Απόσπασμα από την ομιλία του κ. Χρ. Κίτσιου στο Αλύκο στις 12/12/2019


Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του Δημάρχου Φοινίκης, Χρήστου Κίτσιου, την 12η Δεκεμβρίου στο Αλύκο:

Η σήμερον ημέρα γράφτηκε στην ιστορία του Ελληνισμού με χρυσά γράμματα γιατί η θυσία αυτών των τεσσάρων απλών παιδιών του τόπου μας αποτέλεσε την αφορμή για το μεγάλο ξεκίνημα των υποδουλωμένων  κατά της πιο σκληρής  δικτατορίας που δοκίμασε ποτέ η ανθρωπότητα, μιας δικτατορίας που επί πέντε δεκαετίες έκλεισε το λαό μας σε μια μεγάλη φυλακή, χώρισε μια ζωή αδέρφια εξ αίματός και αδέρφια ψυχής και εξαθλίωσε βάναυσα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Δυο βήματα πιο πέρα ήταν η μητέρα πατρίδα  μας κι αναμεσά μας ένα τεράστιο τείχος που μας χώριζε στη μέση. Όλοι επιθυμούσαμε να περάσουμε αυτό το τοίχος, αλλά λίγοι το τόλμησαν. Κι ανάμεσα σ’ αυτούς τους λίγους τολμηρούς ήταν και τα τέσσερα παιδιά: Ευθύμιος Μάσσιος, Αηδόνης Ράφτης, Θανάσης Κώτσης και Ευάγγελος Μήτρος.

Αυτά τα παιδιά που αντί να περάσουν το τοίχος της απομόνωσης διάλεξαν να περάσουν στα επουράνια, στην αιωνιότητα.

Όλη η ζωή μας σ’ αυτά τα άγια χώματα ήταν και είναι μια σκληρή δοκιμασία την οποία βίωσαν οι προγενέστεροί μας, την βιώνουμε εμείς και ευχόμαστε να μην την υποστούν οι μεταγενέστεροί μας. Ίσως σήμερα να μην εμφανίζεται η δοκιμασία αυτή με το σκληρό της πρόσωπο εκείνης της εποχής, αλλά η ύπαρξη μας ταλανίζεται σοβαρά και βάλλεται από πολλούς κινδύνους, όπως δέρνεται από τα κύματα ένα καράβι στα ανοιχτά του πελάγους,

Βυθίζεται το δικό μας καράβι κι αν εμείς δε βάλουμε τα δυνατά να το βγάλουμε στην ακτή, τότε απαξιώνουμε τη θυσία αυτών των παιδιών, τους αγώνες των τολμηρών σ’ αυτόν τον τόπο. Καμία φορά γινόμαστε τόσο πεζοί που επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο για να λυτρώσουμε το τομάρι μας ξεχνώντας ότι ως υπάρξεις έχουμε την υποχρέωση να αφήσουμε πίσω στους δικούς μας απογόνους γης και πατρίδα που κληρονομήσαμε.

Μάχη με τεράστια κύματα στα ανοιχτά μοιάζει η δική μας προσπάθεια να υπερασπιστούμε τα δικά μας εδάφη από την άγρια επίθεση των καταπατητών.

...

Ερχόμαστε κάθε χρόνο και αποτίουμε φόρο τιμής στη μνήμη των τεσσάρων μαρτύρων του Αλύκου. Είναι σαν να τιμούμε όλους τους αγωνιστές της Ελευθέριας και της Δημοκρατίας στον τόπο μας. Είναι σαν να αναλογιζόμαστε ταυτόχρονα και τις ευθύνες μας. Ευθύνες και υποχρεώσεις απέναντί σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν, αλλά και απέναντι σ’ εκείνους που σήμερα μαρτυρούν να κρατήσουν ζωντανό τον τόπο μας.

Αθάνατοι οι Μάρτυρες της Δημοκρατίας.

Ζήτω η Ελλάδα.