Ο εθνικισμός, ως μανδύας των αδιέξοδων προβλημάτων της Αλβανίας

Πολλά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Αλβανία. Ανάμεσά τους η διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα. Δύο προβλήματα που αποτελούν  δύο  από τους κυριότερους όρους που πρέπει να πληροί η χώρα για την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δύο προβλήματα που είναι, όμως, πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν, σ’ ένα διάστημα που σ’ αυτά είναι μπλεγμένοι Γραμματείς  και Φαρισαίοι: δικαιοσύνη, αστυνομία, πολιτικοί, κυβερνόντες.

Προσπαθούν να βρουν κάποια χαλάρωση και ιδίως  κάποια διέξοδο στο εσωτερικό της χώρας, γιατί όχι και στο εξωτερικό, με τον μανδύα του εθνικισμού. Όπως ο αλήστου μνήμης Ενβέρ, που την κάθε αποτυχία της πολιτικής του διακυβέρνησης και της ασφυκτικής δικτατορίας που είχε επιβάλλει, την κάλυπτε με τον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό που προσπαθούσαν να ιριδίσουν και να γκρεμίσουν την σοσιαλιστική δημοκρατία.

Κυβερνώντες, πρόεδροι κομμάτων, αντιπολίτευση,  μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, προσπαθούν ν’ αποσπάσουν την προσοχή των απλών πολιτών από την άθλια κατάσταση της χώρας και τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει, με τον εθνικισμό.   Η προσοχή του κόσμου ν’ αποσπαστεί από το οργανωμένο έγκλημα, τη διαφθορά, τα ναρκωτικά, την ανεργία και τα τόσα άλλα προβλήματα, και να επικεντρωθεί στην υπογραφή της συμφωνίας των θαλάσσιων υδάτων, στην έναρξη των εργασιών για την εύρεση και εκταφή των Ελλήνων πεσόντων, στην κάθαρση των βιβλίων της Ιστορίας και Γεωγραφίας από τις εθνικιστικές εξάρσεις,  στην μη αναγνώριση και διαπραγμάτευση του τσάμικου προβλήματος…

Το παραλήρημα του εθνικισμού φέρνει ψήφους, κύρος, επευφημίες και ζητωκραυγές. Αυτά θέλουν κι αυτά επιδιώκουν οι πολιτικάντηδες. Κι αυτό  πράττουν.

Έδωσε την υπηκοότητα στον Αρχιεπίσκοπο  Αναστάσιο ο Αλβανός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τον επευφήμησε η Ελληνική Κυβέρνηση (λες και έκανε μεγάλο θαύμα), κατακρεουργήθηκε από τους εθνικιστές και τα όργανά τους. Έπρεπε να συμμαζεύσει  τις ψήφους για το δικό του κόμμα, να υψώσει και την υπόληψή του. Και το μέσο, για να ικανοποιήσει το ρεύμα των εθνικιστών, το βρήκε. Δεν επικυρώνει μια συμφωνία που ήρθε σαν αποτέλεσμα παραχωρήσεων από ελληνικής πλευράς. Χειροκροτήθηκε. Έφερε όμως πίσω την ίδια του τη χώρα.

Υπογράφοντας την συμφωνία για τα νεκροταφεία των Ελλήνων πεσόντων του ’40-41  και των σχολικών εγχειριδίων, ο Αλβανός Πρωθυπουργός, έπρεπε να «ξανακερδίσει» το χαμένο έδαφος. Κι αυτό με το εθνικιστικό παραλήρημα του ενιαίου πρόεδρου με το Κόσσοβο, που σημαίνει μια ενωμένη μεγάλη Αλβανία, πράγμα που έφερε την αντίδραση και της ίδιας της Ευρώπης.

Όλα τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης, όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, ακόμα και τα καλλιτεχνικά σόου, θα επευφημήσουν  τις καλές δικές τους πράξεις και θα κατηγορήσουν, μέχρι να βλαστημήσουν τις ανορθόδοξες πράξεις των Ελλήνων. Χαρακτηρίζουν τους Τσάμηδες ως αδικημένους ήρωες που πρέπει να τους ανεγερθεί μνημείο  και ν’ αναγνωριστεί η «σφαγή» τους ως γενοκτονία, ενώ για τους Έλληνες φαντάρους, ως κατακτητές, να πάρουν τα οστά τους και να τα πηγαίνουν στους δικούς τους να τα ενταφιάσουν στην Ελλάδα.

Με έναν τέτοιο ακραίο εθνικισμό και μίσος κατά της γείτονας Ελλάδος, που πάντα έχει βοηθήσει και συμπαρασταθεί στη χώρα των αετών, δύσκολα να επικυρωθούν οι άνωθεν συμφωνίες και μόνον κακό θα φέρουν στη χώρα, τώρα που τείνετε χέρι βοήθειας για έναν νέο προσανατολισμό.

Μάλλον και το μήνυμα του Επιτετραμμένου της Ε. Ένωσης για την διεύρυνση κ. Junker, κατά την επίσκεψή του στα Τίρανα, ήταν σαφές: Βρείτε τα με την Ελλάδα.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)