H Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα καὶ οἱ Ἀλβανικὲς Κυβερνήσεις...

Πολλὲς φορὲς ὁ ἔντυπος καὶ ἠλεκτρονικὸς Τύπος, ἀπὸ ἄγνοια ἢ ἀπὸ σκοπιμότητα, δὲν συμπεριλαμβάνει μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων καὶ τοὺς Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες, οἱ ὁποῖοι γιὰ κακή τους μοίρα ἔτυχε νὰ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὸν μητρικὸ κορμό. Εἶναι γνωστὸ καὶ δὲν χρειάζεται νὰ ἐπιχειρηματολογήσουμε, ὅτι τὸ βόρειο αὐτὸ ἠπειρωτικὸ τμῆμα εἶναι συνέχεια τῆς Ἑνιαίας Ἠπείρου καὶ δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὸ κράτος ἀπὸ τὸ ὁποῖο κατέχεται.

Τὸ βόρειο αὐτὸ ἠπειρωτικὸ τμῆμα, ἡ Βόρειος Ἤπειρος ὅπως ἔμεινε νὰ λέγεται στὴ γλώσσα τῆς διπλωματίας, κατοικεῖται ἀπὸ συμπαγεῖς ἑλληνικοὺς πληθυσμοὺς καὶ διακρίνεται γιὰ τὴν ὁμοιογένεια καὶ ὁμοιομορφία μὲ τὴν ὑπόλοιπη Ἤπειρο. Οἱ κάτοικοι τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ καθαρὴ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, τὶς παραδόσεις καὶ τὰ ἑλληνικὰ ἤθη καὶ ἔθιμα, ἀπέχουν πολὺ φυλετικὰ ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς. Στὶς περιοχὲς αὐτές, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα ποσοστὸ στὸ Ἀργυροκάστρο καὶ στὴν παρακείμενη κωμόπολη Λαζαράτες ποὺ πλειοψηφεῖ τὸ μουσουλμανικὸ στοιχεῖο, δὲν ὑπάρχουν Ἀλβανοί. Στὶς περιφέρειες τοῦ Ἀργυροκάστρου, τοῦ Δελβίνου, τῶν Ἁγίων Σαράντα καὶ τῆς Χιμάρας, βρίσκεται τὸ ἄνθος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Σ’ αὐτὲς τὶς περιοχὲς κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ἄνθισε ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμός. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε τὸν Βουθρωτό, τὴν Φοινίκη (πρωτεύουσα τῆς Χαονίας) καὶ τὴν Ἀντιγόνεια καὶ βορειοτέρα τὴν Ἀπολλωνία.

Πολλοί, ἀλλοιώνοντας σκοπίμως τὰ ἱστορικὰ δεδομένα, ἰσχυρίζονται ὅτι στὶς Περιφέρειες Λυντζουριᾶς (Λούτζης), Ζαγοριᾶς, Πρεμετής, Ἐρσέκας, Κορυτσᾶς, δὲν ὑπάρχουν ἑλληνικοὶ πληθυσμοί, ἀφοῦ στὶς περιοχὲς αὐτὲς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ὁμιλεῖται ἡ ἀλβανικὴ γλώσσα. Οὐδὲν ψευδέστερον. Ἐάν, ἡ Διεθνὴς Ἐπιτροπὴ Ἐλέγχου (ΔΕΕ) ἡ ὁποία εἶχε συσταθεῖ τὸ 1913 ἀπὸ τὶς τότε Μεγάλες Δυνάμεις γιὰ τὸν καθορισμὸ τῶν συνόρων μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Ἀλβανίας, στηριζόταν στὸ φρόνημα τῶν κατοίκων αὐτῶν τῶν περιοχῶν, δὲν θὰ εἴχαμε φτάσει στὴν ἀποκοπὴ τοῦ Βόρειου Τμήματος ἀπὸ τὴν Ἑνιαία Ἤπειρο. Εἶναι ἀνάγκη νὰ θυμίσουμε στοὺς κακόβουλους καὶ διαστρεβλωτὲς τῆς ἱστορίας ὅτι γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος κατὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 πάρα πολλοὶ ἦταν Ἕλληνες ἀλβανόφωνοι. Στὶς φλέβες τοὺς κυλοῦσε ἑλληνικὸ αἷμα καὶ ἀγωνίζονταν μὲ πολλοὺς τρόπους γιὰ τὴ στήριξη τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας τους. Νὰ θυμίσουμε στοὺς δυστροποῦντες καὶ ἀμφιβάλλοντες ὅτι ἀλβανόφωνοι ἦταν οἱ Λαμποβίτες Εὐαγγέλης καὶ Κωνσταντῖνος Ζάππας, οἱ δωρεὲς τῶν ὁποίων πρὸς τὴν πατρίδα, ὅπως τὸ Ζάππειο Μέγαρο στὴν Ἀθήνα καὶ πολλὰ ἄλλα, ἀποδεικνύουν τὸ ἑλληνικό τους φρόνημα, τὴν ἑλληνική τους συνείδηση καὶ τὴν φιλοπατρία τους.

Ἀλβανόφωνος ἦταν ὁ Ἀπόστολος Ἀρσάκης ἀπὸ τὴ Χοταχόβα τῆς Πρεμετῆς μὲ τὰ Ἀρσάκεια ἐκπαιδευτήρια καὶ μὲ ἐπίγνωση τοῦ ἐθνισμοῦ του, ὅπως καὶ ὁ Μοσχοπολίτης Γεώργιος Σίνας ποὺ προίκισε τὴν πρωτεύουσα μὲ τὴ Βιβλιοθήκη καὶ τὸ Ἀστεροσκοπεῖο καὶ ὁ γιὸς τοῦ Σίμων Σίνας μὲ τὴν ἀνέγερση τῆς Ἀκαδημίας στὴν Ἀθήνα, ἡ ὁποία καὶ Σιναία Ἀκαδημία ὀνομάζεται. Δὲν ἦταν Ἕλληνας ὁ Κορυτσαῖος Ἰωάννης Μπάγκας, ὁ ὁποῖος κληροδότησε ὅλη του τὴν περιουσία στὸ ἔθνος;

Ἀλβανόφωνοι ἦταν οἱ Μεγάλοι Εὐεργέτες τοῦ Ἔθνους καὶ Ἕλληνες. Ὁ ἑλληνικὸς χαρακτήρας τοῦ ἀλβανόφωνου τμήματος καὶ τὸ ἐθνικὸ φρόνημα τῶν κατοίκων ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὰ ἑξῆς: Κατὰ τὰ χρόνια της Τουρκοκρατίας ἡ πλούσια Κορυτσὰ τὴν κινητὴ περιουσία τῆς τὴν εἶχε καταθέσει στὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴ δήλωση οἱ τόκοι νὰ χρησιμοποιοῦνται γιὰ τὴ συντήρηση καὶ λειτουργία τῶν ἑλληνικῶν ἐκπαιδευτηρίων. Νὰ θυμίσουμε τὴν Ἀκαδημία καὶ τὸ τυπογραφεῖο τῆς Μοσχοπόλης ποὺ ἐξέπεμπαν πνευματικὸ φῶς.

Ἡ Βόρειος Ἤπειρος μὲ πολεμιστὲς καὶ χρήματα ἐνίσχυσε τὸ ἀγωνιζόμενο ἔθνος γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἀνεξαρτησία. Τὴν Βόρειο Ἤπειρο δὲν τὴν ἀποτελοῦν μόνο οἱ περιοχὲς ποὺ ἀναγνωρίζονται ὡς ἑλληνικὴ μειονότητα ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς, δήλ. μόνο οἱ περιφέρειες Ἀργυροκάστρου καὶ Ἁγίων Σαράντα, ἀλλὰ καὶ οἱ περιοχὲς ἐκεῖνες οἱ κάτοικοι τῶν ὁποίων μπορεῖ νὰ εἶναι δίγλωσσοι καὶ τρίγλωσσοι, ἀλλὰ μὲ ἑλληνικὸ φρόνημα καὶ ἑλληνικὴ συνείδηση. Στὶς περιοχὲς αὐτὲς ἀναπτύχτηκε ἀξεπέραστος πολιτισμός, μὲ ἀπαράμιλλα μνημεῖα, ἀρχαῖα, βυζαντινὰ καὶ νεώτερα, τὰ ὁποία, παρόλες τὶς φθορὲς ἀπὸ τὸν χρόνο, τὶς συλήσεις καὶ τὶς καταστροφὲς ἀπὸ βαρβαρικὲς ἐπιδρομές, ἄντεξαν, διαλαλώντας τὴν ἑλληνικότητά τους.

Τὸ ἑλληνικότατο αὐτὸ ἠπειρωτικὸ κομμάτι, μετὰ τὴν ὑπαγωγή του στὸ ἀλβανικὸ κράτος, δέχεται πολλὰ πλήγματα μὲ καταστρεπτικὲς συνέπειες. Ὁ Βορειοηπειρωτικὸς ἑλληνισμὸς μὲ ἐφόδια τὴν προγονικὴ πνευματικὴ κληρονομιά, συγκράτησε αὐτὴ τὴν κληρονομιὰ καὶ σήμερα, μέσα ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες, προσπαθεῖ νὰ τὴν διατηρήσει ἀλώβητη ἀπὸ τὶς ποικίλες ἐπιρροὲς καὶ ἐπιδράσεις καὶ νὰ τὴν παραδώσει στὶς νέες γενιὲς νὰ συνεχίσουν καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρὰ τοὺς τὸν δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς.

Ὅλες οἱ ἀλβανικὲς κυβερνήσεις ἀκολουθοῦν πολιτικὴ ἀναγκαστικοῦ ἑξαλβανισμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου. Νὰ θυμίσουμε ἐπιγραμματικὰ τὶς διώξεις τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὴν περίοδο τῆς Βασιλείας τοῦ Ἀχμὲτ Ζώγου, τὸ κλείσιμο τῶν ἑλληνικῶν σχολείων καὶ τὴν ὑποχρεωτικὴ εἰσαγωγὴ τῆς ἀλβανικῆς γλώσσας. Σὲ ἀντίβαρο τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ οἱ Ἀλβανοὶ ἀναμασοῦν συνέχεια τὸ ἀνύπαρκτο «πρόβλημα» τῶν Τσάμηδων.

Οἱ δοσίλογοι Τσάμηδες μετακόμισαν στὴν Ἀλβανία γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν τιμωρία γιὰ τὰ ἐγκλήματα καὶ τὶς ἄλλες ἀποτρόπαιες πράξεις ποὺ διέπραξαν στὴ Θεσπρωτία κατὰ τὴν περίοδο τῆς γερμανικῆς κατοχῆς. Ἀκολούθησε ἡ 45χρονη περίοδος τῆς χοτζικῆς λαίλαπας στὴν Ἀλβανία μὲ τὴν ὁλικὴ κατεδάφιση τοῦ κράτους καὶ τὴν ἐπιβολὴ σταλινικοῦ καθεστῶτος μὲ διώξεις, ἐξορίες καὶ θανάτους. Τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο ἐπλήρωσε βαρὺ φόρτο αἵματος στὸ αἱμοσταγὲς καθεστώς.

Καὶ σήμερα ἡ ἀλβανικὴ κυβέρνηση μὲ πρωθυπουργὸ τὸν μισέλληνα Ἔντι Ράμα ἀκολουθεῖ τὸ παράδειγμα τῶν προηγούμενων κυβερνήσεων. Μὲ σύνθημα τὴ «Μεγάλη Ἀλβανία» ὀρέγεται τὴν ἐνσωμάτωση τοῦ Κόσοβου καὶ τμήματος τῶν Σκοπίων καὶ τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας καὶ Ἠπείρου ὡς τὸν Ἀμβρακικὸ Κόλπο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τινάξει στὸν ἀέρα τὴν κατάσταση στὰ Βαλκάνια.

Δυστυχῶς, οἱ Ἀλβανοὶ κατέχονται ἀπὸ ἀθεράπευτο μισελληνισμὸ καὶ μὲ ἰταμότητα, μὲ αὐθάδεια καὶ θρασύτητα καταφέρονται ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Ὅταν στὴν Ἀλβανία ὑπάρχουν ἐσωτερικὲς τριβὲς τότε βρίσκεται ὁ κακός... δαίμονας, οἱ κακόβουλοι Ἕλληνες! Καὶ σήμερα οἱ Ἀλβανοὶ ἰθύνοντες κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιὰ νὰ δηλητηριάζουν τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν δύο λαῶν.

Οἱ Βορειοηπειρῶτες εἶναι Ἀλβανοὶ ὑπήκοοι μὲ ἑλληνικὴ ἐθνικὴ καταγωγή. Ὡς ὑπήκοοι τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους ὀφείλουν σεβασμὸ καὶ ὑπακοὴ στοὺς νόμους τοῦ κράτους ὅπου ζοῦν. Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, ὀφείλουν καὶ οἱ Ἀλβανοὶ νὰ σέβονται τὰ κατοχυρωμένα μειονοτικὰ δικαιώματα τῶν βορειοηπειρωτῶν καί, ἐπιτέλους, νὰ σταματήσουν νὰ τὰ παραβιάζουν καὶ νὰ τὰ καταπατοῦν, ὅπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.

proinoslogos.gr