Ἡ Ἅλωση τῆς Πόλης καί ἡ ἐπερχόμενη ἅλωση τῆς Ἑλλάδος

Ἡ ἡμερομηνία τῆς 29ης Μαΐου καθ’ ἔτος, φέρνει στό νοῦ κάθε καλοῦ Ἕλληνα, τίς τελευταῖες στιγμές καί τόν ἡρωικό ἀγώνα πού ἔδωσαν οἱ πρόγονοί μας στά μισογκρεμισμένα τείχη τῆς Κωνσταντινούπολης ὅταν ἀντιμετώπιζαν τόν Τοῦρκο κατακτητή. Ἡ Βασιλεύουσα μέ τά θεοφρούρητα τείχη ἐκεῖνον τόν Μάιο τοῦ 1453 ἀποτελοῦσε «φάντασμα» τοῦ παλαιοῦ μεγαλείου της καί λύγισε στίς συνεχεῖς ἐπιθέσεις τῶν φανατισμένων Ὀθωμανῶν. Ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ΙΑ’, Παλαιολόγος, μέ λίγες χιλιάδες ὑπερασπιστές ἔδωσε ἕναν ἄνισο ἀγώνα καί ἔπεσε ἡρωικά σάν ἄλλος Λεωνίδας στίς ἐπάλξεις τοῦ χρέους καί τῆς θυσίας.

Αὐτό πού γνώριζε ὁ Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ΙΑ’, ἦταν ὅτι ἔπρεπε νά θυσιαστεῖ στό πεδίο τῆς μάχης καί ἡ θυσία του δέν θά πήγαινε χαμένη. Δέν πῆγε χαμένη διότι μέ τόν ἔνδοξό του θάνατο πέρασε τό κατώφλι τῆς ἀθανασίας καί ἔγινε θρύλος γιά ὅλους τους Ἕλληνες. Ὁ θρύλος τοῦ «Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ», πέρασε ἀπό γενιά σέ γενιά στόν Ἕλληνα πού βίωνε τετρακόσια χρόνια τήν ἀπάνθρωπη καί τυραννική τουρκική σκλαβιά καί τοῦ ἔδινε δύναμη καί κουράγιο ὅτι κάποια μέρα θά γυρίσει καί θά λευτερώσει τήν Πόλη. Καί πῶς νά μή γίνει θρύλος ὁ τελευταῖος μας Αὐτοκράτορας ὅταν διαβάσει κανείς τά λόγια μέ τά ὁποία μέ παρρησία ἀπάντησε ὁ ἴδιος καί οἱ ὑπερασπιστές τῆς Κωνσταντινούπολης στόν Μωάμεθ Β’ ὅταν τόν καλοῦσε νά παραδώσει τήν Πόλη καί νά σωθεῖ στίς 22 Μαΐου 1453. Ἡ ἀνεπανάληπτη ἀπάντηση - ὅπως τήν διέσωσε ὁ ἱστορικός της Ἅλωσης Δούκας-εἶναι: «Εἰ μέν βούλει, καθώς καί οἱ πατέρες σου ἔζησαν, εἰρηνικώς σύν ἠμίν συνζῆσαι καί σύ, τῷ θεῶ χάρις. Ἐκεῖνοι γάρ τούς ἐμοῦς γονεῖς ὡς πατέρας ἐλόγιζον καί οὕτως ἐτίμων, τήν δέ πόλιν ταύτην ὡς πατρίδα. Καί γάρ ἐν καιρῶ περιστάσεως ἅπαντες ἐντός ταύτης εἰσιόντες ἐσώθησαν, καί οὐδείς ὁ ἀντισταίνων ἐμακροβίω. Ἔχε δέ καί τά παρ' ἠμίν ἁρπαχθέντα ἀδίκως κάστρα καί γῆν ὡς δίκαια, καί ἀποκοψον καί τούς φόρους τόσους ὅσους κατά τήν ἡμετέραν δύναμιν κατ' ἔτος τοῦ δοῦναι σοί, καί ἀπελθε ἐν εἰρήνη. Τί γάρ οἶδας εἰ θαρρῶν κερδάναι εὑρεθῆς κερδανθεῖς; Τό δέ τήν πόλιν σοί δοῦναι οὔτ' ἐμόν ἐστί οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτη· κοινή γάρ γνώμη πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἠμῶν».

Αἰῶνες μετά ἔλεγε ὁ θρυλικός «Γέρος τοῦ Μωριά» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:  “Τό γένος ποτέ δέν ὑποτάχθηκε στόν σουλτάνο. Εἶχε πάντα τόν Βασιλιά του, τόν στρατό του, τά κάστρα του. Βασιλιάς τοῦ ὁ Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, στρατός τοῦ οἱ Ἀρματωλοί καί κλέφτες, κάστρα του ἡ Μάνη καί τό Σούλι.”

Αὐτοί ἦταν οἱ πρόγονοί μας πού ἔζησαν καί πέθαναν ἐλεύθεροι κάνοντας στό ἀκέραιο τό καθῆκον τους. Τό καθῆκον, ἄραγε στίς μέρες πόσοι τό κάνουν καί πόσοι τό ἐνστερνίζονται; Τί γίνεται ὅταν τά ἱερά καί τά ὅσια της φυλῆς κινδυνεύουν νά ἐξαφανιστοῦν καί ὑπάρχει τεράστιος κίνδυνος νά ζήσουμε μία νέα ἅλωση τοῦ ἑλληνισμοῦ;

Δυστυχῶς βιώνουμε μέρες σήψης καί παρακμῆς καί διάλυσης τῶν πάντων. Παραδείγματα πολλά. Οἱ νέοι ἄφρονες κυβερνῶντες, μεθυσμένοι ἀπό τό ὄπιο τοῦ μαρξισμοῦ, ἐλαφρά τή καρδία ἀποφάσισαν νά δημιουργηθεῖ τζαμί στήν καρδιά τῆς Ἀθήνας, πρός ἱκανοποίηση τῶν χιλιάδων μουσουλμάνων πού στήν πλειοψηφία τους διαβιοῦν χωρίς τά ἀπαραίτητα νόμιμα ἔγγραφα. Ἀλήθεια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θά δεχτεῖ νά δημιουργηθεῖ αὐτό τό Τέμενος  πού παράλληλα θά εἶναι καί κέντρο προσηλυτισμοῦ; Ὀψόμεθα… Τά προβλήματα τῶν ἡμερῶν μας συνεχίζονται. Οἰκονομική ἀνέχεια, ἐγκληματικότητα, ὑπογεννητικότητα, συνεχεῖς προκλήσεις ἄφιλων γειτονικῶν κρατῶν μέ ἀντιτιθέμενα συμφέροντα κ.α. Ποιός Ἡρακλῆς θά καθαρίσει τήν νέα «κόπρο τοῦ Αὐγεία»;

Οἱ πρόγονοί μας ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Βασιλέως Κόδρου, τοῦ Λεωνίδα, τοῦ κοσμοκράτορα Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τῆς χιλιόχρονης Ἑλληνορωμαϊκῆς (Βυζαντινῆς) Αὐτοκρατορίας, οἱ ἀρματωλοί τοῦ 1821, οἱ ἥρωες τῶν Βαλκανικῶν πολέμων, οἱ τρανοί μαχητές τοῦ 1940-41, ἀγωνίζονταν καί ἔπεφταν στίς ἐπάλξεις τοῦ χρέους. Οἱ σημερινοί τους ἀπόγονοι θά τούς μιμηθοῦν ἤ θά θρηνήσουμε μία νέα ἅλωση; Οἱ καιροί πού ζοῦμε δέν ἐπιτρέπουν ἐφησυχασμό καί ραστώνη. Εἴθε τό παράδειγμα τῶν  ἡρωικῶν προγόνων μας νά εἶναι πάντοτε φωτεινό καί νά μᾶς δίνει, σύν Θεῶ πάντοτε, δύναμη καί κουράγιο.

ΑΡΤΕΜΙΟΣ