Η 18η Απρίλη, μας καλεί για συσπείρωση και ενότητα


Η 18η Απριλίου 1994, ήταν μια μελανή μέρα στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, στην μεταπολίτευση. Αυτήν τη μέρα και την ίδια ώρα, δέκα της νυκτός, οι αλβανικές αστυνομικές δυνάμεις όρμησαν με λύσσα και βαρβαρότητα, σαν οι πεινασμένες ίαινες,  σε πάρα πολλά σπίτια Βορειοηπειρωτών μαυρίζοντάς τα και παραβιάζοντάς τα, χωρίς ένταλμα εισαγγελέα  καταπατώντας όλα τα Διεθνή Πρωτόκολλα και έγγραφα περί ατομικών και μειονοτικών δικαιωμάτων.

Με την περίφημη επιχείρηση BLIC, γύρω στους τριακόσιους Βορειοηπειρώτες τους οδήγησαν στα κρατητήρια, για να απαντήσουν στις αναπάντητες ερωτήσεις των ανακριτών και να κρατηθούν από μερικές ώρες σε μερικές μέρες, πέντε εκ των οποίων να οδηγηθούν στα κρατητήρια των Τιράνων. Και δεν ήταν τυχαίοι. Ήταν πέντε στελέχη της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ, με διάφορα καθήκοντα και γνωστά για την δράση και τους αγώνες τους για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Αργυροκάστρου Θοδωρής Βεζιάνης, ο Γενικός Γραμματέας της Ομόνοιας και Πρόεδρος του Παραρτήματος Αγ. Σαράντα και δημοτικός σύμβουλος  Βαγγέλης Παπαχρήστος,  ο Πρόεδρος Παραρτήματος  Δελβίνου  Παναγιώτης Μάρτος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου πρώην πολιτικών κρατουμένων, αντιπρόεδρος Ομόνοιας Αργυροκάστρου, νομαρχιακός σύμβουλος και πρόεδρος Ομόνοιας Δερβιτσιάνης  Ηρακλής Σύρμος, ο γραμματέας Ομόνοιας Αργυροκάστρου, κοινοτικός σύμβουλος  Κώστας Κυριακού.

82 ώρες κράτησαν οι ανακρίσεις συνοδευόμενες από την σωματική και ψυχολογική βία, για να οδηγηθούν στην περίφημη δίκη την ημέρα της Λαμπρής,  15 Αυγούστου 1994. Να δικαστούν με τον σταλινικό ποινικό κώδικα, για «εσχάτη προδοσία κατά της χώρας», που πρόβλεπε θανατική ποινή.

Η δίκη αυτή είχε και κάτι θετικό. Έβγαλε στην επιφάνεια την ελληνική ψυχή. Την συσπείρωση και την ενότητα του Έλληνα. Με την διαμαρτυρία των έξι νέων από τη  Φοινίκη, που έπεσαν στα χέρια της ΣΙΚ. Με τις έντονες διαμαρτίες της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ προς όλες τις κατευθύνσεις, των δικών μας βουλευτών στο αλβανικό Κοινοβούλιο. Με την άψογη στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης για την αποφυλάκισή τους. Όλος ο Ελληνισμός έγινε ένα. Οι πέντε Έλληνες στις φυλακές των Τιράνων, το πρώτο θέμα. Αυτά και η αγέρωχη στάση των κατηγορουμένων που φώναξαν μεγαλόφωνος: «Μας δικάζετε μόνον και μόνον επειδή είμαστε Έλληνες»,  ανάγκασαν δικαστές και εισαγγελείς ν’ αλλάξουν τρεις φορές το κατηγορητήριο και να ελαττώσουν τις ποινές, μέχρι την αποφυλάκισή τους από το Ακυρωτικό Δικαστήριο (σημαντική και θετική η στάση που κράτησε ο εισαγγελέας Ζεφ Μπρόζι) με αναστολή.

Η δίκη των πέντε αποκαλείται σήμερα ως ένας σταθμός στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Αυτή μας δίδαξε και μας διδάσκει πως μόνο με συσπείρωση και με την ενότητα όλου του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, μπορούν να κερδηθούν τα πάντα. Όλα αυτά, που αν και πέρασαν 28 χρόνια συνεχίζουν να παραβιάζονται και να μην αναγνωρίζονται.

Δε χρειάζονται να γίνουν τέτοιου είδους δίκες για ν’ αναδείξουμε την ελληνική ψυχή και το ένδοξο μας πνεύμα. Χρειάζεται στην καθημερινότητα, για κάθε πρόβλημα, για κάθε γεγονός που παραβιάζει τα δικαιώματά μας.

Χρειάζεται σήμερα η συσπείρωση και η ενότητα, όσο ποτέ.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)