Ἡ Βόρειος Ἤπειρος ὄρθια στὴν καταιγίδα

Στὶς ἀποκαλυπτικὲς ἡμέρες ποὺ φαίνεται ὅτι ζεῖ ἡ ἀνθρωπότητα, ἡ χώρα μας βρίσκεται ἀφενὸς στὴ δίνη τῶν ἐξελίξεων, ἀφετέρου ἀμυνόμενη καὶ ἀναζητώντας στρατηγική. Προσανατολισμένη στὴν ἀντιμετώπιση τῆς τουρκικῆς ἀπειλῆς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἐπὶ δεκαετίες, προσπαθοῦμε νὰ ”κλείνουμε” τὰ ὑπόλοιπα ἐθνικά θέματα, τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ ὑπόλοιπα κράτη διεκδικοῦν πιὸ δυναμικά. Πρόσφατο παράδειγμα ἡ Πολωνία ποὺ ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ἑνότητα τοῦ ἀντιρωσικοῦ μετώπου, ἀξίωσε ἐπίσημα τὴν 1η Σεπτεμβρίου, ἐπέτειο τῆς γερμανικῆς εἰσβολῆς τοῦ 1939 καὶ ἔναρξης τοῦ Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, πολεμικὲς ἀποζημιώσεις ἀξίας 1,3 τρισεκατομμυρίων εὐρὼ ἀπὸ τὴ Γερμανία.

Στὸ Βορειοηπειρωτικὸ θέμα οὐσιαστικὰ ξεκινᾶμε ἀπὸ τὸ μηδὲν καὶ πάλι. Μετὰ τὸ διετῆ ἀποκλεισμό της γιὰ τὴν "ἀποφυγὴ μόλυνσης" τοῦ ἐθνικοῦ κορμοῦ καὶ τὸ λήθαργο τῶν θεσμῶν, ξυπνᾶμε μὲ μία ἀπογραφὴ πληθυσμοῦ καὶ ἀνακατατάξεις ποὺ θὰ καθορίσουν τὴν εἰκόνα τῆς περιοχῆς τὰ ἑπόμενα χρόνια. Ἐνῶ οἱ Ἀλβανοὶ στὸ Κοσσυφοπέδιο ἐπιχειροῦν νὰ ἀποκτήσουν τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο, οἱ Σέρβοι ἀναθαρροῦν καὶ ἀντιστέκονται. Ἡ Ρουμανία ἔχοντας ξεφύγει ὁριστικὰ  ἀπὸ τὴ μιζέρια τῆς ἐποχῆς Τσαουσέσκου, ἐπανακάμπτει ὅπως καὶ τὸ Βατικανὸ καὶ ἡ Ἰταλία μὲ τὸ κόμμα ποὺ ἡ ἐγγονὴ τοῦ Μουσολίνι ἐξελέγη δημοτικὴ σύμβουλος Ρώμης νὰ παίρνει τὴν ἐξουσία. Σημαντικὴ ἡ ἐνίσχυση τῆς θέσης τῆς Βουλγαρίας. Μετὰ τὴν ἐπιτυχία της ἀπέναντι στὰ Σκόπια καὶ τὴν ἀποδοχὴ καὶ ἀπὸ τὴ διεθνῆ κοινότητα τῆς ἄποψης πὼς ὁτιδήποτε μακεδονικὸ εἶναι αὐτομάτως βουλγαρικό, καλύπτεται καὶ ἐνεργειακὰ μὲ τὴν ἐκλογὴ μίας κυβέρνησης ποὺ διατηρεῖ τοὺς ἱστορικοὺς δεσμοὺς μὲ τὴ Ρωσία, μὴ λησμονώντας τοὺς 200.000 στρατιῶτες ποὺ θυσιάστηκαν στοὺς ρωσοτουρκικοὺς πολέμους γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ βουλγαρικοῦ κράτους. Σήμερα πάλι τὸ "ξανθὸ γένος" ἔχει χάσει 200.000 ἀνθρώπους στὸ σκληρὸ ἀδελφοκτόνο πόλεμο τῆς Οὐκρανίας, μὲ τὴν Τουρκία αὐτὴ τὴ φορὰ νὰ κερδίζει ὡς προνομιακὸς σύμμαχος ὅλων τῶν ἀντιμαχόμενων!

Τὸ μεγαλύτερο ὅμως πρόβλημα εἶναι ὅτι βρισκόμαστε στὴν τέταρτη δεκαετία ἐρήμωσης τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ χώρου. Οἱ ἡρωικοὶ κάτοικοι ποὺ παραμένουν, μεγάλης ἡλικίας συνήθως μὲ πενιχρὲς συντάξεις, ἀποτελοῦν τὴν τελευταία γραμμὴ ἀντίστασης τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ φυγὴ τῶν νέων, τὸ κλείσιμο σχολείων καὶ  τὸ ρήμαγμα τῶν κατοικιῶν ἐντείνεται καὶ στὴν ἐλεύθερη Ἤπειρο. Συνεπῶς παράλληλα μὲ τὴ δεδομένη ὑποστήριξη τῆς ἔνταξης τῆς Ἀλβανίας στὴν  Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ Ἑλλάδα, ὡς μέλος αὐτῆς, ἀπαιτεῖται νὰ δρομολογήσει τὴν προστασία τοῦ πολιτιστικοῦ χαρακτήρα καὶ τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῆς Βορείου Ἠπείρου. Οἱ κάτοικοι νὰ ἐνισχυθοῦν οἰκονομικὰ ὥστε νὰ φτιάξουν τὰ οἰκήματά τους γιὰ νὰ μποροῦν νὰ διαμένουν καὶ οἱ νεότερες γενιές, ἔστω τὸ καλοκαίρι. Τὰ ἔργα αὐτὰ θὰ χρηματοδοτηθοῦν ἀπὸ τὴν Εὐρώπη ἐφόσον θὰ συγκρατήσουν τὴ μετανάστευση καὶ τὴν ἐγκληματικὴ δραστηριότητα. Τὰ διασυνοριακὰ προγράμματα νὰ ὁδηγοῦν στὴν πρόοδο τῶν Ἠπειρωτῶν ἑκατέρωθεν τῶν συνόρων καὶ ὄχι στὴν ἀπομόνωση τῆς περιοχῆς.

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἀναλαμπὲς ἐλπίδας, ὅπως ὁ ἀγώνας τῶν γενναίων Βορειοηπειρωτῶν μὲ κάποια στελέχη τοῦ προξενείου μας, νὰ ὑπηρετήσουν τὸ συνάνθρωπο. Διανομὴ φαρμάκων, διαγνωστικὲς ἐξετάσεις, διακομιδὴ ἀσθενῶν στὰ Ἰωάννινα, ἔσωσαν ζωὲς καὶ τὴν τιμὴ τῆς Ἑλλάδας. Ἄλλοι ἐρευνητὲς καὶ συγγραφεῖς μὲ κορυφαῖο τὸν Τηλεμαχο Λαχανά, ἀνέδειξαν τὴ συμμετοχὴ τῶν Βορειοηπειρωτῶν στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἐπιβεβαιώνοντας τὸ ξεχωριστὸ ἐγκώμιο τοῦ Μακρυγιάννη γιὰ τοὺς Κωνσταντῖνο Λαγουμιτζῆ καὶ Θωμὰ Ἀργυροκαστρίτη καὶ γνωρίζοντάς μας καὶ τοὺς ὑπόλοιπους ἥρωες, Τέλος, τὸ σεμινάριο στελεχῶν τῆς ΣΦΕΒΑ ἐπιβεβαίωσε τὴ συνέχεια τῆς ἐθνικῆς προσπάθειας. Ἄλλωστε καὶ οἱ τρεῖς ἀπελευθερώσεις τῆς Βορείου Ἠπείρου ἔγιναν σὲ περιόδους παγκόσμιας ἀστάθειας καὶ τεράστιων διεθνῶν ἀνακατατάξεων.