K4 - Έλληνες Ενωμένοι Αγωνιστείτε


 
ΕΛΛΗΝΕΣ  ΕΝΩΜΕΝΟΙ  ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ
Πανάρχαια χώρα Ελληνική, λεβεντογέννα,
που ζεις μέσα στη μαύρη σκοτεινιά,
ξύπνησε τώρα με πνοή του Εικοσιένα,
να Σε φωτίσει πάλι η Λευτεριά.
********
Στα χώματά Σου και παντού σε κάθε βήμα
θωρείς κι'  ένα σημάδι Ελληνικό,
πατείς εκεί και κάποιου Ήρωα το μνήμα
κι' ακούς ένα τραγούδι μυστικό :
********
ΕΠΩΔΟΣ
Έλληνες, ενωμένοι αγωνιστείτε
τη Βόρειο Ήπειρο μη λησμονείτε
οι αιώνες της σκλαβιάς τη βασανίζουν
μα την ψυχή της δεν λυγίζουν.
********
Τη Βόρειο Ήπειρο αλυσόδετη στη φρίκη
μακρυά μας τυραννούν οι Αλβανοί,
μα θα συντρίψει τα δεσμά της πάλι η Νίκη
δαφνοστεφανωμένη, φωτεινή.
********
Κι η δοξασμένη Γαλανόλευκη Σημαία,
της Λευτεριάς χαμόγελο γλυκό,
θα κυματίζει στη Χειμάρρα τη γενναία
και στο Αργυρόκαστρο το θρυλικό.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Έλληνες, ενωμένοι αγωνιστείτε....
(Στίχοι:  Σπ. Μεσημέρης)
  
  
ΓΥΡΙΣΜΟΣ  ΣΤΟ  ΛΕΥΤΕΡΟ  ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ
Ξαναγυρίζει στ' Αργυρόκαστρο
βρίσκει το σπίτι της ρημάδι
μηδέ σκεπή μηδέ παράθυρο
μηδ' άλλο γνωριμιάς σημάδι.
********
Το περιβόλι χέρσο κι άσκαφτο,
τα δένδρα κάρβουνα και στάχτη
τα λιόδεντρα κομμένα σύρριζα
και τ' αμπελάκια δίχως φράχτη.
********
Στο κοιμητήρι πάει τρεμάμενη
έρμο κι αδέσποτο χωράφι,
δυό κυπαρίσσια μόνο απόμειναν
μηδέ σταυροί, μηδέ και τάφοι.
********
Και λέει : Χριστέ μου και Παρθένα μου,
παρηγοριά σ' όσους πονούνε.
Τώρα ξανάρθε η γαλανόλευκη
τ'  αγκάθια ρόδα θα γενούνε.
   
  
Η  ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ  ΜΑΝΑ
Είχα πέντε γιους.
Τους δυό μου τους έφαγε ο πόλεμος !
Τον ένα μου τον πέθαναν στις φυλακές,
γιατί ήταν χριστιανός ...
********
Οι άλλοι δύο χάθηκαν!
Αν ζουν, αν πέθαναν δεν ξέρω !
Πέντε χαμένους !
Κι ούτε ένα μνήμα.
Ούτε ενα καντήλι..
Ξένε κλαις ;
Γιατί κλαις ;  
********
Κοίταξε απέναντι : ξεχωρίζει ένας σταυρός !
Τον έστησε η μάννα μας η Ελλάδα
να μην ξεχάσουμε, για να ελπίζουμε.
********
Εδώ περνώ τις ώρες μου. Στέκομαι και μονολογάω.
Περνούν οι άπιστοι και θαρρούνε
πως με πήρε το παράπονο
πως κάτι μου 'φταιξε και κλαίω !
********
Δέομαι για όλους  :
για τα παιδιά και για λόγου τους...
Ξένε μην κλαις.
********
Η ιστορία μας ξέμεινε στα χέρια του κόσμου
ατέλειωτη και θλιβερή.
Μα, όχι, στα χέρια του Θεού
εκεί τα βάσανά μας θάχουν τέλος.
Ξένε , μη μας ξεχνάς.
   
   
ΠΡΟΣΜΟΝΗ
Καρτέρα με και θα γυρίσω
μόνο περίμενε πολύ.
Καρτέρα με κι όταν σε πικραίνει
με θλίψη η κίτρινη βροχή.
********
Καρτέρα με και θα γυρίσω
και κάνε υπομονή
και μη πιστεύεις όσους λένε
πως να ξεχάσεις πια ήρθε η στιγμή.
********
Καρτέρα με και θα γυρίσω
στο πείσμα του θανάτου
στο μίσος των καιρών
καρτέρα με και θα γυρίσω, καρτέρα με.
********
Καρτέρα με και θα γυρίσω
το λέει της καρδιάς μου η φωνή
κι αν οι φίλοι δεν με περιμένουν
και πιουν της λησμονιάς το κρασί.
********
Καρτέρα με και θα γυρίσω
με τη δική σου προσμονή.
Ήξερες μάνα να προσμένεις
όσο κανείς....
********
Καρτέρα με και θα γυρίσω
στο πείσμα του θανάτου
στο μίσος των καιρών
καρτέρα με και θα γυρίσω, καρτέρα με.
   
   
Η  ΕΛΠΙΔΑ  ΤΟΥ  ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΥ
Εἴμαστε ἀπ' τὸ σῶμα σου τὰ μέλη σου
ἡ πνοὴ ἀπ' τὴν ἀναπνοή σου,
οἱ κληματαργιὲς ἀπ' τὸ ἀμπέλι σου,
εἰκόνα ἡ δική σου.
********
Κι' ὅσοι ἀπ' τοὺς ἀνθρώπους  δὲν σὲ πίστεψαν,
κι' ὅσοι ἀπ' τοὺς ἀνθρώπους σὲ προδώσαν,
εἶναι σὰν τοὺς σπόρους ποὺ δὲν φύτρωσαν,
καὶ σ'ἄγονη γῆ νεκρώσαν.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Εἶσαι ἡ ἀγάπη ποὺ τὸν κόσμο ἀγκαλιάζει,
κι' αὐτὰ ποὺ δὲν ξέρουμε, κι'αὐτὰ ποὺ δὲν εἴδαμε,
κι' αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ δοῦμε
********
Σ' ἔχω μάθει ἀπ' τῶν ἀνθρώπων τὶς βρισιές,
κι' ἀπὸ τὶς βλαστήμιες τῶν ἐχθρῶν σου,
ἔνοχος σὲ ὅλες σου τὶς ἐποχές,
κατάδικος τοῦ κόσμου.
********
Κι' ὅταν σὲ σταυρώνανε στὸ Γολγοθᾶ,
μπρὸς εἰς τὰ ἑκούσιά σου πάθη,
ράγισαν οἱ πέτρες καὶ τὰ σύννεφα,
κι' ἀνοίχτηκαν οἱ τάφοι.
********
ΕΠΩΔΟΣ
Εἶσαι ἡ ἀγάπη ποὺ τὸν κόσμο ἀγκαλιάζει,
κι' αὐτὰ ποὺ δὲν ξέρουμε, κι'αὐτὰ ποὺ δὲν εἴδαμε,
κι' αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ δοῦμε.