ΝΑΙ, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ!

Στὶς δύσκολες μέρες ἀπὸ πλευρᾶς οἰκονομικῆς εὐμάρειας ποὺ διανύουμε ὡς Ἔθνος, ἐλέω τῆς καταστροφικῆς διαχείρισης τῆς κρατικῆς μηχανῆς ἀπὸ ἀπατεῶνες τῆς Πολιτικῆς, τὰ ἐθνικά μας θέματα ἔχουν περάσει δυστυχῶς σὲ δεύτερη μοίρα.

Αὐτὸ βέβαια δὲν ἔγινε μέσα σὲ μία μέρα ἢ σὲ λίγα χρόνια. Παρόλο ποὺ ὁ ὑγιὴς Ἕλληνας πάντα εἶχε κατὰ νοῦ τὰ σκλαβωμένα ἀδέρφια του στὶς ὑπόδουλες καὶ ὄχι χαμένες πατρίδες, ἀπὸ τὴ μεταπολίτευση τοῦ 1974, δέχθηκε μία ἐπίθεση ἀπὸ ὅλο τὸ ἀνθελληνικὸ μέτωπο μὲ προεξάρχουσα τὴ μαρξιστικὴ ἀριστερά, γιὰ νὰ ξεχάσει τὴν Ἱστορία του καὶ τὸ καθῆκον του ἀπέναντί τους. Μεθοδικὰ ἀλλὰ σταθερὰ πριονίστηκε ἡ ἐθνική του μνήμη ἀλλὰ καὶ τὸ φρόνημά του. Ἐλέω μίας κακῶς ἐννοούμενης «δημοκρατίας» υἱοθετήθηκε ἀπὸ τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, τὸ ἀπαράδεκτο σύνθημα: «Δὲν διεκδικοῦμε τίποτα» μὲ ἀποτέλεσμα νὰ νιώθουν ἐγκαταλειμμένοι οἱ ὑπόδουλοι Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου, τῆς Κύπρου, τῆς Ἴμβρου, τῆς Τενέδου καὶ ἀλλοῦ καὶ ἡ μητέρα Ἑλλάδα νὰ μοιάζει μὲ κακιὰ μητριά. Καὶ βέβαια ἐνῶ οἱ πολιτικοὶ ταγοί μας σπεύδουν μὲ προθυμία νὰ ὑπακούσουν τυφλὰ τὶς ἐντολὲς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, «ξέχασαν» ὅμως νὰ ἀντιγράψουν ἔστω καὶ κάποια πατριωτικὰ δήγματα ἀπὸ τοὺς «Κουτόφραγκους» κατὰ τὰ ἄλλα Εὐρωπαίους.

Καὶ ἐξηγούμαστε. Ὁρισμένοι πολιτικάντηδες μὲ τὸ πρόσχημα τῶν διάφορων νερόβραστων θεωριῶν περὶ «καλῆς γειτονίας» καὶ τῆς «εἰρηνικῆς συνύπαρξης» κατάντησαν τὴν πατρίδα μας καρπαζοεισπράκτορα τῶν γειτόνων της ποὺ ἀνοιχτὰ τὴν ἀπειλοῦν. Ἀμέτρητες οἱ Τουρκικὲς προκλήσεις στὸ Αἰγαῖο μὲ ἀποκορύφωμα τὸ ἐπεισόδιο στὰ Ἴμια τοῦ 1996 ποὺ εἶχε ἀποτέλεσμα τρεῖς νεκροὺς ἀξιωματικούς, ἀμέτρητες οἱ ἀλυτρωτικὲς βλέψεις τῶν Σκοπῖων γιὰ τὴν μετονομασία τους σὲ «Μακεδονία» ἂν καὶ τὸ σωστὸ εἶναι ψευτο-Μακεδονία, παράλληλα καὶ οἱ Ἀλβανοὶ ἐγείρουν μὲ θρασύτητα θέμα «Τσαμουριᾶς» γράφοντας προκλητικὰ συνθήματα ἀκόμη καὶ στὴν Ἑλλάδα: «shqiperia ne Preveze» (σ.σ. Ἡ Ἀλβανία ὡς τὴν Πρέβεζα)!!!

Καταντήσαμε ἀπὸ Ἕλληνες, ἕνας βαλκάνιος λαουτζίκος ποὺ ἀνέχεται τὰ πάντα ἀπὸ τοὺς πάντες!

Ἀλλὰ ἀξίζει νὰ δοῦμε λίγο τί ἔκαναν οἱ Ἄγγλοι ὅταν στὶς 2 Ἀπριλίου τοῦ 1982 ἡ Ἀργεντινὴ προσπάθησε αἰφνίδια διὰ τῶν ὅπλων νὰ καταλάβει τὰ νησιὰ Φώκλαντ ποὺ ἀνήκουν στὸ Βρετανικὸ Στέμμα. Δὲ σκέφτηκαν τότε τὰ ναυτικὰ μίλια ἢ ὅτι εἶναι «μακριά» τὰ Φώκλαντ ἀπὸ τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο γιὰ νὰ πολεμήσουν ὑπερασπίζοντας στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου τὰ γεωπολιτικά τους συμφέροντα καθὼς καὶ τοὺς Ἄγγλους κατοίκους τῶν νήσων. Ὕστερα ἀπὸ 74 μέρες πολεμικῶν συγκρούσεων, οἱ βρετανικὲς δυνάμεις συνέτριψαν τὸν ἀργεντίνικο στρατὸ μὲ ἀποτέλεσμα τὸ θάνατο 255 Βρετανῶν καὶ 649 Ἀργεντινῶν στρατιωτῶν, ναυτῶν καὶ ἀεροπόρων, καὶ τριῶν κατοίκων τῶν Φώκλαντ, ἐνῶ ἄφησαν πίσω τους πάνω ἀπὸ 1800 τραυματίες.

Τὸ ἀνωτέρω παράδειγμα ἂς εἶναι ἀφορμὴ γιὰ ξύπνημα ἀπὸ τὸ λήθαργό του «ὠχαδερφισμοῦ» πού μᾶς ἔχουν ρίξει τὰ σαπρόφυτα τοῦ ἀνθελληνισμοῦ, ἀφοῦ πλέον καταντήσαμε νὰ μὴ διαβάζουμε τὴν πλούσια Ἱστορία μας μὲ τὰ τόσα παραδείγματα σὲ θυσίες ὑπὲρ τῆς πατρίδος. Γιὰ αὐτὸ λοιπὸν ἀξίζει νὰ μὴ ξεχάσουμε ποτὲ τὶς ἀλύτρωτες πατρίδες μας καθὼς καὶ τοὺς προγόνους μας ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ νὰ τὶς ἀπελευθερώσουν στὰ πεδία τῶν μαχῶν.

Καὶ ναί, ἐν ἔτῃ 2014 διεκδικοῦμε τὴν ἑλληνικότατη Βόρειο Ἤπειρο, τὴν διχοτομημένη Κύπρο μας τὴν Ἴμβρο, τὴν Τένεδο, τὴν Πόλη τῶν ὀνείρων μας στὴν ὁποία ἔπεσε μαχόμενος ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας, καὶ θέλουμε τὴ μεγάλη Ἑλλάδα! Γένοιτο σὺν Θεῶ.

ΑΡΤΕΜΙΟΣ