Ένα υπόμνημα επίκαιρο και μετά από είκοσι εννιά χρόνια

Αν και πέρασαν 29 χρόνια από την 27 Οκτωβρίου 1993 όπου η οργάνωση  της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, έστειλε μια σκληρή διαμαρτυρία στις αλβανικές Αρχές, διαμέσου  αυτού του Υπομνήματος για το Νομοσχέδιο της Παιδείας, που προετοίμαζε η αλβανική Κυβέρνηση, και για τις «,«μειονοτικές ζώνες»,   το Υπόμνημα, όπως και η ίδια η κατάσταση στο χώρο που διαβιεί η Ε. Ε. Μειονότητα, παραμένει η ίδια, τόσο για το εκπαιδευτικό, όσο και για τις λεγόμενες «μειονοτικές ζώνες». Τι λέει το 

                                                             ΥΠΟΜΝΗΜΑ                           
     Η Ελληνική Μειονότητα της  Αλβανίας γνώρισε την καταπίεση, το διωγμό, τη βίαιη αφομοίωση και αλλαγή της πολιτιστικής της ταυτότητας στα πλαίσια της σκληρότητας του καθεστώτος που κυβέρνησε την Αλβανία επί πέντε δεκαετίες.

Σήμερα,  που η Αλβανία ακολουθεί με τη σειρά της την πορεία του εκδημοκρατισμού και του εκσυγχρονισμού, σήμερα που η διεθνής κοινότητα δείχνει την ευαισθησία της για τα θέματα των μειονοτήτων, η Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία ζητάει και αυτή την εφαρμογή των διεθνών κειμένων για τις μειονότητες και το σεβασμό των Ανθρωπίνων και Μειονοτικών της Δικαιωμάτων.

Κατά τρόπο απαράδεκτο και ακολουθώντας την πρακτική του παλαιού καθεστώτος που περιόριζε τα δικαιώματα της μειονότητας ως αυθαίρετα προσδιορισμένες «μειονοτικές ζώνες», οι Αλβανικές αρχές συνεχίζουν να μη αναγνωρίζουν την εθνικότητα και κατά συνέπεια και τα μειονοτικά δικαιώματα στους Έλληνες που διαβιούν εκτός των  «ζωνών» αυτών.

Από την εμμονή αυτή των Αλβανικών αρχών να μην επιτρέπουν την ίδρυση και λειτουργία ελληνικών σχολείων εκτός των αυθαίρετα προσδιορισμένων «μειονοτικών ζωνών» απορρέουν πολλά από τα προβλήματα της μειονότητας, με κορύφωση τα πρόσφατα μέτρα στον τομέα της παιδείας.

Έτσι, με βάση νέα εγκύκλιο (19/13. 9.93) του Υπουργείου Παιδείας της Αλβανίας, η Αλβανική κυβέρνηση προχωρά σε νέα τετελεσμένα σε βάρος της Ελληνικής Μειονότητας.

Οι Αλβανικές αρχές βασίζουν την απαγόρευση της λειτουργίας των δημοτικών σχολείων στους Αγ. Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Δέλβινο, Μετόχι, Ξαμίλια, Μπιστρίσσα και ΜΤΣ, στην αιτιολογία ότι οι πόλεις και οι κοινότητες αυτές δεν περιλαμβάνονται στις αυθαίρετα προσδιορισμένες «μειονοτικές ζώνες» και ανεξάρτητα από τον αριθμό μαθητών που ζητούν να φοιτήσουν σ’  αυτά. Θα πρέπει να σημειωθεί:

Ότι κατά τα περασμένα σχολικά έτη λειτούργησαν κανονικά οι πρώτες τάξεις στους Αγ. Σαράντα, Δέλβινο, Μετόχι, Ξαμίλια, Μπίστρισσα και Μ.Τ.Σ.

Ότι για το μειονοτικό σχολείο της πόλεως Αργυροκάστρου είχαν ήδη εγγραφεί στην Α' τάξη, για το 93-94, 73 μαθητές.

Επιχειρείται η μετατροπή σε αλβανικά ορισμένων ήδη λειτουργούντων ελληνικών μειονοτικών σχολείων με διάφορα προσχήματα: λ.χ. έλλειψη ικανού αριθμού μαθητών και  κατά συνέπεια κατάργηση των μαθημάτων στα ελληνικά. Παράλληλα το Αλβανικό Υπ. Παιδείας επιχειρεί την σταδιακή αντικατάσταση των ελληνικών μαθημάτων με αλβανικά.

Κατά την ημέρα έναρξης των μαθημάτων, Παρασκευή 17.9.93 η αλβανική αστυνομία προφυλάκισε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς που ζητούσαν την πραγματοποίηση των μαθημάτων στο μειονοτικό σχολείο Δελβίνου.

Η ηγεσία της μειονότητας και οι γονείς των μαθητών αποφάσισαν όπως τα σχολεία αυτά λειτουργήσουν σε ιδιωτικούς χώρους εφ' όσον απαγορευθεί να χρησιμοποιούν τους χώρους των δημοσίων σχολείων. Σημειώνεται ότι σε πολλούς εκπαιδευτικούς και ιδιοκτήτες των χώρων όπου λειτουργούν τα σχολεία αυτά επιβλήθηκαν πρόστιμα.

Τα μέτρα αυτά με τα οποία περιορίζεται το δικαίωμα εκπαίδευσης της Ελληνικής Μειονότητας στη μητρική γλώσσα,  συνοδεύεται από μαζικές απολύσεις υπαλλήλων ελληνικής καταγωγής από δημόσιες υπηρεσίες, το στρατό, την αστυνομία κλπ.

Παράλληλα, οι Έλληνες της Αλβανίας γνωρίζουν την τρομοκράτηση και τον εκφοβισμό που ασκούνται σε βάρος τους υπό οργανωμένων συμμοριών και πρόσφατα από τη βίαιη αντιμετώπιση των Αλβανικών αρχών. Τα μέτρα αυτά και οι ενέργειες των Αλβανικών αρχών σε βάρος της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, καλλιεργούν κλίμα ανασφάλειας στα μέλη της και οδηγούν στην περιθωριοποίηση, τον μαρασμό και τη μαζική φυγή τους. Ευρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις κατά καιρούς υποσχέσεις της Αλβανικής πολιτικής ηγεσίας για σεβασμό των δικαιωμάτων της μειονότητας καθώς επίσης και με τα διεθνή κείμενα για προστασία των μειονοτικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ζητούμε:

* Την κατάργηση των «μειονοτικών ζωνών» και την ελευθερία τη δήλωση της εθνικότητας.

* Ίδρυση μειονοτικών  σχολείων οπουδήποτε διαμένει ικανός αριθμός Ελλήνων και όχι σε αυθαίρετα προσδιορισμένες «μειονοτικές ζώνες».

* Εκπαίδευση για τη μειονότητα σε όλες τις βαθμίδες και εκσυγχρονισμό της διδακτέας  ύλης.

* Ελεύθερη άσκηση της θρησκευτικής λατρείας και επιστροφή της περιουσίας των εκκλησιών της Ελληνικής Μειονότητας.

* Την αποκατάσταση των απολυθέντων και την πρόσληψη μελών της Ελληνικής Μειονότητας σ' όλους τους τομείς και σ’ όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης ως και της νομοθετικής, δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.

* Να δοθεί το δικαίωμα μετάδοσης ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών στη μητρική γλώσσα.

* Ζητούμε τέλος την καλλιέργεια  κλίματος σεβασμού και ασφάλειας της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, στα πλαίσια ισονομίας και ισοπολιτείας με τους λοιπούς Αλβανούς πολίτες, ώστε να διαδραματίσει τον εποικοδομητικό ρόλο που επιθυμεί στην αλβανική κοινωνία προς όφελος της ανάπτυξης του συνόλου του πληθυσμού στην Αλβανία.