Η 18η Απριλίου1994, πάντα στην επικαιρότητα


Πέρασαν 22 χρόνια από τη νύχτα της 18ης Απριλίου 1994 όπου στο χώρο που διαβιεί η Εθνική Ελληνική Μειονότητα  διεξήχθηκαν  μαζικές συλλήψεις,   κατασχέσεις αντικειμένων και εγγράφων των συλληφθέντων και της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ. Οι ανωτέρω ενέργειες πραγματοποιήθηκαν με υπερβολική επίδειξη δύναμης εκ μέρους των κρατικών οργάνων και χωρίς καμία απολύτως εισαγγελική παρουσία, όταν γνωρίζουμε πως, σύμφωνα με τον αλβανικό νόμο, η κατ' οίκον έρευνα διεξάγεται μόνο με δικαστική απόφαση και μόνο την ημέρα.

Σε μια προσπάθεια εύρεσης μαρτύρων, η αλβανική ασφάλεια πραγματοποίησε νέα μεγάλης έκτασης επιχείρηση. Έγινε βίαιη προσαγωγή στον ανακριτή άνω των 300 ατόμων. Μεταξύ τους υπήρχαν διανοούμενοι, επιστήμονες, νομάρχες, εκπρόσωποι της τοπικής εξουσίας κ. ά.

Η σύλληψη των 5 στελεχών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ την 18η  Απριλίου έγινε χωρίς κανένα προκαταρκτικό κατηγορητήριο. Στην αρχή δήλωσαν ότι ο έλεγχος έγινε για παράνομη οπλοφορία. Αργότερα η πρώτη κατηγορία εις βάρους τους άλλαξε διότι κατά τον έλεγχο βρέθηκε «αντισυνταγματικό» υλικό. Μερικές εβδομάδες αργότερα άλλαξε και αυτό το κατηγορητήριο και κατηγορήθηκαν για αντισυνταγματικές πράξεις. Έτσι συντάχτηκε το τελικό κατηγορητήριο βάσει του οποίου κατηγορήθηκαν  για εσχάτη προδοσία, για αλλαγή συνόρων της Αλβανικής Δημοκρατίας και σχέσεις με κύκλους της ελληνικής κατασκοπείας με 8 και 9 χρόνια κάθειρξη ο καθένας.

Το ίδιο σκεπτικό όπως στην κομμουνιστική δικτατορία

Αυτές  οι ωμές παραβιάσεις της νομοθεσίας και των στοιχειωδών δικαιωμάτων του πολίτη, αυτή η μυστική ανακριτική διαδικασία, χωρίς την προβλεπόμενη από το νόμο νομική υπεράσπιση, όπως προβλέπει η ίδια η νομοθεσία της χώρας, σε ωθούν όχι μόνο να αμφιβάλεις αλλά σου δημιουργούν την πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με μια εσκεμμένη διαδικασία, η οποία έχει σχεδιαστεί με προκαθορισμένους σκοπούς, για να δικαιολογήσουν μια γνωστή στάση, την άρνηση των δικαιωμάτων της Ε. Ε. Μειονότητας, τα οποία της ανήκουν νομίμως, βάσει όλων των Διεθνών Συμβάσεων. Μια στάση και μια τακτική μιας πενηντάχρονης πολιτικής που είχε σκοπό την αλλοίωση, συρρίκνωση και αφανισμό του ελληνικού στοιχείου.

Μια πολιτική  κι ένα σκεπτικό που δεν έπαψαν να είναι στην ατζέντα της εκάστοτε αλβανικής κυβέρνησης και στην μεταδικτατορική εποχή.

22 χρόνια μετά

Την πολιτική  και την στάση έναντι της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας την είδαμε όλα αυτά τα 25 χρόνια που το κράτος Δικαίου, που διατυμπανίζεται πως πάει να εδραιωθεί στη χώρα, καθόλου δεν εδραίωσε τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, που προβλέπουν οι Διεθνείς Συβάσεις, η Σύμβαση Πλαίσιο, που υπέγραψαν οι ίδιοι, και το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας.

Όταν υπουργοί και υψηλά υφιστάμενα στελέχη του κράτους  είναι μπλεγμένα και μολυσμένα από την διαφθορά και την σπατάλη, τα «κάστανα από τη φωτιά», θα τα βγάλουν πάλι  στην Ελληνική Κοινότητα, στους Βορειοηπειρώτες.

Πριν από 22 χρόνια μαύρισαν τη Δερβιτσιάνη για να συλλάβουν τον Κώστα Κυριακού και τον Ηρακλή Σύρμο (δύο από τους πέντε της Ομόνοιας) και τώρα πάλι μαύρισαν το χωριό για να συλλάβουν το Σπύρο τον Ξέρρα.

Τα μηνύματα της σύλληψης

Η σύλληψη του Ξέρρα θέλησε να περάσει δύο μηνύματα: Πρώτον, πως το κράτος πολεμά τη διαφθορά και δεύτερο, να δώσει ένα μάθημα στους Βορειοηπειρώτες να καθίσουν ήσυχα γιατί θα είναι αυτοί που θα υποστούν πρώτοι την κάθε τιμωρία.

Για δισεκατομμύρια κατηγορήθηκε ο Γενικός Διευθυντής Τραπέζης Αλβανίας. Για εμπλοκή στη διαφθορά και πλαστικοποίηση εγγράφων ο Δήμαρχος Αυλώνας.  Ούτε ένα καρφάκι δεν τους μπήκε και ζητούν και αποζημιώσεις και από πάνω.

Γιατί τόσες φανφάρες και επίδειξη δύναμης στη σύλληψη του Ξέρρα, όταν το αδίκημα του δεν παρουσιάζει επικινδυνότητα για την κοινωνία και τη χώρα; Γιατί μόλις επέστρεψε από την Ελλάδα, που μπορούσε να μην επιστρέψει, έγινε πανηγυρική σύλληψη  στη μέση στο χωριό;

Τα ερωτήματα αυτά μόνο μια απάντηση έχουν. Είναι η ελληνική του καταγωγή. Είναι οι άνωθεν μέθοδοι, που ειπώθηκαν, που τον οδήγησαν στα κρατητήρια.

Δεν είμαστε αντίθετοι, η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, αν έχει επιχειρήματα, αλλά μας ξαφνιάζουν ο τρόπος σύλληψης και κράτησης,  όταν υπάρχουν τόσοι μεγαλοκαρχαρίες που  κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Βαγγέλης Παπαχρήστος