Τό Ἰσλάμ ἀπέναντι στόν Ἑλληνισμό καί στήν Ὀρθοδοξία - Ἕνα προφητικὸ κείμενο τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, πρὸ 40 ἐτῶν!

Ὁ τότε Μητροπολίτης Δημητριάδος καί μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ ἀείμνηστος Χριστόδουλος, πρό 4 δεκαετιῶν (!) μιλοῦσε γιά τόν κίνδυνο πού ἀντιμετωπίζει ὁ Ἑλληνισμός ἀπό τό Ἰσλάμ. Ἔκανε ἐκπομπές στόν τοπικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου στά ἔτη 1979-1980 καί τίς ἐκπομπές αὐτές περιέλαβε στό βιβλίο του «Ἑλληνορθόδοξη Αὐτοσυνειδησία», πού ἐξεδόθη ἀπό τίς Ἐκδόσεις «Ἡ Χρυσοπηγή». Μία ἀπό τίς ὁμιλίες του ἔχει τίτλο «Τό Ἰσλάμ ἀπέναντι στόν Ἑλληνισμό καί στήν Ὀρθοδοξία», ἀποσπάσματα τοῦ ὁποίου παρουσιάζουμε, διατηρῶντας τήν ὀρθογραφία.

«Πολιτική ἐξοντώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ»

«Κάποτε ὁ Χριστιανισμός εἶχε ὄχι ἁπλῶς προσβάσεις, ἀλλά κτήσεις καί δυναμική παρουσία στήν αἰγύπτια γῆ, στήν παληά Ἀντιόχεια, στήν Ἀφρική, στήν Τουρκία. Τά ἐθνικιστικά ὅμως κινήματα πού ἐπικράτησαν στά μέρη αὐτά βάλθηκαν νά ξερριζώσουν ἀπό τίς ἑστίες των κάθε τί τό ἑλληνικό καί ἰδιαίτερα τό χριστιανικό, μία καί βασική ἀρχή τοῦ μουσουλμανισμοῦ εἶναι νά ἐκδιώκονται οἱ «ἄπιστοι» ἀπό τίς χῶρες τοῦ Προφήτη. Ἡ ἐξόντωση αὐτή ἄρχισε μέ μεθοδικότητα σατανική πού ἐχρησιμοποίησε πότε τή βία καί πότε τό δόλο γιά νά ἐκδιώξει ἀπό τίς πατρογονικές του ἑστίες τόν ἑλληνισμό, παρά τό ὅτι ἐπί αἰῶνες εἶχε μία ἐκπολιτιστική παρουσία σέ αὐτές.

Καί εἶναι ἀτύχημα τό ὅτι κανένας ἀπό τούς δυτικούς χριστιανούς μας συμμάχους δέν μπόρεσε ποτέ νά συνειδητοποιήσει αὐτό τόν ρόλο τῆς ἑλληνικῆς χριστιανοσύνης στά μέρη αὐτά τῆς Ἀνατολῆς, μέ ἀποτέλεσμα οἱ δυνάμεις των πολλές φορές νά συμμαχήσουν μέ τόν μουσουλμανικό φανατισμό σέ βάρος μας καί νά μᾶς δημιουργήσουν συμφορές σάν ἐκείνη τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, πού ὅπως χαρακτηριστικά ἔχει λεχθῆ, ὑπῆρξε ἡ μεγαλύτερη, μετά τήν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, συμφορά τοῦ Γένους μας.

Ἕνας δημοσιογράφος ἀναφερόμενος σέ τούτη τή σκληρή πραγματικότητα ἔγραψε πρό καιροῦ τά ἑξῆς ἀξιοσημείωτα: «Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε πώς οἱ μουσουλμάνοι ὅλων τῶν ἐθνικοτήτων φέρουν βαρέως τήν παρουσία, στό χῶρο πού κατέκτησαν, μετά τόν 15ον μ.Χ. αἰῶνα «ἀπίστων». Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε πώς ἡ μεγάλη σφαγή τῶν Ἀρμενίων ὀφειλόταν κυρίως στό γεγονός, πώς οἱ Ἀρμένιοι ἦσαν χριστιανοί……

Ἀπό αὐτόν τόν ἐξοντωτικό καί ἀνελέητο πόλεμο ὀρθοδοξία καί ἑλληνισμός βγῆκαν ἡττημένοι, καθώς σιγά-σιγά μεθοδεύτηκε ἡ συρρίκνωσή τους καί ὁ περιορισμός τους στά στενά γεωγραφικά ὅρια τῆς μικρῆς Ἑλλάδος, τῆς «Ἑλλαδίτσας» ὅπως τήν εἶπαν, πού ἀπεῖχε πολύ ἀπό τίς διαστάσεις τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος τῶν πέντε θαλασσῶν καί τῶν δύο ἠπείρων. Ἔτσι ὅπως ἀπό τήν ἀρχή, ἔτσι καί μέχρι τώρα συνύφαναν τήν τύχη τους χριστιανισμός καί ἑλληνισμός, σέ σημεῖο πού νά μή μπορῆ νά ζήσει κανείς τους χωρίς τόν ἄλλο. Ἀλλά καί σήμερα ἡ ἀπειλή ἐναντίον τους ὑφίσταται. Ὕστερα ἀπό τήν ἐξόντωση τῶν χριστιανῶν ἑλλήνων ἀπό τήν μαύρη ἤπειρο καί τήν Μ. Ἀσία, ὁ ἑλληνισμός τῆς Πόλης φθίνει, δεχόμενος τά πλήγματα τοῦ τουρκικοῦ μίσους καί τό ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο μας περνᾶ στιγμές θανάσιμης ἀγωνίας, καθώς τά στίφη τῶν τούρκων τό ἀπειλοῦν κάθε τόσο, ὁλοκληρωτικά. Καί ἐνῶ οἱ τοῦρκοι τῆς Δυτ. Θράκης αὐξάνονται καί πληθαίνουν, οἱ ἕλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως διώκονται καί λιγοστεύουν, ἄλλοτε ἀπελαυνόμενοι καί ἄλλοτε ἐξαναγκαζόμενοι στήν προσφυγιά , ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι ἕλληνες καί χριστιανοί.

«Ἱερός πόλεμος»

Ὁ μουσουλμανικός ἐθνικισμός δέν ἀνέχεται στούς κόλπους του τόν χριστιανισμό. Καί τόν πολεμᾶ ἀδυσώπητα. Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα ἱερό θρησκευτικό πόλεμο, ἔστω κι ἄν αὐτό δέν λέγεται γιατί δέν συμφέρει. Ὅπως στήν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας ὁ κατακτητής προσπαθοῦσε μέ τούς ἐξισλαμισμούς νά κάμψει τό φρόνημα τῶν ραγιάδων, γιατί ἡ θρησκεία ἦταν ὁ συνδετικός τους κρίκος καί ἡ μεγάλη τους πνευματική δύναμις, ἔτσι καί τώρα οὐσιαστικά τό ἴδιο πράγμα γίνεται. Ἄν οἱ ἕλληνες πού ἔζησαν ἤ ζοῦν σέ μουσουλμανικές χῶρες θά ἦταν διατεθειμένοι νά ἀλλάξουν πίστι καί νά παραδεχθοῦν τή θρησκεία τοῦ Προφήτη, πρόβλημα δέν θά ὑπῆρχε. Θά γίνονταν ἀνεκτοί καί κανείς δέν θά τούς ἀπειλοῦσε. Λίγο θά ἐνδιέφερε τό ὅτι θά ἔμεναν ἕλληνες. Μιά ὅμως καί αὐτό δέν μπορεῖ σήμερα νά γίνει καί οὔτε ἡ βία μπορεῖ στό προκείμενο θέμα ἀτιμώρητα νά χρησιμοποιηθῆ, δέν ἀπομένει παρά ἡ λύση τῆς ἐξοντώσεως, τοῦ διωγμοῦ καί τοῦ κατατρεγμοῦ, μέχρι τοῦ σημείου ἑξαφανισμοῦ. Καί τό σχέδιο αὐτό ἐφαρμόζεται τώρα καί στήν Κύπρο μέ πολλή ἐπιτυχία, ἀφοῦ ἤδη ἀπέδωσε τόσους καρπούς στήν Πόλη καί ἀλλοῦ. Ὕστερα ἀπό λίγα χρόνια μόνο ἡ ἀνάμνηση τῶν ἑλλήνων χριστιανῶν θά ἔχει παραμείνει στά μέρη πού κατέχουν οἱ τοῦρκοι.

«Μεγέθη ἀλληλένδετα»

Γιατί ὅμως τά λέμε ὅλα αὐτά; Πρόθεσι νά κάνουμε πολιτική δέν ἔχουμε. Τά λέμε ὅμως γιατί μᾶς χρειάζεται νά πάρουμε μερικά διδάγματα πολύ χρήσιμα καί ὠφέλιμα. Μᾶς χρειάζεται νά κατανοήσουμε πώς ἐπιβάλλεται νά διδασκώμεθα ἀπό τήν ἱστορία μας. Καί ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει πώς τό Γένος μας καί ἡ Ὀρθοδοξία μας συνυφάνθηκαν στενώτατα στό διάβα αἰώνων καί ἡ τύχη τοῦ ἑνός ἐπηρεάζει καί τόν ἄλλο. Εἶναι δύο μεγέθη ἀλληλένδετα μέσα στήν ψυχή τοῦ λαοῦ μας, ἔστω καί ἄν μερικοί δέν τό ἐκτιμοῦν ἤ δέν τό κατανοοῦν. Ὅταν ὅμως οἱ ἐχθροί μας τό ἀξιολογοῦν, αὐτό φθάνει γιά τήν ἐπιβεβαίωση τῆς ἀλήθειας πού ἔχει ἱστορική ἐπικύρωση. Τό δεύτερο δίδαγμα εἶναι πώς τό μικρό μας Ἔθνος βρίσκεται σέ μία συνεχῶς στρατευόμενη κατάσταση γιατί δέν ἔλειψαν οὔτε καί θά λείψουν ποτέ αὐτοί πού ἐπιβουλεύονται τήν πρόοδο καί τήν εὐημερία του. Ἡ κατάσταση αὐτή ἐπιβάλλει ἑνότητα καί ὁμοψυχία γιά τήν ἀπόκρουση τοῦ κινδύνου. Καί θά πρέπει νά ὁμολογήσουμε πώς δέν ἔχουν ὅλοι συνειδητοποιήσει τούς παράγοντες αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς ἑνότητος, ἀνάμεσα στούς ὁποίους κορυφαῖος εἶναι ἡ κοινή τῶν ὀρθοδόξων πίστις, ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀπό τήν ἀγνόησι ἤ τήν ὑποτίμησι τοῦ παράγοντα αὐτοῦ ἐκπορεύονται πολλά δεινά, πού ἀποδυναμώνουν τήν ἐθνική ἑνότητα καί μεθοδεύουν τήν διάσπαση τῶν δυνάμεών μας. Ἀλλά, ὅπως καί ἄλλοτε ὁ ἀείμνηστος Φώτης Κόντογλου εἶχε τονίσει, ὅποιος μάχεται καί πολεμᾶ τή θρησκεία στόν τόπο μας, αὐτός παράλληλα μάχεται καί τό ἔθνος.

«Δυναμική ἀντιμετώπιση»

Ἕνα ἄλλο δίδαγμα πού μᾶς ἔρχεται ἀπό τό Ἰσλάμ εἶναι ὅτι κινδυνεύουν σήμερα οἱ ἑλληνικοί πληθυσμοί, ὅπου ἰσλαμικῆς γῆς εὑρίσκονται. Ὁ θρησκευτικός φανατισμός τῶν μουσουλμάνων καί ἡ ἀπόρριψι κάθε θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ ἀπό τό ἰσλαμικό κατεστημένο βάζει σέ θανάσιμο κίνδυνο τή ζωή καί τήν ὕπαρξι τῶν χριστιανῶν στήν Τουρκία καί ἀλλοῦ. Καί, ὅπως ἀποδεικνύουν τά πράγματα, καμμία συνθήκη καί συμφωνία  δέν μπορεῖ νά προστατεύσει τούς χριστιανούς ἀπό τίς ἁρπακτικές διαθέσεις τῶν τούρκων, πού μηχανεύονται χίλιους δύο τρόπους γιά νά ἐξοντώσουν τόν χριστιανικό ἑλληνισμό ἀπό τόν τόπο τους. Ἡ ἀπειλή ὅμως αὐτή δέν πρέπει νά γίνει δεκτή παθητικά, ὅπως δυστυχῶς γίνεται σήμερα. Διαβάζουμε ὅτι οἱ ἕλληνες τῆς Πόλης καταδιώκονται, μαθαίνουμε πώς τό Πατριαρχεῖο μας ἐκβιάζεται. Πληροφορούμεθα τά πολιτικά καί οἰκονομικά καί ἀστυνομικά μέτρα πού παίρνει σέ βάρος τῆς ὁμογένειας ὁ ἀσιάτης γείτονας, καί δέν ἀνησυχοῦμε. Ἡ διπλωματία μας δέν ξέρουμε πῶς καί γιατί χειρίζεται μέ τόση ἐλαστικότητα τό ζήτημα. Πολλοί της καταλογίζουν ἀδράνεια καί ἔλλειψη πολιτικοῦ ρεαλισμοῦ. Ἐμεῖς θά θέλαμε ὑπεύθυνη πληροφόρηση τοῦ λαοῦ μας καί προετοιμασία του γιά νά ἀντικρύσει κατάματα τά γεγονότα πού συμβαίνουν σέ βάρος μας. Οἱ πολιτικοί μας ἡγέτες ἔχουν ἕνα διαφορετικό τρόπο κατανοήσεως τῶν γεγονότων αὐτῶν. Ἔχουν ἴσως τούς λόγους των.

Ἀλλά ἡ τακτική αὐτή μᾶς ἐκόστισε μέχρι τώρα μία ἐπικίνδυνη συρρίκνωση καί τοῦ ἑλληνισμοῦ καί τοῦ χριστιανισμοῦ. Δέν ἀπομένουν παρά ἐλάχιστα χρόνια μέχρις ὅτου ὁλοκληρωθῆ τό σέ βάρος μας ἔγκλημα τοῦ ἰσλαμικοῦ σωβινισμοῦ. Θά εἶναι κρίμα νά περιμένουμε μοιρολατρικά τόν ἀφανισμό καί τῶν τελευταίων ὑπολειμμάτων μας στήν Ἀνατολή. Ὄχι γιατί θά σβύσει ποτέ ὁ Ἑλληνισμός καί ὁ χριστιανισμός, ἀλλά γιατί ἔχουμε εὐθύνη γιά τίς περιπέτειες των καί τίς ἀδικίες πού τούς γίνονται».