ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Ὁ ἡρωικὸς θάνατος τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα ἔφερε στὴ μνήμη ὅλων μας τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα.

Ἐξετάζοντας λοιπὸν τὴ ζωὴ καὶ τὸν θάνατο τῶν δύο σύγχρονων ἡρώων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ παρατηροῦμε πὼς ὑπάρχουν ὁμοιότητες μεταξὺ τῶν δύο παλληκαριῶν, ὅπως :

α) καὶ οἱ δύο ἀγαποῦσαν τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ καὶ τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους, β) καὶ οἱ δύο ζοῦσαν καὶ ἐργάζονταν στὴν Βόρειο Ἤπειρο, γ) ἦταν ἄνθρωποι τοῦ μόχθου καὶ τῆς δράσης, δ) δολοφονήθηκαν σὲ νεαρὴ ἡλικία, ε) δολοφονήθηκαν ἀπὸ Ἀλβανοὺς (τραμποῦκοι οἱ δολοφόνοι τοῦ Γκούμα, ἀστυνομικοὶ οἱ δολοφόνοι τοῦ Κατσίφα), στ) δολοφονήθηκαν στὸν τόπο καταγωγῆς τους (στὴν Χειμάρρα ὁ Γκούμας, στοὺς Βουλιαράτες ὁ Κατσίφας), ζ) δολοφονήθηκαν ὑπερασπιζόμενοι ὑψηλὰ ἰδανικὰ (ὁ Γκούμας ὑπερασπιζόμενος τὸ δικαίωμα τῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν νὰ μιλοῦν στὴν μητρική τους γλώσσα καὶ ὁ Κατσίφας ὑπερασπιζόμενος τὸ δικαίωμά τους νὰ ὑψώνουν τὴν ἑλληνικὴ σημαία σ΄ ὁποιοδήποτε σημεῖο τῆς Βορείου Ἠπείρου), η) καὶ οἱ δύο στάθηκαν μὲ γενναιότητα καὶ ἀνδρεία ἀπέναντι στοὺς δολοφόνους τους ἀψηφώντας τὸν θάνατο καὶ θ) ὁ θάνατός τους ἀφύπνισε μεγάλη μερίδα Ἑλλήνων στὴν Βόρ. Ἤπειρο καὶ στὴν Ἑλλάδα ἐνῶ ταυτόχρονα φανέρωσε τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους ἀλλὰ καὶ πολλῶν Ἀλβανῶν.

Αὐτὰ εἶναι κάποια κοινὰ χαρακτηριστικὰ τῶν δύο παλληκαριῶν, σίγουρα ὅμως θὰ ὑπάρχουν καὶ ἄλλα. Ἡ θυσία τους καὶ τὸ αἷμα τους ποτίζει τὸ δέντρο τῆς λευτεριᾶς καὶ οἱ ἡρωικές τους μορφὲς μᾶς ἐμπνέουν καὶ μᾶς δίνουν δύναμη γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν δικαίων καὶ τῶν δικαιωμάτων τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Ζάβαλης Γεώργιος