγούστου 2015, για τον άδικο χαμό του Θοδωρή Βεζιάνη, Και παρακάτω: «Το μαχητικό, ενωτικό και δημιουργικό του πνεύμα που τον χαρακτήριζε και εξέπεμπε μέχρι την τελευταία του πνοή θα συνεχίζει να μας εμπνέει αλλά και να μας ελέγχει. Η προσφορά του στην οργάνωσή μας αποτελεί ανεκτίμητη παρακαταθήκη».

 «Ο Ελληνισμός αποχαιρετά σήμερα το Θεόδωρο Βεζιάνη, έναν ακούραστο αγωνιστή για τη Δημοκρατία, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ανθρώπου, την ελευθερία του λόγου και την ελευθεροτυπία, τα δικαιώματα των Ελλήνων στη Βόρειο Ήπειρο», έγραφε στην συλλυπητήρια επιστολή του ο  Πρόεδρος Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ενώ ο πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα, Λεωνίδας Ροκανάς, έγραψε: «Η ενεργητικότητα, ο δυναμισμός και η ακάματη δραστηριότητα του Θοδωρή και η ολόθυμη στράτευσή του στην προσπάθεια για το κοινό καλό, η σοφή και φρόνιμη προσήλωσή του στα ιδανικά της ενότητας, της ομοψυχίας και της ομόνοιας, χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία, ήταν και θα αποτελούν πάντα πηγή έμπνευσης και δύναμης για όλους».

Πάρα πολλοί αναφέρθηκαν με πόνο για τον ακούραστο αγωνιστή για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τον ιδρυτή της οργάνωσης Ομόνοια, τον πρώτο Πρόεδρο της Ομόνοιας και για πολλά χρόνια στο Παράρτημα Αργυροκάστρου, το μέλος του Γενικού Συμβουλίου και Προεδρείου, ένας εκ των πέντε στελεχών της Ομόνοιας με την περίφημη δίκη των Τιράνων, τον εκδότη της τρίγλωσσης εφημερίδας «Το όραμα».

Αν και πέρασαν απ’ εκείνη την φαρμακερή μέρα, της 5ης Αυγούστου 2015, οκτώ χρόνια, είναι σαν να ήταν χθες. Ο Θοδωρής παραμένει ολοζώντανος στην καρδιά και στην μνήμη μας. Και όχι μόνον. Μας εμπνέει και μας καθοδηγεί, με όλη τη σοφία του, τις πράξεις του, τα γραφόμενά του.

Στο τελευταίο του γραπτό έγραψε: «…Ο Βορειοηπειρωτικός  Ελληνισμός, σήμερα θέλει  μια Ομόνοια, που να συμμετέχουν όλοι οι Έλληνες, χωρίς καμιά διάκριση, θέλει να βλέπει όλα τα παιδιά του εκεί, ανεξαιρέτως πολιτικών φρονημάτων και χώρου εργα­σίας. Θέλει, επιτέλους, να έχο­με ως Έλληνες, έναν πιο δυνα­τό πατριωτικό πόλο στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώ­νεται συνεχώς γύρω μας. Θέλει μια Ομόνοια που θα γράψει ιστορία, όπως της αξίζει και θα δώσει τέλος στο διχασμό και την εσωστρέφεια».

Ο Θοδωρής θα μείνει πάντα στις καρδιές μας.

Αιωνία του η μνήμη.

Βαγγέλης Παπαχρήστος