ΟΙ ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

Ἀποτελεῖ κοινὸ τόπο ἡ διαπίστωση  ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἦταν διαχρονικὰ καὶ παραμένει ἀκόμη καὶ σήμερα ἕνα ἀδικημένο παιδὶ τῆς μητέρας Ἑλλάδας.  Οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ θυσίες τοῦ αὐτονομικοῦ ἀγώνα 1914 δὲν μπόρεσαν νὰ καταφέρουν τὸ ποθούμενο καθὼς ξέσπασε ὁ A’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1914-1918. Παρόλα αὐτὰ μετὰ ἀπὸ 30 χρόνια ἡ Ἑλλάδα πρόσφερε τὰ μέγιστα στὸ Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο  γιὰ τὴ νίκη τῶν συμμαχικῶν δυνάμεων, ἀλλὰ οἱ δεσμεύσεις τῶν συμμάχων γιὰ τὴν ἐνσωμάτωση τῆς Βoρ. Ἠπείρου στὸν ἑλληνικὸ κορμὸ δὲν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Μάλιστα ἡ Ἀλβανία πέρασε στὴ σφαίρα ἐπιρροῆς τῆς τότε ἰσχυρῆς Ε.Σ.Σ.Δ. καὶ τότε ἄρχισε τὸ νέο μαρτύριο τῶν Ἑλλήνων στὴν κομμουνιστικὴ πλέον Ἀλβανία.

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι στὴ Διάσκεψη Εἰρήνης 21 Ἐθνῶν στὸ Παρίσι (30-8-1946) ἡ Ἑλλάδα ζήτησε ἐπισήμως τὴν προσάρτηση τῆς Β. Ἠπείρου. Ὡστόσο λόγω τῆς κομμουνιστικῆς ἀνταρσίας τῶν ἐτῶν 1946-49 τὸ ἑλληνικὸ αἴτημα παραπέμφθηκε ἀπὸ τὸν σοβιετικὸ ὑπουργὸ Μολότωφ στὸ Συμβούλιο Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῶν τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων (Ἀγγλίας, Γαλλίας, ΗΠΑ καὶ Σοβιετικῆς Ἕνωσης) τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1946 στὴ Νέα Ὑόρκη. Ἀκολούθως, ἀναβλήθηκε ἐκ νέου ἡ λήψη ἀπόφασης ἕως ὅτου λυθεῖ τὸ Αὐστριακὸ καὶ Γερμανικὸ ζήτημα.

Παρὰ τὶς ἀδικίες ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις τῆς ἐποχῆς, ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε τὶς δηλώσεις κάποιων σπουδαίων Ἑλλήνων γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τὶς ὑποθῆκες τους νὰ τὶς κρατᾶμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες κατὰ νοῦ.

Ὁ Βασιλιάς  τῶν Ἑλλήνων Κωνσταντῖνος Α’, στὶς 19 Νοεμβρίου 1913 εἶχε δηλώσει στὸν Πρέσβη τῆς Αὐστροουγγαρίας: «Οἱ Ἠπειρῶται θὰ ἀγωνισθοῦν μέχρις ἐσχάτων διὰ τὴν ματαίωσιν τῆς ἀδίκου ἀποφάσεως τοῦ Πρωτοκόλου τῆς Φλωρεντίας, προσθέσας μάλιστα, ὅτι , ἐὰν τὰ πράγματα ἐξετραχύνοντο, θὰ παρητεῖτο τοῦ θρόνου καὶ θὰ ἐτίθετο ἐπικεφαλῆς τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος.»

Ὁ Γεώργιος Στρέιτ-Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς κυβερνήσεως τοῦ Ἔλ. Βενιζέλου, στὶς 8  Φεβρουαρίου 1914, ἔδωσε τὴν ἀπάντηση τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως πρὸς τὴ διακοίνωση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ποὺ ἔθεσαν στὴν Ἑλλάδα τὸ δίλλημα ἢ τὴν Βόρ. Ἤπειρο ἢ τὶς νήσους Χίο, Μυτιλήνη, Σάμο: «Παρ’ ὅλην τὴν ὀδύνην, τὴν ὁποίαν δοκιμάζει ἡ βασιλικὴ κυβέρνησις, ἐκ τῆς ὑποχρεώσεως νὰ ἀποχωρισθεῖ χωρῶν κατὰ συνείδησιν  καὶ  κατὰ πολιτισμὸν ἀπὸ χιλιετηρίδων Ἑλληνικῶν, αἳ ὁποῖαι μετὰ τόσους αἰώνας ἐχαιρέτησαν  μὲ αἰσθήματα ἀσυγκρατήτου πατριωτισμοῦ τὴν ἐθνικὴν των ἀποκατάστασιν, ἡ Ἑλλὰς συμμορφούμενη πρὸς τὰς ἐπιταγάς τῶν Δυνάμεων, θὰ δώσει διαταγάς εἰς τὰ στρατεύματά της νὰ ἐκκενώσουν ἐντός τῆς ταχθείσης προθεσμίας τὰ ἐπιδικασθέντα εἰς τὴν Ἀλβανίαν ἐδάφη». Δυστυχῶς ὅμως, οἱ βορειοηπειρῶτες δὲν ἔτυχαν τῆς παραμικρῆς βοήθειας ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τοῦ Ελ. Βενιζέλου.

Μετὰ τὸ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 καὶ τὴν ἄμυνα στὴν ἰταλικὴ ἐπίθεση, ἄρχισε ἡ ἑλληνικὴ ἀντεπίθεση τῆς 14ης Νοεμβρίου 1940 ὅπου ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς κατανικᾶ τοὺς Ἰταλοὺς στὸ πεδίο τῆς μάχης καὶ ἀπελευθερώνει τὴ μία μετὰ τὴν ἄλλη τὶς πόλεις τῆς Βορ. Ἠπείρου. Στὶς 8 Δεκεμβρίου ἀπελευθερώνεται τὸ Ἀργυροκάστρο μὲ τὴ Δερβιτσάνη. Ὁ πρωθυπουργὸς Ἰω. Μεταξὰς σημείωνε στὸ ἡμερολόγιό του: «Κατελάβομεν τὸ Ἀργυροκάστρον. Ἐνθουσιασμός!» Μάλιστα ὁ Μεταξὰς ἀπεύθυνε τὸ ἀκόλουθο προσωπικὸ συγχαρητήριο μήνυμα πρὸς τὸν Ἀρχιστράτηγο Αλ. Παπάγο γιὰ αὐτὴ τὴ σημαντικὴ ἐπιτυχία τοῦ Ε.Σ..

Ἀρχιστράτηγον Παπάγον, 08-12-1940,

«Ἐπὶ καταλήψει Ἀργυροκάστρου ἐκφράζω πρὸς ὑμᾶς καθὼς καὶ τὸν ὑφ’ ὑμᾶς Στρατὸν καὶ ἰδίως τοὺς καταλαβόντας τὸ Ἀργυροκάστρον τὰ θερμοτέρα συγχαρητήρια. Ἡ Ἑλλὰς πανηγυρίζει.

Ἰωάννης Μεταξὰ- Πρόεδρος Κυβερνήσεως»

Ὁ Ἀλέξανδρος Παπάγος, Ἀρχιστράτηγος, Στρατάρχης καὶ πρωθυπουργός:

«Ἡ Βόρειος Ἤπειρος εἶναι ἑλληνική. Ἱστορικῶς, Γεωγραφικῶς, Διανοητικῶς, ψυχικῶς, οἰκονομικῶς, στρατηγικῶς, νομικῶς. Εἶναι, τέλος, καὶ προπάντων ἑλληνικὴ αἰσθηματικῶς ἡ Βόρειος Ἤπειρος, διότι τρίς, κατὰ τὴν διάρκειαν μιᾶς τριακονταετίας, 1912, 1914 καὶ τὸ 1940, ἐποτίσθη τὸ χῶμα της ἀπὸ ἄφθονον καὶ πολύτιμον ἑλληνικὸν αἷμα, καὶ ἐσπάρησαν καὶ αἳ κορυφογραμμαί της ἀπὸ κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά. Ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἦτο, εἶναι καὶ θὰ μείνη εἰς τοὺς αἰώνας Ἑλληνική».

Ὁ Πρωθυπουργὸς Ἐμμανουὴλ Τσουδερός, στὶς 15-11-1941 δήλωσε: «Ὁραματίζομαι τὴν  Ἑλλάδα, μετὰ τὸν πόλεμο, μεγαλυτέραν καὶ ὑπερήφανον, περιλαμβάνουσα  καὶ τὴν Βόρειον  Ἤπειρον, τὴν Μακεδονίαν, τὴν Θράκην, τὴν Δωδεκάνησο καὶ τὴν Κύπρον».

Ὁ Στρατηγὸς καὶ Βουλευτὴς τοῦ Ἐθνικοῦ Κόμματος, Ναπολέων Ζέρβας, περιέγραφε τοὺς σκοποὺς του , μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση στὴν ἐφημερίδα:

’’Βορειοηπειρωτικὰ  Νιάτα’’ : «Ὁ χωρισμὸς τῆς Ἠπείρου σὲ Νότιο καὶ Βόρειο ὑπῆρξε καὶ μοιάζει μὲ τραγικὸ λογοπαίγνιο. Ἡ Ἤπειρος εἶναι μία καὶ ἀδιαίρετη, ἑλληνικὴ ὅσο ἡ Ἀθήνα, ὅσο ἡ ὑπόλοιπος Ἑλλάς… Ἔστειλα ἀνθρώπους μέσα στὴ Β.Η.  καὶ ὀργάνωσαν τὸ κίνημα τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως καὶ Ἐλευθερίας. Τὸ ἑλληνικὸν Ε.Α.Μ. ὅμως, ἀδελφωμένον μὲ τὴν Ἀλβανικὴ τσέτα ἔβαλε ἀλύπητο μαχαίρι στοὺς ἀνθρώπους ποὺ γύρευαν νὰ ἐλευθερώσουν τὴ Β.Η.. Μοῦ σκότωσαν τὸν Σαχίνη…Δὲν θὰ ὑποστείλουμε λοιπὸν οὔτε μία στιγμὴ τὴν Σημαία τοῦ ἀγῶνος. Σύνθημα- Δικαιοσύνη καὶ Ἐλευθερία στὴ Βόρειο Ἤπειρο».

Ὁ Πρωθυπουργὸς Γεώργιος Παπανδρέου,  στὸν Λόγο τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπὸ τὴν κατοχὴ τὴν 18-10-1944 μεταξὺ ἄλλων ὑπογράμμισε καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἡ Βόρειος ἤπειρος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον τμῆμα τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ἔχει προσφάτως καθαγιαστεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς τάφους τῶν ἡρώων μας.»

Τὴν 12-06-1960, ὁ Γ. Παπανδρέου  σὲ ὁμιλία του στὴν ἑλληνικὴ  βουλὴ δήλωσε: « Ἐκεῖνο πάντως τὸ ὁποῖον ὀφείλουν αἳ Ἑλληνικαὶ  Κυβερνήσεις νὰ γνωρίζουν , εἶναι ὅτι τὸ Βορειοηπειρωτικὸν θέμα ὑφίσταται. Καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύευεται εἰς τὸν αἰώνα, εἶναι ἡ ἀπάρνησις τοῦ ἱεροῦ αἰτήματος. Ἡ διεκδίκησίς μας διὰ τὴν Βόρειον Ἤπειρον εἶναι ἱερὰ καὶ ἀπαράγραπτος».

Ὁ Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Σεβαστιανός: Τὴν 29-06-1967 στὸν ἐνθρονιστήριο λόγο του, μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἀκόλουθα:

«Κατὰ τὴν στιγμὴν αὐτὴν καθ’ ἢν τὸ πρῶτον ἀνέρχομαι τὸν θρόνο τοῦτον, ἡ σκέψις μου στρέφεται ἀφ’ ἑνὸς πρὸς τοὺς προκατόχους μου, οἵτινες ἐποίμαναν τὴν Ἱερὰν ταύτην Μητρόπολιν…  Ἀφ’ ἑτέρου δὲ στρέφεται ὁ νοῦς μου πρὸς τοὺς ἀλύτρωτους ἀδελφούς μας τῆς Βορείου Ἠπείρου, τοὺς στενάζοντας ὑπὸ τὸν ζυγὸν τῆς πικρᾶς δουλείας, διὰ νὰ τοὺς διαβεβαιώσωμεν ὅτι ὄχι μόνον αἳ προσευχαί μας θὰ τοὺς συνοδεύουν καθημερινῶς, ἀλλὰ καὶ πᾶν τὸ δυνατὸν θὰ πράξωμεν, ὅπως λυτρωθοῦν τῶν δεσμῶν τῆς δουλείας καὶ συντόμως ἐπανέλθουν εἰς τοὺς κόλπους τῆς Μητρὸς Ἑλλάδος.»

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων σημαντικῶν ὑποθηκῶν ὅλων τῶν μνημονευθέντων σπουδαίων Ἑλλήνων ἐξάγεται ἀβίαστα τὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν πρέπει νὰ ξεχασθεῖ ὁ ἑλληνισμὸς τῆς Βορείου Ἠπείρου, οὔτε νὰ προστεθεῖ στὶς λεγόμενες «χαμένες πατρίδες». Ἡ λύση τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ ζητήματος εἶναι θέμα ἐθνικῆς τιμῆς. Ὁ μητροπολιτικὸς ἑλληνισμὸς καὶ ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ συνεχίσει τὴν βοήθεια σὲ ὅλους τους τομεῖς στὸν ἑλληνισμὸ τῆς Βορ. Ἠπείρου. Καὶ γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ πρέπει στὸ νοῦ ὅλων νὰ εἶναι τὰ λόγια του μακαριστοῦ Μητροπολίτη Σεβαστιανοῦ: «Χριστὸς Ἀνέστη! Καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος Ἀνέστη!» Ἀμήν.

Αρτέμιος