Μετά την επέτειο της Αυτονομίας: Και τώρα τί;

Ὅπως εἶναι σὲ ὅλους, γνωστό, τὸ ἔτος 2014, ἔγιναν πανηγυρισμοὶ καὶ ποικίλοι ἑορτασμοί, κυρίως στὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ τιμηθῇ ἡ σημαντικὴ αὐτὴ ἐπέτειος γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ ἐφημερίδα μας, μὲ ἄρθρα καὶ μὲ ρεπορτὰζ συνεργατῶν της, ἐπρόβαλε τὸ γεγονός, ὥστε πολλοὶ συνέλληνες καὶ νὰ τὸ γνωρίσουν καὶ νὰ προβληματιστοῦν.

Γιατί, πράγματι, ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχουμε τονίσει, ὁ Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας τοῦ 1914 (17 Φεβρουαρίου) καὶ ἡ ὑπογραφή, τὴν ἴδια χρονιά, τοῦ «Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας» (17 Μαΐου) ἦταν δόξα ὄχι μόνο τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδας. Ὁ ἐνθουσιασμός, ἡ φιλοπατρία, ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ ἡ αὐτοθυσία τῶν μαχητῶν καὶ τῶν λοιπῶν παραγόντων, γιὰ νὰ μὴν ἐπικρατήσουν τὰ δόλια σχέδια τῶν τότε «Μεγάλων Δυνάμεων», ἀλλὰ νὰ ἑνωθῇ ἡ Βόρειος Ἤπειρος μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα, ὑπῆρξαν τὸ πολικὸ ἀστέρι, ποὺ καθοδηγοῦσε τοὺς γενναίους μαχητὲς στὸ ἱερό τους χρέος.

Ὅμως, πέρα ἀπὸ αὐτά, ἦταν ἡ ἑνότητα τῶν καρδιῶν -καὶ κυρίως αὐτή- ποὺ ἔβαλε τὴν σφραγῖδα της στὴν τιτάνια ἐκείνη προσπάθεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἄν δὲν ὑπῆρχε στὶς σκέψεις καὶ στὰ ἐνεργήματα τῶν ἁγνῶν ἐκείνων ἡρώων, εἶναι ἀμφίβολο ἄν ἡ Ἀλβανία θὰ εἶχε συρθῆ στὴν ὑπογραφὴ τοῦ «Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας».Βέβαια, ἡ γειτονικὴ Χώρα ποτὲ δὲν σκοτίστηκε γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ὅσα προέβλεπε τὸ περίφημο ἐκεῖνο «Πρωτόκολλο». Ὅμως, οἱ Βορειοηπειρῶτες καὶ ὅλοι ὅσοι τοὺς συμπαραστάθηκαν καὶ ἀγωνίστηκαν μαζί τους, γεγονός, μένει, ὅτι ἐπετέλεσαν τὸ Χρέος τους πρὸς τὴν Πατρίδα. Κι᾿ αὐτό, ἀκριβῶς, μετράει. Χωρὶς ξεσυνέρειες, χωρὶς φιλοδοξίες γιὰ ἀξιώματα, χωρὶς πείσματα καὶ διχαστικὲς ἀπόψεις, ἔδειξαν τὶ μπορεῖ νὰ πετύχῃ - ὅταν εἶναι ἑνωμένος - ὁ Ἑλληνισμός.

Αὐτά, τότε. Καὶ τώρα, τί ; Τὶ κάνουν οἱ Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες γιὰ τὴν Πατρίδα τους, ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ χειμάζεται ἀπὸ τὸ ἀνθελληνικὸ μῖσος τῶν Ἀλβανῶν; Εἶναι λυπηρὸ νὰ τὸ λέῃ κανείς, ὅτι, δηλαδή, οἱ Ἕλληνες εἶναι βαθύτατα διχασμένοι, χωρὶς τίποτε νὰ ἔχουν διδαχθῆ ἀπὸ τὶς καταστροφὲς τοῦ Ἔθνους, ὅταν διχάστηκε, ἀπὸ τὰ πανάρχαια Χρόνια μέχρι τὸν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο.Τότε, μάλιστα, ἐξ αἰτίας ἐκείνου τοῦ διχασμοῦ, ἐχάσαμε τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ τὸν Πόντο μὲ τὴν καταστροφὴ ἑνὸς λαμπροῦ πολιτισμοῦ καὶ τὴν προσφυγιὰ ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀδελφῶν μας, ποὺ ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα, οἰκτρὰ ναυάγια τοῦ ὀλέθριου ἐθνικοῦ διχασμοῦ.

Ἡ ἐφημερίδα μας πολλὲς φορὲς τὸ ἔχει θέσει τὸ θέμα αὐτό. Καὶ τὰ παιδιὰ τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α., ποὺ συχνὰ ἐπισκέπτονται τὴν Βόρειο Ἤπειρο, προσπαθοῦν νὰ ἑνώσουν τὰ διεστῶτα.Ἄδικος κόπος, ἀφοῦ, τελευταῖα εἴδαμε καὶ ἕναν πρῴην πρόεδρο τῆς «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» νὰ διορίζεται στὰ Ἰωάννινα, ὡς γενικὸς πρόξενος τῆς Ἀλβανίας!

Ἀδελφοὶ Βορειοηπειρῶτες! Ἄν δὲν ἀκοῦτε καὶ δὲν ὑπολογίζετε τὴν ἀδύναμη φωνή μας, ἀκοῦστε, τοὐλάχιστον, τὴν βροντώδη φωνὴ τοῦ Ἐθνάρχη σας, ἀοιδίμου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος, στὴν περιλάλητη διαθήκη του ἐτόνιζε, ὅτι « ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει » . Μὴ τὴν περιφρονήσετε. Μὴν ἀφήνετε τὰ ψευτοφιλότιμα νὰ κυριαρχοῦν. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα σας - ποὺ ἀναμφίβολα ὅλοι ἔχετε - ἄς σᾶς ἑνώσῃ σὲ «μιὰ γροθιά», ἀφοῦ ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἐθνική σας ἀποκατάσταση εἶναι καὶ δύσκολος καὶ μακρύς. Ἀγαπημένοι καὶ μονοιασμένοι ἀγωνισθῆτε γιὰ τὴν πολύπαθη Βόρειο Ἤπειρο. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ προσευχὴ τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ θὰ σᾶς συνοδεύουν.

"ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ"