Ευτυχώς ηττηθήκατε "σύντροφοι"


Ο Δεκέμβρης του 1944 ήταν ένας απ’ τους δυσκολότερους μήνες για την Αθήνα αλλά και την Ελλάδα, στο διάβα των αιώνων κι αυτό επειδή εκείνη την εποχή κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι, εντός κι εκτός Ελλάδος, αποφάσισαν πως η πατρίδα μας θα  έπρεπε να σκύψει το κεφάλι, να λυγίσει τα γόνατα και να προσκυνήσει τον κομμουνισμό ακόμα κι αν δεν ήθελε κάτι τέτοιο ο ελληνικός λαός. Επειδή όμως λογάριασαν χωρίς τον «ξενοδόχο», μετά από λίγες ημέρες έσπασαν τα μούτρα τους κι έπεσαν στην παγίδα που οι ίδιοι είχαν στήσει.

            Αυτή την παγίδα την ετοίμαζαν πολύ πριν αρχίσουν τα «Δεκεμβριανά». Οι επιθέσεις του ΕΛΑΣ στις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις με σκοπό να τις διαλύσει, η δημιουργία της ψευδοκυβέρνησης της Π.Ε.Ε.Α. και τα κινήματα στη Μέση Ανατολή ήταν πράξεις που προετοίμαζαν το έδαφος ώστε μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος απ? τους Γερμανούς το ΚΚΕ να ελέγχει όλη την ελληνική επικράτεια και να πάρει την εξουσία είτε με πολιτικά είτε με στρατιωτικά μέσα.

            Όταν όμως μετά από λίγο καιρό το ΚΚΕ κατάλαβε πως μέσω της πολιτικής δεν μπορούσε να πετύχει τον στόχο του, δηλαδή να κυβερνήσει την Ελλάδα, πήρε την απόφαση να χρησιμοποιήσει βίαιες μεθόδους για την επίτευξη του σκοπού του. Σε μια κρίσιμη περίοδο μάλιστα ,όπου ο τόπος μας δεν είχε ακόμα συνέλθει απ? την κατοχή ενώ ταυτόχρονα οι σύμμαχοί μας πολεμούσαν τους Γερμανούς που δεν είχαν ηττηθεί ακόμα.

            Έτσι φθάνουμε στις 3/12/1944 όπου το ΚΚΕ βρήκε την αφορμή που έψαχνε και ξεκίνησε τη μανιώδη επίθεσή του σε κάθε σημείο της Αθήνας όπου βρίσκονταν οι υπερασπιστές της πόλης. Τις πρώτες ημέρες των μαχών ο ΕΛΑΣ εύκολα ή δύσκολα κέρδιζε έδαφος στις συνοικίες της πρωτεύουσας αφού κατάφερε να καταλάβει τα αστυνομικά τμήματα που δεν είχαν μεγάλη δύναμη.

            Αργότερα όμως όταν έφτασε λίγα μέτρα απ? την καρδιά της πόλης (πλατεία Συντάγματος) συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων και Άγγλων μαχητών οι οποίοι καλύτερα εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι απέκρουσαν τη θυελλώδη επίθεση των κομμουνιστών,κράτησαν τις θέσεις τους και στη συνέχεια,όταν οι αντάρτες άρχισαν σταδιακά να χάνουν τη δύναμη και την ορμή τους,αντεπιτέθηκαν και κατάφεραν στις αρχές του Γενάρη να εκκαθαρίσουν την Αθήνα και τον Πειραιά απ' τους ΕΛΑΣίτες οι οποίοι υποχωρώντας πήραν μαζί τους χιλιάδες ομήρους, πολλοί εκ των οποίων βρήκαν φρικτό θάνατο απ? το τσεκούρι των «δημοκρατών» επειδή είχαν διαπράξει το θανάσιμο «έγκλημα» να μην είναι κομμουνιστές.

            Όλοι όσοι υπεράσπισαν εκείνες τις ημέρες την πρωτεύουσα αξίζει να επαινούνται και να δοξάζονται εις τους αιώνας των αιώνων επειδή αν εκείνη την κρίσιμη ώρα δεν έδειχναν αυταπάρνηση και ηρωισμό τότε θα έπεφτε στα χέρια των κομμουνιστών και   το τελευταίο ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδος και η χώρα μας θα είχε μετατραπεί σε κομμουνιστικό κρατίδιο ,κάτι που θα είχε ολέθριες συνέπειες και για τους Έλληνες και για την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδος μας.

            Το θλιβερό γεγονός είναι ότι σήμερα η ελληνική πολιτική ηγεσία όχι μόνο δεν τιμά αυτούς τους ήρωες αλλά αντίθετα προσπαθεί να επιβάλει τη λήθη για τα γεγονότα εκείνου του Δεκέμβρη ,μόνο και μόνο για να μην στενοχωρηθεί το ΚΚΕ που παραμένει αμετανόητο για όσες  ανομίες έπραξε.

            Παράλληλα όχι μόνο βρίσκεται σε καθεστώς ασυλίας αλλά είναι αυτό το κόμμα που ιδεολογικά ελέγχει την Ελλάδα απ? το 1974 κι έπειτα,αφού τα δύο κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) ασκούν φιλοκομμουνιστική πολιτική.

            Τα αποτελέσματα αυτής της αδέξιας και κοντόφθαλμης πολιτικής συμπεριφοράς τα βλέπουμε καθαρά εδώ και χρόνια : ασυδοσία, αταξία, ανασφάλεια, ανομία, ατιμωρησία, βανδαλισμοί, ηθική κατάπτωση, ραγιαδισμός, οικονομική καταστροφή. Αυτές είναι οι συνέπειες του γεγονότος ότι η πατρίδα μας κατάντησε εδώ και  χρόνια να είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα στην Ευρώπη.

            Μέσα όμως απ? αυτή τη ζοφερή κατάσταση οι μαχητές του Δεκέμβρη του 1944,με το παράδειγμά και τη θυσία τους, μάς δείχνουν τον δρόμο για να βγούμε απ? το αδιέξοδο. Όπως τότε έτσι και τώρα.

            Όσο κι αν οι αριστεριστές έχουν ξεσαλώσει ,όσο κι αν οι πολιτικοί της γενιάς του Πολυτεχνείου αποδείχθηκαν ανίκανοι να διοικήσουν τη χώρα μας, εμείς που επιμένουμε να σκεπτόμαστε και να δρούμε με γνώμονα το συμφέρον της Ελλάδος θα πρέπει να μιμηθούμε εκείνους τους ήρωες κι όχι μόνο να μην υποχωρήσουμε απ? τις θέσεις μας αλλά να συσπειρωθούμε και να αντεπιτεθούμε έχοντας ως όπλα το δίκαιο, την αλήθεια και την αγάπη στην Ελληνορθοδοξία ώστε η πατρίδα μας για μια φορά ακόμη να βγει απ? το τέλμα στο οποίο την οδήγησαν κάποιοι «ιδεολόγοι» και «δημοκράτες».

Γεώργιος Ζάβαλης 

Φώτο: Κομμουνιστές αντάρτες του ΕΛΑΣ εισέρχονται στην Αθήνα. Η συνέχεια θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρή για τους Αθηναίους πολίτες... (πάν?). Τα αποτελέσματα της κομμουνιστικής "Λαοκρατίας": τρομοκρατία, εκτελέσεις, σφαγές...