“ΜΗΝ ΣΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !” Μέρος ἀπὸ τὴν Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Ἀνδρέου τὸ βράδυ τῆς Μ. Παρα-σκευῆς στὸν Μητροπολιτό Ναό τῆς Κονίτσης (6 Ἀπριλίου 2018)

...Αἴφνης ὁ ἥλιος χάνει τὴν λάμψη του καὶ σκοτάδι βαθὺ ἁπλώνεται παντοῦ. Λέει τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον ὅτι “ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας ἕως ὥρας ἑνάτης σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν”. Ἡ ἕκτη ὥρα εἶναι δώδεκα τὸ μεσημέρι γιατὶ ἡ ὥρα τῶν Ἑβραίων ἀρχίζει ἀπὸ τῆς ἕξι τὸ πρωΐ.   Ἀπὸ τῆς δώδεκα λοιπόν, τὸ μεσημέρι ἕως τὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα, τρεῖς ὁλόκληρες ὧρες ἐκράτησε αὐτὸ τὸ ὑπερφυσικὸ σκοτάδι. Καὶ βέβαια δὲν ἦταν ἕκλειψη ἡλίου, ὅπως ἔλεγαν κάποιοι, οἱ ὁποῖοι δὲν ἤθελαν να πιστεύσουν στὸν Χριστό.  Δὲν ἦταν ἔκλειψη ἡλίου γιατὶ τότε ἦταν πανσέληνος. Καὶ ὅταν εἶναι πανσέληνος δὲν γίνεται ἔκλειψη ἡλίου. Ἀλλὰ καὶ ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἦταν ἔκλειψη ἡλίου. Τρεῖς ὧρες δὲν κρατάει ἡ  ἔκλειψη τοῦ ἡλίου. Ἄρα ἦταν  θαῦμα.

            Σύμφωνα μὲ ὅσα λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας τὸ σκοτάδι ἐκεῖνο ἐφανέρωνε τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ  τὸ φοβερὸ ἔγκλημα ποὺ τόλμησαν νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι, σταυρώνοντας τὸν Ἅγιο Ἰησοῦ. Ὁ ἥλιος ποὺ δὲν ἀντίκρυσε ποτὲ τέτοια φρικτὸ ἔγκλημα δὲν μποροῦσε νὰ ἀκτινοβολεῖ μὲ τὸ φῶς του τὸν κόσμο. “Μὴ φέρων θεάσασθαι Θεὸν ὑβριζόμενον”. Δὲν μποροῦσε νὰ βλέπει τὸν Θεὸ νὰ περιφρονεῖται.   

Σήμερα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, 2000 χρόνια μετά, βλέπουμε τὴν ποικιλόμορφη ἁμαρτία νὰ ἁπλώνει τὸ ἀπαίσιο σκοτάδι της “ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν”. Ἡ ἀδικία, ἡ συνεχὴ ἐκμετάλλευση, τὸ ἔγκλημα, ἡ τρομοκρατία, ἡ ἀναρχία καὶ ὁ μηδενισμός, ἡ σαρκολατρία καὶ ἡ διαστροφή, φαίνεται νὰ κυριαρχοῦν παντοῦ . Φαίνεται, λέω. Παράλληλα, στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἀντίθεα καὶ ἀντίχριστα νομοθετήματα προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἀποκόψουν ἀπὸ τὶς παραδόσεις μας καὶ τὴν πατροπαράδοτη πίστη μας εἰσάγο-ντας ξενόφερτες τακτικὲς στὴ ζωὴ τοῦ λαοῦ μας. Ἕνα σκοτάδι βαθύ, ἀρχίζει ν’ ἁπλώνεται παντοῦ στὴ Χώρα μας.

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ἡ σημερινὴ ἡμερομηνία, 6 Ἀπριλίου, φέρνει στὴ σκέψη μας κάποιες δεκαετίες πίσω, σ’ ἕναν ἄλλον Γολγοθᾶ, στὸν ὁποῖο εἶχε ὑποχρεωθεῖ ἡ Χώρα μας νὰ ἀνεβεῖ. 6 Ἀπριλίου 1941. Σημειῶστε την αὐτὴν τὴν ἡμερομηνία.Τὶ ἔγινε τότε ; Ἡ Ναζιστικὴ Γερμανία μᾶς κήρυξε ἀναίτια τὸν πόλεμο, ἐνῷ ἤδη ἐμεῖς πολεμούσαμε νικηφόρα ἐναντίον τῆς Φασιστικῆς Ἰταλίας. Πεδίον τῆς φοβερῆς ἐκείνης ἀναμετρήσεως ἦταν ἡ “Γραμμὴ Μεταξᾶ”, στὰ Ἑλληνοβουλγαρικὰ σύνορα. Μιὰ σειρὰ δηλ. ὀχυρῶν, μὲ κορυφαῖο τὸ Ὀχυρὸ Ροῦπελ. Οἱ λίγοι ἄνδρες τῶν ὀχυρῶν ἀντιστάθηκαν γενναῖα στὶς σιδερόφραχτες γερμανικὲς ὀρδές. Καὶ τὸ σπουδαῖο εἶναι, σημειῶστε το, γιατὶ κάποτε τὰ ξεχνᾶμε αὐτὰ, τὸ σπουδαῖο εἶναι ὅτι τὰ ὀχυρὰ δὲν κατελήφθησαν. Σταμάτησαν μόνον νὰ ἀντιστέκονται, ὅταν ἔσπασε τὸ μέτωπο τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ οἱ Γερμανοὶ μπῆκαν στὶς 9 Ἀπριλίου στὴν Θεσσαλονίκη. Ἡ γενναία ἐκείνη ἀντίσταση τῶν στρατιωτῶν μας ἀνάγκασε τὸν αἱμοσταγῆ Γερμανὸ δικτάτορα καὶ ἀρχιερέα τοῦ Ναζισμοῦ Ἀδόλφο Χίτλερ νὰ ὁμολογήσει ὅτι : “Γιὰ πρώτη φορὰ ὁ Γερμανικὸς στρατὸς ἀντιμετώπισε ἰσάξιους ἀντιπάλους”. Καὶ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἦταν τὸ δεύτερο ΟΧΙ τῆς Ἑλλάδος ποὺ φώτισε μὲ τὸ λαμπερὸ φῶς του τὸ κατάμαυρο σκοτάδι τοῦ Ναζισμοῦ, ποὺ γιὰ τριάμισυ χρόνια ἐκάλυψε τὴν Ἑλλάδα μας.

Γιατὶ τὰ εἶπα αὐτά ; Τὰ εἶπα περισσότερο γιὰ τοὺς νέους γιὰ νὰ γνωρίσετε τὶ ἱστορικὴ πορεία ἔχουμε ὡς Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ Ἕλληνες, καὶ κυρίως νὰ τὴν ἐμπεδώσετε αὐτὴν τὴν ἱστορικὴ πορεία. Τὰ εἶπα γιὰ ὅσους εἶστε μαθητές, ἐργαζόμενοι, σπουδαστές καὶ φοιτητές. Γιὰ ὅσοι εἶστε νέοι οἰκογενειάρχες. Τὰ εἶπα γιὰ
σᾶς, τοὺς ἀγαπητούς μας στρατιῶτες, ποὺ μὲ χαρὰ σᾶς βλέπουμε ὡς συνεχιστὲς τῶν ἡρώων ἐκείνων στρατιωτῶν τοῦ 1941, νὰ πλαισι ώνετε ὡς εἰδικὴ φρουρὰ τὸν Ἱερὸ Ἐπιτάφιο τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ. Τὰ εἶπα αὐτὰ καὶ γιὰ ὅλους ἐσᾶς, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τὴν ἱερὰ αὐτὴ ἡμέρα καὶ ὥρα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς.

Νὰ σᾶς πῶ τώρα τὶς τελευταῖες μου σκέψεις. Μετράω τὰ λόγια μου, τὰ ζυγίζω τὰ λόγια μου καὶ σᾶς τονίζω ξεκάθαρα καὶ βάλτε τα στὸ μυαλό σας : Ἡ Βόρειος Ἤπειρος κινδυνεύει. Ἡ Μακεδονία κινδυνεύει. Τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου τὰ ὑποβλέπει ὁ κακὸς ἐξ Ἀνατολῶν γείτονας. Ἡ μεγαλόνησος Κύπρος ἀντιμετωπίζει τὸν κίνδυνο τῆς διχοτομήσεως. Καὶ ἡ Ἑλλάδα μας κινδυνεύει ἀπὸ ξένες ἱδέες καὶ πρακτικές, καὶ ἀπὸ τὸ “μακρὺ χέρι” τῆς, πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ, Ὑπερδυνάμεως. Ὅμως, παραμερίζοντας τὶς ὅποιες ἀνησυχίες μου, γιατί, σᾶς ὁμολογῶ ὅτι ἀνησυχῶ σφόδρα, παραμερίζοντας λοιπόν αὐτὲς τὶς ἀνησυχίες σᾶς τονίζω καὶ σᾶς τὸ λέω μέσα ἀπ’ τὴν καρδιά μου. Μὴν σᾶς φοβίζει τὸ σκοτάδι τῆς κακίας καὶ τῆς ἡθικῆς βρωμιᾶς ποὺ ἔχει ξεχειλίσει
καὶ ξεχύνεται γιὰ νὰ πνίξει τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Μὴ σᾶς φοβίζει τὸ σκοτάδι ἀπὸ τὶς ἴντριγκες καὶ τὶς σκευωρίες. Μὴν σᾶς φοβίζει τὸ σκοτάδι τῆς ἀνεργίας καὶ τῆς ἀνέχειας. Μὴν σᾶς φοβίζουν αὐτά. Σκοτάδι ἦταν καὶ ἐκεῖ στὸ Γολγοθᾶ. Πέρασε τὸ σκοτάδι. Σκοτάδι τὸ 1941-44. Πέρασε καὶ τὸ σκοτάδι αὐτό. Καὶ αὐτὸ τὸ τωρινὸ σκοτάδι θὰ περάσει. Σᾶς συνιστῶ πατρικῶς, νὰ ὑψῶστε τὸ βλέμμα τῆς ψυχῆς σας στὸν Ἐσταυρωμένο καὶ νὰ πεῖτε στὸν ἑαυτό σας, στὴν οἰκογένειά σας, στοὺς φίλους σας, νὰ τὸ πεῖτε σὲ ὅλους : Τώρα ὁ Σταυρός. Αὔριο ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Χαρὰ καὶ τὸ Φῶς. Τὸ τέλος ἡ ἀπέραντη αἰωνιότητα. Ὁ Χριστός, ὁ Σταυρωμένος Θριαμβευτὴς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἅδου νὰ σᾶς χαριτώνει καὶ νὰ σᾶς εὐλογεῖ. Καλὴ Ἀνάσταση ἀγαπητοὶ μας στρατιῶτες καὶ καλοὶ πολίτες. Καλὴ Ἀνάσταση σὲ ὅλους σας, εὐλογημένοι χριστιανοί. Ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μαζί σας. Ἀμήν.