Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγων. & Κονίτσης κ. Ἀνδρέου στὴν Ἐπέτειο τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορ. Ἠπείρου (Δελβινάκι 12.5.2019)

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

          Ἀπὸ τῆς 28 Ὀκτωβρίου πέρυσι, μέχρι φέτος ἕνα ὄνομα, μία ἰδέα, μία μορφὴ σελαγίζει στὸν Βορ/κὸ Ἑλληνισμὸ ἀλλὰ καὶ σ’ ὁλόκληρο τὸν Ἑλληνισμὸ. Τὸ ὄνομα, ἡ ἰδέα καὶ ἡ μορφὴ λέγονται Κων/νος Κατσίφας. Μέχρι τότε ἐλάχιστοι τὸν ἐγνώριζαν, ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα,  ὅπως γιὰ παράδειγμα τὰ παιδιὰ τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. (Συντονιστικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος). Κάποιοι τὸν εἶχαν δεῖ στὰ ὀγκώδη Συλλαλητήρια ποὺ ἔγιναν γιὰ τὴν Μακεδονία μας, νὰ ἀνεμίζει μιὰ τεραστίων διαστάσεων σημαία, τὴν ὁποία τὴν εἶχε ράψει μόνος του. Αὐτὰ μέχρι τὶς 28 Ὀκτωβρίου 2018.

          Ἀλλά, ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς θρυλικῆς Ἐπετείου τοῦ 1940, στὰ ὀνόματα τῶν περίπου 8.000 πεσόντων ἀξιωματικῶν καὶ ὁπλιτῶν τοῦ στρατοῦ μας, προστέθηκε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Κων/νου Κατσίφα. Τὰ περιστατικὰ τῆς δολοφονίας του ἀπὸ τὴν ἀλβανικὴ ἀστυνομία εἶναι λίγο - πολὺ γνωστὰ σὲ ὅλους. Ὅπως καὶ τὸ ὅτι οἱ Ἀλβανοί, σ’ ἕνα “ρεσιτὰλ ἀπανθρωπιᾶς”, κράτησαν τὴν σωρό του δέκα (10) ὁλόκληρες μέρες, μέχρι νὰ τὴ δώσουν στὴν οἰκογένειά του, γιὰ νὰ ψαλεῖ ἡ νεκρώσιμη ἀκολουθία στὸ χωριό του, τοὺς Βουλιαράτες, καὶ νὰ ἐπακολουθήσει ὁ ἐνταφιασμός του. Στὸ 40νθήμερο μνημόσυνο, οἱ Ἀλβανοί, θεωρώντας ἀνεπιθύμητους κάποιους, Ἑλλαδῖτες καὶ Βορειοηπειρῶτες, δὲν τοὺς ἐπέτρεψαν νὰ παραστοῦν, πρὸς δόξαν τῆς “Ἀλβανικῆς Δημοκρατίας”. Ὅμως, τὸ χειρότερο ἦταν ἡ στάση τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἡ ὁποία δὲν βρῆκε δυό λόγια νὰ καταδικάσει τὶς ἀλβανικὲς αὐθαιρεσίες καὶ ἀθλιότητες. Ἡ δὲ κρατικὴ τηλεόραση εἶχε τὸ θράσος νὰ εἰρωνευθεῖ καὶ νὰ χλευάσει τὸ νεκρὸ παλληκάρι. Καὶ διερωτᾶται κανεὶς : Αὐτὸ τὸ αἶσχος πῶς μπορεῖ νὰ τὸ χαρακτηρίσει κανείς ; Καὶ ἔπειτα οἱ κυβερνῶντες κομπάζουν ὅτι ἀσκοῦν ὑπερήφανη ἐξωτερικὴ πολιτικὴ. Τρομάρα τους ! , λέω ἐγώ.

           Καὶ βέβαια αὐτὰ τὰ κυβερνητικὰ καμώματα θὰ εἶναι γιὰ γέλια ἤ γιὰ περιφρόνηση, ἄν δὲν ὑπάρχει ὁ κίνδυνος γιὰ τὸ μέλλον τῆς Βορείου Ἠπείρου. Δυστυχῶς, πρέπει νὰ ποῦμε, ὅτι τὰ πράγματα δὲν πᾶνε καθόλου καλά. Γιατί : Καὶ στὰ σχολεῖα τὰ ἑλληνόπουλα, μέσα, διδάσκονται ὡς ἱστορία τὰ ψεύδη τῆς ἀλβανικῆς προπαγάνδας. Καὶ στὴν Χειμάρρα συνεχίζεται ἡ λεηλασία τῶν περιουσιῶν τῶν Ἑλλήνων. Καὶ τὸ ὄνειρο τῆς “Μεγάλης Ἀλβανίας” προβάλλεται. Καὶ οἱ Τσάμηδες ξαναβγῆκαν στὸ προσκήνιο, ὑποκινούμενοι ἀπὸ τὴν Ἀλβανικὴ Κυβέρνηση, ὑπογείως ἐννοεῖται, καὶ διεκδικώντας μεγάλες ἐκτάσεις στὴν Θεσπρωτία, ἀπ’ ὅπου ἐκδιώχθηκαν, ἀφοῦ ὑπέστησαν, δῆθεν, γενοκτονία ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες.

          Εἶναι καιρός, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, νὰ καταλάβουμε, ὅτι οἱ λεγόμενοι “Μεγάλοι”, παίζουν βρώμικα παιχνίδια σὲ βάρος τῆς Βορείου Ἠπείρου. Βέβαια καὶ ἄλλοτε συνέβαινε αὐτό. Ἡ ἀπόσπαση τῆς Βορείου Ἠπείρου τὸ 1913 ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, δὲν ἦταν βρώμικο παιχνίδι τῆς Αὐστροουγγαρίας καὶ κυρίως τῆς Ἰταλίας ; Τὸ δίλημμα ποὺ ἔβαλαν στὸν τότε Πρωθυπουργὸ Ἐλευθέριο Βενιζέλο : ἤ κρατᾶς τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ἀλλὰ χάνεις τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου , ἤ παίρνεις τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἀλλὰ χάνεις τὴν Βόρειο Ἤπειρο, δὲν ἦταν μέσα στὰ βρώμικα σχέδια τῶν “Μεγάλων” ; Ὅμως τότε, πρὶν δηλ. ἀπὸ ἕναν αἰώνα, ὐπῆρχε ἡ ἐλπίδα ὅτι ἡ Βόρειος Ἤπειρος θὰ δικαιωθεῖ. Ἀλλὰ τώρα, τὰ πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Γιατὶ τὸσο ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ὅσο καὶ οἱ Η.Π.Α., πιέζουν γιὰ τελεσίδικες καὶ ὁριστικὲς λύσεις, ἐκβιάζοντας ἀναίσχυντα καὶ ἀδιάντροπα τοὺς λαούς. Ὅταν μάλιστα, δὲν ὑπάρχουν σοβαρὲς ἡγεσίες, τότε αὐτὲς “χορεύουν ὅπως τοὺς τραγουδᾶνε” οἱ ἄλλοι. Καὶ ἐνῷ ἴσως δὲν θέλουν αὐτὰ ποὺ οἱ “Μεγάλοι” προτείνουν , στὸ τέλος ὑποκύπτουν. Καὶ γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν ἀείμνηστο, σπουδαῖο Καθηγητὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Χρῆστο Ἀνδροῦτσο, σὲ κάτι ποὺ εἶπε γιὰ ἄλλο γεγονός, ἀλλὰ ταιριάζει στὴν παροῦσα περίσταση, ἀφοῦ θὰ ἀντιτάξουν οἱ κυβερνῶντες κάποια ἐπιχειρήματα καὶ θὰ δώσουν τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν αὐτὰ τὰ ὁποία τοὺς προτείνουν, στὸ τέλος “κεῖνται”, λέει ὁ Ἀνδροῦτσος, “οἰκτρὰ ἀναξιοπρεπείας πτώματα”.

          Στὴν περίπτωση τῶν Σκοπίων, ἡ παρέμβαση τοῦ ξένου παράγοντα ἦταν κραυγαλέα σκανδαλώδης. Ἐλέχθη γιὰ ἑκατομμύρια Εὐρώ, ποὺ ἐδόθησαν γιὰ ἐξαγορὰ βουλευτῶν στὴν FYROM,  ὥστε νὰ ψηφίσουν τὴν Συμφωνία, ἐνῷ δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε, ἀδελφοί, καὶ τὰ θλιβερὰ “καραγκιοζιλήκια” τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, γιὰ νὰ ὑπάρξει ἡ ἀπαραίτητη πλειοψηφία τῆς μιᾶς ψήφου καὶ νὰ περάσει ἡ διαβόητη “Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν”, ὥστε νὰ χαρακτηριστεῖ ἡ Κυβερνῶσα παράταξη ὠς Κυβέρνηση “κουρελοῦ”. Δὲν εἶναι λοιπόν, ἀπίθανο νὰ συμβεῖ κάτι ἀνάλογο καὶ στὴν Ἀλβανία, ἀφοῦ ἡ ἐκεῖ πολιτικὴ κατάσταση εἶναι χαώδης. Φοβοῦμαι ὅτι οἱ ἡμέτεροι θὰ ἀντιμετωπίσουν μὲ τὴν ἴδια ἤ ἴσως καὶ μὲ μεγαλύτερη ἀναισθησία τὴν πολύπαθη Βόρειο Ἤπειρο. Ἀρκεῖ νὰ ξεφορτωθοῦν ἀπὸ ἕνα ἐνοχλητικὸ βάρος, ὥστε ἀνενόχλητοι νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ ἀγαθὰ τῆς ἐξουσίας. Γι’ αὐτὸ καλῶ πατρικῶς τοὺς λίαν μοι ἀγαπητοὺς Βορειοηπειρῶτες, νὰ πάρουν τὶς τύχες τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας τους στὰ χέρια τους. Καὶ ὅπως ἄλλοτε ἔχει λεχθεῖ, ἄς θυμηθοῦν τοὺς Παλαιστινίους, οἱ ὁποῖοι ἐνῷ ἔχουν ἀπέναντί τους ἕνα πανίσχυρο κράτος τοῦ Ἰσραὴλ, καθὼς καὶ κάποια ἀπὸ τὰ μεγάλα κράτη, παλεύουν συνεχῶς καὶ παντοῦ, ὅμως δὲν τὸ βάζουν κάτω, ὥσπου νὰ καταφέρουν νὰ ἀποκτήσουν ἕνα ἐλεύθερο καὶ ἀνεξάρτητο κράτος. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν Κουρδικὸ λαό,  ποὺ παλεύει ἀσταμάτητα ἐναντίον τῆς Τουρκίας. Μ’ αὐτὰ πού λέω, προσέξτε, δὲν ἐννοῶ ν’ ἀρχίσουν οἱ Βορειοηπειρῶτες τὸν πόλεμο. Ἄλλως τε δὲν ἔχω ἐγὼ τέτοια ἁρμοδιότητα. Ὅμως ὑπάρχουν τόσοι ἄλλοι τρόποι νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ νὰ ζητήσουν τὴν ἐθνική τους ἀποκατάσταση.

          Πληροφορήθηκα ἀπὸ ἀξιόπιστο πρόσωπο ὅτι στὴν ἐκδήλωση ποὺ ἔγινε στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Γεωργίου Καρίτση στὴν Ἀθήνα τὸν περασμένο Φεβρουάριο, γιὰ τὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα, ἦταν τὸ πολὺ – πολὺ ἑκατὸ μὲ ἑκατὸν εἴκοσι ἄτομα βορειοηπειρῶτες. Καὶ διερωτᾶται κανείς : Ἔτσι γίνονται ἀγῶνες ; Ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ Βορειοηπειρῶτες δὲν πᾶνε γιὰ τὴν ὑπόθεσή τους , ποιὸν  περιμένουν νὰ πᾶνε. Παρόμοια ἔλεγε καὶ ὁ ἀοίδιμος Ἱεράρχης Σεβαστιανός. Καὶ τὰ ἔλεγε τότε ποὺ δὲν ὑπῆρχε καμμιὰ δυνατότητα, ἀφοῦ ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἦταν μιὰ ἀπέραντη φυλακή, ἐνῷ σήμερα ποὺ οἱ ἀδελφοί μας μποροῦν νὰ κινοῦνται ἐλεύθερα, ἔστω καὶ σχετικῶς, τὶ θὰ ἔλεγε  ὁ ἀείμνηστος Ἱεράρχης ; Θὰ χαλοῦσε κυριολεκτικά τὸν κόσμο. Πρὸ καιροῦ, φέτος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος εὑρισκόμενος στὰ Ἰωάννινα τόνισε μὲ ἀγωνία γιὰ τὴν μεγάλη ἔλλειψη ἱερέων, ἰδίως στὴ περιοχή τῆς Δρόπολης. Δὲν θὰ μποροῦσαν ἆρα γε οἱ  Βορειοηπειρῶτες νὰ δώσουν ἕνα παιδί τους νὰ γίνει κληρικός ; Μακάρι νὰ εἴχαμε καὶ ἐμεῖς ἐδῶ πληθώρα ἱερέων γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουμε τοὺς ἀδελφούς. Δυστυχῶς ὅμως, καὶ ἐμεῖς ἔχουμε ἀρκετὰ ἐφημεριακὰ κενά καὶ δὲν μποροῦμε νὰ φανοῦμε χρήσιμοι. Ὅμως, τὸ ζήτημα αὐτό, τὸ ξαναλέω, εἶναι πρωτίστως ζήτημα εὐθύνης τῶν Βορειοηπειρωτῶν.

           Ἄν τώρα  κοιτάξουμε καὶ τὴν ἡγεσία τῶν Ἑλλήνων μέσα, καὶ ἐκεῖ τὰ πράγματα  δὲν εἶναι ἐνθαρρυντικά. Διότι, ὅπως πληροφορούμεθα, ὑπάρχει γκρίνια καὶ φαγομάρα μεταξὺ τῶν κομμάτων. (Σὰν νὰ μὴν εἶναι ἑλληνικὰ τὰ χώματα καὶ ἔχουν φαγωμάρα. Πρωτάκουστο γιὰ τὴν Ἑλλάδα αὐτό !). Πρέπει, ὅμως, οἱ ἀδελφοί μας νὰ καταλάβουν ὅτι ἐχθρὸς δὲν εἶναι ὁ συνέλληνας. Ἐχθρὸς εἶναι ὁ Ἀλβανός, αὐτὸς εἶναι ὁ ἐχθρός τῶν  Βορειοηπειρωτῶν. Ἡ Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους διδάσκει ὅτι ὁσάκις τὸ ἔθνος ἦταν διηρημένον, κυρίως λόγω πολιτικῶν διαφορῶν οἱ συνέπειες ἦταν καταστροφικές. Ἡ μικρασιατικὴ καταστροφή (1922) καὶ ἡ διχοτόμηση τῆς Κύπρου (1974) αὐτὸ ἀκριβῶς μαρτυροῦν. Γι αὐτὸ δὲν θὰ πάψω νὰ λέω καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνω αὐτὸ ποὺ ἔγραφε στὴν περιλάλητη Διαθήκη του ὁ ἀείμνηστος προκάτοχός μου κυρὸς ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Βορειοηπειρῶτες : “Παρακαλῶ τοὺς ἀδελφοὺς Βορειοηπειρῶτες”, ἔγραφε ὁ ἀείμνηστος, “νὰ συνεχίσουν ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι τὸν ἀγῶνα τους, διὰ τὴν ἀνάκτησιν τῶν δικαιωμάτων τους. “Ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει”. Ἐγὼ δὲ ταπεινῶς θὰ προσεύχομαι ὑπὲρ τῶν λυτρωμοῦ των”. Καὶ βέβαια, ἐκεῖνος προσεύχεται. Δὲν ἀμφιβάλει κανείς γι’ αὐτό. Ἐπαναλαμβάνω ὅμως, ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητος ὁ ἀγῶνας, ἡ προσπάθεια τῶν ἀδελφῶν μας, γιὰ νὰ ὑπάρχει πάντοτε ἑνότητα καὶ ὁμόνοια μεταξύ τους. Ἀλλοιώτικα, “εἰς ἀέρα πυκτεύουμε”. Δίνουν δηλ. γροθιές στὸν ἀέρα. Ἠ γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω μιὰ λαϊκὴ ἔκφραση, ἀεροκοπανᾶνε. 

          Οἱ ἐν Ἑλλάδι, κυρίως, κατοικοῦντες ἀδελφοὶ Βορειοηπειρῶτες, ἄς ἀπευθύνονται στὴν Κυβέρνηση καὶ στὴν ἀντιπολίτευση. Ἐγὼ ρίχνω ἕνα σύνθημα : Μὴν τοὺς ἀφήσετε σὲ χλωρὸ κλαρί. Αὐτὸ νὰ κάνετε. Νὰ ἀπευθυνθοῦν οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ἐδῶ διαμένοντες, ἐν Ἑλλάδι, στὰ ἐργατικὰ συνδικάτα, στοὺς φοιτητικοὺς καὶ δικηγορικοὺς συλλόγους, στοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμούς, ὅπου, τέλος πάντων, μποροῦν. Καὶ ἄς ὀργανώσουν δυναμικὰ συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, ἰδιαίτερα στὴν Ἀθήνα, ἡ ὀποία εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς Ἑλλάδος. Ἀκόμη νὰ ἔρχονται σὲ ἐπαφὴ καὶ ἐπικοινωνία μὲ συλλόγους Μακεδονικούς, Κυπριακοὺς καὶ ἄλλους ἐθνικοὺς συλλόγους, ποὺ ὑπάρχουν σὲ ὁλόκληρη τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, οἱ ὁποῖοι, σύλλογοι αὐτοί, εἶναι εὐαισθητοποιημένοι στὰ ἐθνικὰ θέματα. Οἱ ὡραῖοι ἀγῶνες δὲν πρέπει νὰ σταματᾶνε ποτέ. Καὶ ἀργὰ ἤ γρήγορα θὰ φέρουν τὰ ἐπιθυμητὰ ἀποτελέσματα.

          Ὁ μακαρίτης Γεώργιος Παπανδρέου, ὁ ἄλλοτε Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, μιλῶντας στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων στὶς 12 Ἰουνίου 1960, ἐτόνιζε: “Ἐκεῖνο πάντως, τὸ ὁποῖον ὀφείλουν αἱ ἑλληνικαὶ κυβερνήσεις νὰ γνωρίζουν, εἶναι, ὅτι τὸ Βορειοηπειρωτικὸ θέμα ὑφίσταται, καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύεται εἰς τὸν αἰῶνα εἶναι ἡ ἀπάρνησις τοῦ ἱεροῦ αἰτήματος. Ἡ διεκδίκησις μας διὰ τὴν Βόρειον Ἤπειρον εἶναι ἱερὰ καὶ ἀπαράγραπτος”. Ἄς μᾶς ποῦν οἱ  ἐκ τῶν πολιτικῶν μας ποὺ σκύβουν δουλικὰ τὸ κεφάλι στὶς παράλογες ἀπαιτήσεις ξένων παραγόντων καὶ πρόθυμα ὑπογράφουν συμφωνίες τύπου Ζυρίχης – Λονδίνου καὶ Πρεσπῶν, μήπως ὁ Γεώργιος Παπανδρέου ἦταν φασίστας; Μήπως ἦταν σκοταδιστής; Μήπως ἐξυπηρετοῦσε σχέδια ἀλλοδαπῶν δυνάμεων; Ἄς μᾶς τὸ ποῦν γιὰ νὰ τὸ γνωρίζουμε καὶ ἐμεῖς. Ἄν ὅμως παραδέχονται ὅτι ὁ ἀείμνηστος Πρωθυπουργὸς ἦταν δημοκράτης καὶ πατριώτης τότε νὰ σταματήσουν νὰ ρίχνουν λάσπη σ’ ἐκείνους ποὺ συνεχίζουν νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν πατρίδα τους.

          Ἀδελφοί μας Βορειοηπειρῶτες, θὰ σᾶς ὑπενθυμίσω ὅτι τὸ Βορειοηπειρωτικὸ Ζήτημα ἐκκρεμεῖ ἐνώπιον τῶν Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῶν τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Ρωσίας καὶ ΗΠΑ. Μετὰ τὴν λύση τοῦ Αὐστριακοῦ καὶ τοῦ Γερμανικοῦ θέματος τὸ μόνο ποὺ ἀπομένει πρὸς ἐπίλυση εἶναι τὸ Βορειοηπειωτικό. Ἀπευθυνθεῖτε, λοιπόν, καὶ σ’ αὐτούς, τοὺς πρεσβευτὲς τῶν τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων, καὶ ἀπαιτεῖστε ὄχι τὴν Αὐτονομία, θὰ τὸ ξαναπῶ πάλι, ὄχι τὴν Αὐτονομία, ἀλλὰ τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Καὶ νὰ τὸ ἀπαιτεῖστε σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ ἔγινε μὲ τὴν Γερμανία. Ἦταν τότε ὁ μακαρίτης ὁ Καγκελάριος Χόλμ, ὁ ὁποῖος χωρὶς νὰ ρωτήσει κανέναν ἕνωσε τὶς δυὸ Γερμανίες καὶ τελείωσε τὸ θέμα. Οἱ δικοί μας τὶ ἔχουν πάθει; Δὲν μποροῦν νὰ ὑψώσουν τὸ ἀνάστημά τους; Μόνον γιὰ νὰ βρίζουν εἶναι. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ποῦν ἕνα ΟΧΙ σὲ κάποιες ξένες δυνάμεις ποὺ ἐπιβουλεύονται τὸ ἔθνος, δὲν τὸ κάνουν.

          Καὶ προσέξτε. Δὲν θὰ ζητήσετε ἐλεημοσύνη. Θὰ ζητήσετε δικαιοσύνη γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ τὸν ὁποῖον αὐτοί, οἱ ξένοι, πιστεύουν καὶ τῶν Ἑλληνικῶν θυσίων κατὰ τὸ 1940-41, ὥστε νὰ ἱκανοποιηθεῖ τὸ πανανθρώπινον αἴσθημα τῆς δικαιοσύνης. Γιατί, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι ντροπή. Ἐδῶ τελειώνει καὶ ἡ δεύτερη δεκαετία τοῦ 21ου αἰῶνα, νὰ ὑπάρχουν λαοὶ ποὺ στεροῦνται τὸ ἀγαθὸ τῆς ἐλευθερίας καὶ μάλιστα στὴν Εὐρώπη. Σ’ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα, σᾶς διαβεβαιώνουμε, δὲν εἶστε μόνοι. Σᾶς συνοδεύουν οἱ εὐχές ὅλων. Ὅσοι κατὰ καιροὺς ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Οἱ εὐχὲς ὅλων τῶν Ἑλλήνων ποὺ πονᾶνε γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό. Ἡ εὐχὴ τοῦ ἥρωα Κων/νου Κατσίφα, οἱ προσευχὲς τοῦ μεγάλου Ἱεράρχη Σεβαστιανοῦ. Προπαντὸς εὐλογοῦν τὸν ἀγῶνα σας ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ “εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ὑμῶν, οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν”. Καὶ τώρα ποὺ τελείωσα τὶς σκέψεις ποὺ εἶχα νὰ σᾶς πῶ θὰ φωνάξουμε ὅλοι μαζὶ γιὰ νὰ φθάσει ἡφωνή μας ὅσο πιὸ μακρυὰ γίνεται καὶ νὰ ποῦμε: Ζήτω ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. -Ζήτω !