Μόνο τὸ Βορειοηπειρωτικὸν ἔμεινε ἐκκρεμὲς ὡς σήμερα - 30 χρόνια ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ τείχους τοῦ Βερολίνου

Τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα ὑπῆρξε ἕνα ἐκκρεμὲς θέμα γιὰ τοὺς Νικητὲς τοῦ Β’ Παγκοσμίου πολέμου, κατὰ τὴν διαδικασία τῆς ἀπονομῆς Δικαιοσύνης μετὰ τὸ 1945. Ἡ ὁριστική του λύση παραπέμφθηκε στὸ Συνέδριο τῶν 4 Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῶν Νικητριῶν Δυνάμεων (ΗΠΑ. ΕΣΣΔ, Βρετανίας καὶ Γαλλίας), μετὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ Αὐστριακοῦ ζητήματος καὶ αὐτοῦ τῆς Γερμανίας (ποὺ ἀπὸ τὸ 1945 διχοτομήθηκε ἀνάμεσα στοὺς 4 Νικητές, μὲ τὸ ἀνατολικὸ τμῆμα νὰ ἐξελιχθεῖ σὲ ἀνεξάρτητο Κράτος ὑπὸ τὴν ἐπιρροή τῆς τότε Σοβιετικῆς Ἑνώσεως).

Στὴν ἀμέσως ἑπόμενη δεκαετία τὸ πρῶτο ζήτημα, αὐτὸ τῆς Αὐστρίας ἐπιλύθηκε. Τὸ 1989 ἕνα γεγονὸς θὰ ἀλλάξει τὰ δεδομένα ὄχι μόνο στὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλον τὸν (διπολικὸ τότε) Κόσμο.

Στὶς 9 Νοεμβρίου 1989 τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη συγκλονίζει ἡ εἴδηση πὼς πολίτες τοῦ Βερολίνου ἄρχισαν νὰ γκρεμίζουν τὸ περιβόητο τεῖχος τοῦ Βερολίνου, ποὺ ἀπὸ τὸ 1961 δίχαζε μία πόλη καὶ συμβόλιζε τὸν Διαχωρισμὸ τοῦ Κόσμου στὰ χρόνια του Ψυχροῦ Πολέμου.

Ἡ πτώση τοῦ τείχους καὶ ἡ συνολικὴ κατάρρευση τοῦ ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη ἔφεραν ὅλους τούς Εὐρωπαίους πολίτες (καὶ τοὺς Ἕλληνες δηλαδὴ) μπροστὰ στὸ ὡς τότε ἐφιαλτικὸ σκηνικὸ ποὺ γιὰ δεκαετίες εἶχε ἐπικρατήσει στὴν μισὴ Γηραιὰ ἤπειρο. Τὰ γράφουμε αὐτά, διότι σὲ αὐτὸ τὸ σκηνικὸ γινόταν μέγα μέρος τοῦ ἀγῶνος γιὰ τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό, ἐνῶ οἱ σκόπιμες ἀλλοιώσεις τῶν γεγονότων καὶ ἡ φιλοσοβιετικὴ Προπαγάνδα στὴν Ἑλλάδα ἐπιχειροῦσε νὰ δυσφημήσει τὶς καταγγελίες τοῦ ἀειμνήστου Σεβαστιανοῦ καὶ ὅσων τὸν ἀκολουθοῦσαν περὶ τοῦ τί γινόταν πίσω ἀπὸ τὸ «Σιδηροῦν Παραπέτασμα».

Ἡ πτώση τοῦ «Τείχους τοῦ Αἴσχους», ὅπως ὀνομάστηκε, ὁδήγησε καὶ παλιοὺς ὑποστηρικτὲς τῶν κομμουνιστικῶν τυραννιῶν νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς θέσεις τους. Ὁ Σεβαστιανὸς σὲ σχετικό του τηλεγράφημα πρὸς τὸν Γενικὸ Γραμματέα τοῦ ΚΚΕ Γρηγ. Φαράκο καὶ τὴν λοιπὴ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου θυμίζει ὅτι παρὰ τὴν πτώση αὐτοῦ τοῦ τείχους, ὑπάρχουν ἀκόμη καὶ τὰ συρματοπλέγματα τοῦ καθεστῶτος Ἀλία στὴν Ἀλβανία ποὺ λειτουργοῦν ὡς φυλακὴ γιὰ τοὺς χιλιάδες Βορειοηπειρῶτες Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ Ἀλβανούς.

Στὶς 14 Δεκεμβρίου 1989, ἕναν μήνα μετά, σὲ σχετικό του τηλεγράφημα ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανὸς τονίζει: «Ἂν γκρεμίστηκε τὸ «τεῖχος τοῦ αἴσχους» στὸ Βερολίνο, παραμένει ὅμως, μοναδικὸν πλέον ἀνὰ τὸν κόσμον, τὸ «τεῖχος τοῦ αἴσχους» τοῦ ἀλβανικοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, μὲ τὰ ἀπαίσια ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στὰ σύνορα, ὅπου ἑκατοντάδες Ἑλλήνων καὶ Ἀλβανῶν παλληκαριῶν, ποὺ ἐπεχείρησαν νὰ περάσουν στὴν ἐλευθερία, ἐξωντώθηκαν κακὴν κακῶς ἐπὶ τόπου».

Καὶ κλείνει αὐτὴν του τὴν ἀναφορὰ μὲ τὴν ἐπίκληση νὰ ἀγωνιστοῦν ὅλες οἱ πολιτικὲς δυνάμεις στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ ἐξαλειφθεῖ τὸ αἶσχος αὐτὸ τῆς Ἀλβανίας. Λίγους μῆνες μετὰ καὶ ἡ Ἀλβανία θὰ εἰσέλθει στὴν νέα φάση ζωῆς, μὲ τὴν παταγώδη πτώση τοῦ Κομμουνισμοῦ καὶ τὴν δημιουργία τεράστιων προσφυγικῶν ροῶν πρὸς τὰ γειτονικὰ Κράτη, καὶ φυσικὰ τὴν Ἑλλάδα. Θὰ ἀποκαλυφθεῖ τὸ μέγεθος τῆς τραγωδίας καὶ θὰ ἐπιβεβαιωθοῦν, δυστυχῶς, ὅτι ὅσα ὡς τότε κατήγγειλαν ὁ Σεβαστιανὸς καὶ οἱ λοιποὶ ἀγωνιστὲς ἤσαν σκληρὴ ἀλήθεια.

Ἐκεῖνο ποὺ ἔμεινε ἐκκρεμὲς στὴν Εὐρώπη, μετὰ τὴν ἐνοποίηση τῶν 2 Γερμανιῶν καὶ τὴν ἐπίλυση τοῦ «Γερμανικοῦ», ἦταν νὰ φέρει κάποια Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση τὸ «Βορειοηπειρωτικὸ» ἐνώπιον τῶν 4 Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῶν Νικητῶν τοῦ Πολέμου. Κάτι ποὺ καμία Κυβέρνηση ἀπὸ τὸ 1989 μέχρι σήμερα δὲν τὸ τόλμησε…..

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

Φιλόλογος-Συγγραφέας