Να επαναφέρουμε την λαμπρή μας ιστορία και ας διδαχτούμε από τους γείτονές μας

Στις 26 Ιουλίου 1992, στην Αλβανία διεξήχθησαν οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Η οργάνωση της Ομόνοιας, διαμέσου του κόμματος ΕΑΔ κατέβασε τους δικούς της υποψηφίους σε όλες τις βαθμίδες, Με το πνεύμα της ενότητας και της πίστεως πως μπορούν ν’ αναδείξουν τους δικούς τους υποψηφίους, έκαμαν τις εκλογές δημοψήφισμα. Στις καθαρά ελληνικές περιοχές ψήφισαν  για τους υποψηφίους της Ομόνοιας άνω από 95% των ψηφοφόρων. Στους Αγ. Σαράντα για το νομαρχιακό συμβούλιο 54,8%  (13 από τους 23 συμβούλους). Στο Δέλβινο 64% ή 15 από τους 23 συμβούλους.  76% στη Χιμάρα, 30% στην Κορυτσά.

Αναδείξαμε τρεις νομάρχες, δύο δημάρχους, αρκετούς δημοτικούς και νομαρχιακούς συμβούλους. Ήταν μια μεγάλη νίκη.

«Οι τελευταίες εκλογές αποτελούν έναν άνευ προηγουμένου θρίαμβο του Ελληνισμού της Β. Ηπείρου, ανώτερου και από εκείνον ακόμα των βουλευτικών εκλογών, διότι σε εκείνες εξελέγησαν δύο βουλευτές της Εθνικής Ελληνικής μειονότητας για την Βουλή των Τιράνων. Τώρα όμως αναδείχτηκαν οι τοπικές διοικήσεις - οι τοπικές κυβερνήσεις των πόλεων και των χωριών της Β. Ηπείρου. Είναι μέγα γεγονός ότι στις τρεις πόλεις Αγίων Σαράντα, Δελβίνου και Αργυροκάστρου εξελέγησαν και με μεγάλα ποσοστά Έλληνες νομάρχες.  Είναι μέγα γεγονός ότι  δήμαρχος Αγίων Σαράντα, Χιμάρας και πρόεδροι Κοινοτήτων των ελληνικών μερών εκλεγείσαν Έλληνες με συντριπτική πλειοψηφία. Αυτά είναι πρωτοφανή στα χρονικά των τελευταίων ετών…

Ναι, δεν έκαναν μόνο στο Κοσσυφοπέδιο και στα Σκόπια δημοψήφισμα οι Αλβανοί. Έκαναν και οι Βορειοηπειρώτες τα δικά τους, δυο μάλιστα, το δεύτερο ανώτερο του πρώτου. Και σύστασή μου είναι να μείνετε ενωμένοι, όλοι σφιχτά με την ΟΜΟΝΟΙΑ». Απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου ο μακαριστός, Πνευματικός μας Ηγέτης,  Σεβαστιανός για την μεγάλη αυτή νίκη.

«Μετά τις εκλογές της 22^ης Μαρτίου 1992, στις οποίες με τη δική σας συμπαράσταση καταφέραμε να πετύχουμε την αντιπροσώπευσή μας, κάτω από ιδιαίτερες δύσκολες συνθήκες στο αλβανικό Κοινοβούλιο, έχουμε ακόμα μπροστά μας μια ακόμα μεγάλη , την μεγαλύτερη ίσως, μάχη. Αυτή των τοπικών εκλογών της 26^ης Ιουλίου 1992 στις οποίες κρίνονται ουσιαστικά οι τύχες αυτού του τόπου και κόσμου.

Στις εκλογές αυτές και στις δημοκρατικές συνθήκες που τείνουν να δημιουργηθούν, μας δίνετε η μοναδική ευκαιρία να κυβερνήσουμε τον τόπο μας, να εξασφαλίσουμε τα δικαιώματα μας, να δώσουμε ζωή και ευημερία στους προγονικούς χώρους. Χρέος όλων των απανταχού Βορειοηπειρωτών  είναι να δώσουν όπως και στο παρελθόν  έχουν πράξει στις κρίσιμες ώρες, έτσι και τώρα με αίσθηση ευθύνης το αγωνιστικό παρών και να εκτελέσουν το ιερό καθήκον τους προς τον τόπο μας. Στη μάχη αυτή δεν πρέπει να λείψει κανείς…», ήταν  το μήνυμα του Γενικού Προεδρείου της Ομόνοιας  προς τους  απανταχού Βορειοηπειρώτες.

Με τέτοια αγωνιστικά μηνύματα, με μια σωστή και αποτελεσματική λειτουργία του μοναδικού μας φορέα, της Ομόνοιας, της ενότητας που επικρατούσε, του ζήλου ν’ αναδείξουμε  τα δικά μας παιδιά να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο, της πίστεως πως όλα είναι ορατά όταν υπάρχει αυτοπεποίθηση, όταν σε καλύπτει το πνεύμα της αγωνιστικότητας και της αγάπης γι’ αυτόν τον τόπο και κόσμο, κατορθώνεις να φθάσεις πολλά.

Έχομε μπροστά μας άλλες εκλογές. Και Κοινοβουλευτικές και  για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ας διδαχτούμε από τα αποτελέσματα αυτά. Από την κινητοποίηση, την ενότητα και την πίστη αυτών των χρόνων.

Ας παραδειγματιστούμε από τους γείτονές μας Αλβανούς στα Σκόπια, που βάζουν ψηλά τον πήχη, απ’ αυτούς στο Πρέσοβο της Σερβίας, που αψήφησαν την κομματική τους ταυτότητα και ανέδειξαν την εθνική τους υπόσταση.

Καιρός για αφύπνιση. Για ένωση. Για νέες διεκδικήσεις.

Β. Παπαχρήστος