ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΥΠΟΘΗΚΗ

Ὁ Αὔγουστος τοῦ 1994 ὑπῆρξε μήνας καθοριστικὸς γιὰ τὴν πορεία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ. Ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ εἶχε ἤδη προσβληθῆ ἀπὸ βαρύτατη ἀσθένεια. Εἶχε, ὅμως, τὴν ἐλπίδα, ὅτι μέχρι τὴν Ἑορτὴ τοῦ Ἀγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (24 Αὐγούστου), ἡ ὑγεία του θὰ βελτιωνόταν. Ἡ ἐλπίδα πεθαίνει τελευταία, σύμφωνα μὲ τὸν σοφὸ Λαό μας. Ἀλλά, ἀτυχῶς, τὰ πράγματα ἐπῆραν χειρότερη τροπή, ποὺ ἔδειχνε ὅτι τὸ τέλος ἦταν “ἐπὶ θύραις”.

Βέβαια, ὁ μεγάλος ἐκεῖνος Ἱεράρχης εἶχε καταλάβει τὴν πορεία τῆς θανατηφόρου ἀσθενείας του. Δὲν εἶχε ψευδαισθήσεις. Ὅμως, δὲν τὴν φανέρωνε στοὺς γύρω του, οὔτε ἔδειχνε ἄν εἶχε πόνους, ποὺ σίγουρα θὰ εἶχε, γιὰ νὰ μὴ προκαλῇ θλίψη στοὺς ἀγαπητούς του. Ἔτσι, μιὰ ἤ δυὸ μέρες, μετὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, ἐκάλεσε ἕνα ἀπόγευμα στὸ Γραφεῖο του ἕνα συνεργάτη του, στὸν ὁποῖο ἔδωσε μερικὰ χειρόγραφά του γιὰ νὰ τὰ γράψῃ στὴν γραφομηχανή. Τὰ πῆρε ἐκεῖνος, καὶ μὲ τὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ του κατάλαβε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τὴν Διαθήκη τοῦ Ἱεράρχη. Τὸν κατέλαβε βαθύτατη συγκίνηση, μόλις δὲ καὶ μετὰ βίας προσπαθοῦσε νὰ συγκρατήσῃ τὰ δάκρυά του. Ὁ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ τὸ ἀντελήφθη. Ἀλλὰ μὲ τὸ πιὸ φυσικὸ ὕφος τοῦ κόσμου, εἶπε: Ἄφησε, θὰ τὸ γράψω ἐγώ. Ἔτσι ἔγινε ἡ περιλάλητη Διαθήκη τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχη, ἡ ὁποία ἦλθε στὴν δημοσιότητα τὴν ἡμέρα ποὺ ἔκλεισε τὰ μάτια του στὸ Πανεπιστημιακὸ Νοσοκομεῖο Ἰωαννίνων (12 Δεκεμβρίου 1994). Ἡ Διαθήκη, ἰδιόγραφη, ἔχει ἡμερομηνία συντάξεως: 27 Αὐγούστου 1994.

Σ’ αὐτὸ τὸ ἁπλό, ἀλλὰ σπουδαῖο κείμενο, ὁ ἀοίδιμος ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἀναφέρει τὶς ἀνιδιοτελεῖς προσπάθειές του γιὰ τὸν σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Δὲν γνωρίζουμε ἄν πρόκειται γιὰ προαίσθηση ἤ ἄν κάτι “ἔβλεπε” στὸ ἀπώτερο μέλλον. Πάντως, σημειώνει χαρακτηριστικά: “Παρακαλῶ τοὺς ἀδελφοὺς Βορειοηπειρῶτες νὰ μείνουν στὸ τόπο τους καὶ νὰ συνεχίσουν ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι τὸν Ἀγῶνα τους διὰ τὴν ἀνάκτησιν τῶν δικαιωμάτων τους. “Ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει”. Ἐγὼ δὲ ταπεινῶς θὰ προσεύχωμαι ὑπὲρ τῶν Λυτρωμοῦ των”.

Οἱ Βορειοηπειρῶτες ἀδελφοί, στὴν διάρκεια τῶν ἐτῶν ποὺ ἀκολούθησαν τὸ γκρέμισμα τῆς κομμουνιστικῆς τυραννίας καὶ τῶν ἠλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων, δὲν πρόσεξαν, ἴσως, ὅσο ἔπρεπε τὴν προτροπὴ τοῦ πολύκλαυστου Ἱεράρχη νὰ συνεχίσουν τὸν Ἀγῶνα τους ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι. Γκρίνιες καὶ διχόνοιες ὑπῆρξαν καὶ ἡγετικὲς ἐπιδιώξεις, ποὺ τελικῶς ἀπέβησαν εἰς βάρους τους, ἀποδεικνύοντας, πάντως, τὴν ἀναμφισβήτητη Ἑλληνικὴ καταγωγή τους. Διότι, ἀτυχῶς, ἡ διχόνοια εἶναι βασικὸ γνώρισμα (καὶ ἐλάττωμα σοβαρό) τοῦ Ἑλληνισμοῦ διὰ μέσου τῶν αἰώνων.

Ἐπειδή, ὅμως, ἔρχονται δύσκολοι καιροὶ γιὰ τοὺς Βορειοηπειρῶτες, καὶ οἱ ἀλβανοὶ μεθοδεύουν τὴν ἅλωση τῆς Γῆς τοῦ Πύρρου μὲ τὶς εὐλογίες τῆς Τουρκίας, γι’ αὐτὸ ἄς προσέξουν οἱ ἀδελφοί μας τὴν ὑποθήκη τοῦ ἀοιδίμου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ἡ ὁποία εἶναι ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ἐπίκαιρη: “Ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει” ! Ἄς μὴ παρασύρωνται τυχὸν ἀπὸ τὰ Ἑλλαδικὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα στοὺς Βορειοηπειρῶτες βλέπουν “κουκιὰ γιὰ ψήφους”. Ὁ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. καὶ ἡ Σ.Φ.Ε.Β.Α. σεμνύνονται γιὰ τὸ ὅτι, μέχρι τώρα, μόνο στὴν ὁμοφροσύνη τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀπέβλεψαν καὶ γι’ αὐτὴν ἀγωνίστηκαν καὶ συνεχίζουν νὰ παλεύουν. Ἄς ἀκούσουν, λοιπόν, οἱ ἀδελφοί μας τὴν σπουδαία καὶ ἐπίκαιρη ὑποθήκη τοῦ ἀοιδίμου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Καί, πρὸ παντός, ἄς ἀγωνίζωνται νὰ τὴν ἐφαρμόζουν : “Ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει”.

“ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ”