«Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην...»

Μεγάλη ἡ σημερινή, διπλὴ γιορτή. “Γιορτάζει ἡ Παναγιά, γιορτάζει κι’ ἡ Πατρίδα”. Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου καὶ ἡ Ἔναρξη τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 εἶναι δυὸ γιορτές, ἄρρηκτα συνδεδεμένες στὴν Ἱστορία καὶ στὴν συνείδηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Γιατί ὁ Ἑλληνισμός, σὰν συνέχεια τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, ἦταν πάντοτε ἑνωμένος σφικτὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη. Μαζὶ συμπορεύτηκαν στὰ 400 καὶ 500 χρόνια τῆς τουρκικῆς τυραννίας. Καὶ ὅλοι, ὅσοι βαθειὰ μελετοῦν τὴν Ἱστορία, παραδέχονται ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπῆρξε ἡ τροφὸς καὶ ἡ φρουρὸς τοῦ Ἔθνους, σὲ κείνους τοὺς δίσεκτους καιρούς.

Ἔτσι, δὲν εἶναι καθόλου παράξενο, ὅτι ἀνήμερα τῆς γιορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, κηρύχθηκε ἡ Ἐπανάσταση κατὰ τῶν Τούρκων, καὶ μάλιστα στὴν Ἁγία Λαύρα, στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας. Κι’ ἦταν πέρα γιὰ πέρα ἀληθινὸς ὁ λόγος τοῦ Γέρου τοῦ Μοριά, τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, ὅταν - μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση – μιλώντας στοὺς μαθητές, στὴν Πνύκα, εἶπε ὅτι, “ὅταν πιάσαμε τὰ ἅρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως κι’ ὕστερα ὑπὲρ Πατρίδος”. Ὁ ἴδιος δὲ ὁ Κολοκοτρώνης ἔδωσε τὸ στίγμα τῆς πίστεως τῶν Ἑλλήνων, στὴν ἀρχὴ τῆς Ἐπαναστάσεως. Μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, στὸ Χρυσοβίτσι τῆς Ἀρκαδίας, γονατιστὸς καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια, παρακάλεσε καὶ εἶπε: “Παναγία μου, βοήθησε καὶ τούτη τὴ φορὰ τοὺς Ἕλληνες νὰ ψυχωθοῦνε”. Κι’ ὕστερα, μὲ γαληνεμένη τὴν ψυχή του, εἶπε τὸν περίφημο αὐτὸ λόγο: “Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή Του γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω”!

Μ’ αὐτὴ τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τῆς Θεοτόκου, ξεκίνησαν οἱ Ἕλληνες τὸν τιτάνιο ἀγώνα τῆς παλιγγενεσίας. Καὶ παρὰ τὶς πολλὲς καὶ ποικίλες ἀντιξοότητες, κατάφεραν νὰ ἐλευθερώσουν ἕνα μικρὸ τμῆμα τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ φτιάξουν τὸ πρῶτο Ἑλληνικὸ κράτος, νικώντας τὴν πανίσχυρη Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία. Αὐτὴ τὴν μικρὴ Ἑλλάδα, ἕναν αἰώνα ἀργότερα πέτυχαν νὰ τὴν ὑπερδιπλασιάσουν, πάντοτε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐλογία τῆς Παναγίας.

Ὅμως, τώρα φυσᾶνε ἄνεμοι ἀθεΐας καὶ ἀπιστίας στὴν εὐλογημένη Πατρίδα μας. Ἐπίμονες φωνὲς καὶ προσπάθειες, ἐπιδιώκουν νὰ σπρώξουν στὸ περιθώριο τῆς ἐθνικῆς ζωῆς τὴν Ἐκκλησία. Μιλᾶνε κάποιοι γιὰ “οὐδετερόθρησκο κράτος”. Καὶ θέλουν νὰ ἀπαλείψουν ἀπὸ τὸ Σύνταγμα τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τῆς Ἁγίας Τριάδος, πέρα ἀπὸ τοὺς ὅσους ἀντιχριστιανικοὺς νόμους ἔχουν ψηφισθῆ. Ἡ Ἑλλάδα “οὐδετερόθρησκο κράτος”; Ἡ Ἑλλάδα, πού μὲ τὴν δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐλευθερώθηκε, νὰ γίνη τώρα “οὐδετερόθρησκο κράτος”; Ποιοὶ εἶστε ἐσεῖς, οἱ ἀσήμαντοι ἄνθρωποι πού κάνετε τέτοιες εἰσηγήσεις σ’ ἕνα λαό, πού εἶναι ζυμωμένος μὲ τὴν θρησκεία του; Ποιοὶ εἶστε ἐσεῖς, πού μιλᾶτε τάχα ἐν ὀνόματι τῆς ἐξουσίας καὶ θέλετε νὰ μεταθέσετε “ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες μας”. Ποιοὶ εἶστε σεῖς, πού θέλετε νὰ κάνετε ἄθρησκη τὴν Ἑλλάδα, τὴν Χώρα τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἡρώων;

Ἀκοῦστε τό, λοιπόν, καὶ βάλτε τὸ καλὰ στὸ μυαλό σας. Εἶστε πρόσκαιροι ἄρχοντες, ἐνῶ ὁ Χριστὸς εἶναι αἰώνιος καὶ μένει εἰς αἰώνας αἰώνων. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀνίκητη. Ἡ πίστη εἶναι ριζωμένη βαθειὰ στὶς καρδιές. Ὅ,τι καὶ ἂν κάνετε, τίποτε δὲν θὰ πετύχετε, παρὰ μόνο νὰ ντροπιαστῆτε καὶ νὰ γίνετε καταγέλαστοι.

Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, ψηλὰ οἱ καρδιές. Τὰ σύννεφα τῆς κακίας γρήγορα θὰ διαλυθοῦν. Καὶ θὰ λάμψη λαμπρότερος ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Χριστός. Θαρσεῖτε. Ἀνδρίζεσθε. Κραταιοῦσθε. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, ἅγια, εὐλογημένα. “Ευαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην”.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανὴς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ