Η ΕΠΟΝΕΙΔΙΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Ἡ λεγομένη “Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν”, μετὰ τὴν ψήφισή της ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ἔγινε πλέον νόμος τοῦ Κράτους. Ἀτυχῶς, τὴν ἐπεκύρωσε μὲ τὴν ὑπογραφή του ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας· ὁ ὁποῖος, μόλις πρὸ ἡμερῶν, λαύρως ἐπετίθετο ἐναντίον τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς FYROM (χωρὶς νὰ τὸν κατονομάζῃ), ποὺ μιλοῦσε urbi et orbi περὶ “μακεδονικῆς γλώσσας”, “μακεδονικοῦ λαοῦ” κ.ἄ.. Ἀλήθεια, ποῦ πῆγε ὅλη αὐτὴ ἡ ρητορεία τοῦ κυρίου Προέδρου;  Καὶ τὶ νὰ περιμένῃ κανεὶς ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν σὲ ἀνώτατα ἀξιώματα, χωρὶς - ὅπως ἀποδεικνύεται – νὰ τὸ ἀξίζουν ; Ὅταν, μάλιστα, ὁ Πρόεδρος τῆς FYROM ἀρνήθηκε νὰ κυρώσῃ μὲ τὴν ὑποραφή του τὴν περιβόητη “Συμφωνία”, τὸ πρᾶγμα φαίνεται τοὐλάχιστον περίεργο. Γιατὶ αὐτὴ ἡ βιασύνη ἐκ μέρους μας; Γιατὶ νὰ ὑποκύψουμε τόσο εὔκολα στὶς πιέσεις τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου; Αὐτοὶ μόνο γιὰ τὰ δικά τους συμφέροντα ἐνδιαφέρονται. Εἶναι ὀδυνηρὸ νὰ τὸ λησμονοῦμε αὐτό, ὅταν μάλιστα, τὸ ἔχουμε γνωρίσει σὲ ἄλλες περιπτώσεις (ὅπως π.χ. τὸ Κυπριακό) καὶ ἔχουμε διαπιστώσει ἐν τοῖς πράγμασι πόσο ἐπιζήμιο εἶναι γιὰ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα.

Τὴν Κυριακή (27 Ἰανουαρίου 2019) ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μετέβη στὴν Θεσσαλονίκη. Καὶ στὸ μνημεῖο τοῦ ἑβραϊκοῦ ὁλοκαυτώματος, ὅπου παρέστη πρὸς ἀπόδοση τιμῆς, ἀποδοκιμάστηκε ἀπὸ ὁμάδα Θεσσαλονικέων, γιὰ τὴν ἀσυνέπειά του πρὸς τὴν Μακεδονία μας. Καὶ εἴμαστε ἀκόμη στὴν ἀρχή ...

Δυστυχῶς, δὲν ἔχουμε ἡγεσία ἀντάξια τῶν κρισίμων περιστάσεων, ποὺ διερχόμαστε. Μοναδικὸ μέλημα τῶν κρατούντων εἶναι ἡ “καρέκλα”, τὸ ἀξίωμα. Ταλαίπωροι ἄνθρωποι! Δὲν ἔχουν, ἆρα γε, ὑπ’ ὄψει τους αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν οἱ Λατῖνοι : sic transit gloria mundi, ἔτσι περνάει ἡ δόξα τοῦ κόσμου; Ξεγελιοῦνται ἀπὸ τὴν λάμψη τοῦ ἀξιώματος καὶ δὲν σκέπτονται, ὅτι “ὁ κόσμος παράγεται”, ὁ κόσμος μὲ τὰ δελεαστικά του μεγαλεῖα, φεύγει γρήγορα καὶ χάνεται. Ἄν μένῃ κάτι ἐδῶ στὴν γῆ εἶναι ἡ ἐντιμότητα, τὸ γενναῖο φρόνημα, ἡ συνέπεια στὶς ἀρχές, οἱ ὁποῖες δίνουν νόημα στὴν ζωή μας. Πάντως, κρῖμα γιὰ τὸν Πρόεδρο. Τὸν νομίζαμε καὶ τὸν θέλαμε πιὸ γενναῖο καὶ πιὸ ἡρωϊκό, ἐνῷ τώρα ...

Πολὺ φοβόμαστε, ὅτι τὴν ἴδια τύχη μὲ τὸ “Μακεδονικό”, θὰ ἔχη σύντομα καὶ τὸ “Βορειοηπειρωτικό”, ἄν κρίνουμε ἀπὸ τὴν εὐκολία μὲ τὴν ὁποία οἱ Κυβερνῆτες μας ὑποκύπτουν στὶς πιέσεις τῶν “Μεγάλων”. Οἱ “Μεγάλοι”! Ἀλήθεια, πόσο μικροὶ εἶναι στὴν πραγματικότητα. Καὶ πόσο βλάπτουν τὰ συμφέροντα τῶν “μικρῶν”, ποὺ τοὺς ἐμπιστεύονται. Τὸ κακό, ὅμως, εἶναι ὅτι οἱ “μικροί”, “τοσαῦτα παθόντες καὶ πάσχοντες”, δὲν ἐννοοῦν νὰ καταλάβουν τὸ πραγματικό τους συμφέρον. Πάντως, ὅλοι μας, ἰδιαίτερα οἱ Βορειοηπειρῶτες, ἄς ἀγρυπνοῦμε. Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί.

“ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ”