ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ἤ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΤΙΜΙΑ

«Καιρὸς εἶν’ τῆς Πατρίδος ν΄ ἀκοῦστε τὴ λαλιά»

(Ρήγας Φεραῖος, «Θούριος»)

Μέσα στὸν ζόφο καὶ τὴν ἀποκοπιὰ τῶν καιρῶν μας ποὺ ἔχει προκαλέσει ἡ ἀπειλὴ ἑνὸς ἀόρατου ἰοῦ, ἰοῦ ποὺ ταπείνωσε ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα, καὶ μὲ τὴν προσδοκία γιὰ τὴν ὑπέρβαση αὐτῆς τῆς δοκιμασίας, σὰν ἡλιαχτίδα φώτισε τὴν ζωή μας ἡ ἐπαινετὴ πρωτοβουλία τοῦ ἐξοχ. Προέδρου τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κου Κώστα Τασούλα ἐπ΄ εὐκαιρίᾳ τῆς διπλῆς ἑορτῆς τῆς 21ης Νοεμβρίου.

Τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία ἡ πρόσοψη τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς μετατράπηκε σὲ ἕνα γιγαντιαῖο video wall, ὅπου προβλήθηκαν οἱ σημαντικότερες στιγμὲς τῆς ἔνδοξης ἱστορίας μας.

Ἐπὶ τρεῖς ὧρες στὴν πρόσοψη τῆς Βουλῆς ζωντάνεψε ἡ ἱστορία, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν μάχη τοῦ Μαραθώνα (490 π.Χ.), τὴν Ναυμαχία τῆς Σαλαμίνας, τὸ Βυζάντιο, τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821, τὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα, τὴν νικηφόρο ἰαχὴ «ἀέρα», τὸ αἰώνιο ἱερὸ σύμβολο τῆς σημαίας μας καὶ ἡ ροὴ ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ἱερὰ μορφὴ τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, τῆς Παναγίας μας, ὑπὸ τοὺς ἤχους τῆς καμπάνας γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν εἰκόνες ἀπὸ τὸ σήμερα τῶν ἰσχυρῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, μὲ τὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη, στὴν μνήμη τοῦ ὁποίου τιμοῦνται ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ θυσίασαν τὴ ζωή τους γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς σήμερα τὸ ὕψιστο ἀγαθό, ὄχι μόνο τῆς Ἐλευθερίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Δημοκρατίας.

Μέχρι καὶ drone ἐπιστράτευσε τὸ ΓΕΕΘΑ γιὰ τὴν ἱστορικὴ αὐτὴ μετάδοση, ἐνῶ ὁ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑλληνισμὸς εἶχε τὴν δυνατότητα μέσω live streaming νὰ παρακολουθήσει ἀπευθείας τὸ μοναδικὸ καὶ ξεχωριστὸ αὐτὸ ἱστορικὸ ταξίδι στὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καί, ἐλπίζουμε, τὸ μέλλον.

Τιμὴ καὶ Δόξα! Ὑποκλινόμαστε στὴν Ἑλληνικὴ ψυχὴ ποὺ αἰῶνες τώρα ἀγέρωχα πορεύεται στὴν ἱστορία, γράφοντας χρυσὲς σελίδες ἡρωισμοῦ, αὐτοθυσίας καὶ φιλοπατρίας. Τιμὴ καὶ Δόξα!

Στὴν Ἑλληνικὴ ψυχὴ ποὺ παραμένει ἀπροσκύνητη σὲ κάθε ἐπίδοξο ἐπιβουλέα καὶ κατακτητή. Τιμὴ καὶ Δόξα! Σὲ τοῦτο τὸν λαὸ ποὺ «δὲ γονατίζει παρὰ μονάχα μπροστὰ στοὺς νεκρούς του» (Γιάννης Ρίτσος).

Πού ξέρει πὼς ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς εἶναι ἡ σώστρια Μάννα τοῦ Γένους καὶ Τῆς ἀποδίδει τὴν πρέπουσα τιμὴ καὶ σεβασμό. Τιμὴ καὶ Δόξα!

Κάποιοι ὅμως θεσμικοὶ καὶ μάλιστα ἔχοντας βρεθεῖ σὲ κορυφαῖες θέσεις, φαίνεται νὰ ἔχουν ἄλλη ἄποψη.

Ἐνοχλήθηκαν, διαμαρτυρήθηκαν. Μίλησαν γιὰ «διχασμό»! Γιά.. «στυγνὴ προσβολὴ τῆς Δημοκρατίας τὴν ἀπεικόνιση τοῦ κτιρίου τῆς Βουλῆς μὲ στρατιωτικὰ καὶ θρησκευτικὰ σύμβολα»!

Γιά.. «ἀτόπημα πρώτης γραμμῆς, πολιτικὰ καὶ αἰσθητικὰ ἀποκρουστικό»! Γιά… «ἐπικίνδυνες νοσταλγίες ποὺ ὀφείλουν νὰ κοποῦν μαχαίρι»!

Διαβάζοντας καὶ ἀκούοντας ὅλα αὐτά, διερωτήθηκα: «Στυγνὴ προσβολὴ τῆς Δημοκρατίας» ἡ ἱστορία τῆς Ρωμιοσύνης;

«Ἀτόπημα πρώτης γραμμῆς» τὰ ἱερὰ σύμβολα τοῦ Γένους; «Διχασμός» ἡ προβολὴ τῆς σημαίας καὶ ἡ Παναγία μορφὴ τῆς Ὑπέρμαχου Στρατηγοῦ;

«Ἐπικίνδυνες νοσταλγίες» ἡ ἀναδρομὴ στὴν ἱστορικὴ πορεία τῶν αἰώνων; Διερωτώμενος ὅλα αὐτά, μοιραῖα ἀνακάλεσα στὴν μνήμη μου τὸ πρόσφατο παρελθὸν καὶ τί εἶχε συμβεῖ ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ποὺ σήμερα μιλοῦν γιὰ «διχασμό» καὶ «στυγνὴ προσβολὴ τῆς Δημοκρατίας» ἐπειδὴ στὴν πρόσοψη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων προβλήθηκε ἡ ἱστορία αὐτῆς τῆς Πατρίδας.

Ἀνακαλῶ λοιπὸν στὴν μνήμη μου τί εἶχε προβληθεῖ στὴν ἴδια πρόσοψη πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια.

Τότε λοιπόν, στὰ πλαίσια τοῦ ὀνομαζόμενου «Athens pride» ἤ «φεστιβὰλ ὑπερηφάνειας» ὅπως κάποιοι ἄλλοι τὸ ἔχουν ὀνομάσει, ἀποφάσισε ἡ τότε κα Πρόεδρος τῆς Βουλῆς ἡ πρόσοψη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων νὰ φωτιστεῖ μὲ τὰ χρώματα αὐτοῦ τοῦ φεστιβάλ.

Ἐπιπροσθέτως, ἡ τότε κα Πρόεδρος τῆς Βουλῆς εἶχε δηλώσει στὸ ἐν λόγῳ φεστιβάλ: «Τὴν ἑπόμενη φορὰ ἡ πορεία πρέπει νὰ περάσει καὶ μέσα ἀπὸ τὴ βουλή»!

Μὴν παρερμηνευτεῖ ὁ παραλληλισμός μου αὐτὸς καὶ μὴν βιαστοῦν πάλι κάποιοι νὰ μᾶς προσάψουν τὶς συνήθεις ταμπέλες τοῦ δῆθεν.. «ὁμοφοβικοῦ», «ρατσιστή», «ξενοφοβικοῦ», κ.ἄ. τινά. Σεβόμαστε τὶς ὅποιες διαφορετικότητες καὶ μειονότητες, ἔστω καὶ ἂν δὲν συμφωνοῦμε μαζί τους. Τὸ πρόβλημα εἶναι ἀλλοῦ. Πολὺ βαθύτερο καὶ οὐσιαστικότερο.

Διευκρινίζω: Ἐὰν εἶναι «στυγνὴ προσβολὴ τῆς Δημοκρατίας», «ἀτόπημα πρώτης γραμμῆς» καὶ «ἐπικίνδυνες νοσταλγίες» ἡ προβολὴ τῆς ἱστορίας ἑνὸς λαοῦ, τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων του, τότε τί εἶναι ἄραγε ἡ προβολή, ἡ ἐπιβολὴ τῶν διαφορετικοτήτων, οἱ ὁποῖες μάλιστα θὰ πρέπει νὰ παρελαύνουν «καὶ μέσα στὴν Βουλή»;

Νόμιζα ὅτι κάποιους τοὺς ἐνοχλοῦσαν οἱ παρελάσεις, μᾶλλον λάθος ἐντύπωση.

Τελικά.. φαίνεται πὼς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ εἶδος τῆς παρέλασης. Μήπως, τελικά, ἰσχύει, αὐτὸ ποῦ λέχθηκε, ὅτι δηλαδή: «Ὅσοι ξένοι ἀγαποῦν τὴν Ἑλλάδα ὀνομάζονται «φιλέλληνες», ὅσοι Ἕλληνες ἀγαποῦν τὴν Πατρίδα τους ὀνομάζονται «ρατσιστές»;

Διερωτῶμαι, ἐπίσης: Ποῦ εἶναι οἱ ἀφυπνιστικὲς φωνὲς ἀπὸ τὶς πνευματικὲς δυνάμεις τοῦ τόπου, τῆς Χώρας; Νὰ σημάνουν συναγερμό. Νὰ ἀφυπνίσουν συνειδήσεις.

Τολμῶ νὰ πῶ, κάνοντας τὴν ἀναγκαία αὐτοκριτικὴ καθὼς ἡ αὐτοκριτικὴ λυτρώνει καὶ ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο, ποῦ εἶναι ἡ συντεταγμένη φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας;

Ὄχι γιὰ νὰ κρίνει, νὰ δικάσει, ἢ νὰ διχάσει. Μὴ γένοιτο! Γιὰ νὰ ἀφυπνίσει, νὰ προβληματίσει, νὰ ἑνώσει. Ἑνότητα, ὁμοψυχία, σύμπνοια ἔχει ἀνάγκη ὁ λαός μας αὐτοὺς τοὺς δύσκολους καιρούς.

Ἀλλά… μία «ἑνότητα» τῶν ἐκπτώσεων καὶ τῶν συμβιβασμῶν πόσο αὐθεντική, ἀλήθεια, εἶναι; Ποιόν, ποιοὺς μπορεῖ νὰ ἐξυπηρετεῖ;

Γίνονται προετοιμασίες γιὰ τὸν ἐπετειακὸ ἑορτασμὸ τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ παλιγγενεσία τοῦ 1821. Διερωτῶμαι καὶ πάλι: Μὲ τί πνεῦμα θὰ ἑορταστεῖ ἡ ἐπέτειος αὐτή; Γαλουχώντας καὶ τρέφοντας ἀ-πάτριδες καὶ ἀ-νέστιες συνειδήσεις;

Ἀ-νέραστες γιὰ τὴν Πατρίδα τους; Βυθιζόμενοι σέ, ἀκόμα βαθύτερο, λήθαργο καὶ χειμερία νάρκη; Τρεφόμενοι μὲ ξυλοκέρατα; Ποιὰ εἶναι ἡ ταυτότητά μας;

Εἶναι ἡ γλώσσα μας; οἱ ἄυλες πνευματικές μας ἀξίες; τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τοῦ Γένους; ἡ πίστη μας; ἡ Πατρίδα μας; ἡ Δημοκρατία μας; Μήπως, τελικά, στόχος εἶναι νὰ ἀναζητήσουμε ἄλλη ταυτότητα; Αὐτὴ ποὺ… «δὲν θὰ προσβάλει τὴν Δημοκρατία»;

Ἂς γίνει, λοιπόν, ἡ ἐπικείμενη ἐπέτειος τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας καιρὸς - εὐκαιρία ἀναστοχασμοῦ, εὐθύνης τοῦ χρέους καὶ τῆς ἀποστολῆς.

Κλείνω, τὸν φτωχὸ αὐτὸ προβληματισμὸ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ μὴν παρερμηνευτεῖ ὑπὸ τινων ἀλλὰ νὰ ἐκληφθεῖ ὡς ἔκφραση ἀγωνίας καὶ μόνον, κλείνω μὲ τοὺς στίχους ἑνὸς σύγχρονου στιχουργοῦ, τοῦ Δημήτρη Ἰατρόπουλου: «Λίγοι, μία χούφτα, εἴμαστε οἱ Ρωμιοὶ• λίγοι μία χούφτα, δυὸ πιθαμὲς ἡ γῆ μας ἀλλιώτικη φυλὴ• λίγοι μία χούφτα, ἥρωες τρελοὶ πρῶτοι στὸ μεράκι, πρῶτοι στὸ φιλί..».

Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου Ἀμφιλὸχιος