Σὲ ἀπόλυτη σιωπὴ ἡ ἐπέτειος τῶν 80 ἐτῶν ἀπὸ τὸ Ἔπος τοῦ 1940 Ποιοὶ φοβοῦνται τὴν προβολὴ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἔπους;

Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2020 συμπληρώθηκαν 80 ἔτη ἀπὸ τὸ τελευταῖο μεγάλο Ἔπος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Αὐτὸ τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ Πολέμου 1940-1941 στὰ βουνὰ τῆς Πίνδου, στὴν Ἤπειρο καὶ τὴν Μακεδονία. Γιὰ μία ἀκόμη φορά εἴδαμε τὴν ὑποτονικὴ ἕως ἐχθρικὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς ἐπετείου ἀπὸ τὴν «ἐπίσημη Ἑλλάδα».

Τόσο ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ ἐγκλεισμοῦ λόγω τῆς ἐνσκηψάσης νόσου ὅσο καὶ τὸ γενικὸ κλίμα ἐθνικῆς ἀπαξίωσης, ἔφεραν τὴν Ἑλλάδα, ποὺ πληγώθηκε καὶ μάτωσε τρομερὰ ἐκεῖνα τὰ χρόνια (ἀλλὰ καὶ στὴν Κατοχὴ καὶ τὴν μετακατοχικὴ περίοδο), νὰ περνᾶ μία σημαντικὴ ἐπέτειο σὲ ἀπόλυτη σιγή. Γιατί;

Γιατί ἀφήσαμε ἀκόμη μία χρονιὰ στὴν λησμονιὰ τὰ ὀστᾶ τῶν χιλιάδων πεσόντων στὰ πεδία τῶν μαχῶν, στὰ ὅρη καὶ τὶς χαράδρες τῆς Βορείου Ἠπείρου; Οἱ γενιὲς τῶν πολεμιστῶν ἔχουν φύγει σιγὰ-σιγά, μὲ τοὺς τελευταίους νὰ ξεπερνοῦν πλέον τὰ 100 ἔτη, καὶ δὲν εἶδαν μία ἐκδήλωση ἀντάξια τῶν θυσιῶν τους, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ στριμωγμένη ἀπὸ τὸν διεθνῆ παράγοντα (οἰκονομικῶς καὶ πολιτικῶς) χώρα μας ἀναζητᾶ ἀναφορὲς σὲ Ἀγῶνες καὶ Θυσίες ποὺ προσέφερε γιὰ τοὺς Λαοὺς καὶ τὴν Ἐλευθερία τοῦ Κόσμου.

Καὶ τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἰσχυρὰ «ἐπιχειρήματα» τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μία συνεχὴς ὑπενθύμιση τοῦ χρέους ποὺ ἔχουν ὅσοι νίκησαν στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δὲν συζητᾶμε γιὰ τὴν συνεχιζόμενη (καὶ κομπλεξικὴ) ἀποσιώπησή τῆς τότε Ἡγεσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ (Βασιλεὺς Γεώργιος Β’, Πρωθυπουργὸς Ἰωάννης Μεταξάς, Ἀρχιστράτηγος Ἀλέξανδρος Παπάγος καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος) ἀπὸ Πολιτικὸ Κόσμο καὶ ΜΜΕ. Ἡ ὁποιαδήποτε σύγκριση μὲ τὸ τώρα λειτουργεῖ συντριπτικὰ εἰς βάρος τῆς καταστάσεως ποὺ βιώνουμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες.

Δὲν μποροῦμε νὰ συγκρίνουμε ἡγεσίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ ποὺ ἔλεγαν ἕνα ΔΥΝΑΤΟ ΟΧΙ στὴν Σκλαβιὰ καὶ τὴν Ἀτίμωση (ὅπως τὰ περιέγραφε γλαφυρὰ ὁ αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ πρωινοῦ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, Ἰταλὸς Πρέσβης Ἐμμανουέλε Γκράτσι), μὲ τὶς πρόσφατες ἡγεσίες. Τὶς ἡγεσίες δηλαδὴ ποὺ Δευτέρα –Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ δηλώνουν πατριῶτες καὶ ἀποφασισμένοι γιὰ ὅλα, ἀλλὰ Τρίτη-Πέμπτη καὶ Σάββατο περιμένουν ἐντολὲς καὶ τηλεφωνήματα ἀπὸ Ξένες Πρεσβεῖες γιὰ τὸ πῶς θὰ χειριστοῦν τὸ Αἰγαῖο, τὴν Μακεδονία, τὴν Θράκη μας καὶ πῶς θὰ χειραγωγήσουν τὸν ζαλισμένο καὶ ἀφοπλισμένο Λάο μας….

Γιὰ νὰ μὴν ποῦμε ὅτι ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ στὸ Ἔπος τοῦ 1940 φέρνει στὸ προσκήνιο τὸ ἀνοικτὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου, τὴν συνεχῆ ὀλιγωρία τῶν Ἑλληνικῶν Κυβερνήσεων καὶ τὶς πρόσφατες θυσίες τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα καὶ τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα καὶ αὐτὸ τὸ θέμα προκαλεῖ τύψεις (σὲ ὅσους ἔχει ἀπομείνει ἴχνος συνειδήσεως, κάτω ἀπὸ τὴν σκληρὴ πέτσα τοῦ βολέματος).

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

Καθηγητὴς φιλόλογος