Ὁμιλία κ. Γεωργίου Πάνου στὸ Διετὲς Μνημόσυνο τοῦ Βορειοηπειρώτου Ἐθνομάρτυρος Κων/νου Κατσίφα ( Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Ἰωάννου Νέα Σελεύκεια Θεσπρωτίας, 25.10.2020)

Σεβαστοὶ πατέρες, ἀδέλφια Ἕλληνες,

          Σήμερα καὶ χθές, σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλη τὴ γῆ, ὅπου βρίσκονται Ἕλληνες, τελοῦνται μνημόσυνα στὴ μνήμη εκείνου. Τοῦτο, ὅμως, τὸ μνημόσυνο, ποὺ γίνεται ἐδῶ, σήμερα, στὸν Ἅγιο αὐτὸ Ναό, ποὺ ἔχτισε ἕνας ἄλλος κατατρεγμένος ἑλληνισμός, αὐτὸς τῆς Μ. Ἀσίας καὶ τοῦ Πόντου, ἔχει, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ ἔκφραση, μεγαλύτερη βαρύτητα ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο μνημόσυνο. Γιατί σήμερα ἐδῶ, εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, αὐτοί, ἐκεῖνοι, ποὺ  μαζί του πορευθήκαμε 10 καὶ πλέον χρόνια, στοὺς ἀγῶνες γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα. Εἶναι ἐδῶ σήμερα οἱ ἀγαπημένοι τοῦ Κων/νου, οἱ φίλοι του, οἱ συνοδοιπόροι του, αὐτοὶ ποὺ σὰν πιστοὶ στρατιῶτες ἔτρεχαν ὅλοι μαζὶ σὲ κάθε κάλεσμα τῆς ἐθνικῆς τους συνείδησης νὰ ἀγωνισθοῦν γιὰ τὰ δίκαια τῆς Βορείου Ἠπείρου μας.

          Θυμᾶστε, ἀδέλφια Ἕλληνες συνοδοιπόροι, ὅταν ἁπλώσαμε τὴν μεγάλη  σημαία τοῦ Κων/νου ; Τότε ποὺ πηγαίναμε στὸ συλλαλητήριο γιὰ τὴν Μακεδονία μας, ποὺ τὸν ἀκολουθούσαμε  ὅλοι μαζὶ μὲ τὸ ὑπέροχο ἐκεῖνο : “Ἔχω μιὰ ἀδελφή, κουκλίτσα ἀληθινή, τὴν λένε Βόρειο Ἤπειρο, τὴν ἀγαπῶ πολύ”.  Θυμᾶστε ποὺ ἔκλαψε. Θυμᾶστε ἀδέλφια Ἕλληνες, Ἕλληνες συνοδοιπόροι, ὅταν πηγαίναμε πάλι γιὰ τὴν Μακεδονία μας στὴν Ἀθήνα, ρώτησε τὴν μετριότητά μου κάποιος ἀπὸ ἐσᾶς, ἄν μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεὸς ν’ ἀνοίξουμε τὴν σημαία αὐτὴ στὸ Ἀργυρόκαστρο καὶ ἄν ζεῖ κανένας ἀπὸ ἐμᾶς ; Καὶ τότε εἴπαμε ὅλοι μαζὶ, τὸ ὑπέροχο ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Εὑαγόρας Παλληκαρίδης, αὐτὸ τὸ παλληκάρι στἠν Κύπρο : “Μπορεῖ σὲ κάποια μάχη, γραμμένο ἡ μοίρα νἀ ‘χει, νὰ μὴν γυρίσουμε. Μά, πᾶμε μὲ καμάρι, καὶ λέμε ὅποιον πάρει, καὶ θὰ νικήσουμε!”. Τὰ θυμᾶστε ;

          Σήμερα, δὲν κάνουμε μνημόσυνο μόνον γιὰ τὸν Κων/νο. Κάνουμε γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἥρωες, ποὺ δώσανε τὰ νειᾶτα τους, τὴ ζωή τους γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, στοὺς νεώτερους χρόνους. Ὅλους αὐτοὺς ποὺ πέθαναν στὶς φυλακές τοῦ Σπάτς καὶ τοῦ Μπουρέλι, ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔμειναν στὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα τῶν συνόρων, ποὺ τόσο μεθοδικὰ εἶχε στήσει ὁ τύραννος τῶν Τιράνων, ὁ Ἐμβὲρ Χότζα.

          Ἀδέλφια ἕλληνες, ὅλοι ἐμεῖς οἱ λίγοι, οἱ πολλοί, ποὺ συμπλεύσαμε μὲ τὴν ὑπέροχη μορφὴ τοῦ Κων/νου, πρὶν τὸν γνωρίσουμε εἴχαμε παράπονο καὶ λέγαμε : δὲν θὰ γνωρίσει ἡ γενιά μας, ἡ ἡλικία μας ἕναν νέο Ρήγα Φεραῖο, ἕναν Παπαφλέσσα, ἕναν Παῦλο Μελᾶ ; Καὶ ὁ δικαιότατος Κριτής μᾶς τὸν χάρισε ἁπλόχερα.

          Εἴμασταν μαζί του, ἀδέλφια Ἕλληνες, κοντά του, μαζὶ στὶς πορεῖες, στὶς συζητήσεις, στὰ σχέδια γιὰ τὴν ἀγαπημένη καὶ πονεμένη Βόρειο Ἤπειρό του. Πολλοὶ λένε, πὼς ἔγινε γνωστὸς γιὰ τὴν μεγάλη σημαία ποὺ μὲ κόπους καὶ προσωπικὰ ἔξοδα ἔκανε. Ὄχι. Αὐτὸ εἶναι λάθος. Ἔγινε γνωστὸς γιὰ τὴν μεγάλη του ἀγάπη γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, γιὰ τὴν μάνα Ἑλλάδα. Γιατὶ ὁ Κων/νος δὲν ἔδωσε τὴν ζωή του, δὲν ἔδωσε τὰ νειᾶτα καὶ τὸ αἷμα του καὶ τὴν λεβεντιά του γιὰ τὴν Αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου. Εἶναι λάθος αὐτό. Ἔδωσε τὴν ζωή του καὶ τὰ νειᾶτα του γιὰ τὴν ΕΝΩΣΗ τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν μάνα Πατρίδα. Ἕνα σύνθημα εἴχαμε ὅλοι τότε, καὶ τὸ ἔχουμε ἀκόμα στὴν καρδιά μας : “Πὼς πέρα στὴν σκλαβιά, στὸν ξενικὸ ζυγό, στενάζουν κι ἄλλα σου παιδιά, καὶ καρτεροῦν ἐλευθεριά, Ἑλλάδα μας γλυκιά”.

          Ἐκεῖνον τὸν Ὀκτώβρη δὲν σκότωσαν οἱ Ἀλβανοὶ τὸν Κων/νο, σκότωσαν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιὰ ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα τοῦ Ὀκτώβρη, ἦταν ὁ Κων/νος ποὺ πῆρε στὴν πλάτη του, στὰ χέρια του τὸν πόνο, τὸν κατατρεγμό, τὰ βάσανα, τὶς προσβολές, τὴν καταπίεση, τὶς φυλακές, τὶς ἐξορίες, τὰ βασανιστήρια, τὴν ἀγαπημένη ἔκφραση τῶν Ἀλβανῶν “greko in muti” , καὶ καταλαβαίνετε τὶ θέλω νὰ πῶ. Καὶ εἶπε μέχρι ἐδῶ. Διότι ἐσεῖς, ἀδέλφια Βορειοηπειρῶτες, εἶστε ἀπόγονοι ἐκείνων τῶν ἡρώων προγόνων σας : τοῦ Σπυρομήλιου, τοῦ Θύμιου τοῦ Λώλη, τοῦ δάσκαλου τοῦ Σαχίνη καὶ τόσων ἄλλων ἡρώων. Βόρειο Ἠπειρο ἔβγαλες μεγάλους ἀρσιβαρίστες ποὺ δόξασαν τὴν μάνα Ἑλλάδα στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες σ’ ὅλον τὸν κόσμο. Ὅμως, ἐσὺ Κωνσταντῖνε, ἤσουν ὁ μεγαλύτερος ἀρσιβαρίστας ἀπ’ ὄλους, γιατὶ σήκωσες στὶς πλᾶτες σου ὅλον τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό.

          Ἐκεῖνο τὸ πρωϊνὸ στὸν λόφο τοῦ Ἁη-Θανάση, τότε ποὺ σὲ σκότωσαν, σὲ δολοφόνησαν, καὶ εἶπες στοὺς τυράννους τῶν Τιράνων ὅτι “ὅσο θὰ ὑπάρχει στὴν Βόρειο Ἤπειρο ἔστω καὶ ἕνας Ἕλληνας, αὐτὴ ἡ γῆ θὰ φωνάζει πὼς θέλει νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴν μάνα Ἑλλάδα”. Καὶ ἡ μάνα Ἑλλάδα εἶναι μόνο μία : Η  ΜΑΝΑ  ΕΛΛΑΔΑ !

          Βόρειο Ἤπειρο!  Γῆ ἀκριβή μας !  Ξέρω πὼς διψᾶς. Ξέρω πὼς διψᾶς γιὰ νὰ ἐλευθερωθεῖς γιὰ αἷμα. Γιὰ αἷμα τῶν παιδιῶν σου. Ὅμως ἐσὺ, ἡ ἱερὴ γῆ τοῦ βασιλιά μας τοῦ Πύρρου, ἄς εἶναι τὸ αἷμα τοῦ Κωνσταντίνου τὸ τελευταῖο αἷμα. Στὸ πρόσφεραν ἁπλόχερα τὰ παιδιά σου, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς οἰ Ἑλλαδῖτες. Τότε ποὺ ἔτρεξαν νέα παιδιά, νὰ σ’ ἐλευθερώσουν στὰ 1913 καὶ στὰ 1940. Καὶ πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ἔμειναν ἐκεῖ καὶ μᾶς περιμένουν.

          Ἕλληνες ἀδελφοί. Ἡ Βόρειος Ἤπειρος δὲν χρωστάει τίποτα στὴν μάνα Ἑλλάδα. Ἀπεναντίας τὴν εὐεργέτησε. Σήμερα ἡ Ἀθήνα, ἡ πρωτεύουσά μας, ἀλλὰ καὶ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδας, στολίζονται μὲ τὰ εὐεργετήματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας. Τὸ Ζάππειο, ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα, τὸ Ἀστεροσκοπεῖο, τὸ Πανεπιστήμιο, ἡ Ἀκαδημία, τὸ Ἀρσάκειο, καὶ τόσα ἄλλα Ἱδρύματα, εἶναι προσφορὰ τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας. Ἄς παύσουμε, ἄς βγάλουμε, ἐπιτέλους, τὸν σκασμό, ἐμεῖς οἱ Ἑλλαδῖτες καὶ νὰ μὴν ἀποκαλοῦμε τοὺς Βορειοηπειρῶτες ὡς Ἀλβανούς. Εἶναι Ἕλληνες καὶ Ἕλληνες περισσότερο ἀπὸ ἐμᾶς.

          Ἀλλά καὶ σεῖς ἀδέλφια Βορειοηπειρῶτες, ἕνα νὰ ξέρετε. Εἶστε σκλάβοι. Εἶστε σκλάβοι, ἀδέλφια. Καὶ σᾶς σκλάβοι ποὺ εἶστε, δὲν σᾶς πρέπουν χαρὲς καὶ πανηγύρια. Ἕνας θὰ εἶναι ὁ σκοπός σας. Ἕνας θὰ εἶναι ὁ πόθος σας : Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ  ΤΗΣ  ΒΟΡΕΙΟΥ  ΗΠΕΙΡΟΥ  ΜΑΣ. Τὸ ζητάει τὸ αἷμα τῶν ἀδελφῶν σας ποὺ μένουν ἐκεῖ. Ποὺ ἔμειναν καὶ σᾶς περιμένουν νὰ τὴν λευτερώσουμε καὶ νὰ πᾶμε στὸ Ἀργυρόκαστρο μὲ τὴν Ἑλληνική μας σημαία.

           Τὸ εἶπα καὶ πέρυσι. Θὰ τὸ πῶ καὶ φέτος κι ἄς καταντάω βαρετός. Ἄς παύσουν οἱ Πρόεδροι Ἀλβανοί καὶ οἱ Τσάμηδες νὰ μιλᾶνε γιὰ τὴν Θεσπρωτία καὶ τὴν Τσαμουριά. Ἕνα νὰ ξέρουν : Ἡ Τσαμουριὰ εἶναι πέρα γιὰ πέρα Ἑλλάδα. Καὶ εἶναι ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα ἐκείνων τῶν ἡρώων Σουλιωτῶν προγόνων μας. Κι ἄν θέλουν , τὸ ἔχω πεῖ καὶ θὰ τὸ πῶ γιὰ ἄλλη μιὰ φορά καὶ μάλιστα στὴν Ἀρβανίτικη, τὴν περήφανη γλῶσσα. Ἄν θέλουν τὴν Τσαμουριά, αὐτὸ τοὺς λέμε : “Hajde dhe merre”  Ἑλᾶτε νὰ τὴν πάρετε. Νισάφι πιά ! Ἔχουν 30 χρόνια. Ἀπὸ τὸ ‘90. Στέλνουν πράκτορες, πρακτορίσκους, μπὰς καὶ βροῦν στὴν “Τσαμουριά” ἔναν κάτοικο τῆς “Τσαμουριᾶς” νὰ πεῖ ὅτι εἶναι Ἀλβανὸς. Καὶ δόξα τῷ Θεῷ. Δὲν βρέθηκε κανένας. Οὔτε πλούσιος, οὔτε φτωχός, οὔτε δεξιός, οὔτε ἀριστερός, δὲν ξέρω καὶ τί, νὰ πεῖ ὅτι εἶναι Ἀλβανός. Ἄς τὸ χωνεύσουν, λοιπόν. Τὸ εἶπα καὶ τὸ ξαναλέω :Η ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ  ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ! 

          Ἀδέλφια, ἀδέλφια Βορειοηπειρῶτες, μονοιᾶστε. Μονοιᾶστε, γιατὶ μόνον μὲ τὴν ὁμόνοια θὰ τὰ καταφέρουμε. Μὴν πᾶτε στὰ κόμματα. Τὰ κόμματα χωρίζουν. Ἡ Ἑλλάδα μᾶς ἑνώνει. Ἔχουμε τὶς εὐχὲς τοῦ νέου Πατρο-Κοσμᾶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ μπουρλοτιέρη τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ : τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ τῆς Κόνιτσας, ποὺ προσεύχεται γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ ἐσᾶς περισσότερο, ποὺ ἔδωσε τὴν ζωή του. Ὅλη του τὴν ζωή γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας.

          Ἀδέλφια μου Βορειοηπειρῶτες. Τελειώνοντας, γιατὶ σᾶς κούρασα, τελειώνοντας θὰ κάνω μιὰ εὐχή. Νὰ παρακαλέσω μᾶλλον τοὺς ἱερεῖς μας νὰ σηκώσουν τὰ χέρια τους στὸν οὐρανό, χέρια ἅγια, ἱερατικά, καὶ νὰ παρακαλέσουν τὸν Τρισάγιο Θεὸ νὰ δώσει γρήγορη λευτεριὰ στὴν Βόρειο Ἤπειρο. Καὶ ὅπως εἶπα καὶ παλαιότερα, νὰ τρέξουμε ὅλοι μας μαζί, ἐκεῖ πάνω στὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ νὰ φωνάξουμε πέρα γιὰ πέρα σ’ὄλη τὴν Βόρειο Ἤπειρο, τὸν παιάνα μας τὸν χριστιανικὸ καὶ τὸν ἐθνικό : ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !, ἀδελφοί, ΚΑΙ Η  ΒΟΡΕΙΟΣ  ΗΠΕΙΡΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !  Σᾶς εὐχαριστῶ.