Φεβρουάριος 1989 - βράβευση μοναδικού επιζώντα αγωνιστή του Αυτονομιακού Αγώνα

Στὰ πλαίσια τῆς διαρκοῦς ἐνημέρωσης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ τοὺς σκλάβους ἀδελφοὺς στὴ Βόρειο Ἤπειρο, ὁ ἀείμνηστος Ἱεράρχης  εἶχε κάνει θεσμὸ τὸν ἐτήσιο ἑορτασμὸ τῆς Ἐπετείου τῆς Ἀνακηρύξεως τῆς Αὐτονομίας, στὸ ἀκριτικὸ Δελβινάκι. Παράλληλα ὅμως γιὰ νὰ μεταφερθεῖ τὸ μήνυμα τοῦ ἑορτασμοῦ καὶ στὴν ἑλληνικὴ πρωτεύουσα, διοργανώθηκε μεγαλειώδη ἐκδήλωση στὴν αἴθουσα τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» στὶς 22 Φεβρουαρίου 1989, ὅπου ἔλαβε χώρα καὶ ἕνα ἰδιαίτερο γεγονὸς, αὐτὸ τῆς βράβευσης τοῦ μοναδικοῦ ἐπιζῶντα ἀγωνιστῆ τοῦ Αὐτονομιακοῦ ἀγώνα κ. Ἀναστασίου Χομπίτη. Μὲ τὰ παρακάτω λόγια ὁ Σεβαστιανὸς παρουσίασε στὸ πλῆθος τὸν τιμηθέντα:

«Ἔγινε λόγος διὰ τὰ γενναία παλληκάρια, ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν Βόρειον Ἤπειρον ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλην τὴν Ἑλλάδα, ποὺ εἰς τὴν ἔκκλησιν τῆς Κυβερνήσεως τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου ἀνταπεκρίθησαν καὶ ἔτρεξαν νὰ ἐνταχθοῦν εἰς τοὺς Ἱεροὺς Λόχους, νὰ ἀγωνισθοῦν καὶ πολλοὶ νὰ πέσουν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας.

Μεταξὺ  αὐτῶν, σημειώνομεν τὸν μοναδικὸν ,ἴσως, ἐπιζώντα Ἀναστάσιον Χομπίτην τέκνον τῆς ἠρωοτόκου Κρήτης.Ὁ Ἀναστάσιος Χομπίτης, παλληκάρι 19 ἐτῶν τὸ 1914 καὶ φοιτητὴς τῆς Νομικῆς, διέκοψε τὶς πανεπιστημιακὲς σπουδές του, ἐγκατέλειψε τάς Ἀθήνας καὶ ἔτρεξε ἐθελοντὴς εἰς τὴν μαχόμενην Βόρειον Ἤπειρον. Στὶς 25 Μαρτίου 1914 βρίσκεται εἰς τὸ Ἀργυρόκαστρο καὶ ἐντάσσεται ἀμέσως σὲ Σώματα ἐθελοντῶν. Παρὰ τὸ νεαρόν τῆς ἡλικίας του διακρίνεται, προάγεται σὲ Ὁπλαρχηγὸ  καὶ διαπρέπει ἐπὶ ἀνδραγαθία. Εἶναι τέτοιος ὁ ἡρωισμός του, ὥστε τοῦ ἀνατίθεται ἡ διοίκησις Σώματος καὶ στὴ συνέχεια τοῦ Λόχου Ἱερολοχιτῶν, παρὰ τὸ ὅτι στὸ ἴδιο Σῶμα ὑπῆρχαν δέκα παλαιοὶ καὶ ἔμπειροι ὁπλαρχηγοί. Ἡ παρουσία καὶ οἱ ἀγῶνες τοῦ Ἀναστασίου Χομπίτη ἦταν ἐγγύησις ἀσφαλείας γιὰ τοὺς χριστιανικοὺς πληθυσμούς. Ἡ Δημογεροντία τῆς περιοχῆς Μοσχοπόλεως, ἐξέδωσε Ψήφισμα γιὰ νὰ τὸν τιμήσει καὶ ἡ Πατρίδα τὸν ὀνόμασε Ὑπολοχαγὸ τοῦ Αὐτονομιακοῦ Στρατοῦ καὶ τοῦ ἀπένειμε τὸν πολεμικὸ Σταυρό.

Ὁ «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος» ἐθεώρησε χρέος, ὅπως ἀπονείμη ἀπόψε τιμητικὴ διάκρισιν εἰς τὸν Ἀναστάσιο Χομπίτην, εἰς ἔνδειξη τιμῆς, σεβασμοῦ καὶ βαθύτατης εὐγνωμοσύνης διὰ τοὺς ἐθνικούς του ἀγώνας – καὶ ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ, πρὸς ὅλους τους ἡρωικοὺς Ἱερολοχίτας τοῦ αὐτοῦ ἀγῶνος, τοὺς τυχὸν ἐπιζώντας. Συγχρόνως, καλεῖ τοὺς μὲν νέους νὰ διδαχθοῦν ἀπὸ τὴν γνήσια φιλοπατρία καὶ τὸ ἀπαράμιλλον ἐθνικὸν ἦθος τοῦ Στρατηγοῦ, τὴν δὲ Πολιτείαν νὰ προσφέρει τοιαῦτα ὑποδείγματα καὶ ἰδανικὰ εἰς τὴν σημερινὴν παραπαίουσαν νεότητα, ἐὰν ἐπιθυμεῖ νὰ δημιουργηθεῖ νεότης ὑψηλοῦ ἐθνικοῦ, ἠθικοῦ καὶ χριστιανικοῦ φρονήματος, ἀντάξια τῶν ἡρωικῶν προγόνων τῆς Φυλῆς μας καὶ ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος τῆς Πατρίδας μας».